Rat attack {Open}

Wavepaw had nog nooit zoiets gezien. Het stonk naar twolegs en rottend vlees. Hij haalde zijn neus op voor de grote bult waar ze langs liepen. Hij hoorde andere katten zeggen dat het een "pile"was, waar twolegs hun prooiresten dumpten. Daar had hij nog nooit van gehoord. Plotseling drong een nieuwe geur zijn neus binnen. Een muis, maar dan een stuk groter verscheen uit de pile. Wavepaw staarde het dier aan. De reuze muis stonk en had een enge, glibberige staart. Zijn vuur rode oogjes staarde hem woest aan en Wave zette snel een stapje naar achter. Deze reuze muis was in ieder geval niet bang voor hem. Reuze muis zette een stapje naar voren, en toen wist de jonge apprentice niet meer wat er gebeurde. Plotseling voelde hij een stekende pijn in zijn neusje en zag hij niets meer. Het stinkende beest had zich om zijn hoofd geklemd! Woest schudde Wave met zijn hoofd om het dier kwijt te raken, maar hij wist niet goed wat hij moest doen. Daarom beukte hij met zijn hoofd op de grond, in de hoop dat reuze muis los liet. Wave hoorde iets kraken en het dier liet zijn voorhoofd los. Trots hief Wavepaw zijn hoofd, hij had zijn eerste vijand verslagen, zonder hulp! Hij keek weer om laag, en zag een heleboel rode oogjes hem aanstaren. Euhm! Voor de tabby iets kon zeggen, werd hij overspoeld door de beesten. 'HELLLUP!' krijste hij nog, voordat hij onder de krioelende lijven verdween.

Open voor iedereen!

De massieve tom was nog lang niet genezen maar toen er een hulpkreet zijn oren bereikte vloog hij er op af. Zijn ledematen protesteerde maar de Shadowclan warrior bleef rennen. Zo snel als zijn robuuste lijf kom. De clans waren nu bij de twolegplace aangekomen en waren langs een grote hoop afval gelopen, Shadowclann was de stank en de gevaarte van deze pile wel gewend maar voor jonge katten en de andere zou dit nog wel is gevaarlijk zijn. Demonslayer remde dus ook terug naar de afvalberg waar het geschreeuw vandaan en sprong op de eert en de beste rattenhoop. Zijn klauwen omvingen een dikke lijf van een grote rat die een poging waagde om op de leerling te springen maar hij kwam niet veder dan zijn vlijmscherpe nagels. De tom sloeg naar de andere ratten, zijn tanden en klauwen gooide elke rat van de kleine lichaam af terwijl zijn ijsblauwe ogen een koude vlam met zich mee droeg toen hij terug staarde in die kleine rot kraaloogjes. Demonslayer stond beschermend voor de leerling -die hij al herkende als Wavepaw- en dook al gauw in een verdediging houding toen de ratten weer in de aanval kwamen.

Wavepaw's neus brandde van de ratten beten. Zijn ogen begonnen te tranen van de pijn terwijl hij steeds wanhopiger de beesten van hem probeerde te werpen. Gelukkig was de hulp onderweg. Een shadowclanner - was het Demonslayer? Wave kon het niet goed zien omdat zijn ogen prikten - sprong beschermend voor de leerling en hielp de hem de grote beesten van zich af te trekken. Even was hij rat-loos en hijgend bedankte hij de warrior. 'Dankje,' hij wilde nog wat zeggen, maar de volgende rat jumpte in zijn nek en Wave viel weer op de grond. Scherpe tanden drongen door tot zijn nek en de apprentice krijste. Hij probeerde op zijn rug te rollen om de rat te pletten, maar zonder succes. Op het moment dat de tabby het het minst kon gebruiken, voelde hij schaamte. Als hij niet zo klein was geweest, had hij vast niet zo hulpeloos met enge beesten liggen worstelen. Weer deden de pijnlijke beten hem rillen. Hij slikte. Hij wilde niet hulpeloos zijn! Met alle krachten in zich rolde hij weer op zijn rug, en hoorde tot zijn voldoening de ruggengraat van het dier kraken. Fijn, dat was er een minder. Met een van pijn vertrokken gezicht probeerde hij weer op te staan. Waren er nog meer ratten?

