I love you to the moon... And back!

Met een verveelde zucht zette hij zich neer in de nursery. Het zou nog een hele maan duren voordat ze eindelijk hun achtervoegsel konden veranderen en iets konden gaan doen met hun leven. Nu had ze natuurlijk wel geheime uitjes met Lionpaw, of keren dat haar papa of mama haar naar buiten meenam, maar dat was haar lang niet genoeg. Bovendien kon ze nu geen van dat alles doen; ze had huisarrest. De jonge poes genoot eigenlijk wel van de regen en had heerlijk zitten dollen en stoeien in de modder. Echter kennelijk iets te lang, want nu liep ze te niezen en snotteren. Niets ernstigs vast, maar een bezorgde queen hield nu een scherp oog op haar, waardoor al haar geheime uitstapjes in het water liepen. Mokkend ging ze dan maar liggen, totdat ze een van haar favoriete katten in het vizier kreeg. "Hey Fever!!" riep ze hard door de den. Haar zus was er eigenlijk altijd, maar Wolfkit begroette haar alsof het een vriendin was die ze al eeuwen niet had gezien.

-Feverkit eerste post!
(Dit topic speelt zich af voor de mud slide!)

Natuurlijk was ze enthousiast. Over minder dan een maand zou ze Apprentice worden en dan kon ze eindelijk het kamp uit. Ze zou leren jagen, leren vechten, ze zou een mentor krijgen en de hele wereld kunnen ontdekken! Hoe meer ze eraan dacht, hoe enthousiaster ze erover werd. Het was natuurlijk wel leuk in het kamp met haar zusjes, haar vader en Serpentkit, maar daar buiten ging er een hele wereld voor haar open! Het enige vervelende was dat Serpentkit nog een maand moest wachten voordat ze haar nieuwe suffix kreeg, anders hadden ze mooi samen het gebied eens kunnen verkennen. Haar oortjes schoten verrast overeind toen ze haar naam hoorde, afkomstig van haar zus. Ze glimlachte bij het zien van Wolfkit en trippelde toen op haar weelderige zus af. "Hey, Wolf!" miauwde Fever vrolijk. Sinclaw mocht dan een voorkeur hebben in het nestje, Feverkit was dol op al haar zusjes.

Nadat ze haar geroepen had schoten de oortjes van haar zus overeind. De jonge poes glimlachte toen ze aan kwam trippelen en Wolfkit keek haar vrolijk aan. "Hey, Wolf!" De wilderige poes ging door haar poten en keek haar zus speels aan. "Hoe is het Fever! Voel je je al beter?" Ze wist dat haar iets jongere zusje vaak ziek werd, waar ze ook haar naam aan dankte. Hun moeder leek haar daardoor niet zo lief te vinden, maar Wolfkit was het daar niet mee eens. Al haar zusjes, behalve Stained, dat was een vervelend kreng, waren lief! Ferret was echter niet in de buurt leek het, dus zouden ze maar samen moeten spelen.

beetje kort, sorry c':

Feverkit mocht haar zusjes graag, ondanks het feit dat hun moeder duidelijk een voorkeur had. Daarbij keek Fever ook behoorlijk op tegen haar grote zus. De kattin had een wild voorkomen en speelde meestal de clanleider wanneer ze samen speelden. Sinclaw die door en door bleef vertellen dat Wolfkit ooit clanleider zou worden, hielp ook behoorlijk mee aan het idee dat Wolfkit op één of andere manier boven haar zusjes uitstak. Woflkit vroeg of ze zich al beter voelde, waarop de kitten enthousiast knikte. "Ja! Ik moet soms nog een beetje hoesten, maar verder voel ik me gewoon goed," miauwde ze opgewonden. Ze was vaak ziek, maar dat had haar verder nooit echt tegen gehouden. "En ik heb een nieuwe vriendin gemaakt!" vertelde ze toen. Ze was zo enthousiast over haar vriendschap dat ze het aan iedereen wilde vertellen.

