Air [Training]

Een rode vlek in de zwarte nacht. Door de bewolking waren er geen sterren te zien, regenen deed het echter niet. Zodra de zon aan de horizon verscheen kwamen de rood oranje zonnestralen over het land te liggen. De rosse vacht van de kater leek te vlammen. Daar dankte hij uiteindelijk ook een deel van zijn naam aan. Er trokken lange schaduwen over het land. Hellhound stopte zijn pas naast een boomstronk, sloot zijn ogen en haalde diep adem. Rustig nam hij plaats en sloeg hij zijn staart om zijn poten. Muta had de opdracht gekregen om zodra de zon op kwam zijn spoor te volgen tot ze hem zou vinden. Een oefening die hij met iedere Young One wel eens deed. Door omstandigheden was die training niet doorgegaan bij Muta. Daardoor was de training vrij laat gezien hij het meestal deed als de Young One ongeveer zeven moons was. Muta was inmiddels al negen moons en zou er veel minder last mee hebben dan een jongere kat. Geduldig wachtte Hellhound af tot de kattin zou arriveren op de plek waar hij was gaan zitten.

[Training voor Muta]

Het zou waarschijnlijk nog wel even duren voor Muta er zou zijn. Dat gaf hem tijd om wat tijd om over de stand van zaken te kunnen denken. De rosse kater sloot zijn groene ogen en haalde een keer diep adem. "Goedemorgen", zei de stem die hem weer uit zijn gedachtes wekte. Hellhound opende zijn ogen en keek al snel in die van zijn Young One. Hij gaf een klein knikje ter bevestiging dat ze haar opdracht goed had uitgevoerd. "Goedemorgen Muta," sprak de rosse kater vervolgens op zijn gebruikelijke, rustige toon. Hellhound bracht zichzelf omhoog en sloeg een keer met zijn staart. Hij wilde nu even iets meten, de reactie die hij van de bruine tabby zou krijgen. "Muta, waarom denk je dat ik je naar dit gebied heb gebracht?"

[No worries]

Muta beet even op haar lip en richtte haar blik op de lucht terwijl ze na leek te denken over de vraag die hij haar zojuist gesteld had. "Omdat er achter dit dode gebied een verhaal zit?" antwoordde Muta op een lichtelijk vragende toon. Hij was op zich tevreden met het antwoord van de Young One en zou voorlopig dat deel hier bij laten. "Correct. Zoals je waarschijnlijk al wel bedacht hebt zijn we hier niet om te jagen. En vechten doen we ook niet in dit gebied," deelde Hellhound mee aan de kattin. Vechten in dit gebied was meer iets wat hij persoonlijk niet wilde doen. Dat was een issue uit zijn verleden. "Muta, heb je wat gehoord over wat hier gebeurd is? Of zal ik het vertellen?" vroeg de rosse kater op een rustige toon. Het verhaal over dit gebied wilde hij omzetten in een 'wijze les'. Als de bruine tabby het verhaal al kende hoefde hij alleen de les te vertellen en anders zou het verhaal er ook bij moeten vertellen en daar dan meteen de les uit duidelijk maken.

"Eh.." stamelde kattin. De bruine tabby leek haar hersenen te kraken opzoek naar een antwoord op zijn vraag. "Ik, eh, weet..." vervolgde de kattin waarna ze haar ogen hard dichtkneep. Hellhound draaide daarop een keer met zijn oren. "Ik weet het niet", piepte de kattin. De paniek was te horen en er stroomde tranen over haar wangen. Oh nee, dit was zeker niet de bedoeling. De rosse kater zuchtte waarna hij een stap naar voren zette. Voorzichtig gaf hij een troostende lik over Muta's kop. "Rustig maar, dat is niet erg." Het was nooit zijn bedoeling geweest om de kattin zo erg te laten panikeren dat ze er van moest huilen. Het was enkel een vraag. Hij zou het wel vertellen zodra Muta gekalmeerd was.

Het was niet heel vreemd dat Muta even achteruit deinsde toen hij een lik over haar kop gaf. Ze trainde nog geen hele moon bij hem en zijn trainingen waren natuurlijk heel anders dan die van Vitani. Er kwam een zucht van de bruine tabby die hem vervolgens met nog vochtige ogen aankeek. "S-sorry...", kwam er zachtjes van de kattin. Muta liet zich vervolgens op de grond ploffen. De rosse kater schudde een keer met zijn kop waarna hij voor haar ging liggen. "Muta het is niet erg om fouten te maken. Sterker nog, ik vind het fijn dat je fouten maakt. Van fouten kun je namelijk leren en dan is de kans dat het goed gaat als het écht nodig is vele malen groter." Waar haar angst vandaan was gekomen spookte op het moment rond in Hellhound's kop. Misschien van Vitani's trainingen? Dan zou dat op andere momenten ook wel te merken zijn waarschijnlijk. Misschien door haar moeder en diens dood? Het zou allemaal kunnen.

Nadat hij klaar was met praten draaide de kattin haar kop weer zijn kant op. "Huh?" Muta straalde aan alle kanten enorme verwarring uit. Hij gokte er nu dan ook op dat ze normaal gestraft werd als ze fouten maakte tijdens haar trainingen. Bij veel katten van de Elite werkte die manier prima. Bij zowel Muta als Ophelia had dat gewoon een stuk minder effect. Hellhound glimlachte even naar de kattin waarna hij zuchtte. "Mijn manier van trainen is anders dan dat je gewend bent, is het niet?" vroeg de kater. Als de kat niet tegen de strenge manier van trainen kon was het resultaat simpel. Ze werden er gek door. Zo konden ze, bijvoorbeeld zoals Muta, helemaal in paniek raken als iets mis ging. Kalm blijven was volgens hem juist heel belangrijk dus dat kon natuurlijk niet. "Okay Muta stel je voor. Ik leer jou iets voor in een gevecht maar elke keer als dat niet goed lukt straf ik je. Jij raakt dan dus in paniek. Als het tijdens een echt gevecht gebeurd zul je ook in paniek raken en dan is alle hoop verloren." Hellhound draaide zijn op opzij en keek even over het verschroeide land om hun heen voor hij zijn blik weer op Muta richtte. Ergens was het wel een vaag idee dat hij nu zijn manier van trainen onder woorden probeerde te brengen. "Maar als ik zeg dat het niet erg is en je tips geef zul je je dat herinneren in een gevecht en die kunnen toepassen."