The magician

Zijn stevige nagels boorden zich in de stam van de grote boom waarin Zealspark zich probeerde te vestigen. De zon stond al hoog aan de hemel en het zou niet meer lang duren vooraleer ze een roodachtige gloed over het landoppervlak wierp. Dit was één van zijn favoriete momenten tijdens de dag. Niet alleen omdat het grootste werk dan al gedaan was maar ook omdat hij genoot van de rust die zijn omgeving hem gunde. Geen lastige vragen, geen zware lasten die hij moest dragen op zijn gespierde maar tegelijkertijd toch o zo zwakke schouders. Na enkele minuten had hij zich al een aardig eindje omhoog getrokken en probeerde de rood met witte kater nu zijn evenwicht te vinden op een van de wat dikkere takken van de boom. Algauw lukte hem dit en keek hij met zijn blauwe kijkers neer op de grond. Zealspark vond het een hele eer om deputy te mogen zijn en ook al genoot hij van deze aparte rang, alsnog miste hij zijn oude leven. Het leven waarin niemand echt op hem rekende de boel bij elkaar te houden. Waar niemand hem de meest lastige vragen stelde en waar hij niet verantwoordelijk zou zijn voor dingen die eventueel in het duizend liepen. Een zucht rolde over zijn lippen terwijl hij zijn positie veranderde naar liggend, voor zich uit starend en niet bewust zijnde van de aanwezigheid van een andere kat.

Alleen Firedance

Zijn ogen waren intussen gesloten en zijn gedachten zaten ergens op een plek die zich dus niet hier bevond. Daarom dat hij Firedance niet opmerkte en ook daarom schrok hij wakker alsof hij het meest angstaanjagende geluid ooit had gehoord. Sowieso omdat zij het was, net háár die hem hier moest aantreffen. Een kleine grijns kroop op zijn gelaat terwijl hij zijn lichaam wat verplaatste om naar beneden te kijken, waar inderdaad de jongere maar eveneens rosse poes zich bevond. "Oeps... betrapt." mauwde hij, waarna hij zich overeind hees en zijn lichaam uitstrekte. "En jij dan? Heb jij niks beters te doen dan ouwe knarren te bespioneren?" grapte hij, zijn lichte blauwe blik opnieuw haar richting opwerpende.

Toen ze verklaarde dat ze al haar taken al had gedaan trok hij een wenkbrauw op. Zo zo, de werklustige warrior was ze wel he? Hij greens bij de gedachte en schudde zijn kop, haar terug aankijkende toen ze begon over de training van Redpaw. Hij zuchtte eventjes, terugdenkende aan de verlegen rosse poes. Ze was al hetgeen wat Firedance toenertijd niet was, verlegen, timide... Niet dat iets slechts was! Iedereen was zichzelf, diversiteit zorgde ervoor dat een Clanleven werkte. Stel je voor, een Clan vol katten zoals Firedance... Dat zou pas grappig zijn geweest. Nogmaals schudde de deputy zijn kop, misschien begon die vermoeidheid toch zijn tol te eisen. "Ze gaat goed vooruit. Redpaw luistert goed naar wat ik zeg.. ze is soort van de perfecte leerling, nooit tegenargumenten geven of weigeren iets te doen.." miauwde hij, maar om eerlijk te zijn had Zealspark alles behalve zin om over Redpaw te praten. "Heb je nog veel rogue's gezien trouwens?" begon hij plots. Zijn gedachten vlogen terug naar het moment dat hij Firedance had aangetroffen met een wildvreemde kat, wiens naam hij vergeten was of nooit gekend had zelfs.

Ze leek duidelijk op haar teentjes te zijn getrapt, en hij nam het haar niet kwalijk. Die rogue had overduidelijk interesse getoond in een herontmoeting, dus het zou hem niets verbazen moest die tweede ontmoeting ook echt hebben plaatsgevonden. Hij zuchtte eventjes en strekte zich uit. "Dat is dan goed, ik vertrouw erop dat je de waarheid vertelt." miauwde hij. Hij wist dat blind vertrouwen soms de verkeerde uitkomsten kon voortbrengen. Maar hij vertrouwde de rosse kattin nu eenmaal met zijn leven, en dus kon het niet al te moeilijk voor hem zijn om ook enkele woorden te kunnen geloven. Zijn blauwe blik gleed voor enkele tellen haar richting op. "Zin om straks... of nee. Eigenlijk heb ik nergens zin in. Laten we gewoon zo lang mogelijk hier blivjen." sprak hij toen, zijn kopje op zijn uitgestrekte voorpoten leggende en rustig zijn ogen sluitende. Het gezelschap van Firedance zorgde voor rust in zijn hoofd, en het was die rust die hij op dit moment maar al te goed kon gebruiken.

De warmte begon zijn tol te eisen en slaap trok aan zijn oogleden. Maar alsnog wist de deputy wakker te blijven en trok hij een gespeeld gekwetste uitdrukking over zijn gelaat. "Ik zal je nog eens!" miauwde hij, terwijl hij snel enkele bladeren aftrok en die naar beneden liet vallen, richting Firedance. Nadien zuchtte hij echter. "Het is inderdaad zwaar.. maar het feit dat ze me constant vergelijken met mijn vader is nog zwaarder. Alles wat ik doe lijkt nooit genoeg te zijn, aangezien Firestar het vroeger toch nog wel net iets anders deed... iets béter." miauwde hij, zijn ergernis weerspiegelde in zijn stem. Zealspark schudde even zijn brede kop. En dan waren er nog eens de zorgen van Whifflepaw, Firedance's zus en eveneens ook de apprentice die zich steeds meer tot Bloodclan bekeerde. Hij wist niet wat hij kon doen om het poesje tegen te houden, of zelfs nog maar duidelijk te maken dat haar thuis in Thunderclan was..

