Life on Mars ♛

Shadowmask strekte zijn poten uit en sperde zijn bek wijd open in een onelegante poging tot gapen. Voor hij met een klein sprongetje land, zijn poten netjes recht onder zijn lijf. "Keurig" snorde hij tegen zichzelf. Dit was nou eenmaal waar hij van hield, na een lekkere nacht slapen een actieve dag hebben. Tevreden trippelde hij stilletjes door het gras, zijn ogen oplettend als hij een flinke muis volgde tot aan de grote rots die trots in het Windclan gebied stond. Een zucht ontsnapte zijn mond als de muis een opening inschoot. Shadow was klaar om te zitten en wachtten tot het diertje tevoorschijn kwam toen hij een andere kat opmerkte. "Oh."

Zijn oren gingen iets omhoog van het geluid dat de andere uitbracht. Een paar secondes was hij bang dat hij naast een stikkende kater was gaan zitten. Toen duidelijk was dat Cootsnarl nog wel even zou blijven leven ontspande hij zijn oren. Hij verschoof een beetje tot hij lekker zat met zijn donkere staart gekruld rond zijn poten. Vanaf die positie keek hij neer op de lichte kater. "Als ik eerlijk ben weet ik nauwelijks over wie je het hebt, is het die witte poes?" Het puntje van zijn staart krulde op terwijl hij in gedachtes verzonk. "Hoezo?

Shadowmask keek naar hem en ving zijn blik op, het verhaal begon hem nu toch te interesseren. Clanroddels vond hij altijd wel leuk om aan te horen. En het was toch goed om te weten met wie hij omging. "Klinkt lastig" was zijn gemiauwde antwoord. In zijn toon klonk door hoe hij meer wou weten over het onderwerp. "Niet alle poezen trouwens" voegde hij eraan toe. "Katers kunnen net zo erg zijn," hij grijnsde lichtjes.

Shadowmask luisterde naar zijn verhaal en knikte af en toe instemmend. Hij had wel iets van de drama gehoord tijdens het luisteren naar andere katten. Natuurlijk kon je niet alles vertrouwen maar dit klonk als een true story. "Dat is dom van hun. Antwoordde hij met een vriendelijke glimlach terwijl hij zijn nagels over de steen kraste. "En irritant" knikte hij met zichzelf instemmend. Meer had hij niet te zeggen over het onderwerp. Maar hij was bereid om te luisteren naar meer drama.

Shadowmask volgde de blik van de kater en zag hoe de witte wolken langzaam voorbij dreven. Hij was blij dat er niet veel wind was, zonder was het al koud genoeg. Weer knikte hij instemmend met Cootsnarl. Hij had het idee dat het gesprek aan het sterven was. "Wie weet op een dag.." Hij grinnikte zachtjes bij zijn woorden. "Doet me denken aan de tijd dat ik mijn eerste blaadje ving. Ik stond erop dat ik de nieuwe leider moest worden, diezelfde dag nog." Hij was opgelucht met hoe makkelijk hij de gespreksrichting kon veranderen nu.

De tom deed zijn best om een lach tegen te houden. Hij wou niet te luid zijn nu hij hoorde dat de muis dichter naar de uitgang was getrippeld. Nee, hij was zijn prooi niet vergeten. Hij dacht aan de duizenden uitspraken die hij als kitten had gedaan. 'Ik word Shadowstar en jij de medicine kat'. 'Ik weet zeker dat Starclan berichten voor me heeft'. 'Iederen weet dat ik de beste leider ben', ect.. Toen Cootsnarl bewoog veranderde hij ook van positie. Hij ging liggen met zijn poten onder zijn lichaam getrokken. "Dat klinkt als muziek in mijn oren" grinnikte Shadow. "Maar wie zegt dat ik niet eerder leider word deputy Cootsnarl?" Plaagde hij.

'Wel ik ben knapper.' Shadow was het er niet mee eens. Hij kon toegeven dat Cootsnarl iets had maar wie kon nou een knappe siamese kater weerstaan? Hij opende zijn mond maar sloot hem opnieuw toen de andere verstijfde. Het duurde even voor hij snapte waarom, maar toen zijn oren het getrippel opvingen was hij compleet waakzaam. Vanaf zijn positie kon hij de muis zien. Het bruine diertje was vrij dik en het zeker waard om te vangen. Shadow kwam langzaam overeind, voorzichtig dat zijn schaduw de muis niet afschrikte. Toen de muis terugschoot verstijfde hij maar snel kwam het dier weer naar buiten. Tik, tik, tik, tik.. hij telde met de staart mee. Bij de tiende tik was het muisje verder buiten het hol. De kater kwam nog meer overeind en... bam! Zijn voorpoten lande op de muis en pinde het dier tegen de grond. Met een grijns maakte hij het af en dankte in zijn hoofd kort de Starclan.

Vrolijk vanwege zijn succesvolle sprong knikte de siamees. Hij had niet verwacht dat zijn sprong zo sierlijk zou eindige met een dode muis. De rotsen op, dat kon hij goed, naar beneden minder. Zijn staart gaf hem vooral evenwicht bij het rennen en deed weinig bij het springen. Meteen groef hij een kuil toen hij begreep dat Coot meer wou jagen. Met een dode muis in zijn bek zou hij niet ver komen dus stopte hij het beestje onder de grond. "Zeker." Shadow likte zijn lippen af. "Hopelijk nog meer successen als deze."

Shadow knikte enthusiast. Nu de adrenaline van het muizen vangen nog door hem heen ging wou hij graag een race houden. Hij keek naar de pol gras en schatte de afstand in. Het was een flink stuk racen maar voor twee Windclanners was het makkelijk te doen. Zijn lange poten zouden hem een extra boost geven. "Challenge accepted!" Shadow draaide recht naar de pol toe en keek naar de baan. Een kleine bobbel kon een struikelgevaar zijn, verder was het gewoon rechtdoor zonder problemen. Hij zakte in klaar om met full force erheen te rennen. Zijn blik gleed naar Cootsnarl. Dit wou hij eerlijk spelen en dus wachtte hij tot de kater klaarstond.