|
| |
Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: How are you? di 18 okt 2016 - 18:41 | |
| Thornfang opende zijn bek en keek met samengeknepen ogen naar de border van WindClan, maar hij rook geen geuren die over hun territory gingen. Het Thunderpath dat hun territory scheidde lag er rustig bij en Thornfang draaide zich om. Hij had wel wat anders te doen dan de hele dag te kijken naar de WindClan border, maar jeetje, wat had hij soms toch zin om over te steken en ze aan te vallen. Hij wist dat dat idee heel erg stom was en bovendien ook nog eens gevaarlijk, maar hij haatte het feit dat ze een overwinning op hun hadden behaald. Hij ging ook niet bepaald de vriendelijkste zijn als hij binnenkort een WindClan cat tegen zou komen. ShadowClan mocht onder geen enkele voorwaarde zwak of makkelijk toegankelijk lijken tegenover die hazenvreters. De kater draaide zich met een ruk om en ging terug in de richting van het kamp. Hij had een paar muizen weten te vangen welke hij onderweg opgroef en aan hun staarten mee droeg naar het kamp. De kater hield er een vrij rustige tred op na en het duurde dan ook iets langer voordat hij het kamp bereikte, maar hij had voor de rest van vandaag toch geen taken meer om te doen en bovendien had hij zijn bijdrage aan de Clan wel gedaan. De kater stapte het kamp binnen, legde zijn prooi neer op de prooistapel en draaide zijn bek om toen hij de sterke geuren van kruiden rook. Hoe zou het met zijn voormalige Apprentice gaan? Hij wist dat er maar één manier was om het uit te vinden en rustig liep de kater in de richting van de Medicine Cat’s Den. ‘Bitterpaw?’ mauwde hij vragend aan de ingang. ‘Ben je daar?’ Afwachtend ging hij zitten en wachtte tot de grijze she-cat naar buiten kwam om hem te begroeten.
+ Eerste post Bitterpaw |
| | | Demi 1099 Actief "For those who value survival, sentimentality is not an option."
| |
| Onderwerp: Re: How are you? vr 21 okt 2016 - 18:52 | |
| De grijze kattin had het behoorlijk druk. Ze moest alle kruiden en hun functies uit haar hoofd leren, ze moest constant het gebied doorlopen op zoek naar allerlei planten en moest zo nu en dan ook nog eens helpen met het verplegen van allerlei gewonde katten. Toch vond ze het absoluut niet erg. Ze was altijd al toegewijd geweest aan de Clan en dit was de ultieme kans voor haar om te bewijzen hoe waardevol ze wel niet was. Nu zat ze gebogen over verschillende kruiden die bijna identiek leken. "Frambozenbladeren... voor, voor uhm, het verzachten van pijn, en nog iets," mompelde ze tegen zichzelf. Naast de frambozenbladeren lagen de braamstruikbladeren, die er precies op leken, maar een totaal andere functie hadden. Het was niet makkelijk, maar toch wist ze zeker dat ze het zou kunnen. Met genoeg inzet wilde alles haar wel lukken. Ineens hoorde ze haar naam, ze nam even aan dat het Acefray was, maar de stemmen kwamen totaal niet overeen. Ze keek om, keek in de gele ogen van Thornfang en er kwam een glimlachje op haar gezicht. De kater die haar had leren jagen, sluipen, haar het gebied had leren kennen en haar tenslotte de basis van het vechten had geleerd. Allemaal voordat ze Medicine Cat Apprentice was geworden. "Thornfang!" groette ze de kater, opgewekter dan ooit. Ze liep naar buiten en ging bij de kater zitten. "Alles goed met de kittens?" vroeg ze, voornamelijk uit beleefdheid. Ze was behoorlijk benieuwd of hij al een nieuwe leerling had. |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: Re: How are you? di 1 nov 2016 - 12:31 | |
| Thornfang opende zijn bek om de geur van Acefray in te drinken, maar die rook hij maar vaag. Dan was de tom waarschijnlijk naar buiten gegaan om medicijnen te gaan verzamelen of wat hij dan ook ging doen. Acefray’s taken lagen helemaal verwijderd van wat hijzelf allemaal moest doen. Thornfang moest ook eerlijk toegeven dat hij Acefray niet benijdde omdat wat hij deed; hij zou het zelf niet willen doen. Niet alleen moest je de medicijnen herkennen, je moest ook nog eens kunnen onthouden wat de functie er van was. Hij wist zeker dat als hij de job zou doen dat hij ontzettend veel zou blunderen, maar hij was trots op het feit dat zijn voormalige apprentice dit wel deed en waarschijnlijk ook wel goed kon. Ze moest nog veel leren, maar hij wist zeker dat ze uiteindelijk net zo goed als Acefray zou worden. Als hij iets wist van de tom dan was het wel dat hij geduldig was en zaken goed kon uitleggen. Thornfang keek op toen de geur van de she-cat sterker werd en ze elkaar recht in de ogen keken. Hij begon te snorren en begroette haar door zijn neus kort tegen de hare te drukken alsof hij weer als haar mentor benoemd werd. Ze was een aangename apprentice geweest om mee om te gaan en ergens miste hij hun trainingen wel, maar hij was blij dat StarClan haar op een ander pad had gestuurd die ze waarschijnlijk beter zou kunnen bewandelen dan die hij bewandelde. ‘Met mijn kittens gaat het prima, dankjewel,’ sprak hij en hij knipperde dankbaar met zijn ogen ten teken dat hij haar vorm van beleefdheid kon appreciëren. ‘Ze zijn alweer een moon oud en ze beginnen al behoorlijk een karaktertje te ontwikkelen.’ Hij grijnsde naar haar. Het zou waarschijnlijk niet meer lang duren voordat ze allemaal, ook Ferretkit, begonnen te klagen dat ze buiten het kamp wilden spelen en niet meer in de nursery wilden blijven. ‘En met jou?’ vroeg hij. ‘Lukt het een beetje? Het was ook allemaal zo plotseling, maar ik weet zeker dat je het goed gaat doen.’