"Ja! Ik moet soms nog een beetje hoesten, maar verder voel ik me gewoon goed," Als ze nu een puppy had geweest, had ze vrolijk met haar staart gezwaait. Nu was Wolfkit een kat, geloof het of niet, dus trilde ze enkel vrolijk met haar snorharen en keek haar zusje blij aan. Gelukkig maar! Ze vond het helemaal niets om Feverkit ziek te zien. Geen van haar zusjes, eigenlijk. "En ik heb een nieuwe vriendin gemaakt!" Wat? Waarom wist zij daar niets van? "Wow, cool! Wie dan?"wilde ze meteen weten. Haar zusjes mochten eigenlijk geen sociaal leven hebben als zij er niet van op de hoogte was en zodra ze de naam van deze 'vriendin' had, zou ze die ook meteen even checken.

Wolfkit wilde meteen weten wie haar nieuwe vriendin was, en Feverkit was maar al te enthousiast om het te vertellen. "Ze heet Serpentkit," miauwde Fever met een brede glimlach op haar gezicht. De kattin stuiterde bijna op en neer van blijdschap. "Ze is heel leuk. We zijn samen op de Medicine Cat's Den geklommen!" miauwde ze verder, waarop ze zich realiseerde dat ze daarvoor misschien nog weleens in de problemen zou kunnen komen. "Maar dat mag je niet tegen mama zeggen," voegde ze er dus snel aan toe. Heel erg vond ze het niet dat Wolfkit de meeste aandacht kreeg van hun moeder, aangezien Sinclaw nog weleens... eng uit de hoek kon komen. Ze was niet altijd even aardig, tenzij je naam Wolfkit was natuurlijk, dus vond Feverkit het meestal niet zo erg dat ze zo nu en dan over het hoofd werd gezien. Daarbij, ze had altijd haar vader nog.

"Ze heet Serpentkit," Miauwde haar zuster met een brede glimlach. Wolfkit maakte een mental note van die naam, vastbesloten deze 'Serperntkit' binnenkort maar eens te onderzoeken. "Ze is heel leuk. We zijn samen op de Medicine Cat's Den geklommen!" Wow! Met iets van jaloezie keek ze naar haar zus. Waarom had ze haar niet meegevraagd? "Maar dat mag je niet tegen mama zeggen," De grijs-kleurige poes schudde haar kop. "Ik zeg niets," Nee, dit waren onderonsjes tussen zusjes. Het was een soort code, die je gewoon niet mocht breken. "Waarom heb je me niet meegevraagd Fever? Ik kan dat ook heus wel, hoor!" Miauwde ze toch ergens wel beledigd, zich niet beseffend dat haar zusje ook plezier zonder haar kon hebben.

Feverkit keek ietwat opgelucht naar haar zus toen deze haar kop schudden en daarmee bevestigde dat ze haar niet zou verlinken bij Sinclaw. Ze zou liegen als ze zou zeggen dat ze niet enigszins bang was voor haar moeder. De kattin kon behoorlijk... onvoorspelbaar zijn. Feverkit wist niet echt wat er zou gebeuren wanneer het bleek dat ze iets gedaan had dat niet mocht en ze wilde het liever ook niet weten. Toch reageerde Wolfkit wat onverwachts toen ze lichtelijk uit haar slof schoot over het feit dat Fever haar niet mee had gevraagd. De grijze kattin haalde haar schouders even snel op en keek schuldig naar de grond. "Sorry, Wolf," miauwde ze snel. "Het was niet mijn bedoeling... Ik dacht gewoon niet dat je mee wilde doen." Ze vond het niet leuk als Wolfkit boos was. Het deed haar net iets te veel aan hun moeder denken.

