Keeping secrets

De rode kater zat nogal somber aan de rand van het kamp, Het ging vreselijk met de clan: ze hadden territorium verloren, windclan had over hen gezegenvierd en bovenal, Innerstar was gestorven. Amberhunt wist dat hij eigenlijk weer moest gaan jagen zoals hij normaal gesproken altijd deed, maar door de recente gebeurtenissen kon hij zich steeds minder vaak tot zijn favoriete bezigheid zetten. De scherpe ogen van de jonge kater ging door het kamp, het was rustig, ookal hing er een sombere sweer. Het leek wel alsof alles treurde om Innerstars verlies, de bomen leken er slap bij te hangen, er floten geen vogels en het was bewolkt. Maar er was natuurlijk nog steeds geen regen, Amberhunt schudde zijn kop, hij verbeelde zich dingen en hij moest aan het werk gaan. Toen zag hij een andere kater terug het kamp in komen, Acorndust, de Warrior die hen had geinformeerd over Innerstar's doodt.

-Acorndust

Acorndust was op pad geweest om wat te gaan jagen. Ze hadden tenslotte eten nodig, anders zouden ze verzwakken en dat was iets dat ze er niet bij konden hebben. Daarom was hij aan het jagen gegaan, ook al waren zijn gedachten ook bij allerlei andere dingen. Innerstar's dood was de clan niet makkelijk gevallen en het was zeker niet gemakkelijk om alles nu weer op de rails te krijgen. Hij liep dan ook met de twee muizen die hij had gevangen naar de prooistapel toe en legde ze neer. Het zou nog heel wat zijn om alles op gang te krijgen, vooral nu Leafbare eraan zat te komen. Het leek juist alsof alles misging op het moment en dat was juist iets wat normaal niet gebruikt kon worden als het richting Leafbare ging. Een lichte zucht verliet dan ook zijn lippen toen hij zich wegdraaide van de prooistapel. Hij zou later nog wel eten, het was belangrijk dat degene die het meer nodig hadden eerst te eten zouden krijgen.

De oudere kater legde twee muizen op de prooistapel, die had blijkbaar een goede jacht gehad. Amberhunt stond op en rekte zich uit, zijn spieren waren nogal stijf geworden. Hij trippelde op Acorndust "hey" Miauwde hij, vreemed hoe je in dat ene woordje toch de verbittering hoorde. Amberhunt begon het steeds moeilijker te vinden om zijn geheimen te bewaren, zeker nu de clan zo dicht bij elkaar moest zijn. Maar aan de andere kant, als hij het zou vertellen zou hij een zware straf krijgen. En de clan kon niet gebruiken dat een van de Warriors bijvoorbeeld niet uit het kamp mocht of zelfs verbannen werd. Door die tweestrijd klonk de rossige kater zo verbitterd.

Acorndust had de andere jongere kater niet naar hem toe horen komen en was dan ook lichtelijk verrast toen hij de stem hoorde. Er was een lichte verbittering in de stem, maar hij had niet echt een idee waar het mee te maken kon hebben. Het zou natuurlijk kunnen zijn door alles wat er met Innerstar was gebeurd, maar dat kon hij niet met zekerheid zeggen. "Hey," Begroette hij de kater dan ook maar voor hij zijn kop lichtelijk schuin draaide. "Is er iets?" Kwam er vragend uit. Hij had geen idee of er een reden was waarom Amberhunt hem had aangesproken, maar als er wat was dan was hij bereid te luisteren.

Zou Acorndust betrouwbaar genoeg zijn om dat aan te vertellen? Nou ja, eigenlijk zou hij dan onbetrouwbaar zijn tegenover de clan. "Ja er is iets, en ookal lijk je me best betrouwbaar. Ik kan het niet zeggen" Miauwde hij kalm. Hij had Acorndust eigenlijk aangesproken omdat hij weer eens contact met iemand wilde hebben. Amberhunt had zich de laatste tijd nogal afgesloten en hij was van nature al niet heel sociaal. En door dat gedoe met de zoektocht en zijn familie was het allemaal nog veel erger geworden. Vooral toen het duidelijk werd dat ze nooit een familie zouden zijn. "Ik had gewoon behoefte aan contact, dat is het" Zuchtte de rode kater.