|
| | | Demi 1099 Actief "For those who value survival, sentimentality is not an option."
| |
| Onderwerp: Re: How are you? di 1 nov 2016 - 15:27 | |
| Het was moeilijk te ontkennen: ze voelde zich een tikkeltje eenzaam in de Medicine Cat's Den. Natuurlijk had ze Acefray, maar die kater had het behoorlijk druk met zijn taak. Daarbij werd ze op deze manier toch weer redelijk afgezonderd van de andere 'normale' Apprentices. En het was niet alsof ze al veel vrienden had. Op deze manier raakte ze geïsoleerd op topsnelheid. Toch deerde het haar aanzienlijk weinig: vriendschap was niet iets dat bijzonder belangrijk was voor haar. Ze zag het niet als iets dat ze nodig had, al stelde ze het stiekem wel op prijs. Ergens miste ze haar oude mentor ook wel. Hij had de trainingen behoorlijk serieus genomen, wat Bitterpaw altijd waardeerde. Acefray was toch... anders. Bitterpaw knikte beleefd toen de kater aangaf dat het goed ging met zijn kittens. Kittens, iets dat zij niet zou krijgen met haar rol als Medicine Cat Apprentice. "Ik zal binnenkort wel eens komen kijken," zei ze toen, redelijk benieuwd naar de nieuwe aanwinsten van de clan. Ze keek even naar de wand van de Den toen hij naar haar vroeg, haalde lichtelijk haar schouders op. "Het is wel moeilijk, maar ik oefen veel en ik denk dat het wel goed komt," luidde haar antwoord. Ze was zich ervan bewust dat haar inzet hetgeen was dat haar tot grote dingen kon leiden. "En plotseling was het inderdaad." Ze had alsnog geen idee waarom Canarypaw uit haar functie ontheven was. En waarom Starclan voor háár had gekozen. |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: Re: How are you? wo 9 nov 2016 - 19:27 | |
| Je kon zien aan Thornfang dat hij onwijs veel van zijn kittens hield: steeds als hij het over hun had vrolijkte hij helemaal op. Als hij een zware dag had gehad, hoefde hij enkel maar even naar de nursery te gaan, zijn kittens te zien en dan was hij alweer blij. Hij zei niet dat de kittens al zijn problemen oplosten, maar ze verminderden het toch wel een beetje. Ze hadden gelukkig nooit in de gaten dat hij het lastig had met iets en stelden daarover dan ook geen vragen, want Thornfang had geen idee of hij tegen ze zou kunnen liegen. Al zeker niet als ze met hun grote kittenoogjes naar hem keken. Ja, hij was echt week voor zijn eigen kittens. Hij vond kittens opzicht wel leuk, maar had er nooit echt iets mee gedaan. Toen hij zijn eigen kittens kreeg en ontdekte hoe leuk het was om vader te zijn, begon hij zich ook wat meer oprecht te interesseren in de andere kittens in de nursery. ‘Dat zou ik enorm op prijs stellen,’ snorde hij en hij glimlachte warm naar haar. Hij wist hoe awkward het voor Bitterpaw moest zijn om in een nursery vol met kittens te staan en nu zeker omdat ze zelf geen kittens meer kon hebben. Ze kon het natuurlijk nog wel, maar het zou verboden worden door StarClan en ze zou de kittens weer af moeten staan. Geen kittens wilde echter ook zeggen dat ze geen partner mocht hebben en hij had geen idee of ze daar wel mee om zou kunnen gaan. Nu als apprentice misschien nog wel, maar als al haar leeftijdsgenoten op een gegeven moment een partner kregen… zou dat niet enorm eenzaam voor haar voelen? ‘Dat denk ik ook wel,’ sprak hij. ‘Je deed al goed je best tijdens mijn trainingen. Ik denk dat dat bij Acefray niet anders zal zijn en StarClan heeft zijn goedkeuring voor je al laten blijken.’ Hij glimlachte opnieuw warm naar haar. Hij was echt trots op het feit dat ze deze rang had gekregen en dat ze specifiek uitgekozen was door StarClan om de rang te vertegenwoordigen. Dat konden niet veel katten van haar Clan zeggen. ‘Zorg dat je niet te afgezonderd raakt van je Clan,’ sprak hij vervolgens rustig. ‘Alleen zijn kan wel leuk zijn, maar ik denk niet dat het de bedoeling is dat je je eenzaam gaat voelen.’
|
| | | Demi 1099 Actief "For those who value survival, sentimentality is not an option."
