Please, save her! [clan]

Onderwerp: Please, save her! [clan] zo 27 nov 2016 - 13:45

Er drupte bloed op de bosgrond terwijl Amberhunt een half-bewusteloze kat met zich mee droeg. Deze kat was zijn Halfzus Amare, ze was zwaar gewond geraakt in een gevecht met een Bloodclanwarrior. De rode kater had gedacht dat het slim zou zijn geweest om haar te helpen, het had niet goed uitgepakt en nu was ze er alleen maar slechter aan toe. Nu droeg hij haar richting had Shadowclan kamp, de enige plek waarvan hij zeker wist dat ze hulp zou kunnen krijgen. Ja, hij zou moeten vertellen wie ze was en hoe hij haar kende, hij zou moeten opbiechten wat er allemaal gespeeld had de laatste manen. Amber wist heus wel dat de clan genoeg problemen had zonder de gewonde rogue, maar hij was zeker van zij zaak. Ze moest gered worden en de clan was haar beste hoop. "Hou vol Amare, we zijn er bijna" Miauwde hij toen de ingang van het kamp in zicht kwam, ze moesten het halen! De jonge kater begeleide zijn zus door de ingang het kamp in. "Acefray, Bitterpaw help! Ze is stervende!" Schreeuwde hij door het kamp, ze moesten komen, nu meteen.

-eerste post voor Amare, daarna open.

Sinds ze waren gevlucht, verjaagd of zonder problemen waren weggegaan van de BloodClankater Shark werd alles steeds waziger. Ze had veel te veel bloed verloren uit het gapende gat in haar schouder. Deze had ze te danken aan de gevaarlijke kater. Hoe waren ze ook al weer met hem in conflict gekomen.? Oh ja. Ze was - gek van de honger - brutaal tegen hem uitgevallen omdat hij voedsel verspilde. Ze had hem met haar domme hoofd aangevallen, niet beseffend dat zo'n goedgetrainde kat als hij het makkelijk van haar zou winnen. Om zijn macht over haar te bewijzen had hij zijn tanden diep in haar schouder begraven, waar ze nu een vreselijke vleeswond aan over had gehouden. Niet kort daarna was Amberhunt haar te hulp geschoten, maar al snel bleek dat zelfs zij met z'n tweeën niet tegen de cyperse kater opgewassen waren. En voor de rest.. allemaal waas.. Ze schrok wakker uit haar gedachten toen Amber iets zei. Frustrerend genoeg had ze niet de kracht om te reageren, of om te vragen waar hij het over had. Waar gingen ze nu eigenlijk naartoe? Waar waren ze? Ze rook de mengeling van vele kattengeuren. Meteen dacht ze aan de geur die rond haar broer hing. Was ze.. in de ShadowClan? "Acefray, Bitterpaw help! Ze is stervende!" Clannamen.. Wie waren dat? Ze was zich sterk bewust van de brandende blikken van - ze wist niet hoeveel - onbekende katten. En steeds meer zakte ze weg in die grijze waas van onduidelijkheid..

Hij was net bezig met voorbereidingen voor zijn training, en nadenken over bepaalde tactieken die ze zouden kunnen toepassen. Dit werd echter verstoord door een uitroep en verontwaardigd gemiauw in het kamp, wat hem deed opschrikken. Met een frons stond Tall op en stapte naar de uitgang van de leaders den. Hij gebruikte de grond daar om zijn tactieken op te tekenen, er slapen deed hij nog steeds niet, voelde niet goed.
Zodra hij naar buiten stapte bemerkte hij een onbekende geur en de frons op zijn gezicht werd dieper. Amberhunt stond in het midden van het kamp met een bebloede vacht en een extra lichaam bij hem. Tall sprong van de verhoging af en liep naar de jonge warrior toe. Een vragende blik lag in zijn ogen, en redelijke bezorgdheid bij het zien van de wonden op de twee katten. Opnieuw om Ace roepen deed hij echter niet, die was al geroepen en bovendien zagen de wonden van Amber er niet levensbedreigend uit. Wat de ander betrof.. Een uitleg was vereist voor Tall wist wat hij daarmee ging doen.