Hij was niet eentje om een ander te oordelen en hij vroeg er dan ook niet verder op door toen Amberhunt hem vertelde dat hij het niet kon zeggen. Als het iets was dat de kater voor zichzelf wilde houden, dan was hij niet eentje om ernaar te blijven doorvragen. "Dat kan altijd." Zei hij dan ook toen de ander hem vertelde behoefte te hebben aan contact. Hij kon het ergens ook wel begrijpen na alles dat er gebeurd was, dan zouden de meeste katten steun willen zoeken bij anderen. "We kunnen anders samen wat gaan eten?" Het was niet zijn plan geweest, maar dan had hij in ieder geval een reden om bij de kater te zijn en mogelijk een gesprek te houden.

Acorndust ging er niet verder op in, dat was een goed ding, Nieuwsgierige katten vertelden vaker geheimen door. Hij Miauwde dat Contact natuurlijk altijd kon en hij vroeg of ze misschien samen iets konden gaan eten. Amberhunt knikte, hij begreep zelf niet echt waarom hij nu zon behoefte had dit aan iemand te vertellen. Misschien kwam het door de tijd die het het al verborgen hield, "Ja, klinkt goed." Miauwde de rode kater en hij pakte een van de twee muizen van Acorndust van de prooistapel en ging in een hoekje van het kamp zitten, deels daar minder mensen zouden komen en deels omdat hij het gele kamp kon zien.

Amberhunt stemde in met zijn idee en nam één van de muizen die hij net had gevangen. Zelf pakte hij de andere muis, gezien hij niet echt een voorkeur had voor wat hij zou eten en hij had het net zelf gevangen. Na de muis gepakte te hebben volgde hij achter Amberhunt aan naar een hoekje van het kamp, waar hij zichzelf neerzette en het muisje voor zijn poten legde. Hij liet zijn blik kort rond het kamp gaan voor het rustte op Amberhunt. Het was nu tenslotte de vraag waar ze het over zouden hebben. Waarschijnlijk was het het beste om Innerstar te vermijden. Wat er gebeurd was, was tenslotte niet iets waar de meeste katten makkelijk overheen zouden komen en het deed hemzelf ook alleen maar denken aan hoe het eruit had gezien in het moeras. Iets dat hij het liefste zou vergeten, want wat hij daar had gezien zei niks anders dan dat de leidster een gruwelijke dood had gehad, iets wat hij niemand gunde.

De senior warrior ging naast hem zitten en Amberhunt nam hem goed in zich op. Hij leek betrouwbaar maar zoals hij door schade en schande geleerd had bedroog schijn heel vaak. De rode kater nam een hapje van de muis, het smaakte goed, de smaak van het bos, van vrijheid. "Acorndust..." Begon hij twijfelend, dit zou de volgende deputy kunnen zijn en dan zou het absoluut niet handig zijn om te zeggen wat hij had gedaan. "Zou jij een geheim kunnen bewaren, zelfs als diegene waar het geheim vandaan komt er eigenlijk door uit de clan verbannen zou moeten worden?" Vroeg Amberhunt, hiermee had hij sowieso al verraden dat het over hem ging.

Hij nam een hap van zijn muis en slikte de hap door voor de andere kater begon te praten. Hij hield zijn blik op de kater gericht terwijl deze begon te spreken. Een geheim waarvoor iemand verbannen kon worden en of hij dat geheim kon houden? Zijn ogen vernauwden iets, het lag er natuurlijk aan wat het was en of het echt zo erg was dat er een verbanning voor kon zijn, maar of hij het geheim kon houden was iets dat hij niet wist. Als het iets was dat hij dacht dat Tallshadow zou moeten weten, dan zou hij er niet stil over blijven. "Dat is afhankelijk van wat het is." Zei hij dan ook eerlijk. "Als het iets is dat ik vind dat ik niet voor mezelf kan houden, dan zal ik het op zijn minst tegen Tallshadow moeten zeggen." Het was beter om hier eerlijk over te wezen, dan wist de andere kater ook wat hij aan hem had. Het was natuurlijk wel de vraag wat het was en als de kater er zo over begon wilde hij het ergens sowieso weten, onafhankelijk van wat het zou zijn en welke mogelijke gevolgen dit zouden kunnen hebben voor Amberhunt.

