In regards to love: agape

Onderwerp: In regards to love: agape zo 2 apr 2017 - 22:12

Hij wist niet goed wat er allemaal was gebeurd en verward was hij mee gegaan, Ace helpende met wat hij kon. Hij had dingen gehoord over zijn familie, zijn gezin, maar had ze, zo koppig als hij was, buiten gesloten. Uiteraard wilde hij helpen maar hij kon niks doen wat al heen was. Hij had gehoord dat Deer iets aan haar poot had, dat Wind in de modder haar leven was verloren... Hij hoorde niks meer van Rough, maar ze had het hopelijk levend uit de modderstroom gemaakt. Voor nu stond hij aan de zijde van Acefray, de medicine cat van Shadowclan en de enigste kat waarbij hij de laatste tijd was geweest. Misschien meer dan dat diens apprentice bij hem was. Geruchten mochten zeggen wat ze wilden, maar voor nu waren zijn verdoofde hersens te leeg om dingen binnen te laten. Zijn gezicht verraadde echter niks, zoals altijd, hij was een meester in het verbergen wat er aan de hand was met hem. Alsof het hem niet raakte, maar dat wist men al langer dan vandaag...
"Hey Ace," zei hij plots tegen de gepoofte kater. "Hoe voel je je?"

-Acefray first

De grijze kater had echt een hekel aan zijn leven. Hij had zich ook enorm afzijdig gehouden van heel de clan en alles wat er was gebeurd... zo veel verschrikkelijke dingen waren er gebeurd. Er waren katten van het leven beroofd en gewond... Hij wist niet meer wat hij er mee aan moest, enkel hopen dat Starclan de katten waar hij om gaf in leven hielt. Tall leefde nog, zijn partner in crime... en Lurking. Lurking was alle tijd bij hem gebleven en dit waardeerde hij, het hielt hem op de been terwijl ze alles achter lieten wat hij ooit had gekend en van had gehouden. Hij zou liegen als hij zou zeggen dat hij niet iedere nacht zichzelf in slaap zou kunnen huilen. Bij de vraag keek hij dus ook verschrokken op, opgekeken uit zijn gedachtes waar hij alleen maar in leek te verdwijnen. "....Heel eerlijk Princess? Ik sta op het punt om uit elkaar te vallen" De kater gaf er zijn eigen bekende lachje bij, maar het was in zijn ogen te zien. "Maar het komt wel goed, maak je niet druk" Hij zette andere altijd boven zichzelf..

De ander leek best ontspannen, zoals gewoonlijk... "....Heel eerlijk Princess? Ik sta op het punt om uit elkaar te vallen" Klonk er met zijn lachje. Hij keek even naar hem, bekeek hem en kantelde zijn hoofd wat.. Hm... "Maar het komt wel goed, maak je niet druk" Hij stond op en leunde naar hem toe om wat op zijn toppen van zijn tenen te gaan staan en hem een lik over zij schouder te geven. "Ik maak me ook niet druk, dat weet je toch," zei hij mompelend. "Maar val niet uit elkaar, dat staat je niet goed," zei hij doodserieus terwijl hij zijn ex mentor even aankeek. "We moeten juist blij zijn dat niet iedereen weg is, dat we dit samen kunnen doen, niet?"

Hij hielt zijn heldergroene ogen op de kater naast hem. Princess, zijn princess. Dat bleeft deze kat ook. Ace hielt voor een seconde zijn ogen dicht toen hij de lik van de ander voelde, iets wat hem kalmeerde. Aan zijn buitenkant zag je het nooit, hij leek ontspannen en carefree te zijn.. van binnen was het iets anders. Hij was een gevoelige kat met veel sentiment in zich. En hij voelde zich slecht na alles wat er was gebeurd.. maar zolang lurk er was kon hij nog even door... even. "Dat weet ik Princess, maar ik dacht laat ik het maar even herhalen voor het geval dat" Hij likte de kater even over zijn oor heen. "En ik doe m'n best, ik kan het Bitter ook niet aandoen om haar nu in deze situatie achter te laten... ik ben de laatste tijd toch al een teleurstelling als medicine cat" De zielig kijkende floof leunde wat richting zijn vriend op "Dat ben ik ook... en ja.. samen kunnen we dit doen.. alle clans samen"

"Dat weet ik Princess, maar ik dacht laat ik het maar even herhalen voor het geval dat" Klonk er, gevolgd door een lik. Even keek hij de grote kat aan, hem lichtjes bestuderende. "En ik doe m'n best, ik kan het Bitter ook niet aandoen om haar nu in deze situatie achter te laten... ik ben de laatste tijd toch al een teleurstelling als medicine cat" Klonk er waarna hij een zielige houding aannam en hem bijna plette. Tja, Lurk was klein, wat gespierd, maar niks speciaals. HIj zuchtte dan ook even. "Dat ben ik ook... en ja.. samen kunnen we dit doen.. alle clans samen" Hm? "Je bent een goed genoege Medicine cat, onderschat jezelf niet zoveel," zei hij met een zware zucht. "Also, zolang we elkaar nog hebben kan er niks mislopen, dat je dat maar weet," klonk er zachtjes en luchtig van de gevlekte kater af. "Laten we even wandelen anders," besloot ie plots. Yeah, het was gewoon druk die driemiljard katten bij elkaar.

