New home......New life

Milly lag lekker te dromen. Tot ze opeens een duwtje voelde. Ze deed voorzichtig haar ogen open en zag niks. Alleen de muur. Maar toch bleef ze iets zachts voelen tegen haar rug. Om ineens om te draaien vond ze eng, maar niet weten wat achter haar was was enger. Ze bleef naar de muur kijken en schoof van het zachte af. Steeds verder toen ze helemaal tegen de muur lag draaide ze zich razendsnel om. Ze deed haar ogen dicht en deed alsof ze in haar slaap zich had omgedraaid. Toen ze dacht dat het zachte niet keek deed ze haar ogen open. Wat ze daar zag liet haar onzettend schrikken. Het was Yucka die zo vervelend tegen haar was geweest die nu dicht tegen haar aanlag. Ze keek naar boven naar Yucka en dacht zoals ze daar zit lijkt het wel mijn moeder. Ze dacht terug aan toen ze yucka net kende hoe ze tegen haar had gepraat. En nu lag ze beschermd bij haar als een moeder. Hoe snel kan je veranderen dacht milly. Maar toch vond milly het fijn dat er nog iemand was die haar beschermde. Ze had nu 2 beschermers Yucka en Silver. In haar hoofd zag ze Silver weer die beschermd om yucka heen had gelegen. Silver was haar broer en ze zou nooit willen dat er geruild werd. Maar toen dacht ze SILVER!!!! Waar is silver dacht ze. Zou haar nog daar liggen op de plek waar hij eerst met yucka had gelegen. Straks is hij in moeilijkheden! Milly was nu klaarwakker. "Waar is Silver!"riep milly hard terwel ze opstond. Milly rende naar het kattenluikje opweg naar Silver. Yucka kon haar nu niks schelen ze moest weten waar Silver was. Ze rende naar de struiken waar ze al eerder was geweest. Ze bleef rennen tot ze merkte dat ze niet meer wist waar ze was. "Silver!"riep ze hard. Ze was zo wanhopig dat ze erachter aan ook nog riep:"Yucka!"Ze was verast dat ze yucka had geroept. Ze ging in struiken zitten en bleef daar liggen. Ze riep nog 1 keer:
Silver En Yucka!!!!En toen ging ze liggen met een afschuwelijke gedachten. Nu was ze doodsbang dat ze haar niet hadden gehoord. Ze bleef liggen en wachte af.

Yucka keek heet katje na dat door het kattenluikje weg renden, het zal allemaal wel dacht ze. Ze ging weer liggen en ging slapen. Niet vlak daarna hoorde ze: 'Silver en yucka!' Yucka sprong op en renden naar buiten. Ze wist dat het milly was en om de een of anderen reden vond ze milly steeds aardiger worden. Yucka renden naar de grot, ze wist niet waar milly was maar even checken over silver er nog was dat kon nooit kwaad. Silver lag er nog, niet anders. Zou..... Zou die dood zijn? Nee, die gedachten zetten yucka meteen weer uit haar hoofd. Ookal bestond er best een kans. Yucka ging weer weg op zoek naar milly. Op een gegeven moment zag yucka haar. 'Milly!' Riep ze. Ze renden er naar toe, een maal daar pakte ze milly op en bracht haar naar haar huis. 'Milly, ik weet dat je silver zoekt. Maar, silver is op een plek waar die veilig is. Ik weet niet of ik de plek waar die is aan jou mag vertellen. Maar ik ga elke dag naar hem kijken en zal zelfs wat eten bij de plek waar die is neerleggen. Zo dat als hij wakker wordt meteen kan eten. Sorry, maar ik mag het meschien niet vertellen, het spijt me echt. Ga jij maar lekker naar binnen slapen. En je kan straks anders ook nog even naar mijn huis toe komen. Ik ben ergens benden. Waarschijnlijk bij mijn mand.' Vertelde yucka. Ze sprong op het hek dat hun tuinen scheiden en sprong in haar eiegen tuin. Ze liep naar haar voerbak en at de helft op. De andere helft liet ze liggen. Ze tilde haar bakje met haar bekje op en renden naar de grot. Eenmaal daar giete ze het bakje leeg op een hoopje. Als silver waer zou worden zou hij meeen eten hebben. Morgen of overmorgen zou ze nog een keer de helft van haar eten brengen. Zo dat hij wat meer had. Yucka moest eerst zelf ook wat meer op kracht komen. Ze ging weer naar huis zetten haar bakje op z'n plek en ging bij haar baasje op schoot liggen. Toen ze er na een tijdje genoeg van had ging ze naar haar mand en ging daar liggen. Ze hoopte eigelijk wel dat milly zou komen. Ze vond het gezellig als milly kwam, en ze had haar baasje al een keer horen praaten over een nieuwe kat erbij. Meschien dat ze er een zou kopen, of uit het asiel. Haar baasje was er ook zo een dat ze als ze er een vond gewoon mee sou nemen. Teminste als ie geen bandje had. Yucka dee haar ogen dicht en viel in slaap.

