Thunderclan Ceremonie [05-2017]

Het was een moeilijke tijd voor Thunderclan. Voor alle clans, ver weg van huis. Eenzaam en alleen, wie kon met zekerheid zeggen dat Starclan nog wel met hun mee reisde. Dit was echter wel iets waar Silverstar zichzelf aan vast hielt. En met de gedachte dat Starclan bij hen was kwam ook de noodzaak om een ceremonie te houden. Het was al enige tijd geleden en de andere clans hadden hun traditie ook voorgezet buiten de clangronden, dus nu was het de beurt aan Thunderclan om Nieuwe warriors te ontvangen en kittens apprentices te maken. "Laat iedere Thunderclanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen voor een ceremonie!" Zijn stem was duidelijk en sterk over de groep katten heen, bleekgroene ogen zoekend naar de thunderclanners en geduldig wachtte de kater tot de katten zich bij hem gevoegd hadden.

Nieuwe Apprentices
Rootkit -> Rootpaw (Mentored by: Sandflower
Heronkit' -> Heronpaw' (Mentored by: Rowanflight)
Longkit' -> Longpaw (Mentored by: Tallfright)
Silverkit~ -> Silverpaw~ (Mentored by: Polarbear)
Easepaw (Mentored by: Jayflame)
Glazepaw (Mentored by: Swallowflight)
Lionpaw' (Mentored by: Rowanflight)

Nieuwe Warriors
Swallowpaw. -> Swallowflight
Sandpaw' -> Sandflower
Dustpaw -> Dustrise
Risingpaw -> Risingstorm
Forlornpaw -> Forlornhope

Nieuwe Queens
Redpetal

Speciale mededelingen
- Redpetal en Branchtrove zijn de trotse ouders geworden van drie kittens: Avidkit, Bunnykit & Cedarkit
- Snowdrop is overleden, zij en Jaytail hebben nog drie kittens gekregen; Snowkit, Butterkit & Coverkit
- Snowdance heeft zelfmoord gepleegd
- Sandpaw(flower) is aangevallen door een hond terwijl ze Cedarkit redde en heeft daarbij het zicht aan één oog verloren, maar kan alsnog warrior worden
- Twirldance heeft Bunnykit op het Thunderpath laten vallen, de kitten is nu in Starclan

Aan het einde van zijn benoemingen keek hij de katten rustig rond. Het waren zware dagen geweest voor ieder onder hen. Vele levens waren verloren gegaan onderweg en verdriet was niet weggebleven zoals hij zo graag gehoopt had. "Iedereen kan het er mee eens zijn dat wij een zware tijd achter de rug hebben en een onzekere toekomst voor ons. Toch wil ik dat jullie niet de hoop opgeven. Waar wij vrienden en familie verloren zijn geraakt zijn er ook nieuwe levens bij ons gevoegd. Verdriet en pijn zijn onvermijdelijk maar er is nog altijd hoop en trots voor de toekomst. Waar we dan ook belanden. We zullen samen zijn. Thunderclan is gevestigd in ieder van ons en de trots en wilskracht die onze voorouders op ons hebben overgedragen zal nooit verloren gaan. Het is goed om te treuren voor hen die er niet meer zijn." Hij slikte even en sloot zijn ogen voor enkele seconden voor hij ze weer oprichtte en een rode kat specifiek aankeek. Redpetal die al zoveel verloren was. "Maar ieder van hen zou willen dat wij doorgaan en sterker worden, het verlies als een les aannemen om het leven met beide poten aan te grijpen en te genieten van iedere dag dat we op deze aarde lopen. Vergeet dit nooit." Met een kort knikje naar enkele andere katten beeindigde de zilveren kater de ceremonie en kwam omhoog om zich bij de andere leaders te voegen in overleg.

Eindelijk kreeg Glazepaw een nieuwe mentor. Hij zat ondanks de zware reis vol opgekropte energie en adrenaline. Hij wilde dat graag uitten op een goede manier. Geen betere manier dan trainen, toch? De slanke bengaal spitste zijn grote oren toen hij zijn naam hoorde. Swallowflight huh? Oké, dus hij kreeg een humeurige pessimist die net warrior was geworden als mentor. Fijn. Hopen dat zij hem in ieder geval een goede training zou geven. Ondanks haar 'persoonlijkheid'. Glazepaw liep naar Swallowflight toe en dwong zichzelf vriendelijk te glimlachen. Hij gaf haar het gebruikelijke neusje, als teken van respect. Ach, hij zou dit wel overleven, toch?