Gelukkig was Acorndust eerlijk over wat hij zou zeggen, hij was echt een goede kandidaat om deputy te worden. Echter wist Amberhunt nog steeds niet of hij het wilde vertellen, nou ja, hij wilde het wel maar hij wist niet of hij wist of de ander betrouwbaar was. "Oke dan, stel je hebt een Warrior uit een van de clans" Begon hij. "Deze warrior is de kit van katten die niet in een clan zitten." Hierdoor zou Acorndust waarschijnlijk raden dat het over Amberhunt ging, aangezien hij de zoon was van een Roque en een moeder die uit de clan was gestapt voor die roque, tot twee keer toe nog wel. "En toen die kat nog een apprentice was wilde hij niks anders dan weten wie en waar zijn familie is. Echter durft hij niet buiten de grenzen van zijn terrirorium te komen, maar als hij een keer uit jagen is komt hij een roque tegen." Hier stopt Amberhunt, hij kan nu nog terug. Als hij verteld wat ze van hem bleek te zien moest hij door gaan.

Dat het over Amberhunt ging was iets dat hij ondertussen al wel doorhad. De meeste die zo begonnen hadden het meestal over zichzelf maar wilden het niet in relatie tot hunzelf vertellen en zeiden het dan op deze manier. Soms gebruikten ze dan een vriend of vriendin om het toch te vertellen en deze keer gebruikte de jongere kater een kat uit een clan. Wat de kater hem nu vertelde was nog niet iets waar hij reden toe zag dat hij verbannen kon worden. Amberhunt had er tenslotte niks aan kunnen doen dat zijn moeder voor een rogue was gevallen en er daarna zelf vandoor was gegaan. Acorndust dacht dan ook niet dat het aan dat lag, maar dat het meer te maken zou hebben met het laatste wat de kater vertelde. "Het is niet jouw schuld wat je ouders hebben gedaan. Dat is hun eigen beslissing geweest." Zei hij dan ook, dat was iets waar hij van mening van was. Zolang iemand in de clan geboren was, maakte het voor hem niet uit of één van de ouders buiten de clan vandaan kwam. De kittens waren tenslotte niet degene die wat fout hadden gedaan.

Nee, nu was het nog niet zo erg en tot nu toe was het niet zijn schuld. Amberhunt besloot echter door te gaan, Acorndust was te vetrouwen. "Zoals je al uiteraard al geraden hebt ben ik de kat in het verhaal, en de Roque, de roque is mijn halfzus." Zuchtte de rode kater, toen hij haar net ontmoet had hadden ze geen goed gesprek gehad. Maar na een tijdje werd het steeds beter totdat ze afspraken elkaar nog een keer te ontmoeten. "Het gesprek begon nogal stroef maar uiteindelijk besloot ze nog een keer af te willen spreken." Miauwde hij. "De volgende dag ben ik teruggekomen, en nou ja, lang verhaal kort, we kwamen er dus achter dat die Roque vader van ons. Eide was. En daardoor kreeg ik steeds meer de aandrang om door te gaan zoeken. Zij heeft mij een richting gegeven waar ik heen kon gaan om te zoeken. En ja, dat heb ik gedaan, de afgelopen twee manen totdat ik Warrior werd. Toen ben ik nog éen keer gegaan en toen ben ik gestopt, dus daar heb je het: ontmoetingen met een rouque en manenlang het territorium verlaten met de smoes dat ik ging jagen. Uiteraard hielp het feit dat ik niet slecht ben in jagen heel erg om mijn dekmantel op te houden." Besloot Amberhunt en hij keek Acorndust aan, hoe zou die reageren?

Acorndust luisterde naar de kater zijn verhaal. Hij had dus zijn halfzusje ontmoet, van dezelfde vader en was daarna op zoek gegaan naar deze vader, maar wel buiten het territorium en met een smoes van dat hij eigenlijk aan het jagen was. Hij kon niet zeggen dat het goed was wat Amberhunt had gedaan, maar hij kon zich ook niet voorstellen wat hij zelf zou hebben gedaan als het voor hem zo was geweest. "Ik kan niet zeggen dat het goed is wat je hebt gedaan." Begon hij dan ook. Hij had tenslotte afgesproken met een rogue en ook al was het familie, was het toch iets dat niet goedgekeurd werd. Amberhunt was ook nog eens buiten het territorium op zoek gegaan naar zijn vader, waar mogelijk wat had kunnen gebeuren en de clan in gevaar had kunnen brengen of eigenlijk zelfs zichzelf zonder dat iemand ooit zou weten wat er gebeurd was. Hij kon het echter niet zien als iets dat tot een verbanning zou moeten leiden, vooral niet na wat er allemaal de laatste tijd was gebeurd zou het niet goed zijn om nu een kat te verbannen. "Maar om hier nou verbannen voor te worden zou ik wat veel vinden. Je bent wel op zoek gegaan naar je vader terwijl je eigenlijk had gezegd voor de clan te jagen, dat is zeker niet iets dat getolereerd zou moeten worden, maar zolang je de clan niet in gevaar hebt gebracht zie ik geen reden waarom je verbannen zou moeten worden." Dat was wat hij eerlijk vond en hij wist dat hij soms wat direct over kon komen, maar dan wisten andere katten tenminste wat ze aan hem hadden.