Ace keek met zijn heldere ogen naar zijn mini koe. Hij vond het fijn als ze samen waren, het had iets vertrouwds en veiligs, alsof hij zichzelf eindelijk kon zijn. Vandaar hij dat weer een beetje moest lachen bij de woorden van de ander. "Jij hebt geen direct kritiek van dode katten" En hij duwde hierna zachtjes... zijn manier van zachtjes, tegen de schouder van de jongere kater aan. Al werd zijn glimlach hierna zachter bij de volgende woorden. "Dat is waar.. beloof me dat je nooit weggaat oké? Ik kan je niet missen" Hij drukte zijn kop even tegen die van Lurking aan, om verbaast op te kijken bij de plotselinge verklaren... alright? Hij stond toen maar op "Is goed Princess, jij mag kiezen waarheen" En hierna volgde hij Princess maar gewoon, bij hem blijvende.

De ander moest lachen op zijn woorden, een niet al te vreemde reactie van de grijze kat voor hem. "Jij hebt geen direct kritiek van dode katten" Hm? Hij zuchtte even en haalde zijn schouders simplistisch op. Hij had er niet zo zeer kritiek op, eerder een gevoel die hij niet tot uiting bracht. Voor hem was het makkelijker het allemaal buiten te sluiten en de deuren toe te houden dan het gewoon los te laten, opdat hij wist dat het niet makkelijk was terug te gaan naar zichzelf na zoiets. "Dat is waar.. beloof me dat je nooit weggaat oké? Ik kan je niet missen" Hij knikte even langzaam. "I guess I can try," zei hij zachtjes en neutraal waarna hij opkeek naar de grotere kater die zichzelf had opgesteld. De gevlekte kat kwam ook overeind en maakte zijn poten even los door deze even lichtjes te bewegen. Hm... "Is goed Princess, jij mag kiezen waarheen" Hij wandelde kalm een richting op, wat heuvelopwaarts. "Ik heb het gevoel dat er overal katten zijn hier, het is gewoon echt verschrikkelijk," mopperde de jonge warrior. Zo jong en al zo'n zeur.

Acefray liep met de jongere kat mee, zijn vacht lichtelijk tegen die van de ander aan laten komend. Hij vond het fijn wat ze nu hadden, hij vond het fijn deze band en alsof hij op de kater kon steunen. Het maakte dit alles net wat makkelijker en gaf hem het gevoel dat hij niet alleen was. Bij de woorden moest hij echter grinniken, iets wat hemzelf op leek te vrolijken. Zijn eeuwig kinderlijke blik kwam even terug. "Ik vind het geweldig, zo veel katten, oude vrienden weer opnieuw zien, het is fantastisch" Zijn grijns werd breeder terwijl ze langzaam op een privé plekje kwamen, afgezonderd van de rest. "Ik hou ervan als andere de kans krijgen samen te zijn, ondanks de regels" Regels? Wat waren regels? Hij deed er nooit aan.

De ander grinnikte even op zijn woorden, maar de grumpy smol kater vond het allemaal niet zo komiek en zag niet in wat meneer acefloof er zo funny aan vond. "Ik vind het geweldig, zo veel katten, oude vrienden weer opnieuw zien, het is fantastisch" Hij rolde even langzaam met zijn ogen en staarde daarna strak voor zich. "Vrienden in andere clans? Laat me niet lachen," klonk er sarcastisch van de gevlekte kat af. Hij haatte de meeste katten die er bestonden dus het was niet vreemd dat hij een half miljoen katten bij elkaar een levende hell vond. "Ik hou ervan als andere de kans krijgen samen te zijn, ondanks de regels" Hm? Hij haalde zijn schouders op. "Eenmaal terug op het nieuwe gebied zal iedereen weer naar hun oude clans moeten gaan. Wat voor drama's en liefdes gaan we dan niet zien?" klonk er met een zware zucht van de dwerg af.

Acefray keek even naar de kleine hoop van slecht humeur en gaf deze even een lik over zijn kop heen. Ergens was hij heel erg om de grumpy kat gaan geven. Ze waren enorm close geworden de afgelopen tijden en hij moest toegeven dat hij het idee van hun samen niet zo erg vond… misschien wel meer als vrienden. Waren ze dat al? Ergens leek het er wel op. “Oh dat is zeker waar, een hoop drama dan. Maar liefde zou geen grenzen moet hebben… niet in clan of andere zaken” Hij keek de kleine kitty recht in de ogen “Als je iemand liefhebt zouden regels niet uit mogen maken, geen enkele regel zou er dan tussen mogen komen”

Onderwerp: Re: In regards to love: agape