It's like a story of love

Het was nacht. De katten hadden kamp opgeslagen maar Tigergaze wist dat hij lang nog niet zou kunnen slapen. Echter waren zijn kittens al in een diepe slaap verzonken. Hij vroeg een queen om op hen te letten en was vervolgens opgestaan en door de groep WindClan katten heengelopen. "Oceanbreeze?" mauwde hij toen hij de kattin spotte, ergens tussen de katten. "Heb je zin om een wandeling te maken?" bromde hij op zijn gebruikelijk lage toon. Hij wilde wat dingen met haar bespreken, niet veel belangrijks. Maar gewoon eventjes uit alle drukte leek hem wel fijn. Sowieso was hij nooit veel in het kamp geweest de moons voor de ramp, hij had echt weer moeten wennen aan het leven omringd door zoveel katten.

De nachten waren misschien niet super warm,
maar zeker ook niet koud. Het was in ieder geval droog en de zon scheen overdag en s'nachts was er een heldere sterrenhemel zichtbaar. Beter weer dan dit konden ze niet wensen, niet naar alle problematiek die ze als clans hadden ervaren, en hoewel dit positief was, waren er ook vele negatieve dingen aan deze reis te verbinden. Zoals de verwonding van Neverland, of haar partner er ooit bovenop zou komen was nog maar te vraag. Daarbij leek het alsof ze met het moment verder uit elkaar groeiden omdat ze gewoon niet meer samen sterk stonden. Dit was lastig, ondanks dat ze niet zo'n prille relatie hadden merkte ze toch dat het gebeurde. Neverland leek zich minderwaardig te voelen en eerlijk gezegd wist de Deputy niet wat ze er aan kon veranderen.
Waarschijnlijk niets. Zachte pootstappen en een bekende geur bereikten de dommelende kattin,
waardoor ze opkeek. Daar kwam een bekende kater, van ongeveer haar leeftijd aangelopen.
Tigergaze. Zijn vaderschap had hem goed gedaan, hoewel hij ook behoorlijk wat had verloren."Oceanbreeze?" Mauwde hij, zodra hij in de buurt was. De jonge kattin keek even een tikkeltje vermoeid maar toch helder op terwijl ze haar staart wat dichter om haar kittens heen sloeg en de gestreepte kater een vragende blik gunde. "Heb je zin om een wandeling te maken?" Ging de kater verder, op zijn gebruikelijke brommerige toon. Oceanbreeze knikte even terwijl ze hem een bezorgde frons gunde voordat ze een Windclanner in de buurt aanwees om op haar kittens te passen. Tigergaze vroeg nooit zomaar om gezelschap en dus wist ze dat er iets besproken zou worden, maar wat was nog maar net te vraag. Ze stond soepel op waarna ze zich van de grotere groep verwijderde en haar clangenoot met zich mee wenkte. "Wat is er Tigergaze?" Mauwde ze met een lichte vermoeidheid maar desondanks enorme vriendelijkheid in haar stem.
Zodra ze een goed plekje vond om te gaan zitten, liet ze zich zakken en sloeg ze haar staart netjes om haar voorpoten heen, zoals gewoonlijk wanneer ze in alle rust met een kat sprak.

Als ze zijn verzoek af zou wijzen zou hij weer terug gaan naar zijn dochtertjes, die in een heerlijke slaap verzonken hadden gelegen. Het moest vreselijk voor hen zijn, deze hele reis. Voor alle kittens eigenlijk wel, maar hij deed zoveel zijn best om ervoor te zorgen dat ze opgevangen werden wanneer ze moe werden. Sowieso lette hij op zijn eigen kroost, Burnetkit en zelfs een beetje op het nest van Oceanbreeze.
Maar ze wees hem niet af, niet vannacht. Hij bleef voor een moment staan totdat de kattin overeind was gekomen en volgde haar toen, weg van de groep katten. De bengaal was normaal niet zo sociaal, het was amper ooit voorgekomen dat hij iemand letterlijk om gezelschap had gevraagd. Niet sinds Mousewish in elk geval. Soms spookte het in zijn hoofd rond of hij werkelijk de reden was geweest dat ze zichzelf van de klif had gegooid en daarbij zijn enige zoon met haar had meegenomen. Hij zou er werkelijk alles aan doen om zijn drie dochtertjes wel een goed leven te geven, daarom dat hij meegegaan was met deze reis, want hij had al zoveel verloren dat hij net zo goed achter had kunnen blijven. Dan had hij nog zijn dagelijkse ritueel kunnen uitvoeren door de graven van zijn voormalige partner en zoon te bezoeken. Maar nu was hij gedwongen om verder te gaan, gedwongen om het achter zich te laten. Hij wist niet zeker of hij er wel klaar voor was geweest, maar het was wat het was. De ander vroeg hem wat er scheelde. "Ik dacht dat je wel toe was aan een beetje rust in je hoofd," mauwde hij vervolgens terwijl hij de ander schuin aankeek. "Al die katten om je heen, het maakt je gek als je niet oppast." Het maakte hem gek, zoveel katten bij elkaar, zoveel anderen om op te letten.
Tigergaze ging rustig zitten en richtte zijn goudkleurige ogen op de sterrenhemel. Er was nog wel iets waar hij het misschien over wilde hebben, maar hij had geen haast, anders had hij zijn excuus niet meer om hier wat langer te blijven zitten.

