Give me some wishdom

Met een kloppend hart in zijn keel had de grote tom zich uit het kamp gebaand. Regen viel als een waterval de hemel uit en doorweekte niet alleen zijn vacht tot het puntje nee het liet ook enorme plassen water achter. Viperstrike had dus alle katten verplaats naar de oude leaders den voor zekerheid. Het kon zomaar weer gebeuren dat alles in de goot viel en hij had gezworen hen veilig te houden kosten wat het kost. Nu was hij op pad, zoekend naar prooi die de legen magen van de elders kon vullen maar nu de hemel los gebroken was was er geen enkel prooidier te vinden dus moest hij het maar veder op wagen. Zijn stevige potten lieten grote afdrukken achter in het moeras van Shadowclan maar al snel werd het modderige poel veranderd in harde glibberige stenen. De regen werd al wat minder maar druppels bleven continu op zijn lijf vallen, geen minuut dat het eventjes droog was zodat hij was kon proberen te vangen. De massieve tom bromde wat en liep een steeg in maar veel was hier ook niet, alleen wat oude prullenbakken en her en der wat vuilniszakken maar de tom waagde het er niet op. Hij zou er misschien nog wat uit kunnen vissen maar wanneer hij deze rotten boel aan de oude katten gaf zouden ze sowieso sterven aan de bacterie en ziektes dus zonder twijfel draaide hij zich weer om en sprong een beschutting op, zijn vel amberkleurige ogen scannend over de tuinen in de hoop dat hij er iets kon vinden..

- Mr. Tips

Ik wordt oud, dacht Oswald Tips somber terwijl hij zich met moeite overeind hees van zijn zachte kussen. Deze gedachte was uiteraard grote onzin. Mr. Tips werd niet oud, Mr. Tips wás oud. Onzin, dacht hij zelf ook al een paar tellen later, ik kan prima lopen, prima zien, prima horen, dus zo oud ben ik niet. Nu, hoe oud hij ook was of werd, of dacht dat hij was of werd, het was tijd voor zin dagelijkse wandelingetje. Dus stapte hij statig door zijn luxe, fraai gedecoreerde kattenluikje de tuin in, waar zijn dunne vacht meteen doorweekt werd door die akelige regen. Zelfs in zijn lange leven had Mr. Tips nog nooit zo'n heftige, zo lang aanhoudende regen meegemaakt. De planten in zijn tuin leden er flink onder en het zou Beth zodra het weer beter werd nog heel wat werk gaan kosten om hun weelderige tuinflora op orde te brengen. Oswald Tips keek opzij, waar de rozenstruik van de buren boven het muurtje uitstak, en snoof vol verachting. Die protserige rozen overleefden ook alles.

Hij sprong op het muurtje, wat duidelijk moeizamer ging dan vroeger. Gegeneerd gaf hij zijn glanzend zwarte vacht een paar likken, waarna hij aan het uiteinde van de muur plaatsnam, netjes rechtop als altijd, zijn staart om zijn fijne witte pootjes krulde en zijn keurende blik over de straat liet gaan. Een paar tuinen verderop maakten de gezellige lage tuinhekjes plaats voor onuitnodigende schuttingen, en terwijl hij daarnaar keek, zag hij er plotseling een kat op springen. Hij vernauwde zijn ogen. Dit was duidelijk geen kat van hier. Eerdere ontmoetingen met zwervers hadden hem wel geleerd dat ze echt niet allemaal even erg waren, maar dit exemplaar zag er wel héél verfomfaaid uit, en ook nog eens erg mager. Hij was er toch niet op uit om ergens in te breken en eten te stelen, hè? Wantrouwig liep Mr. Tips over de lage tuinhekken en sprong vanaf daar op de hogere schutting. "Wat brengt jou hier, boskat?" vroeg hij, niet al te onvriendelijk. Achter het groezelige uiterlijk van de zwerver kon best een aardige kat schuilgaan en daarnaast hoorde een heer altijd beleefd te zijn. In het begin, tenminste. In het begin moest je een ander altijd het voordeel van de twijfel geven.

Terwijl hij het gebied rond keek werd zijn aandacht getrokken door een plotse beweging in zijn ooghoek. Een andere kat was op de schutting gesprongen en liep -wat moeizaam- naar hem toe om vervolgens op een wat hogere schutting voor hem te klimmen. De zwarte tom had een ijdele houding, zijn staart netjes om hem heen geslagen toen hij op hem op neer keek met ogen die al vertelde van: 'Wat doe jij hier' Zijn gedachthens werden dan ook meteen bevestigd. Zijn stem was niet al te onvriendelijk zoals hij verwachtte maar zijn woordkeuze kon anders. Maar ja wat verwachte je nou tegenwoordig, hij werd altijd nog gezien als een Shadowclanner terwijl de clans niet eens meer hier bestonden in dit gebied. "Sorry dat ik stoor maar ik was ergens naar opzoek" Mauwde hij, zijn eerst bromde vijandige stem neutraal en zijn houding minder sterk zoals altijd. Viperstrike keek nog eens naar de zware tom, zijn snorharen waren al grijs gekleurd van ouderdom dus hij zou vast wel iets weten over plekken waar misschien eten te vinden was. "Kunt u me misschien de wegwijzen?"

De kater antwoordde op een neutrale toon en hij nam een houding aan die er wat minder bedreigend uitzag. En daarnaast vousvoyeerde hij heel netjes. Men dacht soms wel dat boskatten geen manieren hadden, maar Tips had al eerder ontdekt dat dit enorm meeviel. De beleefde woorden en houding van de kater stelden hem enigszins gerust en zijn vriendelijke glimlach ontspande dan ook iets, al bleef hij op zijn hoede. Hij zou het misschien nooit toegeven, maar hij wist dat hij zowel door zijn afkomst als door zijn leeftijd een kwetsbare kat was, al meende hij dat hij, zeker vroeger, toch ook best zijn mannetje kon staan als het ging om het beschermen van zijn territorium. "Je bent bij de juiste kat aangekomen", miauwde hij, met enige trots in zijn stem. Ja, hij kende deze plaats als zijn broekzak. Hij had hier toen hij jong was genoeg kattenkwaad uitgehaald, en de straten en parken uitgebreid verkend, soms verder reizend dan de gemiddelde huiskat, al vermeed hij de wat meer vervallen wijken, waar soms onvriendelijke zwerfkatten rondhingen. "Waar ben je naar op zoek?"