| |
| Onderwerp: Re: How are you? wo 9 nov 2016 - 19:57 | |
| De kater leek te gloeien wanneer hij over zijn kittens sprak. Het was duidelijk dat hij trots was op zijn nieuwe nestje, wat Bitterpaw wel nieuwsgierig maakte naar zijn nieuwe kroost. Al wist ze niet of ze wel zo'n zin had om Sinclaw te gaan bezoeken. Niet dat ze de kattin goed kende, maar ze hoorde hier en daar wat geruchten. De kattin scheen behoorlijk koppig en chagrijnig te zijn, al zou ze dat waarschijnlijk eerst voor zichzelf moeten zien. Bitter vroeg zich af wat voor moeder zij zelf zou zijn, al maakte het niet veel uit. Kittens zou ze toch nooit krijgen. Ze glimlachte naar haar ex-mentor toen hij zij dat hij het zou waarderen als ze een keer langskwam. De glimlach op zijn gezicht gaf zijn blijheid duidelijk weg. Vervolgens leek hij haar te overladen met complimentjes, waarop ze zich geen houding wist te geven. "Dank je," miauwde ze nederig. Ze had geen enkel idee hoe je reageerde op complimenten, al kreeg ze ze de laatste tijd wel veel meer. Hij gaf haar nog een tip, die iets cryptischer was dan de rest. Ze moest zich niet afzonderen. Deed ze dat? Bitter vroeg zich af waar het advies vandaan kwam. Toch knikte ze. "Ik zal het onthouden," miauwde ze toen. "En aarzel niet om langs te komen als er iets is," miauwde ze glimlachend. Het maakte haar taak een stuk makkelijker als de zieke katten naar haar kwamen in plaats van andersom. |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: Re: How are you? zo 13 nov 2016 - 15:48 | |
| Thornfang grinnikte lichtjes toen hij zag op welke manier zijn vorige apprentice reageerde op zijn complimentjes. Daar was ze nooit de beste in geweest, maar om eerlijk te zijn was hij dat ook niet echt en stond hij ook meestal als een zoutzak bij wanneer hij gecomplimenteerd werd. Het was echter iets wat haar sierde. Bitterpaw was nooit echt één van de arrogantere ShadowClanners geweest. Thornfang zelf zat daar een beetje tussenin; hij had momenten dat hij best wel arrogant kon zijn, maar dat was voornamelijk naar andere Clans toe. Natuurlijk had hij dan ook de meeste contacten gewoon binnen zijn eigen Clan zitten en ontmoette hij nauwelijks andere Clan cats, uitgezonderd de Gatherings natuurlijk. Hij vond zelf ook dat hij niet echt contact hoefde te hebben met anderen dan zijn Clanmates. Misschien was het eens interessant om te weten te komen als de andere Clans last hadden met iets, maar meestal werden zo’n zaken toch wel opgemerkt op een Gathering met het gevolg dat ze zeiden dat ze het hadden opgelost. En meestal was dat dan niet eens zo. ‘Ook als er niets is kom ik wel eens langs, hoor. Je bent nog niet van me af.’ Hij grijnsde plagerig naar haar, maar besefte zich toen wel dat hij al een paar dagen rondliep met een stekende pijn in zijn achterpoot. Hij vermoedde dat het een doorn was die in zijn poot was gegaan, maar waarvan hij telkens het bestaan vergat. Ja, dat kon ja. ‘Maar nu je het toch zo opmerkt is er wel iets, ja,’ zei hij. Zou dit de eerste opdracht die ze zou krijgen als medicine cat apprentice? Dan was het in elk geval iets kleins waarmee ze kon begonnen. Hij draaide zijn lijf een kwartslag en stak zijn achterpoot naar haar uit. ‘Ik ben een paar dagen geleden op een doorn gestapt, maar soms voel ik hem gewoon niet meer. Wilt dat zeggen dat hij er dan te diep in zit of zo? Ik kan hem ook nooit vinden, maar dat kan ook komen omdat hij op zo’n moeilijk bereikbare plaats zit.’ Hij grijnsde terwijl hij wachtte tot Bitterpaw zich er over zouden ontfermen. OOC: Ik dacht ik geef je maar eens wat werk als je nieuwe rang + Thorn heeft een DOORN HAHA |
| | | Demi 1099 Actief "For those who value survival, sentimentality is not an option."
