Roaring loud above the herd [OPEN]

Fox that Lurks through the Night

Hij vertrouwde dit gebied steeds minder, hier, waar er zoveel geuren waren die hij niet vertrouwde. Hij wilde dat hij het kon vertrouwen, maar dat ging niet meer. Hij had wel gewild dat dat nu nog kon. Maar nee, hij hield niet van dit soort veranderingen en daarbij- hij vertrouwde deze katten voor geen meter, zelfs niet terwijl hij ze nog nooit had ontmoet. Hij wist het gewoon al; hij vertrouwde ze niet. Ze kwamen uit een ander gebied en wie weet waarom ze daar hadden moeten vertrekken. Misschien door hun wangedrag? Er was geen reden bekend, ze konden over alles liegen. Dat maakte hem dat hij ze wantrouwde. Hij kon er niets anders van maken als hij eerlijk was. Hij keek naar de afgrond, naar boven natuurlijk. Hij genoot van de wind door zijn lange haren en het zachte zonnetje die op zijn rode pels scheen. Het was gewoon... fijn? Ja, ondanks al die vreemde geuren, was dit wel een fijn punt om te staan.

Ɓσ

+open~ :3

Hun gebied werd gevuld door allerlei nieuwe geuren en ze vond het ontzettend spannend. Met een lichte aarzeling had ze zich in haar eentje wat meer buiten het gebied gewaagd, stiekem in de hoop om een buitenstaander tegen te komen. Ze vroeg zich af wie ze waren, wat ze hier deden, hoe ze eruit zagen. Een duizend vragen drongen zich haar kopje binnen en ze werd er haast duizelig van. Vrolijk trippelde ze wat rond, niet echt oplettend waar ze heen ging. Ze werd vaak afgeleid door haar omgeving: het geritsel van het bladerdek en het plotseling wegschieten van een prooidier, maar verdwalen deed ze niet. Ze trok even met haar oren bij het zien van een roestbruine kater. Om één of andere reden klopte haar hart altijd ietsjes sneller wanneer ze iemand vlakbij de Vulture's Drop zag zitten. Het was niet de meest vrolijke plek van het gebied. Met haar eeuwig aanwezige glimlach liep ze op hem af. "Hé, Fox!" groette ze hem opgetogen. "Wat ben je aan het doen?" was de vraag die volgde, terwijl ze wat om zich heen kijk. Het leek niet echt alsof hij iets aan het doen was.

Fox that Lurks through the Night

Van wat hij gehoopt had, was dat het een rustige dag zou zijn, maar dat leek helaas niet het geval te zijn voor hem. Hij sloot zijn ogen rustig, hij wilde een rustige dag. Een rustige dag waar hij natuurlijk wel prooien voor de tribe had gevangen. Dat was belangrijk, hij kon niet zomaar een vrije dag nemen natuurlijk. Maar nu hij al een paar prooien had gevangen had hij besloten dat het wel tijd was voor een pauze. Daar was hij altijd voor in; voor een pauze. Ook al leek hij een zeer actieve kater; dat was hij niet. Hij bracht altijd genoeg prooien in, daar was geen sprake over, maar hij had er veel meer binnen kunnen brengen als hij wilde. Niet dat de rest van de tribe daar iets van wist, maar hij had meer kwaliteit dan dat hij nu inzette. "Hé, Fox!" klonk er echter, waardoor hij even keek naar de poes en even zachtjes glimlachte. Het was Sprout, een kat die bekend stond om haar glimlach. "Wat ben je aan het doen?" klonk de vraag die op de begroeting volgde. Hij keek even naar de lucht en toen weer naar de poes met een zachte glimlach. "Hey Sprout," begroette hij haar met een rustige glimlach op zijn gezicht. Hij stapte iets weg van de afgrond en keek ging rustig zitten met zijn lichaam naar haar toe gekeerd. "Hier is de beste plek om te genieten van het weer, dus ik dacht dat ik hier een pauze kon nemen." sprak hij even, terwijl hij zijn rode, pluizige staart rond zijn poten sloeg. Hier kon je de wind goed voelen, door de bomen in het bos werd de wind onderbroken en kwam het niet zo lekker door zijn vacht heen, als op deze open en hoge plek. "Waarom ben jij hier?" vroeg hij even rustig aan de poes, misschien wel met hetzelfde idee, maar misschien kon het ook wel iets anders zijn wat haar bezig hield om hier te komen? Misschien was ze zelfs wel op zoek naar de clankatten, maar daar kon hij niet veel over zeggen natuurlijk. Hij had ze liever zo snel mogelijk weg van hier.

