What did I do now?

Voor het eerst in tijden had ze een oprecht bezorgde blik op haar gezicht. Negen van de tien keer was ze kalm, wist ze wat ze moest doen en had ze vertrouwen in haar eigen capaciteit om de situatie in goede banen te leiden. Dit was die andere één keer. Ze had geen enkel idee wat ze moest doen, en deze keer was dat nog wel het ergst. De profetie die Acefray van bovenaf had gekregen voorspelde niets goeds, zoveel was duidelijk. Maar de voorspelling zelf was zo ontzettend vaag, zo onduidelijk dat ze geen actie konden ondernemen om ook maar iets te vermijden. Ze wisten immers niet wat er komen zou. En dat baarde haar zoveel zorgen. Ze was iemand die graag plande, die op de dingen voorliep en liever niet voor verassingen stond. Deze situatie was één grote nachtmerrie. Vermoeid wreef ze haar poot in haar gezicht toen ze een andere kat de Den binnen hoorde komen. Ze draaide om, Amberhunt. Ze knikte hem even gedag, ze had niet zoveel zin om te praten. De kater keek gepijnigd en zijn rechterpoot hing slapjes naast hem. Bitterpaw keek hem vragend aan. "Wat is er gebeurd?" vroeg ze, op een bezorgdere toon dan ze normaal zou doen. De kruidenstapel lag er gelukkig goed bij, dus daar hoefde ze zich voorlopig geen zorgen over te maken. Gelukkig maar. 

De kater ging ongemakkelijk zitten en vertelde dat hij gestruikeld was tijdens het jagen. Het zag er behoorlijk pijnlijk uit, en het meest verstandige was natuurlijk om er meteen iets aan te doen. Ze wendde zich richting de stapeltjes kruiden die ze had liggen, en even scande ze de stapeltjes. Toen vroeg Amberhunt haar wat er aan de hand was, en ze keek hem even vragend aan. Er was niets met haar aan de hand. Nou ja, de profetie, maar dat kon ze moeilijk aan Amberhunt vertellen. Niet voordat ze het besproken had met de leiding van de clan en de andere Medicine Cats. "Niets," luidde haar antwoord dus. "Kun je je poot nog bewegen?" vroeg ze vervolgens. Ze hoopte van wel, dan was het maar een kneuzing. Een stuk makkelijker om van te genezen dan een botbreuk.

Ergens hoopte ze dat Amberhunt genoegen zou nemen met haar antwoord, maar ze was hem zo onderhand wel wat beter leren kennen. De kater begon altijd met graven naar antwoorden, ondanks het feit dat katten hem vertelden dat hij ermee op moest houden. Toch durfde ze te hopen dat hij zijn nieuwsgierigheid deze keer wél op de achtergrond hield. Dit geheim was er één die ze niet aan hem mocht vertellen, nog niet. De kater gaf aan dat hij zijn poot nog kon bewegen, maar dat hij nog wel pijn deed. Een kneuzing, zoveel was duidelijk, en de kater leek dit ook al te weten. Bitter glimlachte. "Je kunt bijna zelf Medicine Cat worden," grapte ze. Toen werd haar blik weer wat serieuzer. Ze hadden redelijk veel kruiden, maar het bleef Leafbare en er waren een hoop nuttige planten die in deze tijd van het jaar helemaal niet groeiden. "Tegen de pijn is het het slimst om je wond te verkoelen," begon ze te vertellen, terwijl ze tussen de kruiden zocht naar een eventuele pijnstiller. Haar ogen vielen op de papaverzaden, maar ze twijfelde. Het was een enorm verslavend kruid. "Het belangrijkste is dat je genoeg rust en je poot niet teveel belast." Ze keek hem even serieus aan. "Als het echt niet gaat met de pijn, wil ik je wel wat papaverzaadjes geven, maar ze kunnen gevaarlijk zijn." Meestal waren rust en koeling genoeg om een simpele kneuzing te verhelpen.

Haar ogen waren gefixeerd op Amberhunt, en ze keek hem even onderzoekend aan. Ze probeerde hem te helpen, maar wat ze hem vertelde leek het ene oor in te gaan en het andere weer uit te komen. Wat wilde hij nou? Ze keek hem even vragend aan, en toen realiseerde ze zich dat hij waarschijnlijk nog steeds zat te bedenken waarom ze zo afwezig had geleken. Kon hij het dan niet gewoon met rust laten? En ja, de kater vroeg weer eens wat er aan de hand was. Ze fronste naar hem. "Misschien moet je je aan je beloftes houden," adviseerde ze hem. Ze vond het niet bepaald fijn dat ze moest blijven zeggen dat hij moest stoppen met graven in anderman's zaken. Het was onbeleefd, op zijn minst, en kon voor behoorlijk wat problemen zorgen als hij het bij de verkeerde persoon deed.