De grijze kattin slaakte een gefrustreerde zucht terwijl ze de planten en kruiden in hun respectievelijke stapeltjes verwerkte. Het sorteren duurde niet bepaald lang, Shadowclan stond namelijk op een behoorlijk laag pitje wat kruiden betrof. De droogte plus de kou van Leaffall had het groeien van de planten niet bepaald bevorderd, en Shadowclan had al geen territorium waar veel wilde groeien. Het meeste moest ze uit andere gebieden halen, al waren de kruiden daar ook schaars. Het zag er niet goed uit: met alle gebeurtenissen van de laatste tijd, hadden ze juist alle kruiden nodig die ze konden krijgen. Ze zuchtte gefrustreerd, wierp even een snelle blik op Volepaw, waarvan ze nog niet wisten wat er aan de hand was. Het ging allemaal niet bepaald lekker. Haar blik verduisterde toen ze de geur van rogues opmerkte. Die hoorde hier absoluut niet. Maar er was geen enkele manier waarop één rogue het kamp binnen zou kunnen dringen. Toen ze haar naam hoorde, was het al helemaal een aparte zaak. Ze stapte de Den uit, waar ze Amberhunt zag, samen met een gewonde rogue. Haar ogen spuwde vuur: was hij nou helemaal gek geworden? Een rogue in hun kamp? Toch was haar houding standvastig en kalm. "Wie is dit?" vroeg Bitterpaw op een ijzige toon. Amberhunt verwachtte toch zeker niet dat ze het laatste beetje kruiden aan een rogue ging verspillen?

Winddancer keek fronsend toe toen de geur van bloed het camp inwaaide en ze een jonge warrior een ander lichaam met zich mee zag slepen. Onder de geur van bloed zat de geur van rogue, en buiten de warrior die duidelijk niet enorm hard was toegetakeld was er geen geur van een andere clankat. Dat was de reden dat ze niet meteen rechtsprong om te helpen - omdat het duidelijk een rogue was. Wat deed ze hier? Waarom had Amberhunt haar in het camp gesleept? Het was nochtans wel duidelijk dat ze gewond was, misschien zelfs stervende, maar toch. De tabby bewoog niet van haar plek maar wendde haar groene blik ook niet af. Ze was nieuwsgierig wat er nu zou gebeuren en wat het verhaal zou zijn dat Amberhunt aan Tallshadow ging vertellen.

_{De gevlekte kop van Runningwolf schoot omhoog toen de walm van bloed zijn neus inzweefde vermengd met de geur van Amberhunt en een rogue. Met een bezorgde blik stond hij dus ook op, zich voorbereidend om de zwaargewonde ginger warrior te zien. Hij bekeek alles meteen van de negatieve kant; want ja, alles ging al naar de verdommenis in ShadowClan op dit moment. Running zuchtte dus ook in opluchting toen hij zag dat er niets aan de hand was met Amber, maar hij snoof wel afkeurend toen hij zag dat diegene een zwaargewonde Rogue met zich meetrok. Het verbaasde hem hoeveel killer hij was geworden na de dood van Innerstar, hij was niet meer de sympathieke en extreem bezorgde Runningpaw meer maar de afstandelijkere en negatieve Runningwolf. En hij had het nauwelijks door, nauwelijks door dat hij bijna geen contact meer had met de katten die hij eerst koesterde. Daarom vroeg hij ook op een killere toon dan normaal; "Wat doet in StarClans naam een Rogue hier in het midden van ons kamp?" Terwijl hij zich voegde bij het kleine groepje katten om het lichaam, priemend starend naar de Rogue in verwachting dat diegene zou opspringen en dan iedereen zou tackelen of zoiets.}