| |
| Onderwerp: Re: How are you? zo 13 nov 2016 - 16:55 | |
| Het was wel duidelijk dat ze zichzelf geen houding wist te geven. Complimentjes had ze nooit echt gekregen, totdat ze benoemd werd tot Medicine Cat Apprentice. Toen hadden zoveel katten ineens een goed woord voor haar klaar staan. Maar veel zocht ze daar niet achter, vooral niet bij Thornfang. De grote, grijze kater had haar altijd al gesteund, zelfs toen ze een Apprentice was die nog helemaal niks kon. Ze was extreem blij geweest met hem als mentor en vond het ergens ook wel jammer dat ze zijn Apprentice niet meer was. Toch wilde ze haar nieuwe rang ook niet echt opgeven. Ze voelde zich belangrijk en gewaardeerd, en dat voelde behoorlijk goed. Zelfs wanneer ze naar andere gebieden trok, leken andere katten te weten wie ze was. Het was een raar idee, want zo bijzonder vond ze zichzelf niet echt. Bitterpaw greens even toen Thornfang liet weten dat hij haar hoe dan ook kwam lastigvallen. Daar had ze geen enkel probleem mee. Toen kwam de kater aanzetten met een klein probleem: hij had al een tijdje een doorn in zijn achterpoot. Thornfang stak zijn poot naar haar toe, en Bitterpaw bekeek deze. De splinter zat vrij diep, maar was nog net te zien. "Probeer niet te bewegen," miauwde ze, terwijl ze met haar nagel een bredere opening maakte in het pootkussentje van Thornfang. Vervolgens wist ze hem er met haar poot half uit te drukken en met haar tanden uit zijn huid te verwijderen. De kattin greep nog naar een fel groen blad en schoof deze ook naar Thorn toe. "Deze moeten de pijn van de wond verzachten. Hou het wel goed in de gaten, want zelfs zulke kleine wondjes kunnen geïnfecteerd raken," miauwde ze. Het laatste wat ze konden gebruiken was Warriors met infecties, hun kruidenstapel was al zo klein. |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: Re: How are you? do 24 nov 2016 - 21:21 | |
| ‘Your wish is my command,’ zei hij grinnikend tegen de grijze she-cat, maar bleef wel staan terwijl zij de doorn inspecteerde. Het was ook weer typisch hem om met zoiets aan te komen zetten. Hij stelde zich al voor hoe Ferretkit en Feverkit helemaal panisch tegen hem aan zouden kruipen als ze het wondje zouden zien terwijl Stainedkit en Wolfkit er eerder gefascineerd naar zouden kijken. En dan vooral Wolfkit. De kleine kitten zat echt vol met energie de laatste tijd. Ze kon niet wachten tot ze apprentice zou worden, maar dat kon Feverkit ook niet. Ze had hem al vragen gesteld over het apprentce worden. Hij herinnerde zich nog hoe ze ‘apprentice’ uitsprak en zijn hart smolt opnieuw terwijl hij het in zijn hoofd herhaalde. Ze kon de ‘r’ nog niet zo goed uitspreken en had het uitgesproken als een ‘w’. Hoewel hij het Bitterpaw gunde dat ze de medicine cat’s apprentice was geworden, vond hij het ergens wel jammer dat ze nooit een partner zou krijgen en nooit zou kunnen ervaren hoe het was om een nest kittens van zichzelf te hebben. Hij betwijfelde echter of de grijze she-cat daar ook maar iets mee in zat. Thornfang schrok op uit zijn gedachten door een scherpe pijn, maar deed net alsof het hem niks deed en hield zijn blik neutraal terwijl hij probeerde te zien hoe ze de doorn uit zijn poot duwde. Hij voelde wel een soort verlichting door hem gaan, dus hij nam aan dat ze de doorn had gevonden en hem er volledig uit had kunnen halen. Hij knikte toen ze het blad naar hem toeschoof. Vervolgens keek hij dom naar het groene blad. ‘Moet dat om mijn achterpoot of zo…?’ Het zou hem nogal dom lijken als hij het moest opeten, tenzij het gebruikt werd om de pijn te verzachten. Hij had echter niet al te veel last van de doorn. ‘Ik ben de stoerste warrior van ShadowClan,’ sprak hij vervolgens opschepperig. ‘Ik heb dat soort dingen niet nodig.’ Toch stak hij zijn achterpoot naar haar uit zodat zij het blad om zijn achterpoot kon vestigen. ‘Ik zou het graag zelf doen, maar zo lenig ben ik helaas niet.’ En alsof hij dat echt erg vond liet hij zijn oren in zijn nek zakken. ‘Als ik trouwens je ergste patiënt van je hele carrière tot nu toe ben valt de rang nogal mee, toch?’ Hij keek haar lichtelijk plagerig aan.
|
| | | Demi 1099 Actief "For those who value survival, sentimentality is not an option."