Ban zat hoeps achterin het reismandje. Haar oren naar achteren, en met gorte ogen voelde ze hoe het mandje op en neer deinde. Af en toe kwam het gezichtje van het meisje dat haar had gepakt. Dan blies Hoeps naar haar en dan ging ze verschrikt weer weg. Een deur gin open, en warmte kwam haar tegemoet, iets kalmeerde Hoeps door die warmte. Ze zuchtte en keek met triestte ogen hoe haar kooitje werd open gemaakt. Een vuile hand die stonk naar chemiese dingen pakte haar hardhandig beet en trok haar ruw uit de reismand. Ze mauwde toen hij haar bij haar nekvel pakte en haar een kamer induwde. Een sterke stank van poesiepoes hing hier rond, meerdere geuren. Zou deze huisbaas nog een kat hebben? Ze zag een oranje hoopje reizen en dalen op de schoot van een tweebeen die Hoeps vriendelijk aankeek. Lichtjes onzeker zette Hoeps een stapje vooruit, bang dat er van alle kanten boobytrpas zouden komen. Een lichte zucht ontsnapte toen dat niet zo was. Nu ietsjes zekerder keek Hoeps rond. Een waterbakje, een voederbakje en een mand, het wees erop dat er of een andere kat in het huis was, of dit gewoon al allemaal was klaargezet voor haar. Ze durfde een sprong te maken op het grote zachte geval, en kneede haar pootkussentjes erop. Dit was eigenlijk best wel fijn. Maar toen richtte ze haar aandacht op het oranje hoopje. Ze liep er voorzichtig naartoe, haar aandacht verdelend op de tweebeen en het hoopje. Met haar gevlekte ppotje porde Hoeps in het dier, dat erg sterk naar kat rook, en Hoeps het dus ook aannam dat het een kat was. Hoeps keek vragend naar het dier, misschien was het wel dood?

Yucka werd langzaam wakker, ze zag een witte met een beetje zwart en rood achtige poes. 'Hoi, hoe heet jij vroeg yucka vriendelijk? Ik denk dat jij mijn nieuwe huis genoot bendt. Mijn baasje praaten al een tijdje over een nieuwe kat, dus vandaar. W8 laat ik je even rond leiden. Eerst naar boven.' Yucka was altijd al nieuwschierig geweest. En wist dat ze altijd metee heel veel vragen stelde, maar voor haar gevoel was dat nu wel minder. Ze renden naar boven en terwijl ze vertelde wat het allemaal was bedacht ze ook dat het meschien beter was nog even niet over silver te vertellen. Ze miste hem enorm maar ging er niet meer zo vaak heen. Ze wist eigeklijk niet waarom, toch bkeef ze hoop houden dat hij nog leefden. Toen ze boven klaar waren en van het heerlijk legen bed hadde ge profiteerd, liep ik weer naar benden. Door het kattenluikje naar buiten. Het hek op en naar de anderen kant. Net voordat ze het hek op sprong werd ze opgetild. Het was het kit van de tweebeen. Die kit had nooit van katten gehouden, daarom dee ze ook nooit voorzichtig met haar. Yucka von het fijn dat ze nu ook een huis genootje erbij had. Ze keek ahterom of hoeps ook in de auto werd gepropt.

