[Sharing tongues!] Preparing for the day

De slanke kater strekte zich eens van staartpunt tot teen uit en opende toen zijn groene ogen. Weer een nieuwe dag, de zon scheen mooi op zijn vacht. Rondom het camp zaten groepjes katten gezellig met elkaar te praten en prooi te delen. Ah, geweldig toch? Sharing tongues was Neverland's favoriete moment, en vooral 's ochtends dan. Er was gewoon iets aan de morgen dat de avond niet had. Misschien had de ochtendstond echt wel goud in de mond.

-Tag; Nobody!

(Sharing tongues, dus gewoon gezellig open voor iedereen! Ik dacht, lijkt me wel leuk, het is al lang geleden ;3)

Oceanbreeze zat al een aantal dagen in de Nursery. Immers kon ze haar Warrior taken niet meer uitvoeren, zeker niet veilig. Al was haar conditie nog prima, dat vond ze dan toch wel zelf het geval. Haar buik was overduidelijk zwanger, mooi rond en stevig. Al was ze zeker niet dik, ze kon nog steeds slank genoemd worden. Lenig, voor een zwangere kattin, was ze opgestaan toen de zon haar oogleden raakte. Ze werd wakker van de prettige warmte en het licht dat een nieuwe dag aankondigde. Langzaam liep ze de Nursery uit waar na ze langzaam plaats nam in de buurt van Neverland. Haar buik was ietwat gevoelig, maar niet gevoeliger dan normaal. Ze likte voorzichtig over haar borstkas en geeuwde iets. "Morgen," mompelde ze richting de rosse kater.

Pfoe, de laatste paar dagen waren zeker inspannend geweest voor de poes. Ze moest nog onwijs wennen aan haar nieuwe rang en de veranderingen die het met zich mee bracht. Men had nu een verwachting van haar en ze was heel erg bang daar niet aan te voldoen, waardoor ze zo hard mogelijk probeerde te werken. Voor de jonge poes was het dan ook best een verlichting toen ze zag dat de tijd van Sharing Tongues was aangebroken. Ze besloot eventjes, heel eventjes maar, zich bij de katten aan te sluiten. De poes pakte een muisje van de prooistapel en ging aan de rand van het kamp zitten, hopend dat ze misschien met Quietstep, Tomtitpaw, Bearpaw of Pantherpaw kon praten, of welke kat dan ook. Meestal kon ze rust wel waarderen, maar ook zij kon soms een goed gesprek wel gebruiken.

Tag: Nog niemand

De dartele kattin kwam met een muis in haar mond binnen. Haar mondhoeken waren geplooid in een brede glimlach. Ze was nog niet zo lang warrior want ze had extra training gehad. Dash was niet zomaar de standaard kattin. Ze had een brede borstkas zoals elke windclanner en ze was net zoals hen erg mager. Toch bevond er zich enorm veel kracht in haar poten. Vooral haar achterpoten. Op die kracht was ze klaargestoomd. Er waren niet zoveel krachtpatsers in Windclan. Ze was niet hoog in het kopje, maar was er wel erg trots op. Dash dropte de muis op de prooistapel en nam een haas voor haarzelf mee. Sharing Tongues was begonnen dus voegde ze zich bij een stelletje. "Hwoi."

+ Ocean & Never

Een andere pas benoemde Warrior kwam op deze vroege ochtend al met prooi binnen. Ietwat verbaasd keek ze richting de kattin die richting haar en Neverland dartelde. Met een glimlachje richtte ze zich iets meer op waarna ze de kattin vragend aankeek. Echt veel had ze nog niet gezegd. Ze was ook nog slaperig en minder energiek door de kittens, die zo nu en dan redelijk vaak trapten. De kattin vertrok nauwelijks een spier toen precies dat weer gebeurde. Een van de kittens zo niet meerdere waren druk ze zuchtte en sloeg haar staart ietwat ongemakkelijk om haar poten heen. Niet dat het echt pijn deed, ze was er gewoon nog niet super aan gewend. Ondanks dat ze al een poosje drachtig was. "Hwoi." Mauwde de kattin die erbij was gekomen. Ze had een haas meegenomen om te ontbijten. Oceanbreeze draaide haar kop weg voor het vlees. Ze had soms minder honger in de ochtend en vandaag was zo'n ochtend. Ze schoof iets dichter naar Neverland toe, zoekende naar bescherming. "Goedemorgen," groette ze de andere kattin nog wel vriendelijk. Terwijl ze met blauwe glinsterende ogen naar Neverland keek.