Ɓσ

De rosse kater groette haar met een glimlach, precies zoals ze gehoopt had. Wanneer iemand dat soort kleine beleefdheden liet schieten, trok ze het zich vaak persoonlijk aan. Ze wist niet echt waarom. Er volgde een korte stilte voordat de kater haar groette en Sprout kwam nog ietsjes dichterbij hem staan. De kater ging zitten en zij volgde zijn voorbeeld. Fox merkte op dat dit de beste plaats was om te genieten van het weer, waar ze opgetogen op knikte. Zelf wilde ze eigenlijk ook wel een pauze. Een bries streek langs de twee katten, spelend met haar korte haren. Vervolgens luidde de vraag wat zij hier deed, waarop ze even haar schouders ophaalde. "Ik liep gewoon wat rond," antwoordde ze ietwat nonchalant. "Eigenlijk hoop ik een clankat tegen te komen, ik ben wel benieuwd naar hoe ze zijn." Ze plofte vervolgens haar achterwerk ook op de grond. "Vind je het erg als ik erbij kom zitten?" vroeg ze toen, haar standaard grote glimlach op haar gezicht. Ze wilde ook wel wat meepikken van het goede weer.

Fox that Lurks through the Night

De poes kwam al snel wat dichterbij nadat hij ook wat dichterbij haar was gekomen. Een gesprek voeren ging immers beter als je wat dichterbij elkaar was right? Toen hij vertelde dat dit een goed plekje was om van het weer te genieten, knikte Sprout opgetogen. "Ik liep gewoon wat rond," antwoordde de kleine poes ietwat nonchalant op zijn vraag waarom ze hier was. Dat deden meerdere katten soms, het gewone rondlopen. "Eigenlijk hoop ik een clankat tegen te komen, ik ben wel benieuwd naar hoe ze zijn." Huh? Hij fronste even een beetje en keek nadenkend naar haar. Wilde ze letterlijk vijandelijke katten ontmoeten? Dat vond hij een onlogische stap van de poes. Waarom zou je vrijwillig die katten gaan ontmoeten? Het waren niets meer dan indringers, ze hadden al het geluk dat ze met meer waren. Anders hadden ze hen echt wel van hun gebied verjaagd. Tenminste, als het aan Fox lag. Skyteller dacht er waarschijnlijk heel anders over. "Vind je het erg als ik erbij kom zitten?" Veel keuze had hij niet toch? De poes was immers al gaan zitten. Het enige wat er kon gebeuren was een awkward stilte tussen hen creëren omdat hij zei dat het niet mocht en de poes iets verderop zou gaan zitten... of iets in die trant. Hij knikte even met een zachte glimlach, niet dat hij het erg vond dat ze erbij kwam zitten hoor, totaal niet. "Geen probleem." sprak hij dan ook glimlachend tegen de poes, waarna hij zijn borst even een korte lik gaf. De zachte wind liet zijn vacht helaas wel wat sneller klitten, daarom moest hij op z'n minst zo af en toe zich wat meer onderhouden, zodat hij niet helemaal klitterig zou worden. "Maar jij bent dus geïnteresseerd in de nieuwe katten?" vroeg hij even fronsend aan de poes. Hij snapte niet wat er zo interessant was aan die nieuwe katten.

Ɓσ

Onderwerp: Re: Roaring loud above the herd [OPEN]