Even sloot ze haar ogen en droeg ze zichzelf op om rustig adem te halen. Ze wilde niet boos worden op Amberhunt, niet alweer, maar soms haalde de kater het bloed onder haar nagels vandaan. Hij kon simpelweg nooit stoppen met vragen naar dingen die hem niets aangingen en het irriteerde haar mateloos. Had hij dan geen enkel greintje respect voor haar? Je moest wel heel erg vol van jezelf zijn als je het gevoel had dat je je met iedereen's zaken mocht bemoeien. Gelukkig bood de kater op tijd zijn excuses aan, al betwijfelde Bitter hoeveel die nog betekenden. Hij bood iedere keer zijn excuses aan, en telkens vroeg hij weer door alsof er niets gebeurd was. Ze versoepelde haar blik een beetje om de situatie wat te verlichten. Het was ook wel begrijpelijk: het was iets dat de hele clan betrof, en het was niet raar dat hij wilde weten wat er gaande was. Dat wilde zij ook. "Je zult er snel genoeg achter komen," miauwde ze vervolgens, al twijfelde ze meteen aan die woordkeuze. Dat klonk alsof er iets dringends aan de hand was. Wat misschien wel zo was, of niet. Ze had geen idee. Profetieën waren zo ingewikkeld.

Direct zodra haar woorden haar mond verlaten hadden, had ze er alweer spijt van. Ze waren te verhelderend geweest, en nu wist Amberhunt waarschijnlijk wat er aan de hand was. En dat bleek ook wel weer, de kater kon immers nergens zijn mond over houden. De kater gaf aan te weten dat het om een profetie ging, en suggereerde dat hij mee kon denken. Bitterpaw vernauwde haar ogen naar hem. Hij had enkele seconden geleden nog zijn excuses aan moeten bieden voor iets dat hij nu alwéér deed. Leerde hij het dan echt nooit? Bitterpaw zuchtte geërgerd, ging hij maar gewoon weg. "Luister, Amberhunt," miauwde ze op een toon die alles behalve vriendelijk klonk. "Dit is gevoelige informatie, en het is het beste als dit soort dingen gewoon eerst goed worden besproken met de Clanleider en de Deputy voordat het zomaar de clan in wordt gegooid." Voor je het weet zouden idiote Apprentices gepanikeerd rondrennen door het kamp terwijl er net zo goed helemaal niets aan de hand zou kunnen zijn. Nee, een bericht als dit zou waarschijnlijk niet goed zijn voor het moreel binnen de clan.  

Bitterpaw schudde haar kop opnieuw. De kater wilde het alsnog niet begrijpen. Wederom vroeg hij of hij het echt niet zou mogen weten en hij opperde tevens dat hij zou kunnen helpen met het ontrafelen van de betekenis van de profetie. Als ze de ene Warrior wel iets zouden vertellen en de andere niet, zou dat ongetwijfeld voor perikelen zorgen. Daarbij was Amberhunt nog niet eens een Senior Warrior, en was hij net van zijn huisarrest af voor iets dat gezien kon worden als clanverraad, dus de meest geschikte kandidaat om allerlei geheimen aan te vertellen leek hij ook niet. "Je zult gewoon moeten wachten, net als de rest," miauwde ze toen, op een toon die aangaf dat ze het er niet meer over wilde hebben. Als hij verstandig was, zou de kater nu zijn kop houden. Ze wenkte vervolgens naar zijn poot. "Wil je dat ik je naar je nest help?" vroeg ze toen. Hij moest immers rust pakken voor zijn beschadigde poot.

Met moeite probeerde ze de frons op haar gezicht te beheersen. Ze had het gevoel dat haar relatie met Amberhunt varieerde tussen vriendschap en ruzie, en ze werd er om eerlijk te zijn een beetje moe van. Natuurlijk begreep ze wel dat de rode kater van nature nieuwsgierig was, maar het begon er alsmaar meer op te lijken dat hij absoluut geen filter had. Ze vroeg zich af hoe moeilijk het nou echt was om gewoon eens een keer je mond te houden, zij had er immers geen problemen mee. Het grootste probleem was dat ze indirect had bevestigd dat er een profetie was. Ze hoopte maar dat Amberhunt zijn mond zou houden, anders zouden ze een groot probleem hebben. Toen ze haar hulp aanbood om hem terug naar zijn nest te krijgen, sloeg hij dit af. Bitterpaw haalde afgewezen haar schouders op en knikte. De kater bedankte haar. "Geen probleem," mompelde ze, ietwat afwezig, waarop ze hem nakeek terwijl hij de Den uitliep.

- Topic uit -