De wond die over zijn flank liep was opengescheurd door zijn plotse actie, bloed stroomde over zijn lichaam, zijn grijs witte vacht rood kleurend toen hij zich op de eerst en de beste rat wierp. Wavepaw had hem bedankt maar de strijd was nog niet afgelopen. Meerdere ratten omcirkelde hen en twee vlogen al op de jongere tom af, voor dat Demon in actie kon komen om hem te helpen sprong er een rat naar zijn nek om zijn keel veder te verwonden maar de massieve tom kon net nog zijn kop terug trekken. Meteen liet hij zijn klauw naar voren schieten en met een klap sloeg hij de rat neer, maar genoeg was het niet. Weer kwamen er ratten op hem af en eventjes leek het als dat de grote shadowclanner warrior zou verdwijnen in een hoop met rattenlichamen. Demon pakte Wavepaw bij zijn nek toen hij de rat van zich af had gekregen en sleurde de jonge leerling mee naar een boom die veder op stond. Ratten als een vloedgolf volgde hen en hingen in zijn staart. Happend en krabbend naar zijn achterpoten maar de grote tom kon nog net van hun vlijmscherpe nageltjes ontkomen. Demonslayer rende veder, zijn keel brandde en zijn wond bloedde veder als een waterval maar hij kon nog net Wavepaw de boom inkrijgen. Zijn klauwen hadden zich omklemd aan de stam en moeizaam met de jonge ton tussen zijn kaken hees hij zich zelf omhoog naar de takken.

De ratten bleven komen, in grote aantallen. Steeds meer waren het er, voor elke rat die Wave van zich af wierp, kwamen er twee voor in de plaats. De ratten steken deden vreselijk veel zeer. De volgende rat sprong op de jonge kater. Dit keer in zijn linker voorpoot. Het grote beest trok hem onderuit en Wavepaw hapte met zijn kaken naar het dier. Tevergeefs, de rat liet een diepe beet achter. Woest ramde Wavepaw zijn voorpoot naar voren, tegen een twoleg nest aan. Het dier liet versuft los en Wavepaw probeerde weg te rennen, maar hij wist niet waarheen. Ook Demonslayer zat behoorlijk in de problemen; af en toe was zijn vacht niet meer zichtbaar. Steeds meer ratten mengden zich in het gevecht. De wond in zijn poot begon te bloeden en Wave kon er niet meer op staan. De oudere warrior kwam aangestormd, ook volledig gehavend en trok hem mee aan zijn nekvel. Zo hard als hij kon rende de jonge tabby met de kater mee. Hinkend en hijgend, met het laatste beetje energie die hij in zich had, klom hij met hulp van Demonslayer in een boom. De bruine ratten kwamen dichterbij, een paar klommen in de boom. Met zijn voorpoot mepte Wavepaw er een af. Zijn ogen stonden vol van schrik en hij was volledig uitgeteld. Beverig zakte hij in elkaar op een boomtak. Hij kon niet meer. Zijn ogen rolden in zijn kassen, en toen werd alles zwart.

Wavepaw is niet dood, maar heeft wel dringend hulp nodig van een medicinecat!

De geur van ratten begon haar aardig opvallen en even had ze het gevoel weer terug te zijn in het Shadowclangebied. Op de Carrionplace, welteverstaan. Ze herinnerde zich de rattenplaag nog goed. Het was ontzettend druk geweest in de Medicine Cat's Den en dat terwijl ze nog maar net aan haar rang was gekomen. Niet de meest simpele tijd. De sterke geur van ratten was echter toch bijzonder alarmerend, dus besloot ze om een kijkje te gaan nemen. De beesten waren niet de meest geschikte prooi en aan het eten van de dieren zaten vaak risico's verbonden. Het zou beter zijn als ze van de clans vandaan bleven. Wat ze zag, deed haar echter enorm schrikken. Snel klom ze in één van de bomen die het gebied omringden en richtte haar blik op Demonslayer die Wavepaw met zich meedroeg. De Apprentice zag er niet goed uit. "Demonslayer!" riep ze naar hem toe. "Wat is er met Wavepaw gebeurd?" Hopelijk zou de kater haar überhaupt zien staan.