Het duurde niet lang voordat Tigergaze zich bij haar voegde. Hoewel het een nors ogende kater was, had hij in ieder geval zijn hart wel op de juiste plek zitten. Net zoals Whitelion had hij soms dingem verkeerd gedaan, echter konden katten die dichtbij hem stonden wel zien dat hij een goed hart had, echter niet altijd in staat was het te uitten. Zo leken de kittens zijn alles, net zoals Mousewish ook had geleken. Oceanbreeze kon zich niet voorstellen hoe hij zich moest voelen. Door beide een partner en kitten te verliezen. Zijn enigste zoontje was overleden, hoewel ze wist dat ze allebei alles deden om de kittens veilig te houden, wou het soms niet baten. Zo was Bunnykit ook overleden, de reis was nu eenmaal niet veilig. Niet dat hun verlaten kamp nog veilig was geweest. "Ik dacht dat je wel toe was aan een beetje rust in je hoofd," Mauwde de kater waardoor Oceanbreeze de bengaal een tikkeltje verrast aan keek. Hoewel ze wel rust nodig had kon ze prima slapen met haar kittens aan haar zijde en de andere Windclan Warriors om haar heen, al hoewel ze was wel eens gespannen over de veiligheid van haar kittens. "Al die katten om je heen, het maakt je gek als je niet oppast." Mauwde de kater, voor zijn doen behoorlijk zorgzaam. Een geruststellende glimlach stond op Oceanbreeze's gezicht, de kater ging naast haar zitten en richtte zijn goudkleurige ogen op de sterrenhemel. "Ik ben wel wat gewend. Ik vindt het juist prettig dat zoveel katten om mij heen. Aangezien er dan meer zijn om op de kittens te letten en het idee van een front vormen samen geruststellend is." Mauwde ze zacht waarna haar blauwe blik naar de sterrenhemel schoot. En met Starclan bij hen kon de reis niet fout gaan, toch?!

De kater luisterde rustig naar wat de ander te zeggen had. Op de één of andere manier leek ze altijd gelijk te hebben, en ook nu wist ze het weer zo te verwoorden dat de kater niets anders kon doen dan knikken. "Je bent en blijft apart, Oceanbreeze," zei hij met een scheve grijns terwijl hij kort zijn kop schudde. "Wat zou WindClan toch zonder jou moeten." Ze was een geweldige deputy, loyaal aan haar clan en haar vrienden. Everstar had geen betere keuze kunnen maken. Hij herinnerde zich de periode dat hijzelf had gedoeld op het leiderschap. Tigerstar, hoe geweldig was dat geweest. Maar zijn kittens waren belangrijker dan een aantal extra levens en de last van een volledige clan op zijn schouders.
De kater was eventjes stil voor een momentje, keek naar de sterrenhemel en bedacht zich hoe hij het ging verwoorden, wat hij precies ging zeggen. "Na de dood van Mousewish dacht ik dat ik altijd in het verleden zou blijven hangen," begon de kater terwijl hij haar schuin aankeek. "Ik dacht dat ik nooit verder zou kunnen gaan." Hij richtte zijn goudkleurige ogen weer op de hemel. "Het grappige is, ik geloof dat ik het achter me heb gelaten. Ik heb er eindelijk vrede mee." De kater schudde kort zijn kop een keer. "Ik denk dat het door jou komt, Oceanbreeze."