Tag: Swallowflight

_{Bij de kreet van Silverstar stond Swallowpaw al bijna direct bij de andere thunderclanners. Vandaag, had ze gehoord, vandaag zou ze eindelijk warrior worden. En zelfs Swallowpaw was zenuwachtig, want iedereen zou dat wel zijn. Ze hoopte op een mooie naam, eentje die goed bij haar zou passen. Ze ging wat aan de zijkant zitten, en toen ze haar naam -en die van de andere apprentices die ook warrior zouden worden- hoorde, stapte ze huiverend naar voren. Ze rilde even, en wachtte af totdat zij aan de beurt was. Ze zweerde dat ze loyaal zou zijn aan thunderclan en toen sprak hij haar nieuwe naam uit. Swallowflight knikte, en glimlachte oprecht. Dit was een mooi moment, een goed moment, en stiekem beloofde ze dat ze nu écht loyaal zou zijn aan de thunderclan. Haar ogen werden zo groot als schoteltjes toen ze haar naam nog een keer hoorde. Wacht, wat? Ze kreeg ook nog een apprentice, wouw! Na de lange speech die voor diegenen die laatst een naaste hadden verloren bedoelt was, zoals Sandflower, Redpetal en Hazelfray, stapte ze direct op Glazepaw af. "Hoi Glazepaw," miauwde ze zakelijk. Dat joch had haar geprobeerd op te vrolijken op de Sunningrocks -wat hem tevens niet gelukt was-, maar ze hield zichzelf voor om dit maal ietsjes vriendelijker tegen hem te zijn. "Zullen we morgenvroeg afspreken zodat ik kan kijken wat jij al allemaal hebt geleerd? Dan kan ik je overmorgen beginnen met je echte training." ging ze verder en dwong even vriendelijk te glimlachen. Dit lukte echter niet helemaal, en het zag er meer uit als een lelijke grimas. (whoops) "Ik zoek je morgen op, oké?" Ze ging zitten, en wachtte geduldig af op antwoord van de jonge kater.

- Flut c':}

De zandkleurige kattin kon niets anders doen dan haar zorgen vergeten toen ze haar naam hoorde. Voor een moment was ze bang geweest dat ze haar geen warrior zouden maken, maar vandaag was het moment daar. Ze had bewezen dat het allemaal niet uitmaakte, dat als je er hard genoeg voor werkte, je onder elke omstandigheid warrior kon worden. Zolang je het maar in je had. Het verlies van haar oog ging haar niet tegenhouden haar dromen na te jagen. En vandaag was het bewijs daarvan. Sandpaw was naar voren gestapt en had haar nieuwe naam gekregen, Sandflower. Ze beloofde de clan trouw te zijn, haar leven te geven voor ThunderClan. Natuurlijk zou ze wel meer moeten trainen op haar oog, maar het vertrouwen dat ze het goed zou doen was er. Vanaf vandaag was ze dan officieel een warrior van ThunderClan. Een tweede grote verassing. Ze kreeg een apprentice: Rootpaw. De kattin onderging het ritueel en raakte het neusje van haar apprentice aan, murmelde tegen deze dat ze elkaar snel zouden spreken en mengde zich vervolgens tussen de warriors.

"Hoi Glazepaw." Miauwde de zwarte she-cat zakelijk. Nouja, beter zakelijk dan gemeen. Op zich snapte Glazepaw haar frustratie van het eindeloze wachten tot ze warrior werd. En natuurlijk had ze een naar verleden achter haar rug. Haar broertje die ontvoert was door Bloodclan. Claw die haar gestraft had. Zijn ogen staarden naar het grote litteken dat van haar schouder tot haar buik liep. "Zullen we morgenvroeg afspreken zodat ik kan kijken wat jij al allemaal hebt geleerd? Dan kan ik overmorgen beginnen met de echte training." Hij merkte dat ze probeerde te glimlachen. Dat waardeerde hij wel. De kater knikte instemmend. "Oké, tot morgen dan."

Rootkit vond de hele verhuis maar niks. Maar goed, wat kon ze ertegen doen? Niets. Behalve dan heel de weg jammeren tegen haar pleegmoeder die haar eigenlijk niet eens zag staan. Des te makkelijker om ongestraft haar eigen ding te doen! Het feit dat ze nooit aandacht, opvoeding of iets in die richting gekregen had, had ervoor gezorgd dat Rootkit een hele massa eigen regeltjes had verzonnen. En nee, het deed geen goed aan haar karakter. Plots hoorde ze Silverstar. Bijna direct stoof ze naar voren, wetende dat ze allang de leeftijd van een apprentice bereikt had. Ze was zelfs al bijna zeven manen oud! Vele namen werden genoemd, en ook de hare. Maar toen ze zag wie haar ging mentoren, trok de gevlekte kattin haar bovenlip op. Kapitein eenoog ging haar trainen? Ja dag. Rootkit, nu Rootpaw, drukte snel haar neus tegen die van de kattin maar worp haar zodra ze zich had omgedraaid een vuile blik toe. Waarschijnlijk was zij het die de oudere poes les moest geven. Het zou haar verbazen moest de ander zelfs zien wat ze at. Tot zover haar apprentice leven.... Slechter dan haar kittentijd kon het niet worden, right?