Zijn blauwe ogen staarden voor zich uit en terwijl een koele bries met zijn vacht begon te spelen, probeerde hij zijn aandacht weer op de rode vacht van Firedance te richten. Dit lukte hem uiteindelijk en een kleine maar oprechte glimlach speelde met zijn snoet toen hij de woorden van de poes hoorde. "Bedankt.. Firedance," sprak hij, opnieuw terugdenkende aan het eigenwijze gedrag van diens jongere zusje genaamd Whifflepaw. "Was Whiffle maar wat meer zoals jou.." Brightspots was vast teleurgesteld in hem. Omdat hij de jonge kattin niet naar het goede licht had kunnen leiden. Whifflepaw leek steeds meer naar Bloodclan's kant te trekken, en er was niets wat ze eraan konden doen. Wat hij eraan kon doen.

Hij hoorde de frustratie in Firedances' stem (is dit eigenlijk correct want ik heb geen idee :') ) en besloot zijn kop te schudden. Hij dwong zichzelf overeind en klom soepel naar beneden, proberende te balanceren op de tak waar ook Firedance op stond. Zijn blauwe ogen waren op haar gericht. "Maar daarbij... niemand kan op jou lijken. Van dit vuurtje hier bestaat er maar één exemplaar." Hij greens even, haar plagend aankijkende en proberende de zorgen van daarnet te vergeten. De gedachtes aan hoe ze vroeger probleemloos konden spelen overvielen hem als een golf van nostalgie. Kon hij de tijd maar terugdraaien, al was het maar voor héél even. Gewoon om die momenten te kunnen herbeleven.

Een twinkeling vonkte op in zijn ogen bij het zien van een geamuseerde Firedance. Hij vond het altijd fijn als degene om hem heen vrolijk waren, want meestal werkte het aanstekelijk op hem en werd hij er zelf ook goed gehumeurd van. Meestal toch. Het hing af van de desbetreffende kat. Maar de rosse poes was daar zeker toe in staat. Haar woorden zorgden voor een grijns. "Silverstar en ik zouden helemaal gek worden als er twee Fire's waren. Stel je voor... dan ben ik binnen de kortste keren zo grijs als hem." grapte hij, zijn staart speels heen en weer zwiepende. Ondertussen was de zon al bijna volledig onder gezakt en had het donkerrode hen volledig omhuld. "Hmm... nu krijg ik plots toch zin in een nachtelijk jaagpartij... of kies maar. Behalve als je hier, in deze boom, wilt blijven natuurlijk." vroeg Zealspark aan de kattin. Ladies first, zodus was het aan Firedance om te mogen kiezen.

Ook hij moest zijn best doen om zijn lach onder controle te houden bij het beeld van een kale Silverstar. Nee, kaalheid zou hem niet sieren. Toen ze nadien instemde met zijn idee en naar beneden sprong, duurde het maar enkele tellen vooraleer de roodkleurige kater opnieuw naast haar stond. Zijn grote gestalte schudde zich uit en met een vragende blik keek hij rond. "Naar waar wenst de lady te gaan?" vroeg hij. Het leek wel alsof de nacht die nu om de hoek loerde ervoor zorgde dat zijn eens zo serieuze deputy houding afbrokkelde. Energie stroomde door zijn aderen en zijn vacht prikkelde van enthousiasme. Terwijl Zealspark afwachtte op een antwoord, gleed zijn blik nogmaals naar de hemel die steeds donkerder werd. Hoeveel dagen waren er eigenlijk al voorbij gegaan sinds Bloodclan hun kamp had verlaten? Eerlijk gezegd was hij de tel kwijt. Maar het leek nog altijd alsof ze elk moment vanuit de struiken konden opdagen, alsof hun tegenstrijd nooit had plaats gevonden. Alsof Silverstar nooit gered was geweest. Maar langs de andere kant.. als hij naar Firedance keek, verdwenen deze duistere gedachtes weer als sneeuw voor de zon.

Haar speelse duw had hij wel zien aankomen, waardoor hij de kattin slechts met een uitdagende blik bleef aankijken. Uitdagend, maar lief natuurlijk. Haar woorden die volgden klonken logisch. Maar toen Firedance nadien plots wegsprong en het op een rennen zette, moest Zealspark even knipperen met zijn ogen vooraleer hij haar achterna ging. Waaraan had hij haar vluchtactie te danken?! Was hij niet een heuse gentlemen geweest? Misschien was dit zo eng geweest, dat de rosse kattin had besloten van hem weg te lopen. De deputy schudde zijn kop en lachte even om de gedachte. Zijn pootkussens raakten keer op keer de harde bosgrond aan en na enkele seconden besloot hij er nog een beetje meer vaart in te brengen. Echter lag zijn talent overduidelijk bij het vechten, en niet bij het rennen. Zijn snelheid was enkel te danken aan de grote passen die hij nam. "Niet eerlijk...!" riep hij haar nog achterna.