Haar grijze zusje keek schuldig naar de grond. Hmpf. "Sorry, Wolf," miauwde Feverkit haastig. "Het was niet mijn bedoeling... Ik dacht gewoon niet dat je mee wilde doen." Wacht, wat? Wolf knipperde ongelovig met haar ogen. "Ik ben Wolfstar, de almachtige leider van Shadowclan! Ik sta altijd klaar voor een avontuur!" sprak ze nog steeds wat beledigd. Nou zeg, als er iemand hielt van stoere dingen doen, was zij het wel, toch? Zo zag de wilde poes dat iniedergeval wel, en het was ook het imago dat ze zo graag probeerde te creëren. Wat als Feverkit haar helemaal niet zo stoer vond? Nee, dat kon niet! "Wacht maar, ik ga het ook doen, maar dan op de Nursery!" Sprak ze vastberaden waarna ze al aanstalten maakte om naar buiten te stappen. Ze had er even niet bij stilgestaan dat de nursery gemaakt was uit doornstruiken. Whoops

Het was niet moeilijk om te zien dat Wolfkit beledigd was, zelfs nadat Feverkit haar excuses had aangeboden. Het zou ook weer eens niet dat hare hoogheid genoegen nam met minder. Nee, ze moest overal aan meedoen en wanneer ze meedeed, moest ze de baas zijn. Het was dan ook geen verassing toen Wolfkit wederom meedeelde dat ze Wolfstar was, de o, zo machtige leider. Feverkit forceerde een glimlach en knikte. "Ik zal je de volgende keer meteen vragen," zei de grijs-witte kattin toen. Waarom kon ze niet eens een keer vrienden hebben voor zichzelf? Feverkit's gezicht lichtte echter op toen Wolfkit vertelde dat ze ook zo op de Nursery zou kunnen klimmen. Feverkit leek even onder de indruk, totdat ze zich bedacht dat de Nursery niet bepaald beklimbaar was. "Weet je dat zeker?" miauwde Fever toen, met een scheve glimlach op haar gezicht. Ze zou het Wolfkit graag zien proberen en ze zou ook zeker heel erg onder de indruk zijn als het haar lukte, maar reëel was het niet.

"Ik zal je de volgende keer meteen vragen," Wolf snoof en knikte toen. Yeah, zo hoorde ze het liever. Tot haar geluk lichtte het gezicht van Feverkit op toen ze haar volgende plan mededeelde. "Weet je dat zeker?" Ze kon nu überhaupt niet meer terug krabbelen, vond ze. De poes zette dan ook haar borst naar voren en knikte nogmaals resoluut. "Watch and learn," Ze stapte de nursery uit en moest toch even slikken toen ze zag hoe hoog, voor een jonge kitten, en stekelig de nursery was. Oeps. Toch begon de poes naar de zijkant van de ingang te stappen en bekeek daar goed haar mogelijkheden. Uiteindelijk wist ze daar een tak te vinden met relatief weinig doorns. Dus haalde ze diep adem en zette toen haar nagels daarin. Uiterst onhandig begon ze naar boven te klimmen, totdat ze perrongelijk haar poot in een doorn zette. "Auw!"Piepte ze waarna een van haar klauwen losschoot en ze zich nog net op tijd kon vastgrijpen aan de tak, en zo voorkwam dat ze viel. Hijgend en angstig klemde ze zich aan de tak vast. "N-niets aan de hand! Alles gaat volgens plan!" Riep ze naar haar zusje.