In stilte had de blauw-grijze kater zich bij de rest van de katten gevoegd en hief zijn kop op om Silverstar aan te kijken. Hij had het niet helemaal verwacht maar bij het horen dat hij twee apprentices kreeg gleed er een kleine glimlach over zijn lippen en hij duwde zichzelf omhoog om naar de gloednieuwe Heronpaw te stappen en die zachtjes zijn neusje tegen die van Heron te drukken voor hij zich op Lionpaw richtte en die ook met z'n neus aanraakte. "We gaan morgen beginnen. Wees vroeg wakker. Ik ga weg zonder jullie anders hoor." Even grinnikte hij speels en knikte de twee katten aan.

-pm butterstar maar even als jullie het topic willen

De kater kneep zijn ogen wat samen toen hij hoorde dat hij een mentor moest delen met een veel jongere kattin. Toch stapte hij naar voren, raakte kort de neus van zijn nieuwe mentor aan en knikte toen een keer als reactie op diens woorden. "Natuurlijk," mauwde hij enkel. Met een strak gezicht deed hij weer een stap terug, dit vond hij alles behalve leuk. Lionpaw was inderdaad een tikkeltje arrogant, overmoedig kon je het misschien ook wel noemen. De kater keek enkel kort naar de andere apprentice, Heronpaw, schonk haar nog een niet bepaald vriendelijke blik en verdween toen weer tussen de andere katten. Een spiertje trok in zijn gezicht, waarna hij zich omdraaide en zich tussen de andere ThunderClan katten heen drukte, weg hier.

Nieuwsgierig was hij komen kijken naar wat de leader, Silverstar, te zeggen had. Hij had ceremonies in het verleden gevolgd maar dit was compleet anders. Het was tijdens de grote journey! Toen het na een tijdje bleek dat hij apprentice werd, werden zijn tweekleurige ogen groot en keek ie dankbaar naar de kater die best wel om hem carede. De zilveren leader waarna hij was vernoemd was een goede vriendin geweest van zijn... Moeder... en zo had hij ook wel eens met hem gespeeld... Hij was cool. Hij kreeg Polarbear als mentor en zijn zilveren oortjes flikkerden even op waarna hij naar de witte kater toe ging en zijn neusje tegen de zijnde drukte. "Silverpaw klinkt zo cool!" yes

Vandaag was de dag. Na het overlijden van hun moeder, was dit weer één van de eerste dingen waar hij naar uit had gekeken. Het was heel apart, dat hun moeder, waar ze zes manen vol bij hadden geleefd, was overleden. Hij slikte even en keek rustig weg, waarna hij even op zijn lip beet. Over het algemeen ging hij redelijk goed met de dood van zijn moeder om, tenminste, voor hoe ver hij dacht dat het goed ging. Hij kon het immers niet echt zelf beoordelen, hij had dit immers nooit eerder mee gemaakt. Bij de ceremonie werd zijn naam genoemd, samen met de namen van zijn siblings en andere kittens die apprentices werden natuurlijk. Hij kreeg de naam Longpaw en kreeg Tallfright aangewezen als mentor. Rustig liep hij naar de kater en drukte zijn neus, zoals traditioneel, tegen zijn mentor aan. Hij keek rustig naar de kater en knikte even respectvol, waarna hij terug naar de groep liep om de rest niet op te houden. Hij hoorde nog nieuwe warriors en natuurlijk werden er nog mededelingen omgeroepen. Één daarvan dat zijn moeder was overleden en nog kittens had gekregen met een warrior genaamd Jaytail, die hij niet echt kende moest hij zeggen. Zodra de ceremonie over was liep hij rustig naar zijn nieuwe mentor en slikte hij even. "Alvast bedankt voor de trainingen die u mij gaat geven..." sprak hij even zachtjes en rustig tegen de kater.

Tag: Tallfright

_{Al die tijd die de witte poes in de Nursery had gespendeerd keek ze uit naar dit moment. Al die tijd had ze gedroomd over hoe het was om een apprentice te zijn. En nu was het zover en had ze er bepaald heel veel zin in. Je kan het Heron niet echt kwalijk nemen, haar moeder was immers kort geleden overleden. De langharige kattin was eerst helemaal kapot geweest van verdriet, maar al snel realiseerde ze zich dat haar moeder niet zou willen dat ze zo down zou zijn. Dus nu stond ze hier, een kalme uitdrukking op haar gezicht terwijl ze rustig wachtte totdat ze haar naam hoorde. Erg lang hoefde ze niet te wachten; Rowanflight zou haar mentor zijn... en ze zou hem moeten delen met een andere kater. Heron stond aarzelend op en trippelde naar de blauwgrijze kater toe, beantwoorde zijn glimlachje met een van haarzelf en drukte zachtjes haar neusje tegen de zijne. "Ik zal er zijn." Miauwde ze zacht, voordat ze haar kopje omdraaide om vriendelijk de oudere apprentice aan te kijken. Haar vriendelijkheid werd echter begroet door een wat arrogante blik waardoor ze onwillekeurig met haar ogen rolde. Kennelijk hebben sommige katten ook niet de energie om aardig proberen te zijn.}

Onderwerp: Re: Thunderclan Ceremonie [05-2017]