Spooky zat in een raar, rijdend ding op iemands schoot. Bang keek hij om zich heen. Hij kende dit niet. Hij piepte schel en hoog met zijn oortjes plat naar achteren van angst. Een van de mensen maakte een geruststellend geluid en aaide hem. Hij ontspande een beetje, maar bleef het eng vinden. Uiteindelijk stopten ze. Er werd een deur open gedaan van het rare ding waar hij in zat. Blij sprong hij van het kind af en rende naar buiten. Eindelijk! Hij was verlost! Hij kende deze buurt niet dus hij besloot op verkenning uit te gaan. ´Spooky!´ Riep het kind. Ze pakte hem op. Boos lag hij in haar armen. Hij wou op verkenning! Nouja. Zijn woonplaats moest hij ook verkennen! Ze bracht hem naar een huis toe. Er waren nog twee poezen. Eentje kwam hem op de een of andere manier bekend voor. Nu wist hij het weer! Het was zijn grote zus Yucka! ´Yucka!´ Riep hij en blij rende hij naar zijn grote zus.

Milly had net gegeten en gedronken en was van plan om naar Yucka te gaan. Haar voederbakje was altijd al blauw geweest en ze was er ook altijd blij mee gewwest dat haar bakje die kleur had. Ze keek er even naar en liep toen naar het kattenluiken toe. In de tuin begonnen de blaadjes te stoppen met hun groene kleur krijgen en de bloemen stopten met bloeien. Haar lievelings bloem ook dat was een witte roos die ze haar als eerst opvalde toen ze hier voor het eerst kwam. Nu door het hekje dacht milly. Al de dingen hier hadden een herrinering. Bij het hek was ze ooit met haar halsband blijven hangen. Toen had ze een niewe gekregen een witte met gouden randjes. Een maal op straat keek milly naar de een auto waar een zwart klein katertje uit sprong en gelijk probeerde weg te rennen. Maar er werd achter hem geropen:"Spooky"Daarna werd hij opgepakt en naar binnen gebracht. Een nieuweling mischien wil hij vriendjes worden dus liep Milly een beetje zenuwachtig erachteraan. Eenmaal daar zag ze de kleine zwarte kitten naar yucka rennen. Maar Milly onderbrak ze en zei:"Hoi ik ben Milly ik woon hiernaast. Moet ik je mischien rondleiden?Ze keek richting het kattenluikje en wachtten op antwoord.
( En Yucka spooky en milly worden vriendjes ze worden niet verliefd!!!!!!!)

Er kwam een rood poesje aangerend. Ongeveer van zijn eigen leeftijd. "Hoi ik ben Milly ik woon hiernaast. Moet ik je misschien rondleiden?" Hij keek naar haar. "Puh, dat kan ik zelf wel!" Met zijn hoofd fier opgeheven liep hij naar de stoep. Poeh, wat denkt ze wel niet van mij! Dat kan ik heus zelf wel! Op dat moment struikelde hij over de stoeprand. Hij kwam pijnlijk op zijn kop terecht. Hij krabbelde snel overeind. Met zijn kleine pootje wreef hij over zijn kop. Au! Hij keek naar de poezen. Hij bedacht snel iets om die domme actie van hem minder dom kon laten lijken. "Dat was geheel volgens plan hoor! Een schetenwappelijk onderzoek!" Argh! Hij had zich versproken! En nog erg ook! Beschaamd keek hij naar de poezen.


Even voor de duidelijkheid, Spooky vind zichelf ongelofelijk stoer, maar eigenlijk is hij een enorme sukkel.

Langzaam wierp de grote kater een blik op een grote doos waar mensjes in zaten. Het was wel vermakelijk! In zijn luxe mandje die aan de kachel hing lag hij nu op zijn rug naar de doos te staren. Zijn baasjes vonden het belangrijk dat hij er goed uitzag en daarom deden ze hem zowat elke dag iets anders aan. Milly daarin tegen lieten ze nog even omdat ze nog klein was. Silver rekte zich uit en sprong uit zijn mand. Zijn baasje kwam naar hem toelopen en tilde hem op. Ze zette hem op een tafel neer en begonnen hem te borstelen en te foanen. Als kers op de taart nog een bandana om. Een rode en groene en zwarte strepen. Hij drong zich door het kattenluikje naar buiten en besloot maar eens naar Yucka te gaan. Hij had haar lang niet meer gezien sinds hun ongeluk. Daar zag hij het kleine broertje van Yucka die een sukkelige val maakte. Hij Silver stapte naar hem toe en ging zitten. "Hallo stoere tijger, wat is jou naam dan wel?"'Zij hij glimlachend naar het zwarte katertje.

