Everything is gone

Ze was weg gelopen en verdwaald geraakt. Ze had op de een of andere manier geen enkele Bloodclanner weten te treffen en was daarom terug gekeerd naar Thunderclan territorium. Echter was daar ook niks te vinden, behalve een half afgebrande, verlaten stuk gebied. Whifflepaw wist niet wat ze moest voelen, wist niet of het haar wat moest gaan schelen... wat ze wel wist was dat ze nu snel Bloodclan moest vinden, mocht ze willen overleven. Ze was nu tien moons en kon al aardig goed vechten, zeker dankzij de extra trainingen van Bloodclan die ze had gehad, maar ook de trainingen tot en haar negende moon in Thunderclan. De halve moon die ze alleen had door gebracht had haar ook wel het één en ander opgeleverd. Ze zag er in ieder geval een stuk wilder uit en de Thunderclan geur was bijna verdwenen.
Nu was ze weer terug in het twoleg gebied, opzoek naar sporen van Bloodclan. Ze wist ongeveer waar ze wezen moest, maar geluk had ze nog niet. Het zou vanzelf wel komen, toch?

Claw eerste post.

De ijzige stilte werd doorbroken toen een groot zwart gestalte voor haar opdoemde. En deze kater kende de kleine Whifflepaw maar al te goed. Nou ja, klein. Ja Whifflepaw was een kleine poes, maar ze was wel veranderd de afgelopen tijd. Ze was nu geen jonge apprentice meer, wel een jonge kat, maar ze was bijna volgroeid. "Claw," miauwde Whifflepaw als antwoord en neeg haar kop met respect, zoals ze gewend was en ze hoopte ook dat het op prijs gesteld werd. Ze krulde haar lippen op tot een grijns en keek de grote zwarte kater nu aan. Ze heel angstig was ze niet meer en ze hoopte dat de tijd nu eindelijk aangebroken was voor haar om zich bij de Bloodclan te voegen. Vaarwel Thunderclan, hallo Bloodclan.

Whifflepaw voelde zich ergens wat nerveus. Zou Claw haar aannemen bij de Bloodclan? Zou hij haar wel vertrouwen? Als Claw haar niet opnam in Bloodclan, hoe moest het dan verder met haar? Thunderclan wilde ze niet naar terug en zichzelf als een rogue zag ze ook niet en al helemaal geen kittypet. De zwarte kater stelde haar een vraag. "Nee, zoals je ziet," miauwde ze en krulde haar mondhoek wat omhoog. "Thunderclan is niet mijn clan," voegde ze er aan toe. "Toen alles achteruit ging, ben ik weg gegaan en opnieuw begonnen met een zoektocht naar Bloodclan en nu ben ik jou tegen gekomen," hier stopte ze, niet wetend of vragen de manier was om lid te worden.

Whifflepaw had nooit echt in Thunderclan geloofd of enige loyaliteit geloofd naar de Thunderclan. Of het goed of slecht was geweest wat Claw met haar moeder had gedaan, wist ze niet. Maar wat ze wel wist was dat het haar niet boeide. En het maakte niet uit, want Thunderclan had haar ook uitgekotst en deed dingen niet zoals het hoorde. Thunderclan was zwak en dat zag Whifflepaw maar al te goed. En als er iemand voor haar was geweest, was het Claw. Hij had haar getraind en haar ook echt een sterk gevoel gegeven. "Ik ben hier gekomen omdat ik me bij de Elite wil voegen," miauwde Whifflepaw daarom ook vastberaden en keek Claw zonder twijfel recht aan. Als ze werd geaccepteerd zou ze vast door iemand getraind gaan worden, aangezien ze nog maar tien moons was. Maar ze wilde het, ze wilde niets liever. Bloodclan was altijd al in haar leven geweest tot zo ver ze zich kon heugen en bij hun alleen had ze echte kracht ontdekt en zij hadden haar geleerd dat zwakte je dood zou zijn. Dat had ze gezien toen Brightspots gedood werd.

Whifflepaw was lichtelijk van haar stuk gebracht toen Claw enkel knikte en haar verwelkomde bij de Elite. Ze probeerde het alleen niet te laten merken. Ze wist dat als je een waardige positie bij de Elite wilde, dat je er dan voor moest zorgen dat je niet zwak was en geen zwakte toonde. Natuurlijk waren Bloodclanners ook gewoon katten en zo ook Whifflepaw. Ze zou het wel merken wanneer ze zich weer onder hun zou bevinden. "En ik zal er alles aan doen om een waardige member te zijn," besloot Whifflepaw te zeggen en volgde Claw. Moest ze nu ook een nieuwe naam aannemen? Het liefst wilde Whifflepaw dat wel, ze had namelijk altijd al een hekel aan haar naam gehad. Bij de volgende worden was ze weer verbaasd en knikte. Zou het de fourtree's zijn? Zoals Claw had gevraagd begon ze hem te volgen, benieuwd naar wat haar te wachten stond, want nu zou het allemaal beginnen. Een nieuw hoofdstuk, een nieuw leven.

Veel was er niet meer te herkennen van het voormalige Thunderclan gebied. Er was aardig wat brandschade, al was het echter maar een deel van het Thunderclan gebied wat verbrand was. Whifflepaw was weggelopen toen de brand was uitgebroken, niemand had haar daarna nog gezien. Misschien dachten haar oude clangenoten, haar voormalige familie, wel dat ze dood was door de brand. Of misschien kende ze haar toch te goed en vermoedde ze dat Whifflepaw de hele gebeurtenis gebruikt had om weg te komen en naar Bloodclan te gaan. Maar wat wilde je dan ook? Whifflepaw was toen negen moons geweest, het echte kindse was er al uit, dus beïnvloeden ging niet meer. Whifflepaw had haar keuze lang geleden al gemaakt toen ze kitten was, nu ze tien moons was was het eindelijk gebeurt. Whifflepaw was lid van Bloodclan, een young one van Bloodclan. Ze was benieuwd hoe het verder zou gaan vanaf hier.
Claw had haar naar de fourtree's toe geleidt, wat ze nauwelijks nog herkende. Hij wees haar slaapplek aan en liet haar daarna achter. Opnieuw met een bek vol tanden bleef ze staan, niet goed wat voor houding ze aan moest nemen en wat ze nu moest doen. Misschien kon ze een wat ouder lid opzoeken en maar gewoon vragen. Dat zou vast niet verkeerd zijn, nee.

Einde topic.