Natuurlijk vond ze het niet leuk wanneer Wolfkit's bazige kant naar boven kwam, maar ze probeerde het maar te negeren. Ze bedoelde het vast niet slecht, althans, dat was wat Feverkit zichzelf vertelde. En misschien was het ook wel gewoon meer Sinclaw's schuld dan die van Wolfkit. De twee zusjes liepen de Nursery uit, waar ze omhoog keken tegen de steile, prikkelige wand. "Watch and learn," miauwde haar oudere zus en Feverkit keek haar even sceptisch aan. Ze had niet het gevoel dat Wolfkit echt zo gek was dat ze een daadwerkelijke poging zou doen, maar niets was minder waar. De weelderige kattin werkte zich langzaam maar zeker een stukje omhoog. En het ging bijna oké, totdat ze op een doorn kwam te staan en bijna naar beneden kukelde. Feverkit keek geschrokken omhoog en deinsde naar voren, maar Wolfkit kon zich nog net vasthouden. De kitten miauwde dat alles volgens plan ging, maar het tegendeel was duidelijk genoeg. "Wolf, kom maar naar beneden! Straks doe je jezelf nog pijn," miauwde Feverkit, deze keer ietwat bezorgd. Ze wilde niet dat Wolf iets zou breken omdat ze zich zo nodig moest bewijzen. "Kun je zelf naar beneden komen of moet ik iemand halen?" vervolgde Feverkit toen. Straks moest er nog een Queen komen om Wolfkit uit de doorns te ontfutselen.

Oké, oké. Gewoon drie keer diep inademen en ze kon weer verder. De jonge poes was vastbesloten om te bewijzen dat ze dit kon, hoe dom dit idee ook was. Het geschreeuw van haar zusje moedigde haar enkel aan. "Wolf, kom maar naar beneden! Straks doe je jezelf nog pijn," Ze schudde haar kop maar was slim genoeg om niet naar beneden te kijken. Oh nee, ze zou nu niet opgeven. De kitten klom, nu wat voorzichtiger, verder omhoog. Ah! Zo ging het soepeler! "Kun je zelf naar beneden komen of moet ik iemand halen?" Awh, toch wel lief dat Fever zo bezorgd om haar was. Maar mooi niet dat een Queen haar nu naar beneden zou krijgen "Nee Fever! Alles gaat volgens plan!" Ze zette er nog wat vaart achter en wist uiteindelijk op een vrij hoog punt te komen bovenop de nursery. Ha! Trots zette ze haar voorpoten op één tak en haar achterpoten op een andere, zodat ze trots, met haar borst naar voren, kon gaan staan. "Kijk eens! Ik heb helemaal geen hulp no-" Er klonk een geluid dat nog wel het meest weghad van een zucht en de tak onder haar achterpoten gleed weg. Wolfkit piepte toen er doorns over haar rug schraapten en kon zich nog maar net met haar voorpootjes vasthouden aan een tak. Nu bungelde ze daar, hopeloos. "Fever!"Piepte ze nu toch wel een klein beetje bang.

Ergens had ze al wel verwacht dat haar zusje te koppig zou zijn om naar beneden te komen. Hoe dom Feverkit het ook vond, ze had het gevoel dat ze waarschijnlijk hetzelfde gedaan zou hebben wanneer ze in Wolfkit's positie was geweest. De grijs-witte kitten beet haar kaken even op elkaar toen Wolfkit tegen beter weten in weer verder ging met het klimmen. De doorns deden vast pijn en ergens voelde ze enige bewondering voor haar grote zus. Het was dan dom, het was ook best cool. Nogmaals liet Wolfkit haar weten dat alles volgens plan ging, dus besloot Fever maar om er geen Queen bij te halen. Ze wilde haar zus niet beledigen. Er kwam wat snelheid in en uiteindelijk stond Wolfkit dan ook daadwerkelijk op de Nursery. De weelderige poes ging triomfantelijk staan en Fever wilde haar net aanmoedigen toen ze ineens door een tak heen zakte. "Wolfkit!" miauwde ze geschrokken. Haar zus bungelde daar wat en snel haastte Feverkit zich naar binnen. Ze rende op de eerste beste Queen af en vertelde haar wat er aan de hand was. Vervolgens kwam de oudere poes mee naar buiten en keek al fronsend naar Wolfkit.

Onderwerp: Re: I love you to the moon... And back!