Never return empty-handed

Met lange passen liep de rosse kater weg van de drukte van de Twolegplace. Hij wilde even alles op een rijtje krijgen. De recente gebeurtenissen en ontwikkelingen binnen zowel de Elite als de andere clans. Zijn prioriteiten stellen voor het moment. Het kon worden gezien als een voordeel aan de Elite, eigen keuzes, maar ook als een nadeel omdat je er wel echt zelf over moest nadenken. Al was dat wel iets dat de meeste niet deden na zijn mening. Kill kill kill, meer ging er haast niet in hun gedachtes rond. Inmiddels liep hij al langs de clangrenzen want tja, er was niet echt een andere kant om op te gaan. Misschien kreeg hij hier zelfs nog wat informatie uit een of andere lompe Warrior of bange Apprentice. Er kwam een grote, grijze kat in beeld. Geen clankat maar wel een bekende. Het duurde even voor de ander hem door had. Het konijn dat de kater in zijn bek droeg werd weggelegd terwijl Hellhound in de richting van de kater liep. ”Hellhound”, begroette de grijze Rogue hem met een klein knikje. "Tank," groette Hellhound terug met een knikje. "Jou heb ik al een lange tijd niet meer gezien."

Tank knikte bevestigend op zijn woorden. ”Klopt. Sinds Zira er niet meer is, heb ik niet echt meer iets te zoeken in het Elite kamp”, verklaarde de grijze kater. Daar had hij een punt. Hellhound had dan ook niet verwacht dat de Rogue bij de Elite zou gaan komen. Had had een reden om er te zijn en zonder die reden was er geen punt om te blijven. ”Hoe gaat het nog daar?” Er verscheen een denkende blik in de ogen van de rosse kater. De laatste tijd was hij niet enorm veel in het kamp geweest. Eigenlijk alleen om zijn Young Ones op te halen voor trainingen en soms om te slapen. "Alles gaat nog goed al geloof ik dat de droogte daar snel verandering in gaat brengen." Besloot de rosse kater uiteindelijk te vertellen. Tja, wat viel er verder te zeggen. De status van de verschillende katten zou toch niet interessant zijn voor Tank. "Is alles nog op orde op jouw plek?"

Als hij het eerlijk moest zeggen was Tank wel een van zijn lievelings Rogues. Simpelweg omdat er met de kater tenminste een normaal gesprek gevoeerd kon worden zonder dat daar klauwen bij te pas moesten komen. Al die Rogues die meteen wilde vechten als je ook maar een stap op hun gebied zette waren behoorlijk vermoeiend. En dat al helemaal als je zelf er de behoefde niet in zag om de hele tijd te vechten tegen alles en iedereen. ”Ik ben verhuisd, een groter territorium, meer kans op prooi dus”, vertelde Tank hem. Hellhound knikte bevestigend. Het was als Rogue altijd fijn om een groot gebied te hebben om die reden. De rosse kater had er zelf ook ervaring mee. "Leeg gebied gevonden dan? Of van een ander moeten afpakken?" Hier was hij behoorlijk nieuwsgierig naar omdat het deel uit maakte van de acties van de kater die hem aangingen. Zo kon hij Tank's persoonlijkheid ook nog eens wat beter inschatten.

Er verscheen een grijns op de kop van de grijze kater. De twee groene ogen werden tot spleetjes geknepen. ”I kindly asked them to leave”, vertelde de kater met een glimlach. Terwijl Tank begon met een bulderlach verscheen er bij Hellhound ook een grimas. Interessant. Er waren zo te horen geen doden gevallen maar waarschijnlijk wel een gevecht. Of zoveel haalde Hellhound in ieder geval uit de woorden van de grijze kater. ”Je bent altijd welkom om een kijkje te nemen”, zei Tank nadat hij weer bijgekomen was van het lachen. De rosse kater knikte bevestigend. Dit gaf ook wel aan dat hij op zich wel vertrouwd werd door de grijze kater. "Bedankt voor het aanbod, ik zie wel of ik ooit nog een keer langs kom." Hij voelde er immers niet zo heel veel voor om bij anderen op bezoek te gaan. Als hij toevallig eens door het territorium reisde zou hij wel eens op bezoek gaan bij het nest in het geval dat hij tijd had.

De grijze kater knikte na Hellhound's bevestiging om misschien wel eens langs te komen. Met zijn voorpoot tikte Tank tegen de prooi aan die op de grond tussen hun in lag. ”Als je deze met Vitani wil delen vanavond, mag je ‘m hebben”, zei de grijze kater. Hellhound zwaaide een keer met zijn staart. Zelf nam hij liever geen prooi van anderen aan. Het konijn naar Vitani brengen zou hij eventueel wel kunnen doen. Het was toch wel iets dat de kater nog wat gaf om de dochter van Zira. Misschien zou hij Ophelia kunnen helpen? Nee. Dat was alles behalve de bedoeling. Tank om zoiets vragen was een van de laatste dingen die hij zou doen. De rosse kater wilde niet meer katten in onnodig gevaar brengen. Dat was alles behalve de bedoeling. Dit idee zou misschien in pure nood, wanneer er geen andere opties meer waren, gebruikt kunnen worden. Voor nu zou hij het stil houden en hopelijk zou dat voor altijd zijn. "Ik zal het wel naar Vitani brengen. Maar moet jij zelf ook niet eten?" In Leafbare was prooi schaars en werd elke vangst op prijs gesteld. Tank mocht misschien wel een groot gebied hebben maar dan zou hij de prooi eerst nog moeten vangen.

Ergens vond hij het wel apart. Tank gaf wel om Vitani maar leek nooit te spreken over de anderen. Ophelia en Muta, zijn Young Ones, of Nyra en Pyre kwamen nooit in beeld. ”Daar wordt voor gezorgd, maak je om mij maar geen zorgen”, reageerde de grijze kater op zijn vraag. Daar werd voor gezorgd? Bewust of onbewust had Tank hem daar wat extra informatie gegeven. Er waren dus andere katten waar hij mee leefde. Die jaagde dan ook voor hem. Anders had hij wel gezegd dat híj daar voor zou zorgen. Interessant. De groep, als het al een groep was en geen duo, zou geen gevaar voor de Elite zijn. Zo zat Tank niet in elkaar. De grijze kater zou niet met maar ook niet tegen de Elite vechten. En zo zag Hellhound het, het liefst. ”Dan zie ik je later wel weer”, zei Tank voor hij zich met een knikje omdraaide. De rosse kater knikte terug. "Tot de volgende keer," zei hij vervolgens. Hellhound pakte de prooi van de grond en draaide zich vervolgens richting het Elite kamp om het konijn aan Vitani te bezorgen.