| |
| Onderwerp: Re: How are you? zo 27 nov 2016 - 15:00 | |
| Terwijl ze aan het pootkussentje van de kater zat te prutsen, dacht ze aan haar trainingen met hem. Het was ongelooflijk gezellig geweest, leerzaam ook. De kater had geweten hoe ze in elkaar stak, hoe serieus ze haar plichten richting de clan had genomen en had hiermee kunnen werken. Acefray was... anders. Niet dat ze hem een slechte mentor vond, in tegendeel, maar het was wel duidelijk dat zij en haar mentor nu enorm van elkaar verschilden. Acefray was af en toe redelijk laks, nam alles niet zo serieus en was misschien niet helemaal honderd procent. Toch waardeerde ze de inzet die de grote, grijze kater stak in het opbouwen van een band met haar. Ietwat afwezig haalde ze de door uit de poot van haar ex-mentor, en legde deze op de grond. Ze grinnikte even toen de kater zich afvroeg wat hij überhaupt met zo'n blaadje moest. "Het idee is dat je ze tot een pulp kauwt, en dat op de wond smeert," legde ze uit. Niet bepaald het leukste taakje: de meerderheid van de bladeren had niet bepaald een lekkere smaak. Wederom liet ze een lachje horen toen de kater opperde dat hij zulke dingen niet nodig had. Soms gedroeg hij zich echt als een Apprentice. Bitterpaw kauwde het blaadje tot een pulp en smeerde het vervolgens op het voetkussentje van Thornfang. Misschien dat het lichtelijk zou steken, maar het was niets verschrikkelijks. "Zo, dat moet helpen," miauwde ze tevreden. De poes rolde vermakelijk met haar ogen op zijn laatste opmerking. Tot nu toe had ze het vrij makkelijk gehad, maar alsnog was het behoorlijk veel werk. Vooral met Volepaw, en de mysterieuze ziekte die de kattin had. "Wil je je doorn nog houden?" zei ze geamuseerd, terwijl ze het kleine dingetje naar de grijze kater toe schoof. Een leuke souvenir. |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: Re: How are you? vr 9 dec 2016 - 15:03 | |
| Oh. Je moest het tot een pulp kauwen en dan… Hm. Hij had niet direct onthouden wat ze daarna zei, maar dat hoefde ook niet, toch? Tenzij ze van hem verwachtte dat hij het allemaal zelf deed, maar dan was zij voor niets een medicine cat’s apprentice en bovendien wilde hij niet haar makkelijkste patiënt zijn. Hij durfde te wedden dat er wel ergere gevallen waren dan hem, maar hij vond een doorn in zijn poot nu niet bepaald het leukste wat er was. Dan kon hij werkelijk waar nog beter leven met twee diepe wonden die over zijn flank gingen. Hij haatte wonden waar hij op moest lopen. Als hij een wond in zijn voorpoot of achterpoot had dan deed dat ook altijd iets meer pijn dan als hij wonden aan zijn flanken had. Hij wist niet hoe het kwam, maar zo voelde het wel voor hem aan. Het enige goede nieuws was dat zijn dochters het niet konden zien. Hij dacht niet dat Wolfkit zich er echt zorgen om zou maken, maar hij wist dat Feverkit en Stainedkit het bijvoorbeeld al niet leuk vonden als ze hun vader zagen met een wond. Hij wilde niet dat zijn dochters zich zorgen gingen maken om hém. Ze zouden het waarschijnlijk ook niet bepaald begrijpen als hij hun uit probeerde te leggen dat hij al wel ergere wonden dan deze had meegemaakt; daar waren ze nog te jong voor. ‘Bedankt,’ sprak hij toen Bitterpaw hem uit zijn gedachten haalden. Tot zijn tevredenheid merkte hij op dat het inderdaad beter ging en dat het inderdaad hielp. ‘Het helpt inderdaad,’ sprak hij dan ook tegen zijn voormalige apprentice. Hij grinnikte op haar vraag. ‘Ik denk dat ik er in de toekomst nog genoeg op ga stappen, dus dat zal niet nodig zijn. Maar jij mag ze wel houden als herinnering dat je me voor de eerste keer met iets geholpen hebt?’ Plagerig gaf hij de she-cat een zetje. Hij ging zitten en zette voorzichtig kracht op zijn poot; dat ging gelukkig al veel beter. ‘Als je eens een keertje niets te doen hebt, gaan we samen nog eens het woud in, goed? Dat je nu een medicine cat’s apprentice bent wilt niet zeggen dat je een excuus hebt om geen vechttechnieken te leren.’ En weer keek hij haar plagerig aan.
|
| | | Demi 1099 Actief "For those who value survival, sentimentality is not an option."
| |
| Onderwerp: Re: How are you? zo 11 dec 2016 - 14:44 | |
| Misschien zou Thornfang nog iets hebben aan deze kleine snelcursus EHBO. Dan kon hij vanaf nu zijn eigen kleine wondjes verzorgen, en hoefde ze niet meer in zijn voetkussentjes zitten peuteren. Wat nou als ze iedereen leerde hoe ze de kleine, vervelende taakjes zelf moesten doen? Dan was het vervelende aan haar werk gewoon weg. Daarbij, als je bedacht hoe de clan er nu voor stond, was een anderhalve Medicine Cat niet bepaald handig. Waarom waren er niet gewoon meer? Starclan wist dat ze er meer kunnen gebruiken. De grijze kater bedankte haar, waarop ze vriendelijk knikte. Vervolgens zei de kater dat hij er nu al minder last van had, waarop Bitterpaw breed glimlachte. Het was fijn om te weten als katten zich beter voelden door haar, al was het maar iets kleins als een doorn. Het was een kleine opluchting tussen de katten die ze niet kon genezen. Haar blik gleed even bezorgd naar Volepaw, waarvan ze nog steeds niet zeker wisten wat ze had, en hoe ze het moesten behandelen. De kater weigerde de doorn te houden, vertelde dat hij waarschijnlijk nog vaak genoeg in zo'n ding zou stappen. "Daar heb je gelijk in," miauwde ze met een lachje. Toen de kater over een vechttraining begon, keek ze even zenuwachtig naar hem. Vechten, dat had ze al een tijd niet meer gedaan. Hij had gelijk, het werd tijd dat ze ook daarin even zou oefenen. "Daar hou ik je aan," miauwde ze grijnzend. Dat ze nu Medicine Cat Apprentice was, betekende niet dat ze ook geen goede Warrior zou kunnen zijn. |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: Re: How are you? do 15 dec 2016 - 20:43 | |
