The king is gone but he's not forgotten

Ivywing had zich een beetje vermengd in de groep RiverClan katten, keek een beetje verdwaald rond om geen argwaan te wekken en vond toen in de groep de kater die ze nodig had. Ze glipte achter een andere kat langs om naast hem te lopen. Eigenlijk mochten ze niet samen gezien worden, dat zou fataal kunnen zijn voor hen beide. En ze moest het hem zelf vertellen, want haar buik leek al zichtbaar te worden. Haar witte vacht raakte zachtjes die van hem. Voor het eerst dat ze zo dichtbij hem was onder de neus van andere katten. Kort glimlachte ze naar hem. "Ik spreek je vanavond, maanhoog." Daarna was ze weer verdwenen en vermengde ze zich nietsvermoedend tussen de ShadowClan katten.
De katten hadden hun kamp opgeslagen voor de nacht en Ivywing had een beetje weg liggen doezelen, eventjes weer haar energie opladen. Toen de maan op zijn hoogste punt stond was ze opgestaan en een eindje weggelopen bij de rest van de katten, hij zou haar geur wel kunnen volgen. Nu was het enkel wachten op de kater. Rustig was ze gaan zitten, sloeg haar pluizige staart om haar poten heen en zuchtte een beetje. Soms meende ze de kittens zelfs al in haar buik te voelen.

[bae<3]