Acorndust legde uit dat het misschien niet goed was wat hij had gedaan maar dat hij er niet verbannen voor hoefde te worden. Amberhunt voelde zich net een kitten die iets stouts had gedaan, en hij merkte dat dat oké was, hij was jong en had veel te leren. De rode kater knikte "Bedankt Acorndust, jij moet echt deputy worden" Glimlachtte hij naar de ander. Hij meende het, Acorndust was kalm, kon goed met problemen omgaan en zei wat hij dacht zonder geheimen. "Wat ik nog wel wilde toevoegen is dat ik hem gevonden heb maar niet tegen hem heb gepraat omdat er de keuze was tussen hem, een kat die ik een halve maan gezien had, en Faithfur, mijn moeder die ik vijf manen gekend had." Miauwde hij en hij nam nog een hap van de muis, die bijna op was. "oke nog een ander ding, hoe voelde jij je toen Faithfur de clan tot twee keer toe verliet om het leven als rogue te omarmen?" Vroeg de jonge warrior, doelend op het vertrek van zijn moeder die hij gewoon bij haar naam noemde omdat ze niet meer als moeder voelde.

ooc; dit gebeurt voordat Acorn deputy is

Acorndust was lichtelijk verrast toen de kater hem ineens vertelde dat hij deputy moest worden. Hij wist wel dat er een nieuwe deputy gekozen zou moeten worden nu Innerstar was overleden, maar hij had er nog niet zozeer over nagedacht of hijzelf er een optie voor zou zijn. Hij wist dan ook even niet hoe te reageren en staarde kort naar Amberhunt. "Die beslissing is aan Tallshadow om te maken." Zei hij dan ook uiteindelijk. Het was niet aan hem en er waren ook zeker een aantal anderen die er geschikt voor waren, dus hij had werkelijk waar geen idee. Amberhunt had hem echter nog wat te vertellen en dat was dat hij niet met zijn vader gesproken had, ondanks dat hij hem wel had gevonden. Acorndust wist zeker niet wat hij had gedaan als hij in dezelfde situatie gezeten had, maar niet praten was toch ergens wel een goede beslissing. De volgende vraag was zeker geen makkelijke om te antwoorden. Natuurlijk was het nooit leuk als iemand de clan verliet om het rogue leven te omhelzen, maar tegenhouden konden ze iemand ook niet. "Hoe ik me voelde?" Het was niet echt een vraag, maar meer een herhaling van wat de kater net vroeg. "Teleurgesteld denk ik vooral, het was tenslotte nog steeds een verlies voor de clan, maar het was wel duidelijk dat ze liever niet meer in de clan wilde blijven." Dat werd wel duidelijk als je er al voor de tweede keer uitstapte.

Acorndust vertelde dat hij teleurgesteld was geweest toen Faithfur de clan had verlaten maar dat het duidelijk was geweest dat ze weg wilde gaan, Amberhunt knikte. "De tweede keer ging ze niet eens weg voor hem, ze verliet de clan gewoon omdat ze dat liever wilde." Legde de Rode kater uit en hij keek de oudere warrior nog eens aan, hij was een goede luisteraar en Amber was blij dat hij het hem verteld had. De rode kater stond op en begroef de overblijfsels van de muis. "heel erg bedankt voor het gesprek Acorndust, nu ga ik maar weer eens iets doen waar ik de clan wel mee help" Miauwde hij en hij rekte zich uit. "ik spreek je later" Eindigde hij het gesprek en toen liep hij naar de uitgang om te gaan jagen.

Topic uit