| Thornfang keek haar met een quasi verontwaardigde blik aan toen ze aangaf dat hij gelijk had. ‘Nou ja zeg!’ riep hij dramatisch. ‘Het lijkt net alsof je aangeeft dat ik altijd zo dom zou zijn om in een doorn te stappen.’ Natuurlijk wist hij wel dat dat juist was wat ze niet bedoelde, maar ze wist ook wel van hem dat hij het grappig vond om andere katten te plagen. Hij keek haar met een geruststellende blik aan toen ze lichtelijk zenuwachtig naar hem keek. Hij wist dat ze onzeker was over haar vechtkunsten, maar hij was er vrij zeker van dat ze zichzelf kon verdedigen wanneer dit nodig was. Gelukkig was het door StarClan verboden om medicine cat’s aan te vallen en zou diegene die zo stom was om het wél te doen ernstig gestraft worden. Hij zwoer daarbij dat als hij iemand ook maar één poot verkeerd zag uitsteken naar Bitterpaw dat hij haar zou beschermen. Dat was hij haar immers wel verschuldigd als haar ex-mentor en hij wist bovendien niet hoe goed Acefray zijn eigen vechttechnieken bijhield. Hij wist dat de medicine cat’s daar soms op oefenden omdat ze ook gewoon bereid wilden zijn om zichzelf te verdedigen wanneer dit zou moeten, maar wist ook dat dat niet bepaald de beste skills waren in heel het woud. En dus zou hij haar graag willen bijstaan als ze er hulp in nodig had. ‘Geen zorgen,’ mauwde hij. ‘Je mag in principe niet eens aangevallen worden en de kans dat jij in een gevecht belandt is vanwege je taak vrij klein, maar een beetje zelfverdediging kan natuurlijk nooit kwaad. Er zijn immers nog altijd katten die zich niks aantrekken van de warrior code.’ Hij had het uiteraard over de BloodClan. ‘Maar is er verder nog iets dat ik voor je kan doen? Moet er nog naar iets specifieks gezocht worden?’ Hij merkte dat hij wel verlangde naar gewoon nog één keertje buiten het territory te gaan met zijn vorige apprentice zodat hij echt een goede kans had om bij te praten.
|
| | | Demi 1099 Actief "For those who value survival, sentimentality is not an option."
| |
| Onderwerp: Re: How are you? za 17 dec 2016 - 16:26 | |
| De poes keek even achterom, waar haar blik even bleef hangen op de stapeltjes kruiden. Er was nog genoeg te doen, en het werk hield nooit echt op. Niet dat ze dat erg vond, in tegendeel. Het helpen van de clan gaf haar ongelooflijk veel voldoening, alsof haar leven echt iets betekende. Daarbij, ze wist dat Nightpaw trots op haar was nu. Ze wist het zo zeker. De grijze poes kon het niet helpen om hardop te lachen om Thornfang's dramatische uitbarsting. Het was wel leuk om weer te lachen, vooral wanneer je constant omringd was door katten die pijn leden, die ziek waren en die je hulp nodig hadden. Het was een taak die het waard was, maar hij vergde wel veel. Zowel fysiek als mentaal. De woorden van Thornfang deden haar realiseren dat haar training nog lang niet klaar was. Binnenkort zou ze maar eens weer met haar mentor moeten gaan oefenen in het vechten. De woorden van de grijze kater stelden haar echter wel gerust: volgens de Warrior Code mocht niemand haar aanvallen. Al gold dit weer niet voor rogues en Bloodclanners. De kater vroeg of er nog wat gedaan moest worden. "Qua kruiden kunnen we nog wel even vooruit," miauwde ze. Ze zaten op een relatief laag pitje, maar dat kreeg je wanneer Leafbare voor de deur stond. "Ik denk dat de katten hier wel behoefte hebben aan water." Met de droogte was water eigenlijk de nummer één prioriteit. |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: Re: How are you? do 29 dec 2016 - 16:20 | |
| Het was leuk om de altijd zo serieuze Bitterpaw eens te horen lachen. Thornfang durfde te wedden dat ze dat niet veel bij katten deed, hoewel hij het idee had dat ze nu wel een populairdere schakel in de Clan was geworden omwille van haar rang. Jammer genoeg wilden sommigen katten je niet leren kennen totdat je iets bereikte in je leven, dacht hij bitter. Maar goed, hij wist dat dat niet voor iedereen gold in de Clan. Sommigen hadden misschien niet de tijd gehad om haar beter te leren kennen of hadden liever afstand genomen omdat ze altijd zo’n serieuze houding had, hoewel Thornfang vermoedde dat Fernpaw en de grijze she-cat het dan weer wel goed met elkaar konden vinden. Fernpaw was naar zijn idee ook niet bepaald de sociaalste in de Clan; ze zat vaak alleen en leek het eng te vinden om op anderen af te stappen. Thornfang was echter niet het soort kat dat anderen ging aansporen om meer contact te maken en onderhouden met anderen. Soms wilde hij ook wel eens op zijn eentje zijn en hoewel veel katten in zijn Clan hem wel kenden, was het nu ook weer niet zo dat hij superveel vrienden had. De meesten waren voornamelijk aardig tegen hem omdat hij al een senior warrior was en omdat die categorie best veel respect vroeg van anderen. ‘Het is echt een ongelukkige tijd voor een droogte,’ mopperde hij. ‘Hoewel het misschien erger zou zijn geweest als we het in greenleaf hadden gehad. Dan is het zo vreselijk warm.’ En hij met zijn dikke pels had daar vooral last van. ‘Maar is goed,’ mauwde hij. ‘Wil je mee water gaan halen? Dan kom je ook eens een keertje uit de medicine cat’s den.’ Hij gaf haar plagerig een licht zetje.