kom er weer tussen kruipen >3

Alles veranderde in een klap, silver was er weer en spooky! 'Yucka!' had het geroepen. Ze ging naar buiten en zag de milly een rondleiding wou geven. Spooky reageerde daar bot op. 'Sorry milly, dat is mijn kleine broertje. Hij doet altijd heel ergb stoer. wacht maar, jullie zullen wel vrienden worden hhor. geef hem de tijd.' Spooky maakte een val, en dee alsof het expres was, maar vesprak zich nogal. "Spooky!" Yucka rednen snel naar hem toe. "Echt moest dat nou, kijk voortaan uit okey. Ik wet het ik weet het... je kan er alleen op uit. Kijk dan wel uit he!" Yucka wist dat ze bezorgd was maar ze wist dat spooky spontaan fouten kon maken. Yucka keek achterom en zag silver. "Silver! Hoe gaat het! Is alles goed? We hebben elkaar al lang niet mee gezien. ik wist niet eens dat je thuis was!" Yucka was dolblij dat hij er weer was. Yucka wou het liefst bij silver blijven, maar spooky kon ze ook nie alleen blijven. Ze had ze allebei al een tijdje niet gezien. Ze besloot bij silver te blijven. "Silver, bedankt nog he. Ik bedoel dat heb ik nog niet kunnen zeggen na het ongeluk. Toen werdt je maar niet wakker. ik was echt bezord. Doe dat asjebliedft nooit meer!" Yucka vondt het echt fijn dat hij weer terug was!

"Spooky!" Yucka rednen snel naar hem toe. "Echt moest dat nou, kijk voortaan uit okey. Ik wet het ik weet het... je kan er alleen op uit. Kijk dan wel uit he!" Ze deed vnogal bezorgd. Dat vond hij maar niks. Hij wilde net wat terug zeggen toen Yucka hem weer onderbrak. "Silver! Hoe gaat het! Is alles goed? We hebben elkaar al lang niet mee gezien. ik wist niet eens dat je thuis was!" Zei ze tegen een rode, langharige kater die aan kwam lopen. Zo te zien was zijn zus dolblij om hem te zien. "Silver, bedankt nog he. Ik bedoel dat heb ik nog niet kunnen zeggen na het ongeluk. Toen werdt je maar niet wakker. ik was echt bezord. Doe dat asjebliedft nooit meer!" De kater die dus Silver heette stapte naar hem toe en ging zitten. "Hallo stoere tijger, wat is jou naam dan wel?" Zij hij glimlachend naar hem. "Mijn naam is Spooky. En jou naam is toch Silver?" Hij ging ook zitten. "Yucka! Waarom die je zo bezorgd?! Ik kan best voor mezelf zorgen!" Hij keek een beetje boos naar haar maar richtte zich toen weer op Silver. Nu pas zag hij dat hij een raar ding op zijn kop had. Het was rood, groen en zwart. "Zeg Silver, waarom heb jij dat ding op je kop, wat is het eigenlijk?" Hij keek naar de grote kater.

Kon even niks sukkeligs voor Spooky bedenken!

"Zeg Silver, waarom heb jij dat ding op je kop, wat is het eigenlijk?" Vroeg het katertje nieuws gierig. SIlver lachte. "Dat heet een bandana, en het zit om mijn nek niet op mijn kop." Miauwde hij lachend. Silver gaf het katertje een speels duwtje. Yucka vroeg hem ook iets. "Silver! Hoe gaat het! Is alles goed? We hebben elkaar al lang niet mee gezien. ik wist niet eens dat je thuis was!" Miauwde ze blij. "Silver, bedankt nog he. Ik bedoel dat heb ik nog niet kunnen zeggen na het ongeluk. Toen werdt je maar niet wakker. ik was echt bezord. Doe dat asjebliedft nooit meer!'' Silver glimlachtte. "Ik doe alles liever dan dat ik jou zie sterven.'' Miawude hij.

