Silverwhite winters that melt into springs (Rowanflight)

Bevroren rode, bruine, gele en oranje knerpende bladeren, waren enkel hoorbaar in het normaal doodstille bos. De dichte begroeiing was normaal gesproken de perfecte schuilplaats voor een sneeuwwitte kattin. Een krachtige doch slanke kattin, dochter van Firestar en Icestorm. Een van de zes kittens van hen, de jongste van alle zes en de enige die sneeuwwit was. Haar slanke postuur snelde tussen de bomen door, het knisperende geluid klonk regelmatig over de grond. Als de grond nu niet bevroren was geweest had de prachtige Warrior geen geluid gemaakt. Immers behoorde dat toe tot een van haar talenten, een talent dat ze meermaals had gebruikt om haar nestgenoten, met name haar broers, de stuipen op het lijf te jagen. Ze was niet bepaald angstaanjagend en wreed, ze was gewoon Jewelgleam. Ze joeg nou eenmaal graag op haar broers en besprong ze vaak genoeg speels en uit het niets. Zolang de vorst de bladeren niet in zulke knerpende en kleurrijke dingen had veranderd. Terwijl ze een snelle, soepele beweging maakte om op het nippertje een boom te ontwijken, struikelde ze half over een takje heen waardoor ze verward en ongelovig naar haar poten staarde. Ze had zonet nog het gevoel gehad dat ze vloog ondanks het feit dat ze net een stampende olifant was geweest, met het geluid dat met haar rennende poten mee trok.

Onzichtbaar gefrustreerd, bleef ze staan en rechtte ze met een zachte mompeling haar ranke schouders. Een paar felblauwe ogen gleden rustig langs de eeuwige, grote bomen waarna ze ietwat twijfelachtig een langzame en grote, uitgestrekte pas richting een van de bomen nam. Het was al zo'n lange tijd geleden dat ze in een boom was geklommen, zou ze het nog kunnen, nu haar spieren zo snel afkoelden in de kilte van de Leafbare? Ze wist het niet, maar de roekeloze kattin liet zich niet door beperkende gedachten tegenhouden, echt Jewelgleam. Als haar familie haar zou zien..., maar goed dat ze haar nu niet zagen dan. Zacht grinnikend sprong ze tegen de boomstam op en zette ze haar nagels uit voor extra grip, voordat ze zich lenig omhoog hees en trots op een stevige tak plaats nam. Haar rechter oortje trok geamusseerd en opgewekt terwijl ze even kort haar snorharen liet trillen. Ze voelde zich net een jonge Apprentice, waarom zou enkel Starclan misschien weten. Ze had al een lange tijd niet zo'n bui gehad. Giechelend om zichzelf, wat best apart was, sprong ze weer op en rende ze over de tak heen om een eindje verder sierlijk te landden met een opgewekt geluid. Soms kon ze het niet laten om een volgroeide kitten te zijn. Ze schaamde zich er niet voor. Echter keek ze onbewust wel uit dat ze altijd alleen was of met familie in dit soort buien. Dit keer liet ze zich iets te ver meetrekken door haar enthousiasme, vrijheidsgevoel en geluk  merkte ze pas een toeschouwer op toen ze er met volle vaart tegen op botste. Haar blauwe ogen werden groot van verbazing en haar poten gleden half onder haar vandaan toen ze abrupt afremde. Oeps.. Ze keek de kater, die later een leeftijdsgenootje bleek te zijn ietwat beteuterd aan. Was hij niet een van haar broer's vrienden? Rowanflight? Om nog maar te zwijgen over het feit dat ze samen waren opgegroeid. Ze liet een oortje hangen en zwiepte schuldbewust met haar staart. Toch sprak ze niet, iedereen wist dat ze sociaal wat onhandig was in dit soort situaties.