|
| | | Demi 1099 Actief "For those who value survival, sentimentality is not an option."
| |
| Onderwerp: Re: How are you? do 29 dec 2016 - 19:16 | |
| Het was behoorlijk vreemd hoe ze uit het niets tot Medicine Cat Apprentice was gebombardeerd. Ze had het nooit zien aankomen. Canarypaw leek een voortreffelijke kandidaat te zijn voor de rang, en zelf had ze er eigenlijk nooit over nagedacht. Maar volgens Starclan en Acefray had zij het toch moeten zijn, iets waar ze nog steeds aan moest wennen. Ze wilde wel geloven dat ze het kon, al was het soms moeilijk. Sommige katten vertelden haar dat Starclan precies wist wat ze deden, dat ze niet twijfelden, maar waarom was Canarypaw dan van het pad geweken? Ze zou liegen als ze zei dat ze niet elke dag twijfelde. En misschien was het juist daarom dat ze gekozen was. Omdat het haar zo deed, omdat ze zoveel gaf om het goed doen van haar taken. Ze knikte instemmend toen Thornfang wat mopperde over de droogte. Het was niet bepaald een welkome gebeurtenis, maar ze moesten er mee leren leven. De kater vroeg of ze mee wilde met het halen van water, waarop ze even twijfelend naar Volepaw keek. Zou ze oké zijn? Heel ver was de rivier nou ook weer niet. Ze knikte. "Ja, geen probleem," miauwde ze. "We moeten alleen wat mos zien te krijgen." De clan zou hen vast dankbaar zijn als ze terug kwamen met vers water. |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: Re: How are you? wo 11 jan 2017 - 17:41 | |
| Bitterpaw zei niet veel over zijn gezeur over de droogte, maar dat hoefde ook niet. Thornfang wist ze ook wel dat zij ook onder de katten viel die er last van hadden. En welke Clan cat had er nu geen last van? Hij kon zich geen kat inbeelden die echt blij was met deze droogte. De droogte maakte je loom en hij nam aan dat als het in greenleaf was gebeurd dat het nog erger was geweest. Nu was het geen pretje, maar dan zeker niet. De tom richtte zijn blik op de she-cat toen deze instemde om met hem mee te gaan. Hij glimlachte. Het voelde goed om er nog eens op uit te gaan met zijn vroegere apprentice. Hij hoopte dat als hij een nieuwe zou krijgen dat het net zo’n harde werker zou zijn als Bitterpaw. Hij vond het dan echt wel oprecht jammer dat ze geen apprentice meer van hem was, hoewel dat uiteindelijk toch wel was gebeurd omdat ze warrior zou zijn geworden. Maar dan bestond er tenminste nog een kans dat ze er vaker op uit konden gaan met hun tweeën; nu bewandelde ze echt zo’n ander pad dat dat al niet meer ging. ‘Ik weet wel een plekje in het territory waar we dat kunnen krijgen, geen zorgen,’ zei hij met een zwiep van zijn staart. Daarna wenkte hij haar om mee te gaan. Natuurlijk had hij Volepaw wel zien liggen in haar den, maar hij nam aan dat de she-cat het wel even zonder haar medicine cat kon stellen. Bovendien zou Acefray ook in de buurt zijn mocht er iets gebeuren. En ze waren snel genoeg weer terug. ‘Bitterpaw,’ sprak hij na een korte stilte tussen hun. ‘Vind je het niet vervelend dat je nu geen partner meer kunt hebben en geen kittens kan krijgen in de toekomst? Ik weet dat je er niet zo mee bezig bent nu, maar ik hoop gewoon dat je je later niet gaat storen aan het geluk van andere katten. Leeftijdsgenoten gaan opgroeien en partners vinden, weet je. Ook al zeggen ze van niet.’ Hij grinnikte. Hoe lang had hij al wel niet gedacht als apprentice zijnde dat hij toch nooit voor iemand zou vallen? Lang genoeg in elk geval, maar toen kwam Sinclaw opeens op zijn pad en werd alles anders.
|
| | | Demi 1099 Actief "For those who value survival, sentimentality is not an option."
