[Training] Yippie. Ka. Yeey.

Zijn ogen gleden over de lege vlakte, het mocht niet leeg zijn, er waren altijd wel verloren zielen die ronddoolden op zoek naar een leider. De meeste hadden niet eens door dat ze op zoek waren, alleen dat ze verloren waren. Het was de kater om het even, hij zou ze redden, stuk voor stuk. De anderen hier mochten dan wel zeggen dat ze samenwerkten, maar aan het eind was het ieder voor zijn wraak, en daar was hij nu mee bezig. Sowieso had de kater al een voorsprong doordat hij twee apprentices trainde, maar hij wilde er nog een, drie was het getal dat hij begeerde. Het was mooi, het was goed, en het was sterk, dat zocht hij.

- Mazelock Only

Opgeslokt door dromen, krachtig, maar deze keer was het verlangd naar de plaats die zo echt was en waar ze toch haarzelf kon zijn. Langzaam opende de lilac point haar ogen. Voor haar stond een kater voor haar. Zijn gestreepte pels werd verlicht door zwak licht die vantussen de verstrengelde takken boven hun sijpelde. Haar blik was ijskoud, haar kop hoog gegeven. "Aangenaam," zei ze op een ijzige toon. Scherp als ijs, hard als steen zo klonk het. Met de dag groeide haar haat voor de meeste meer, iedere dag was hatelijk. "De naam is Mazelock van Riverclan," Ze bleef hem strak aankijken en wachtte geduldig af.

De kater keek haar slechts aan, zijn ogen namen de poes voor hem goed in zich op. Hij was niet seksistisch, hij wist als geen ander dat je soms liever poezen in je gelederen had dan katers, en dan vooral poezen als dit. Ze was goed gebouwd, had spieren, en leek wel capabel te zijn van de dingen die hij van zijn leerlingen zou vragen. Maar bovenal had ze attitude, en dat was iets wat je niet kon kweken, je werd ermee geboren, zoals hij, en zoals zij. "Aangenaam," Mauwde hij dus uiteindelijk, met een knikje van zijn hoofd. Dit hier voor hem was een warrior, geen apprentice, ze diende met respect te worden behandeld.

Het was even stil, alsof de donkere kater haar even in zich opnam. "Aangenaam," zei deze na een lange stilte. Een knikje volgde en zij volgde zijn voorbeeld. Daarna werd het terug stil. Haar ijsblauwe ogen bleven in zijn rode ogen priemen. Na enige tijd knipperde ze even en knikte ze opnieuw. "Zou ik je naam mogen weten?" Vroeg ze op beleefde toon. Ze wilde liever voort maken en niet wachten, ookal was het kijken naar deze knappe kater ook niet mis. Ze draaide haar kop wat, maar bleef hem aankijken. Hij was echt niet mis, helemaal niet... Hij deed haar ook aan een oud bekende denken... Maar aan hem wilde ze nu niet denken, nooit meer.

De poes was zeker beleefd, en zag er prima uit. Dus knikte de kater, al bleef het ijzig. "Joltcore," Mauwde hij, waarna hij omdraaide en haar meewenkte. "Ik zal je gaan trainen, maar dan moet ik eerst weten of je al getraind bent en door wie," Nu draaide hij zijn hoofd weer naar haar toe en liet zijn ogen in die van de poes priemen, "Dat is erg belangrijk," Als een ander al haar loyaliteit had had hij niets aan haar.

De duistere, mysterieuze gestalte knikte. Haar blik bleef koel op hem gericht alsof zijn aanwezigheid haar niks deerde. "Joltcore," Zei hij. Ze knikte naar hem als teken van respect en keek daarna naar hoe hij zich omdraaide. Ze wandelde rustig op hem af, niet gehaast, maar ook niet al slenterend. "Ik zal je gaan trainen, maar dan moet ik eerst weten of je al getraind bent en door wie," Zijn goudgele ogen ontmoette de hare weer en ze had de onverwachte draai helemal niet verwacht, want ze raakte bijna de neus van de ander aan. Verbaasd zette de kattin een stap naar achter en keek hem even niks begrijpend aan. "Dat is erg belangrijk," De Riverclan warrior herstelde haar houding snel en schudde haar kop. Haar ijsblauwe ogen straalde zoveel emoties uit dat ze een normale kat konden verdoven... "Ik heb een ander kat al eens hier ontmoet, maar dat was kort, ik weet zijn naam zelfs niet, ik noem het geen training," zei ze op een vaste, harde toon.

Ogen die anderen waarschijnlijk konden doen wegrennen deden hem hier niets. Ze zou hem niets kunnen doen, hijzelf had hier de macht en zou die houden. Het was however, goed nieuws dat de poes getraind was, maar dat ze niet wist door wie, dat betekende dat hij niet van voor af aan moest beginnen maar dat ze ook niet al loyaal was aan een ander. "Mooi," Mauwde hij dus, draaide zich om, en liep door. Recht op een donker bos af. Zonder te aarzelen liep JC door, het deed hem niets meer. Inmiddels was gezelschap een verschrikking, maar als het hem kon helpen de clans omver te werpen zou hij het wel overleven.

Onderwerp: Re: [Training] Yippie. Ka. Yeey.