Hij legde Amare zachtjes neer en keek om zich heen, hij zag de blikken van de andere katten. Die waren niet heel verwelkomend, iets dat volkomen te begrijpen was aangezien hij zojuist een rogue het kamp in had gebracht. Tallshadow was de eerste die op hem afkwam, een vragende en zelfs een beetje een berzorgde blik lag in zijn ogen. Toen kwam Bitterpaw op hen af, zij zag er vooral geirriteerd uit. "Wie is dit?" vroeg ze ijzig, ook Runningwolf vroeg waarom er een rogue in het kamp was. Nu moest het komen, Amberhunt's antwoord "Dit is Amare, mijn ehm Halfzus, ze is hier omdat ze hulp nodig heeft." Antwoorde hij, hij had hier echt geen tijd voor en zij zeker niet. "Help haar alstjeblieft en ik zal het uitleggen" Beloofde hij Tallshadow en Bitterpaw. De rode kater wist heus wel dat hij dit soort eisen niet aan zijn leader mocht stellen maar het was nu even nodig.

Meer katten kwamen erbij, en Bitter sprak uit wat iedereen dacht. De vraag wie in de naam van Starclan die gewonde kat op de grond was. Amber's antwoord liet echter te wensen over, en hoewel Tall kon begrijpen dat de kat het zwaar had - blijkbaar was dit ook nog eens een familie aangelegenheid - wist hij niet waarom er gedacht werd dat hij genoegen zou nemen met een half antwoord. De blik van Bitterpaw had wel duidelijk gemaakt dat dit ongewenst was, en eigenlijk zag ook de kater zelf niet in hoe Shadowclan dit moest regelen. "Het is niet aan jou zulke eisen te stellen Amberhunt," Mauwde de kater waarschuwend bij het horen van de woorden van de kater. "Vertel je verhaal," Zijn blik ging even naar Bitterpaw, om daarna een knikje naar het lichaam te geven. De medicine cat apprentice kon op z'n minst de schade opnemen onder het verhaal.

En opnieuw zou hij het verhaal vertellen, Acorndust had het al gehoord, Heartattack had het al gehoord en Runningwolf had een heel klein deel gehoord. "Ze is mijn Halfzus van mijn vaders kant, de vader waarvoor Faithfur de clan verliet en haar later toch verliet" Begon hij, Waarom hielpen ze Amare niet? "Toen heeft ze mij teruggebracht en zoals jullie weten, verliet ze de clan een paar manen later toch weer." vervolgde hij, nu kwam het deel dat zij niet kenden. "Maar haar Kit, ik dus, bleef nogal nieuwsgierig. Ik ging door met mijn training maar probeerde tegerlijkertijd aanwijzingen te vinden over waar mijn ouders waren. Dat heeft nergens toe geleid totdat ik haar tegen kwam op de grens" Waarom vertelde hij alles? ze moest geholpen worden! Amber begin sneller te praten "Het gesprek verliep nogal vijandig maar langzaam voelden we beide een soort band en ze stelde voor om elkaar nog een keer te ontmoeten. De volgende dag waren we daar weer en we praatte verder. Het kwam uit op familie en lang verhaal kort, we bleken dezelfde vader te hebben. Ze gaf me richtlijnen over waar ik het best kon zoeken. Dit was achter allemaal in rogue gebied. Echter wilde ik dat offer maken en dat deed ik, dat vertel ik straks oke? In ieder geval. Toen ik vandaag wilde gaan jagen hoorde ik haar stem vanaf de grens, ze was toen al gehavend door een gevecht met een Bloodclan kat en ik wilde haar helpen. Ik was echter niet sterk genoeg en omdat ze me probeerde te helpen raakte ze meer gewond. Toen heb ik haar snel meegenomen naar de plek waarvan ik wist dat ze hulp zou kunnen krijgen" Eindigde hij het verhaal en hij hapte naar adem, nu wist iedereen het, behalve het aantal keer dat hij het territorium had verlaten voor de zoektocht.

De kater was amper het kamp binnen of hij zag een hele groep katten bij elkaar. Wantrouwend kwam hij dichterbij. Wat was hier aan de hand? Was er nog een stervende? Een onbekende geur vloog zijn neus binnen. Een rogue in het kamp. Wat deed dát nou weer hier? Hij zou het vast te horen krijgen, gezien Tallshadow de kater bij de rogue toestemming gaf de uitleg te geven,en de zwarte kater besloot goed naar de uitleg te luisteren toen Amberhunt die gaf. Immers wist Nightthorn zelf maar weinig manieren bedenken waarop dit zou zijn gebeurd en geen van die dingen was positief. Het klonk echter niet veel beter dat een rogue de halfzus was van een Shadowclankater. Een verboden liefde? Die poes was wel echt heel dom geweest om meteen de daad te beginnen met die ene kater. Zo te horen had ze dit allang kunnen zien aankomen. Hopelijk werd de keuze gemaakt om de rogue uit het territorium te laten leiden en haar te laten verrotten op een andere plek. Als ze te zwak was had ze nooit rogue moeten worden. Was dan maar als softe kittypet gaan leven. Dat paste dan misschien meer bij haar. Het verhaal werd echter interessant toen het bleek dat Bloodclan hiervoor had gezorgd. Misschien was het shark.Liep hij nog steeds daar rond? "Hoe zag die bloodclankater eruit?" vroeg hij kalm.

De volgende kat voegde zich bij het groepje dat om Amare en Amberhunt heen stond: Nightthorn, niet bepaald Amber's favoriete kat uit de clan. De zwarte kater vroeg hem hoe die Bloodclankater eruit had gezien en Amberhunt draaide zijn kop naar hem om en gaf een snelle uitleg van hoe Shark eruit had gezien, groot, Cypers, gestoord enzovoort. "waarom eigenlijk? Vroeg de rosse kater na zijn omschrijving, wat moest een Shadowclanwarrior met deze informatie. Amberhunt had al eerder gevoelens van wantrouwen over hem gehad wat Ironisch was aangezien Amber de clan zelf had verraden.

De poes was bij nog vaag bewustzijn en snapte niets van wat er nu gaande was. Ze was in het ShadowClan kamp. Dat was duidelijk. Maar waarom had haar broer haar hierheen gebracht? Hij had zichzelf niet zo in gevaar moeten brengen. Het laatste wat ze wou was dat hij als niet loyaal werd gezien door zijn clangenoten. Hij was de meest loyale kat die ze kende. Dat zijn ouders wat minder loyaal waren was toch niet zijn fout?! Ondertussen werd er heen en weer gegooid met zinloze opmerkingen en werd iedereen steeds nieuwsgieriger. Waarom deed niemand iets? Ze lag hier dood te bloeden en het enige waar de katten over konden zeuren was het feit dat ze een Rogue was. Tot verbazing slaagde de kattin erin om haar ogen heel kort te openen. Ze was omringt door katten. Ze wou zeggen: ''Amberhunt deed alleen maar wat hem het beste leek en zou jullie nooit verraden,'' maar in plaats daarvan kwam er alleen een lage, fluisterende hijg uit haar keel.

De grijze kattin had er genoeg van; hoe durfde ze?! Amber wilde alleen maar zijn familie helpen en-en iedereen nam hem in twijfel. En hij moest ook nog eens zijn verhala vertellen? terwijl er iemand bijna dood ging? Wat voor verdomme clan is dit! Boos stapte de grijze katten naar voren en duwde iedereen in haar weg aan de kant. 'Opzouten!' siste ze vel terwijl ze iemand wegduwde, ze ging naast de rode kater staan en keek de andere kattin om heen strak aan. 'Hebben jullie nog meer vragen of wil je echt wachten totdat deze poes dood gebloed is?" haar blik gleed even naar Tallschadow en toen langzaam naar de andere katten. 'Ik snap dat je niet zomaar een buitenstander kan helpen maar ik bedoel misschien moeten we haar eerst helpen en daarna vragen stellen?' ze gleed even met haar groene ogen naar de wit-zwarte poes. Nee ze zag er echt niet goed uit, ze moest snel hulp ontvangen. Hoe dan ook kwam ze voor haar vriend op- nee niet zomaar een vriend een goede vriend. Ze geloofde in hem, hij zou zijn clan niet zomaar verraden.

Bitterpaw keek neer op de rogue die op het randje van bewusteloosheid leek te hangen. De wond in haar schouder zag er diep en pijnlijk uit, maar een kritieke plek was het nou niet. De kans bestond dat ze doodbloedde, anders stierf ze waarschijnlijk wel aan een infectie. Er verzamelde zich een redelijk groepje katten rondom de ongewenste gast. Winddancer, Tallshadow, Runningwolf, allemaal keken ze ernaar, en ze leek niet de enige te zijn die wat problemen had met de acties van Amberhunt. In de Warrior Code stond niets over het helpen van rogues, dus was de grijze kattin niet van plan om hun kleine beetje kruiden te verspillen aan deze kattin. Toch keek ze naar Tallshadow, de kater die nu de leider was van deze clan. Het was aan hem om de keuze te maken, nietwaar? Bitterpaw fronste nog dieper toen Amberhunt vertelde dat dit zijn halfzus was. Dat was leuk en aardig, maar gaf hem niet het recht om haar hierheen te slepen. Tallshadow vroeg naar het volledige verhaal, wat Amberhunt vervolgens vertelde. Het was chaotisch, onsamenhangend, maar de kern was duidelijk. Er kwamen nog meer katten bij, en het werd alsmaar rommeliger. Bitterpaw keek venijnig naar Heartattack, die blijkbaar het gevoel had dat ze haar mening eens moest geven. Toch wachtte de Medicine Cat Apprentice op de beslissing van haar leider, die voor haar de knoop door zou hakken.

Ook Swiftclaw was bij alle heisa aanwezig geweest. In eerste instantie had ze geluisterd naar alles wat er gezegd was, inclusief het hele verhaal van Amberhunt. Woord na woord werd haar blik steeds duisterder en een achterdochtige blik met walging ging naar die Amara, halfzus van Amberhunt. Walgelijk. "Tall," miauwde ze toen na het hele verhaal. "Dit is clanverraad!" Liet ze duidelijk weten. "Je kan niet met één poot in twee werelden leven! En nu hebben we dit, we kunnen onze beetje kruiden verspillen aan een rogue!" Ze vernauwde haar ogen en stak haar nagels in de grond. Dit kon toch niet? Innerstar had al deze onzin allang afgeschrapt. Zij zou de kat hoogstens met spinrag behandeld laten worden en de kat wakker laten worden en daarna het kamp uit laten escorteren en Amberhunt er achteraan. Een rogue kan prima voor zichzelf zorgen. Of misschien iets milder, Amberhunt nog duidelijk een keuze laten maken. Of, of en niet een beetje van beide.