| |
| Onderwerp: Re: How are you? vr 13 jan 2017 - 20:36 | |
| Met haar tong ging ze een aantal keer over haar poot voordat ze een overeind staande pluk in haar vacht corrigeerde. Al had ze het drie keer zo druk tegenwoordig, ze hechtte nog altijd waarde aan haar voorkomen. Ze wilde er verzorgd uit zien, netjes, de indruk die je maakte naar anderen toe was immers belangrijk. Ze knipperde een aantal keer met haar ogen, merkend dat ze best wel moe was. Er was genoeg te doen, en Bitterpaw zorgde er zelf wel voor dat ze nooit stil zat. Als ze geen kruiden hoefde te zoeken of katten hoefde te genezen, was ze wel aan het jagen, of water aan het halen. Haar plichtsbesef was blijkbaar zo hoog dat ze zichzelf de grond in werkte. Thornfang zei dat hij wel een plek kende waar ze mos konden vinden, en Bitterpaw knikte. De grijze poes liep met haar ex-mentor mee, en niet veel later stelde hij een vraag waar ze niet meteen een antwoord op had. "Zoals je zegt, ik ben er niet veel mee bezig nu," miauwde ze, haar ogen ten gronde gericht. "Ik kijk wel wat er gebeurt als het eenmaal zo ver komt." Er zou eerst een kat moeten zijn waar ze ook maar een beetje interesse in had, maar zoiets leek voor haar gevoel nogal ver gezocht. En kittens... Nee, daar wilde ze nog lang niet aan denken. |
| | | Freedje 531 Actief
| |
| Onderwerp: Re: How are you? wo 18 jan 2017 - 20:05 | |
| Het was een beetje een awkward onderwerp om te bespreken met zijn voormalige apprentice, maar misschien was hij door het feit dat hij haar ex-mentor was wel juist de aangewezen kat om erover te spreken. Hij zag Acefray nu niet bepaald tijd vrijmaken om het met Bitterpaw over dit soort dingen te hebben. Hij dacht wel dat Acefray er misschien betere raad in kon geven omdat hij zelf juist geen partner mocht hebben; Thornfang was een warrior en hij mocht dit wel. Hij was niet direct verbonden met StarClan. StarClan zou hem immers niet komen opzoeken in zijn droom om ernstige zaken die de Clan aangingen te bespreken. En dat wilde hij eigenlijk ook helemaal niet. Hij wilde niet het bezorgde leven van een medicine cat hebben. Hij wilde zijn kittens en zijn partner niet opgeven zodat hij heel de last van de Clan op zijn schouders moest dragen. Het was ook om die reden dat hij nooit een speciale wens had om deputy of leader te worden, hoewel hij wist dat er velen in zijn Clan waren die dat wel al wilden. Zoals Wolfkit bijvoorbeeld. Ze liet het nogal duidelijk merken, maar ze zou op latere leeftijd wel uitvinden dat een rang hebben niet het belangrijkste was. Hij glimlachte naar Bitterpaw. ‘Weet dat je altijd bij me terechtkunt als je later merkt dat je er wél mee bezig gaat zijn en ook bezig bent. Weet dat ik dan altijd mijn tijd voor je wil vrijmaken zodat we erover kunnen praten. Ik denk dat niets vervelender is dan iemand leuk vinden en dat nooit mogen uiten van StarClan.’ Hij wierp een rustige blik op de she-cat. ‘Gelukkig vallen de toms onder de apprentices qua knapheid nogal mee,’ liet hij vervolgens op een verdacht vrolijke toon volgen. ‘Dus de kans dat mijn dochters met dat soort problemen gaan sukkelen vlak voor ze warrior worden is vrij klein.’ Hij grijnsde breed. ‘In mijn tijd waren de toms veel knapper. Toen ik apprentice was.’ Hij keek Bitterpaw plagerig aan. ‘Ik vrees dat ik zo’n vader word die het zelfs niet kan hebben als één van de toms knipoogt naar één van mijn dochters. Ik ga later echt nog een last zijn voor ze.’ Hij lachte.
|
| | | Demi 1099 Actief "For those who value survival, sentimentality is not an option."
| |
| Onderwerp: Re: How are you? zo 29 jan 2017 - 17:38 | |
| Ergens was het een beetje raar dat ze dit gesprek nu met Thornfang leek te hebben. Het was het soort gesprek dat je had met je beste vriend, of misschien je ouders. Maar haar vader was er al een tijdje niet meer, en met haar moeder praatte ze niet zoveel. De poes was trots op haar, zoveel wist Bitterpaw wel, maar ze zat natuurlijk nog enorm met de dood van zowel haar dochter als die van Thrushdive. Het was niet makkelijk, dat wist ze, maar voor Bitter zelf was het ook nooit een makkie geweest. Uiteindelijk vond ze het toch niet zo erg dat ze geen partner en kittens zou mogen hebben. Misschien dat het later zou veranderen, wanneer ze de juiste persoon ontmoette, maar voor nu leek het haar geen enkel probleem. En dus zag ze er ook niet veel nut in om erover te praten. Het was echter wel weer vriendelijk van de grijze kater om zijn hulp aan te bieden, mocht ze het ooit nodig hebben. "Ik waardeer het, echt waar," verzekerde de poes hem toen. Ze geloofde hem wel op zijn woord. Zelf had ze nooit echt een crush gehad op iemand, dus het gevoel dat ze iemand niet mócht liefhebben, kende ze ook niet. Vervolgens uitte de kater zijn kritiek op de katers in de clan, en Bitterpaw grinnikte. Ze had er eigenlijk nooit aandacht aan besteed. "Ik weet zeker dat er wel een goede kater tussen zit," miauwde ze. Er was een redelijk aantal nestjes bijgekomen de laatste tijd, en het was nog niet duidelijk hoe iedere kitten later zou worden. "Of poes." Je wist immers maar nooit, toch? Ze had hier en daar wel eens gezien dat er een kater was die katers leuk vond, of een poes die poezen prefereerde. |
| | | | Onderwerp: Re: How are you? | |
| |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |