01

Onderwerp: 01 do 15 sep 2016 - 14:40

Nou zeg, het kleine ding liep hem gewoon achterna. Een verbaasde uitdrukking gleed over zijn gezicht toen hij naar zijn apprentice keek, en schudde zijn kop. Hij had toch gezegd dat Peregrinepaw even iets tegen zijn ouders moest zeggen of zo? Dit was zijn apprentice ceremonie nota bene. Maar oké, als de ander liever gelijk wilde trainen, waarom ook niet. Liet ook maar zien dat 'tie een goede motivatie had om lekker te gaan werken, wat precies was wat ze gingen doen. "Nou, oké dan, Peregrinepaw. Als je nu gelijk wilt trainen, prima. Volg mij maar." miauwde de sneeuwwitte kater rustig en begon toen op redelijk tempo te draven. De ander moest hem maar bijhouden en anders zou het een goede speurtraining worden of zoiets. Ja, Slithercoax was van plan zijn apprentice hard te gaan trainen en flink af te matten. Net zoals zijn vader bij hem gedaan had. Daar kwamen de sterkste warriors van.

merc

Onderwerp: Re: 01 do 22 sep 2016 - 15:06

Hij zag dat er een verwarde blik in de ogen van de witte kater verscheen. Die begreep het duidelijk niet dat hij zijn ouders niet gedag wilde zeggen. De grote kater schudde dan ook zijn kop, waarna hij begon te praten. "Nou, oké dan, Peregrinepaw. Als je nu gelijk wilt trainen, prima. Volg mij maar." Zei hij met een rustige stem, daarna begon hij te draven. Peregrine knikte na de woorden van Slithercoax en volgde hem zonder wat te zeggen.

Terwijl hij achter zijn mentor aan draafde begon hij zich langzaam wat schuldig te voelen. De verbaaste blik van Slithercoax toen die zag dat hij niet naar zijn ouders ging kon hij niet uit zijn hoofd zetten. De jonge apprentice was bang dat hij te ver was gegaan door zijn ouders te negeren. Maar aan de andere kant hadden zijn ouders ook niets gedaan bij die ruzie tussen hem en zijn broertje. Waarschijnlijk wisten ze het niet eens, terwijl hij door afstand te houden duidelijk liet merken dat er wat aan de hand was. Maar niemand vroeg ernaar, iedereen leek de hem te negeren.
Het tempo waar hij in moest draven was snel, eigenlijk had hij daar helemaal geen zin in. Het weer was mooi en hij wilde het terretorium liever in een rustiger tempo onderzoeken. Kort twijfelde Peregrine, maar toen hij zag dat de afstand tussen hem en zijn mentor steeds groter werd begon hij langzamer te draven, tot hij aan het wandelen was. Vervolgens stond hij stil om te kijken of zijn mentor het door had, als hij het niet door had had hij pech. Dan zou hij de training naar een later tijdstip van de dag moeten verplaatsen want Peregrine was echt niet van plan achter hem aan te rennen om hem in te halen.

(Sorry, Peregrine kan heel eigenwijs zijn)

PEREGRINE

(c) ELRIC

Onderwerp: Re: 01 di 20 dec 2016 - 17:31

Pas na een halve minuut had hij door dat het ding, zoals hij Peregrinepaw nu officieel omgedoopt had, hem niet meer volgde. Een zachte kreun rolde over zijn lippen toen hij achterom keek en de apprentice gewoon niet zag. Hij had ergens al wel verwacht dat het ding eigenwijs zou zijn, maar weglopen van de eerste training verwees naar een problemenkindje, hoe zou hij dat nu moeten trainen? Om eerlijk te zijn had hij geen zin om op zoek te gaan, maar wist dat als hij dat nu niet zou doen, zijn macht over de apprentice zou afzwakken, gezien die dan zou denken dat hij alles maken kon. Een vervaarlijke glinstering verscheen in de blauwe, haast grijze ogen van Slither. Hij zou hem is leren wie hier de baas was. En als het ding dan nog zo'n grote bek had, zou hij zijn vader erbij roepen.

- Sorry voor de ontzettend late reactie, ik was dit helemaal vergeten :U
(Oh en dit topic stamt nog af van de tijd dat de RC de sunningrocks nog had)

merc

Onderwerp: Re: 01 za 24 dec 2016 - 15:08

Er verscheen een wat verbaasde blik toen de jonge kater zag dat zijn mentor het inderdaad niet in de gaten had, was die nou echt zo dom? Eigenlijk irriteerde het hem wel, zelfs van hem kreeg hij geen aandacht. Er klonk een zucht toen de witte kater verdwenen was. Daarna draaide Peregrine zich om. Hij voelde zich alleen en dit soort situaties maakte het langzaam erger. Hij richtte zijn kop op, een heel nieuwe omgeving lag voor hem. Hij was nog nooit in het territorium geweest en nu zijn mentor hem in de steek had gelaten leek het hem wel een goed moment om op ontdekking uit te gaan. Hij focuste zich op alle nieuwe geuren en geluiden. Daarna begon hij te lopen. Waar naar toe wist hij niet, maar hij was niet bang om te verdwalen. Uiteindelijk zouden ze toch wel naar hem gaan zoeken.

(Geeft niet dat het laat is, ik ben er juist wel blij mee aangezien ik nu pas weer online kom c: Ik heb buiten de vakanties heel weinig tijd)

PEREGRINE

(c) ELRIC

Onderwerp: Re: 01 za 24 dec 2016 - 23:29

Dit hoorde andersom te gaan. Hij was nu een warrior, apprentices moesten luisteren naar wat hij zei, en hij moest al helemaal niet naar ze op zoek gaan! Slither's gezicht stond op onweer toen hij Peregrinepaw opspeurde. De geur was vers en dichtbij, wat hem makkelijk te vinden maakte, maar alsnog was het gewoon ontzettend irritant. Dit had hij niet moeten durven hoor, zijn vader had hem afgemaakt als hij zou weglopen bij een training. Kort snoof Slither. Hij moest dit jonkie snel manieren aanleren. Toen hij het ding eenmaal gevonden had, liep hij met een bepaalde grace op de ander af, wat aantoonde dat hij flink boos was. "Peregrinepaw." klonk zijn stem op hatelijke toon, en hooghartig keek hij de gestreepte apprentice aan. Zijn nagels gleden soepel uit zijn hulzen en hij nam nog een grote stap voorwaarts, waardoor hij flink dichtbij stond. "Ik tolereer niet dat jij wegloopt van mijn training. Heb je geen respect?" Het laatste kwam er wat ongeloofwaardig uit. Pfff.

merc

Onderwerp: Re: 01 zo 25 dec 2016 - 23:00

Een koele wind blies door zijn vacht. Bij elke stap probeerde hij zo min mogelijk geluid te maken. Hij wilde niet dat zijn mentor hem vond, dan was dit hele avontuur snel over en nog zo'n kans om alleen het territorium te ontdekken zou hij niet zomaar krijgen. Daarnaast zou hij waarschijnlijk ook straf krijgen, maar dat maakte hem niet echt uit. Eigenlijk hoopte hij dat zijn mentor hem helemaal niet meer zou vinden, dat verdiende die niet. Als de witte kater beter had opgelet was dit niet gebeurt dus het was zijn schuld.
Plotseling hoorde Peregrine voetstappen. Meteen draaide hij zich om om te kijken wie dat was. Zijn blik ging al snel naar de witte gedaante die wat verderop stond. Kort verscheen er een geschrokken blik in Peregrine's ogen. Het was zijn mentor en hij was heel erg boos. De Apprentice probeerde nog snel de struiken in te duiken om zich te verstoppen, maar hij wist dat het nutteloos was. "Peregrinepaw." klonk de stem van de kater op hatelijke toon. Voorzichtig kwam de jonge kater weer uit de struiken vandaan. Hij keek de grote kater die voor hem stond aan, niet bang maar ook niet ontspannen. Toen de kater dichterbij kwam deed hij een klein stapje naar achteren. "Ik tolereer niet dat jij wegloopt van mijn training. Heb je geen respect?" Klonk er wat ongeloofwaardig. "Als jij meer had opgelet was je mij ook niet kwijt geraakt en had je me niet hoeven zoeken," reageerde de gestreepte apprentice meteen zonder na te denken. Pas na de woorden realiseerde hij zich hoe dom zijn reactie was. Twijfelend zette hij weer een stapje naar achteren, niet zeker over hoe zijn mentor zou reageren.

(ik weet niet zeker of ik de komende tijd heel snel kan reageren, ik dacht dat ik deze vakantie veel tijd zou hebben maar ik ben morgen en woensdag sowieso de hele dag weg, daarnaast ga ik ook met oud en nieuw een paar dagen weg)

PEREGRINE

(c) ELRIC

Onderwerp: Re: 01