-fliut & kort-

SIlver lachte. "Dat heet een bandana, en het zit om mijn nek niet op mijn kop." Miauwde hij lachend. Hij gaf hem een speels duwtje. Yucka vroeg ook iets. "Silver! Hoe gaat het! Is alles goed? We hebben elkaar al lang niet mee gezien. ik wist niet eens dat je thuis was!" Miauwde ze blij. "Silver, bedankt nog he. Ik bedoel dat heb ik nog niet kunnen zeggen na het ongeluk. Toen werdt je maar niet wakker. ik was echt bezord. Doe dat asjebliedft nooit meer!'' Silver glimlachtte. "Ik doe alles liever dan dat ik jou zie sterven.'' Miawude hij. Spooky keek de 2 katten nieuwschierig aan. "Was Yucka bijna dood?" Miauwde hij met grote ogen van verbazing. "Wat was er gebeurd dan?" Hij wou alles weten van wat er gebeurd was.

Sorry, ook kort en flut :p

"Mijn naam is Spooky. En jou naam is toch Silver? Yucka! Waarom die je zo bezorgd?! Ik kan best voor mezelf zorgen! Zeg Silver, waarom heb jij dat ding op je kop, wat is het eigenlijk?" Zij spooky, yucka was dat wel gewend van hem. "Ik doe alles liever dan dat ik jou zie sterven.'' Yucka keek silver blij aan. meschien moest ze de jonges maar alleen layen. Yuck gaf silver uitzichzelf nog een likje. Zi wist niet waarom. Ze liep naar milly. "Kom je milly. dan stel ik je voor aan de buurhond. Die is heel erg aardig!" Yucka liep naar de anderen buurman en vrouw toe. Die hadden een hond die ze op haar eerste dag had ontmoet.

(geen tijd meer!)

Yucka gaf Silver een likje. Ze liep naar milly. "Kom je milly. dan stel ik je voor aan de buurhond. Die is heel erg aardig!" Bah, honden! Dat waren de gezworen vijanden van de katten! Ze maakte het kattenras te schande! Hij richtte zich weer tot Silver. Speels sprong hij op hem en beet in zijn oor. Hij sprong van hem af. "Pak me dan! Als je kan, je kan me toch niet pakken!" Hij rende een eindje weg en bleef toen stilstaan. Hij keek om naar Silver. Toen draaide hij helemaal om. Hij zakte een beetje door zijn voorpoten. "Haa! Je durft gewoon niet!" Zei hij een beetje spottend. Hij grijnste breed naar de grote kater.

Yucka liep naar de burhond toe. Het was een grappige hond. De meetse katten haatten honden, en yucka zelf ook wel. Maar dit hondje was grappig. O kijk, hij was in de tuin. Hij rednen rondjes achter zijn staart aan. Yucka sprong de tuin in. De hond begon speels te blaffen. "Kijk milly, dit is nou de buurhond. Hij is heel erg lief hoor! Onee snel terug! Zijn baasje is het tegenover gestelde van lief tegen katten. En ze komt eraan!." Yucka renden naar het hek toe en sprong erop haar eigen tuin in. Gelukkig, anders was ze hier hen gegooid. Nouja het zal wel. Ze liep naar binnen. Silver en spooky konden het vast wel goed vinden samen.......

Milly kreeg het aanbod om met Yucka mee te gaan. Maar Spooky kwam ook in opeens in beweging. Speels sprong Spooky op Silver en beet in zijn oor. Hij sprong van hem af. "Pak me dan! Als je kan, je kan me toch niet pakken!"zei hij erachteraan. Hij rende een eindje weg en bleef toen stilstaan. Hij keek om naar Silver. Toen draaide hij helemaal om. Hij zakte een beetje door zijn voorpoten. "Haa! Je durft gewoon niet!" Zei Spooky spottend. Hij grijnste breed naar de grote kater. Milly vond het ook wel leuk maar zei ging als een echte poes naar Yucka toe. En deed expres een beetje bekakt. Haar poten stonden ver uit elkaar en ze keek heel netjes naar achteren. Daardoor moets ze zelf een beetje giechelen. En als laatste ging de wind door haar haar waardoor het doorelkaar ging. Met haar poot streek ze door haar vacht en deed alsof ze haar vacht mooi glad wilde hebben. Maar daarna snel liep ze achter Yucka aan het tuintje waar een heel klein hondje zat en kwispelend naar Milly keek. Ze moest lachen en schudde haar hoofd wat heen en weer waardoor haar halsband ging rinkelen. De hond sprong voor Milly en probeerde haar halsband te pakken. Haar halsband had ze zolang ze zich herinerde. Hij was Blauw met een gouden randje eromheen. De hond kreeg nu in de gaten dat Milly niet opletten en sprong nog een stuk naar vooren en deed een poging om de halsband te grijpen. Maar Milly sprong op en rende weg met de hond op haar hielen. De hond blafte zo hard hij kon om Milly bang te maken, maar opeens zag ze een nog kleinere schaduw achter haar opduiken. Dit was niet zomaar een hondje het was een puppy net zoals zij maar dan bij een hond. Die lieve hond heeft dus een nestje gekregen. Vanzelf vulde de tuin zich met allemaal kleine puppy`s. In totaal waren het er 6 er waren 6 kleine puppy`s. En allemaal rende ze achter haar aan om haar halsband te pakken. Maar daar kwam het baasje aan. Yucka zei:"Kijk milly, dit is nou de buurhond. Hij is heel erg lief hoor! Onee snel terug! Zijn baasje is het tegenover gestelde van lief tegen katten. En ze komt eraan!." Snel rende ze achter Yucka aan de tuin uit.
[ pia je schrijft een beetje kort kan je dat pleas ietsi langer doen?]

