Drowning

Ze had met moeite naar een hap lucht gesnakt toen ze uit haar rusteloze slaap werd gehaald. Voor de zoveelste keer had ze amper geslapen en dus was de jonge poes meteen opgstaan, om wat rond te lopen. de zon zou binnenkort opkomen en dan kwam de clan vaak in beweging... Zij ze nou clan? Nee ze bedoelde de clans... het was niet dat ze een grote clan werden? Het leek er wel op en Burnet zou er niks tegen hebben... maar het waren de oudere en andere katten die het anders zouden bekijken. Met een luide zucht keek ze even op toen ze niet langer de bekende geur van windclan kon waarnemen. Ze was afgedwaald naar de shadowclanners, die van alle katten het meest stonken naar haar mening... maar goed, ze moest nog eens die ene poes gaan opzoeken om haar excuses aan te bieden... Was nu een goed moment? Vast wel. Dus die vroege ochtend liep het jonge windclan poesje langs de slapende katten heen, opzoek naar de poes in kwestie...

- Wolfkit

Zoals de laatste paar nachten had ze ook nu weer zeer slecht geslapen. Telkens zakte ze weg in korte dutjes waaruit ze abrupt werd gewekt door nachtmerries. Telkens weer herleefde ze het moment dat de nursery bovenop haar was ingestort, telkens weer leek ze te verdrinken in de modder. Gelukkig kon ze dan haar ogen openen en naar de hemel kijken. Dat was het enige goede aan deze reis; ze sliepen onder de open hemel. De slaap viel echter niet meer te vatten, dus draaide ze zich rusteloos om. Om haar heen lag haar familie, haar wereld. Helaas leek deze ieder moment uit elkaar te kunnen vallen, de kitten was niet dom, ook zij zag hoe haar ouders in plaats van liefdevolle, elkaar nu hatelijke blikken gaven. Een zucht rolde over haar lippen en verveeld keek ze toe. De stilte werd echter verbroken toen een klein, wit vachtje zich tussen de Shadowclanners bewoog. Nieuwsgierig maakte Wolfkit zich los van haar nestgenoten en ging ze over op full stealth modus. Was dit soms een spion, gestuurd door Windclan? Uiterst op haar hoede sloop ze achter het poesje aan, vastberaden te achterhalen wat de spion van plan was.

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

Even vernauwde ze haar ogen toen ze wat hoorde, haar amberkleurige oortjes werden even naar achter gedraaid zodat ze de geluiden wat beter kon opvangen. Jammer genoeg voor haar moest ze het vooral van haar neus halen en het feit dat iemand haar zo benaderde deerde haar in deze overvloedige omgeving niet zo zeer. Ze besloot kalm te gaan zitten en even haar kopje te laten hangen. Misschien wilde ze nu wel iemand om tegen te praten of haar hart te luchten, maar hell... Er was vast niemand wakker of wat dan ook. En haar ouders? Neh... Die begonnen al te panikeren als ze nog maar een woordje zei over iets van pijn of piekeren. Dat zou gewoon overgaan in overvloedig likken.

Met een van haar grote poten stond ze perrongelijk op een takje, dat brak onder het gewicht. Oh snap. Wolf bukte meteen achter een slapend figuur en wist zo uit het gezichtsveld van de onbekende Windclan kitten te blijven. Ha, mooi. De jonge poes sloop zachtjes dichterbij, telkens toevlucht zoekend achter slapende hoopjes kat. Toen haar slachtoffer was gaan zitten en daar de vachten van haar clangenoten leek te bekijken, zag Wolf haar kans schoon en sprong ze van achter een rots vandaan. Met haren overeind gezet kwam ze dreigend voor de jonge kit neer. "Wat ben jij aan het doen, Windclan spion?" Vroeg ze dwingend aan de poes. Pas nu kon ze haar goed zien; ze was een wit-rode poes met fel blauwe ogen. Geen lelijke verschijning en nog vrij jong ook. Oeps, zou Windclan werkelijk zo dom zijn om een kitten te laten bespioneren, of had zij het nu gewoon fout? Nee, nee dat kon niet. Het feit dat deze poes een kitten was, was een dekmantel. Niemand zou een mooie, onschuldige kitten de schuld geven. Of althans, dat dachten ze. Ha! Nice try Windclan.

. A V E C T O U T M O N C O E U R .

De helblauwe ogen van de poes waren gericht op een paar pluizige bollen. Nu ze even na kon denken kwam hij bij haar binnen dat ze opzoek was naar de tabby poes. Maar nu ze even verder dacht had ze daar geen voordeel bij ofzo, was niet haar interesse. Toen er echter een grijze kitten, ouder dan haar hoor, vanachter een rots kwam knipperde ze 'verbaasd'. Er zat weinig interesse in haar blik, opdat ze deze poes niet kende en ze haar vast kwam lastigvallen met haar onnuttige woorden. "Wat ben jij aan het doen, Windclan spion?" Huh? Ze kantelde haar kopje even. "wat... Nee..." zei ze terwijl een frons op haar gezicht kwam. "Waarom zou ik dat.. doen?" Huh... Why? ze snapte niet hoe de ander aan het redeneren was.