Uitgeput had hij de kleine lichaam van Wavepaw veilig op een tak gelegd toen de jonge tom bewusteloos was gevallen. Zijn hart had voor een paar seconde stil gestaan omdat hij dacht dat de leerling zich bij starclan gevoegd had maar toen de massieve tom zijn oor op zijn borst had gelegd hoorde hij zijn hart nog koppen. Opgelucht wat hij toen was maar nu moest jij weer veder met het gevecht. Enkele ratten probeerde naar boven te klimmen en snauwend sloeg hij ze één voor één van de takken af, zijn klauwen zaten onder het bloed net als zijn lijf die rood begon te kleuren. Hoelang zou het duren voor dat de ratten op de vlucht zouden slaan of dat hij niet meer op zijn poten kon staan? Demon's ledematen trilde, de bloed dat uit zijn wondde stroomde maakte hem zwakker maar de oudere warrior gaf niet op. Hij sprong op de rat af die een weg had gevonden naar boven en hapte hem in zijn nek toen hij naar Wavepaw sloop voor hij de rat een goeie gooi naar beneden gaf. Nog een paar ratten en dan was het klaar, dan kon hij hulp zoeken voor de jonge tom. De massieve tom gromde, zijn tanden ontbloot en zijn nagels uitgeklapt terwijl hij dreigende uithalen naar de ratten toen plots zijn naam geroepen werd. De robuuste shadowclanner draaide zijn kop en zag Bitterpaw in een van de bomen staan, vragend wat er gebeurde. "Bitterpaw! Blijf daar! Het krioelt hier van die rot beesten" Schreeuwde hij voor hij weer uithaalde naar de ratten die weer een poging waagde om naar boven te klimmen. "Wavepaw is gewond geraakt maar ik kan hem niet naar beneden krijgen met als die ratten, het is te gevaarlijk" Demon keek over zijn schouder maar Wavepaw leek nog te ademen. "Hij is buitenwesten geraakt, wat moet ik doen!?" Riep hij, zijn stem steeds wanhopiger. Hij kon Wavepaw niet laten sterven, er waren al te veel slachtoffers gevallen deze dagen.

Hij zag ze. De grote bruine beesten, ze waren overal. Alles bestond uit ratten. Demonslayer barstte voor zijn ogen uiteen in ratten, de boom waar hij in lag was gemaakt van ratten. Op elkaar gestapelde ratten. Ze tilden hem op, voerden hem mee. Ze gingen hem vast bijten, en dan werd hij vast ook een rat! Waren al deze enge beesten slechte katten die veranderd waren in ratten? Hij wilde geen rat worden! 'Nee..nee..nee' mompelde hij, 'Ik wil geen rat worden!' Zijn eigen vacht kreeg al een ratten kleur, zijn tabby patroon vervaagde en zijn staart begon op een worm te lijken. 'Aahhh! Ik wil geen rat zijn!' Een huivering trok door zijn lichaam toen hij zag dat Demonslayer rode ogen had. Ratten ogen! Met alles wat hij in zich had probeerde hij Demonslayer te waarschuwen. 'De ratten komen de wereld over nemen!'

Er was geen enkele mogelijkheid voor haar om bij de andere twee katten te komen, dus haar mogelijkheid om hen hulp te bieden leek ook minimaal te zijn. Bijtend op haar lip keek ze toe hoe Demonslayer zichzelf en Wavepaw met moeite naar boven werkte. Demonslayer vertelde haar te blijven waar ze was, waarop ze steevast knikte. Niemand had er wat aan als zij zich in de nesten zou werken in een wanhopige poging om de held uit te hangen. De oudere kater vertelde haar dat Wavepaw gewond was geraakt en nu buiten bewustzijn was. Vervolgens vroeg hij wat hij doen moest. Bitterpaw keek even haastig om zich heen, hopend dat er hulp in de buurt zou zijn. Maar dat was er niet. "Zet druk op de wonden die hij heeft, gebruik eventueel bladeren van de boom om ze te verbinden," miauwde ze snel. Zodra het bloeden stopte, was het meeste gevaar vaak al geweken. Hij zou echter wel zo snel mogelijk terug naar kamp moeten om potentiële infecties te vermijden.