Milly liep bekakt naar Yucka toe. Haar poten stonden ver uit elkaar en ze keek heel netjes naar achteren. Daardoor moets ze zelf een beetje giechelen. En als laatste ging de wind door haar haar waardoor het doorelkaar ging. Met haar poot streek ze door haar vacht. Maar daarna snel liep ze achter Yucka aan het tuintje in. Hij hoorde een halsbandje rinkelen. Hij keek naar het tuinhek. Daarachter waren Milly en Yucka. Hij hoorde een hond blaffen. Yucka rende de tuin uit nadat ze iets had gezegd wat hij niet kon verstaan, met Milly op de hielen. "Zo, zijn jullie door die hond weggejaagd? Wat schattig! Moet ik je troosten?" Zei hij zogenaamd overdreven meelevend. "Nou, dan ga ik dat gemene monster even uit de weg ruimen hoor!" Hij sprong over het tuinhek en belande in de tuin van de buren. Daar zat een hond met 1,2,3,4,5,6 puppies. Die zaten daar maar suf te kwispelen. Hij keek naar ze alsof het allemaal stinkende, rotte vissen waren. Doordat hij naar de honden keek merkte hij niet dat hun baasje achter hem stond. Hij pakte hem ruw op en smeet hem de tuin uit, naar zijn eigen tuin. "En waag het niet je hier nog eens te vertonen! Rotkat!" Met een smak kwam hij op de grond terecht. Dat was dus duidelijk GEEN kattenmens. Integendeel, een HONDENMENS! Hij krabbelde op en schoot tussen de poten van Silver. "Wat een barbaar was dat he!?" Boos stak hij zijn tong uit naar waar die lelijke, dikke kop van de man over de schutting uitreek.

"Zo, zijn jullie door die hond weggejaagd? Wat schattig! Moet ik je troosten? Nou, dan ga ik dat gemene monster even uit de weg ruimen hoor! En waag het niet je hier nog eens te vertonen! Rotkat! Wat een barbaar was dat he!?" Zei spooky. Yucka keek naar spooky, ze wou hem nog waarschuwen maar hij was al weg. Nouja, hij kwam er zelf wel achter. Yucka ging maar naar binnen, er was niet veel te beleven. Of toch wel? Yucka snelden zich weer naar buiten. "Milly! Je hoeft niet percee mee hoor, maar ik ga die kattenhater eens flink terug pakken!" Er zat een gat onder in het hek, net groot genoeg voor haar. Ze keek eerst of dat MENS naar binnen was, en toen kroop ze onder het hek door. De hond had haar in de gaten maar gaf geen kik. Haar puppies, doe ze trouwens nog nooit had gezien. Waren aan het drinken. Ze vochten om een plekje bij een tepel. Yucka snelden zich naar de deur en ging naar binnen. Aha, haar drinken staat op tafel, dat kon ze wel om gooien. En boven de bank hangt een plank met boeken en daarna versierde borden. Zoals tweebenen dat noemen. Ze kroop snel achter het grodijn want het baasje van de hond kwam eraan. Weetje wat ik geef haar een bijnaam, rotmens. Geen orgineelen maar ze hield het er maar bij. Rotmens was weg dus kon ze haar gang gaan. Met een sierlijke sprong was ze op tafel en gooide het glas om. En sprong razend snel op de bank op de boeken plank en gooide alles ervan af. Ze sprong op de grond en begon aan de keuken. De borden van het aanrecht en de glazen om en renden door naar boven. Ze hoordde het rotmens benden al screeuwen. "Ahhhhhhhhh, al mij spullen. Het is vast een KAT! Een vieze vuilen KAT!" Ja, dat ben ik een kat. Wat anders? Een pissenbed? Ze begon met de badkamer en eindigde al snel bij haar slaapkamer. Nou, en nu de hoofdprijs. Ze legde een vieze grote drol op het bed van rotmens. Dat zal haar leren! Ze kroop onder het bed en zag een doos staan. Ze trok hem er met haar tanden onderuit, wat goed lukte want het was een lichte doos. Ze maakte hem open wat ook makelijk ging en begon ale spullen eruit te halen. En smeet het in de poep. Zo alle overige dingen krabde ze stuk. Ze renden de gang op waar rotmens stond, ze renden langs haar benen heen en pleegde een plasje. En ging door de trap af naar buiten, dat zal haar leren! Ze kroop weer onder de schutting door, waar ze net zo goed over heen kon. Maarja het maakt niet uit. En ging schein heilig in haar tuin liggen en luisterde hoe de buurvrouw te keer ging. "Jullie viezen vuilen rot beesden! Jullie lijken wel pisenbedden!" En nou ga je er aan! "Ahhhh, een drol ielllll, heyt zit aan mijn hand!" Ik heb haar genoeg gestraft!

