Daddy, take me home!

Onderwerp: Daddy, take me home! ma 3 apr 2017 - 12:25

Dit was allesbehalve leuk. Leopardkit tuurde om zich heen met haar ijsblauwe oogjes en stuurde bliksemschichten naar elke buitenclanse kat die ook maar haar richting inkeek. De andere clans stonken verschrikkelijk, vooral Riverclan. De vissige geur van die clan gaf haar een heel slecht gevoel en ze wist niet waarom. Alsof ze ooit een hele slechte ervaring had gehad met die clan; wat niet kon, natuurlijk, sinds ze nooit echt in aanraking was gekomen met de andere clans. Misschien tijdens een of ander gevecht in hun camp, maar dat kon ze zich zelfs niet meer herinneren. Het enige goede aan deze situatie was dat haar papa nu geen excuus had om ver van haar te zijn. Hij droeg haar, ook al zou ze soms liever zelf stappen. Ze had al kittens van andere clans zien stappen, waarom mocht zij dat dan niet?!

+Crowfur eerst c:

Onderwerp: Re: Daddy, take me home! vr 21 apr 2017 - 19:12

Crowfur deed niet eens de moeite om zichzelf te verontschuldigen voor het gedrag van zijn dochter. En ja, hij had heus wel in de gaten wat ze deed. Ze was namelijk vuile blikken aan het werpen op katten van andere Clans. En dat vond hij prima, want dat wilde zeggen dat ze later ook geen moeite ging doen om goed bevriend met ze te raken. En dat wilde hij ook helemaal niet. Hij wilde haar dan ook zo goed mogelijk afschermen van het in contact komen met andere Clan cats en daarom hield hij haar liever dicht bij zich. Hij wilde voorkomen dat haar moeder hun opeens zou zien en dat ze naast hun ging lopen. Hij wilde voorkomen dat Leopardkit haar witte pels zou herkennen in haar echte moeder en contact zou maken met de RiverClanner. Maar tot dusver had hij de she-cat nog nergens rond zien lopen en dat vond hij prima zo. Hun visachtige geur stonk toch verschrikkelijk, dus hij wilde haar niet eens in zijn buurt hebben. Hoe had hij die vreselijke geur zo kunnen negeren de hele tijd? Het was hem een raadsel, maar nu wist hij goed zijn afstand te houden van de RiverClan en keek de kat die het aandurfde om Leopardkit afkeurend te bekijken strak aan. Niemand mocht een oordeel hebben over zijn dochter. Niemand. En zeker zíj niet. De lafaard die niet op durfde te dagen. De lafaard die niet eens een blik wilde werpen op haar eigen dochter om te zien hoe prachtig ze wel niet werd. Geërgerd klemde hij zijn tanden iets te stevig rond de nek van zijn dochter en toen hij dat in de gaten had, zette hij haar snel neer. ‘Sorry,’ murmelde hij en hij likte over de waarschijnlijk best wel pijnlijke plek in haar nek. ‘Papa vindt dit echt niet leuk, maar we moeten wel. Ik weet dat jij het ook niet leuk vindt, maar vind je het dan wel leuk om ergens te blijven waar het zo gevaarlijk is?’ Hij keek haar aan en gaf haar een lik over haar oor en vervolgens nog een paar stevige likken in haar nek. Hopelijk had hij haar niet te veel pijn gedaan.