De enorme kater keek op toen zijn naam geroepen werd samen met die van zijn apprentice. Meteen kwam hij omhoog en liep het grijze gestalte achter Bitterpaw de den uit, Lurkingshade zat ook ergens in zijn pels verstopt, dus die ging ook mee. Zijn helder groene ogen zagen meteen de situatie en drukte. Urgh. Katten please, waar maak je je allemaal druk om? Oh er ging iemand dood. Ja oké dan mag je je druk maken. Nu viel het voor hem op dat het Amberhunt was die geroepen had, en niet alleen dat, maar dat deze een gewonde Rogue had meegenomen. Nu was de kater zelf net iets te vriendelijk voor de wereld, waardoor hij zich enorm irriteerde aan al het geklaag om hem heen. Subtiel en lichtelijk sassy sprak hij dus ook op, zijn zware stem duidelijk genoeg. "Wow, nooit geweten dat ik in een clan vol Medicine cats zat die toevallig ook Acefray en Bitterpaw heten" Natuurlijk doelend op het feit dat niemand om de mening van het publiek had gevraagd. Gelukkig zei hij het op zijn natuurlijke ontspannen toontje, hij was wel wat gewend. Zijn blik viel nu op Bitterpaw, die wat minder opgewonden leek om de Rogue te helpen, dus eerst richtte hij zijn aandacht op haar. "Bitterpaw, haal iets om het bloeden te stoppen, Cobweb of Horsetail" Zijn toon en houding waren duidelijk. Hij verwachtte dat de kattin hem ging helpen, zodat hij achteraf uit kon leggen waarom hij de manier was hoe hij was. Want hoewel zijn clan eerst stond, zou hij nooit kunnen leven met het idee dat een kat stierf omdat hij niet hielp. Zijn blik ontmoette kort die van Tall, want tja, hij was de baas hier. Maar het was vrij duidelijk dat Ace hier toch ging zorgen dat deze poes niet helemaal leegdruppelde. Vandaar dat hij nu ook begon met de wonden uitgebreid te bekijken. Op een verzorgende en bijna kalmerende toon sprak hij naar de zwart witte poes "Goed, probeer bij bewustzijn te blijven, waar zitten de ergste verwondingen?"

De kater luisterde in ieder geval naar zijn bevel en begon het verhaal te vertellen, waar ook meteen in naar voren kwam dat Amberhunt meerdere malen met deze buitenclanse had gepraat en ontmoetingen had geregeld. Het redden was begrijpelijk, maar gaf aan hoe ver hij in zekere zin al heen was. Hierover zou Tall dus snel een beslissing moeten nemen. Eerst lette hij echter op de reacties vanuit de clan, die begonnen met de vraag van Nightthorn over welke Bloodclanner dit was. Dit werd door Amberhunt argwanend beantwoord waardoor Tall ook een mental note maakte om te vragen waarom de jongere warrior eigenlijk geen vertrouwen had in de oudere warrior.
Pas bij het optreden van Heartattack, wat hem veel te ver ging, bewoog Tall zich weer. Hij stond op van waar hij tijdens het verhaal was gaan zitten, en zuchtte eens. Zijn blik priemde in de ogen van de jonge poes. Ondertussen was ook Swiftclaw erbij gekomen, en had ze haar mening uitgesproken. De kater liet even de stilte wederkeren voor hij zijn antwoorden gaf.
"Amberhunt, aan je verhaal te bemerken speelt dit al een tijd, zonder dat ik ervan af wist. Daarom zal ik maatregelen moeten nemen. Vanaf nu mag jij het kamp niet meer alleen verlaten, Swiftclaw moet te alle tijden dat je het kamp uit bent bij je zijn." Hij keek de poes en kater beiden aan, geen tegenspraak duldende. Dit was zijn handelen naar het 'verraad' van Amber, nog wat mild omdat het een zus betrof. Wat hem overigens bij het volgende punt bracht.
"Wat het helpen van deze poes betreft," Zijn blik ging van de gewonde poes naar Heartattack, waar hij even waarschuwend bleef hangen, "Acefray en Bitterpaw zullen de poes zover mogen opknappen als nodig is om de poes te laten leven en te kunnen doen staan, hierna zal ze door Runningwolf en Nightthorn naar de clanborders begeleid worden," Hierbij keek hij Ace aan, niet perse waarschuwend maar meer groetend. Zijn vriend zou vast inzien dat Tall de poes hier niet kon houden, maar doodbloeden zouden ze ook niet toelaten. Hij zwaaide eens met zijn staart, duidelijk standvastig over zijn besluit en keek nog eens rond voor hij de medicine cats toeknikte om zich weg te draaien van het tafereel en de poes wat ruimte te geven. Eens zien of iemand zin had om ertegenin te gaan, want die kon dan wat verwachten. Tall was ervan geschrokken dat Amber onder zijn neus zo had gehandeld, en vond ook de reactie van Heartattack verontrustend. Blijkbaar dachten ze dit wel te mogen onder zijn gezag. Had Inner dan toch gelijk gehad? Was hij te soft?