Wat een barbaar was dat he!?" Zei Spooky terwijl hij rennend onder het hek vandaan kwam. Rennend kwam Spooky op Silver af en hij schuilde onder zijn poten. ''Aww, kalm aan maar tijger. Moet oom Silver dat mens maar eens een lesje leren?'' Yucka was de tweede die onder het hek vandaan kwam. "Jullie viezen vuilen rot beesden! Jullie lijken wel pisenbedden!" Zei Rotmens terwijl ze achter Yucka aankwam rennen met haar handtasje dreigend in de lucht zwaainde. Silver werd boos. Hij klauterde over het hek heen en sprong met uitgestrekte klauwen op het hoofd van Rotmens. Hij scheurde haar haar eraf en klauwde in haar hoofd. ''Arrgh! Vies beest! Etienne en Kobus! haal dat beest van me af!'' Schreeuwde rotmens. Twee jongens kwamen aanrennen. ''Nee oma! Katten zijn niet vies!'' Zieden ze in koor. Silver stak zijn klauw in haar oog waardoor ze door haar knieén zakte. ''Waag het nooit meer dat katertje met ook maar ÉÉN vinger aan te raken en ik maak je af!'' Siste hij. Niet hij rotmens hem kon verstaan maar het moest er gewoon uit. rotmens gooide hem over de schutting waardoor hij langs het het schuurde en zijn vel openging. Met een harde klap belande hij op de grond. Hij bloedde en ademde zwaar.

''Aww, kalm aan maar tijger. Moet oom Silver dat mens maar eens een lesje leren?'' Yucka was de tweede die onder het hek vandaan kwam. "Jullie viezen vuilen rot beesden! Jullie lijken wel pisenbedden!" Zei dat mens dreigend terwijl ze dreigens zwaaiend met haar handtasje achter Yucka aankwam rennen. Silver werd boos. Hij klauterde over het hek heen en sprong met uitgestrekte klauwen op het hoofd van Rotmens. Hij scheurde haar haar eraf en klauwde in haar hoofd. ''Arrgh! Vies beest! Etienne en Kobus! haal dat beest van me af!'' Schreeuwde rotmens. Twee jongens kwamen aanrennen. ''Nee oma! Katten zijn niet vies!'' Zieden ze in koor. Silver stak zijn klauw in haar oog waardoor ze door haar knieén zakte. ''Waag het nooit meer dat katertje met ook maar ÉÉN vinger aan te raken en ik maak je af!'' Siste hij. Het rotmens gooide hem over de schutting waardoor hij langs het het schuurde en zijn vel openging. Met een harde klap belande hij op de grond. Hij bloedde en ademde zwaar. Geschrokken rende hij naar de grote kater toe. "Silver, gaat alles wel goed met je!?" hij ging naast Silver liggen en gaf hem een paar likjes. Hij kroop dicht tegen zijn dikke, warme vacht aan.