Ugly heart.

Met krachtige likken ging Crowfur over de vacht van zijn dochter. Natuurlijk. Natuurlijk moest ze zijn aandacht weer eens trekken door in de modder te rollen zodat hij niet direct weg kon gaan en haar eerst aandacht moest geven voordat hij iets voor de Clan kon gaan regelen. Hij had ondertussen wel door dat ze dat expres deed, maar vond het niet per se irritant of hinderlijk. Het was gewoon een roep om aandacht van de she-cat. Ze miste hem overduidelijk en op de één of andere manier vond Crowfur dat wel schattig, hoewel het natuurlijk een stuk makkelijker voor hem zou zijn als ze het gewoon zou uitdrukken in woorden en niet op deze manier. Hij vergaf het haar echter al vrij snel als hij maar een blik in haar oogjes wierp en met een paar laatste liefdevolle likken haalde hij de rest van de modder van haar vacht. ‘En nu ga je je gedragen,’ sprak hij streng, maar faalde daar behoorlijk in naar zijn idee. ‘Papa is straks terug.’ Na nog een laatste lik over haar oor en een blik vol affectie op haar te hebben geworpen, liep de zwarte tom in de richting van hun territory. Hik begon te rennen en begon aan de jacht. Tot zijn tevredenheid ving hij in het eerste half uur al twee prooien. Dat was meer dan gisteren. De tom kon het echter niet laten om te gaan liggen toen hij zag dat de zon aan de hemel stond en hij de Outlook Rock zag opdoemen in de verte. De tom sprong op de Outlook Rock en ging liggen, tevreden zijnde met het feit dat hij eindelijk eens van wat rust kon genieten. Maar niet voor lang natuurlijk. De tom hief zijn kop een tikkeltje geïrriteerd op toen hij de niet bepaald stille aankondiging van een Clanmate hoorde. Hij kreunde inwendig toen hij Sweetheart herkende. Hij wist niet bepaald waarom, maar iets in hem vertrouwde de she-cat niet. ‘Sweetheart,’ sprak hij met een simpel knikje, maar zijn lijf verschuiven om plaats voor haar te maken deed hij nog niet.

De senior warrior deed een paar stappen vooruit zodat ze elkaar goed aan konden kijken. Was het haar pels die haar zo robuust deed lijken of was het iets anders? Als het allemaal spiermassa was wat zich onder haar pels bevond dan had diegene die ruzie met haar kreeg een groot probleem. Hij snapte zichzelf soms niet. Waarom zou hij aan haar twijfelen? Hij had geen idee, maar ze had gewoon iets rond zich heen hangen waardoor hij haar niet kon vertrouwen. Of misschien kwam het omdat de RiverClan she-cat zijn hart had gebroken en hij daarom minder katten durfde te vertrouwen? Misschien, maar zijn inschattingsvermogen had hem tot dusver nog niet echt in de steek gelaten. Hij zei niet dat Sweetheart per se een verkeerde kat was of iets duisters in zich meedroeg, maar ze had gewoon iets rond haar hangen dat hij niet bepaald kon hebben. Naar zijn idee leek ze vriendelijker dan dat ze waarschijnlijk was. Toch ging hij wat rechter zitten toen ze haar woorden tegen hem sprak en gaf haar een kort knikje. ‘Ik geniet van de zon nu het nog kan,’ mauwde hij. ‘Straks gaan we heel koude dagen tegemoet en dan zal dit niet meer kunnen. Of althans niet vaak.’ Crowfur hield zijn hart al vast voor de koudste dagen. Hij wist dat Leopardkit soms uit de nursery kroop om buiten te gaan zitten als ze weer eens geen zin had om bij de queens te gaan zitten en met dat soort weer kon Crowfur het zich echt niet permitteren dat zijn dochter koppig ging doen. Dadelijk kreeg ze één of andere ziekte en dan verloor hij het belangrijkste in zijn leven. Maar tegen die tijd zou ze ook wat ouder zijn, hield hij zichzelf voor. Haar pels zou wat meer volgroeid zijn en ze zou zichzelf beter kunnen beschermen tegen de kou. ‘En ik geniet ook heel even van mijn rust. Een kitten hebben is leuk, maar vergt wel veel van mijn energie.’ Hij had een warme glans in zijn ogen en verschoof uiteindelijk toch maar een klein beetje om Sweetheart wat ruimte te geven. Heel klein beetje maar.