De kattin zuchtte, zeker wetend dat ze morgen wakker zou worden met gigantische hoofdpijn van al het geschreeuw dat op dit moment in het kamp rondging. Ook Swiftclaw kwam erbij, die ongecensureerd liet weten dat Amberhunt clanverraad pleegde. Iedereen had zo zijn eigen mening en leek absoluut niet bang om die te vertonen. Ze kon het echter niet helpen om even te grinniken, toen haar grijskleurige mentor aan kwam zetten met zijn eigenwijze opmerking. Ergens had hij ook wel gelijk. Vervolgens instrueerde hij haar om cobweb of horsetail te gaan halen, waarop Bitterpaw knikte. Natuurlijk was ze er niet mee eens: de kruiden waren bijna op, en als het moest zou ze tien keer liever het leven redden van een clangenoot dan die van een rogue. Maar Acefray was haar mentor en haar meerdere, dus luisterde ze naar hem. De kattin haastte zich naar de Medicine Den, waar ze redelijk wat cobweb om haar poot heen wikkelde. "Alsjeblieft," miauwde ze, terwijl ze haar poot met cobweb naar Acefray wees. Ondertussen hoorde ze dat Tallshadow Amberhunt strafte. De kattin glimlachte voorzichtig, tevreden met het harde optreden van de kater. Misschien was hij toch niet zo zacht als ze in eerste instantie had gedacht.

Er kwamen steeds meer katten om de twee staan en allemaal hadden ze zo hun eigen mening. Niemand behalve Heartattack en Acefray misschien stond aan Amberhunt's kant. Swiftclaw sprak al over clanverraad en zag waarschijnlijk het liefst dat Amberhunt meteen de clan uit gegooid zou worden. De rode kater keek heartattack dankbaar aan, zij zou wel aan zijn zijde blijven. Acefray wilde Amare blijkbaar wel helpen en daar was Amber hem heel dankbaar voor, Bitterpaw had blijkbaar door dat het het slimst zou zijn om maar naar haar mentor te luisteren. Toen kwam Tallshadow's straf: Hij mocht niet meer alleen buiten het kamp zijn en uitgerekend Swiftclaw zou degene zijn die altijd bij hem moest zijn. Gelukkig wilde zijn leider Amare wel helpen ookal zou hij haar daarna meteen wegsturen. Dat was het dan, hierna zou hij zijn halfzus waarschijnlijk niet meer zien. Amberhunt knikte naar Tallshadow "ik begrijp het" Miauwde hij en toen knielde hij naar bij Amare "Ze zullen je helpen maar daarna zal je moeten gaan, vaarwel Amare" Murmelde hij in haar oor en hij stond weer op.

Eindelijk besloten de andere katten de poes te helpen, jeetje dat duurde lang. De grijze tabby zuchtte even en keek naar hun leider, hij vertelde dat Amber niet ongestraft bleef. En na het horen van zijn 'straf' knikte ze enkel, alleen jammer dat van alle katten Swiftclaw hem alleen buiten de clan mocht begeleiden maar veel kon de poes er niet aan veranderen. Haar groene ogen gleden even naar Amber die iets tegen zijn half zus mompelde en toen weer opstond. Ze ging wat dichter bij hem staan, haar pels raakte die hem lichtjes. 'Ik ben trost op je Amber' sprak ze zachtjes. Terwijl ze hem toen een harde duw gaf 'Doe dit alleen nooit meer' miauwde ze streng terwijl ze hem strak aankeek, ze snapte wel dat hij het goed bedoelde maar toch... gelukkig kwam hij er zo makkelijk van af, wie weet had Inner hem een veel strenge straf geven.

Onderwerp: Re: Please, save her! [clan]