+ Dashing en Never

Met een geeuw kwam Icecloud uit de warriors den gelopen. Ze was pas net wakker geworden en de slaap was er nog niet helemaal uit, maar dat nam niet weg dat ze snel doorhad dat er een sharing tongues gaande was. Ze liet haar blik even over de verschillende katten gaan die er al waren tot ze bij Oceanbreeze kwam. Een glimlach verscheen op haar lippen zodra ze haar weg overmaakte naar de poes. Het was nu duidelijk te zien dat ze zwanger was. Neverland en een andere jonge warrior waren er ook bij. "Goedemorgen," Begroette ze de katten zodra ze er was voor ze zich neerlegde en haar vacht even kort begon te wassen. Ze wist nu ondertussen dat Neverland de vader van de kittens was, ook al had ze eerst niet geweten wat te denken van het leeftijdsverschil. Ook al had ze er ook weer niet echt problemen mee, zolang Oceanbreeze er blij mee was. Zou de kater haar echter pijn doen, dan zou ze geen genade tonen.

Tag: Oceanbreeze, Neverland & Dashingstripe

De kater was eigenlijk nog niet helemaal wakker toen hij de apprentices den uitkwam. Hij had ergens nog langer willen slapen, maar dan zou hij de dag laat beginnen en dat was ook weer niet iets dat hij wilde. Langzaam begon hij wakker te worden en merkte daarbij dat er al een aantal katten waren begonnen aan het Sharing tongues. Hij keek even welke katten er al waren en zag dat zijn moeder en zus bij elkaar lagen, maar zijn blik viel op Routpaw. Ze was nog alleen, dus het leek hem beter om naar haar toe te gaan. "Goedemorgen," Zei hij dan ook zodra hij bij de poes was. Hij zette zich neer en begon zijn vacht voor een moment te wassen voor hij zijn blik op Routpaw richtte. "Hoe gaan de trainingen met Lizardpath?" Vroeg hij. Hij had geen idee hoe zwaar het was, maar hij was benieuwd of het Routpaw beviel wat ze allemaal te leren kreeg.

Tag: Routpaw

Het was warm in de Nursery, en knus. De jonge kitten kon er prima in slapen. Al was het duidelijk dat ze soms, oftewel: altijd als ze wakker was, veel te druk was voor de rest. Toen de kitten wakker werd en de zon in 'haar' hol - haar hol omdat ze die voor zichzelf had geclaimd, al zouden de queens het daar er vast niet mee eens zijn - zag schijnen, trippelde ze meteen naar buiten toe. Ze miste iemand in haar hol, en die moest ze zoeken. Dat was haar Quest. De meeste katten zaten in groepjes bij elkaar. Sharing Tongues.. Zo heette het, had ze geleerd. Misschien zou ze daar zijn? Silverkit sloop tussen de katten door, proberend om onopvallend te zijn. In volle concentratie struikelde ze ergens overheen, en tuimelde ze op de grond. Verbaasd stond ze op. Wat deed ze net nou? Waarom ging het niet perfect zoals alt... Aahhh, daar zag ze de poes die ze zocht. Tussen de andere katten in. Alsof die haar zouden beschermen... Ze zakte in haar jachthouding, of tenminste: wat ze dacht dat een goede jachthouding was, ze bakte er natuurlijk nog weinig van, en sloop de vacht toen. Haar staartje wiebelde heen en weer, voordat ze een sprong maakte op de staart van de poes. "IK HEB JE GEVANGEN" zei ze, overenthousiast, terwijl ze zich klaar maakte om haar tanden in de staart te brengen voor de 'Killing bite'

Tag: Oceanbreeze

Oceanbreeze had expres Silverkit nog laten slapen en was extra voorzichtig geweest toen ze het nest uit ging, in de hoop de kitten nog wat te laten slapen. Alleen zou de kitten toch niet zijn en daarbij wist de zilvergrijze jonge kitten haar ook altijd wel te vinden. Ze was toch al vol energie en dat beloofde wat als de kitten de komende manen wat groter en sterker werd. Ze had haar pleegkitten nog niet voorgesteld aan haar moeder en broer, al zouden ze er waarschijnlijk al snel genoeg achter komen dat ze een kleintje onder haar hoede had genomen. Een levendig kleintje, ze hoopte maar dat ze haar in het oog zou kunnen blijven houden als haar kleintjes er bij kwamen. Al was ze niet alleen, ze had altijd Neverland en haar moeder nog om bij te springen. Als ze het over de duivel had dan zag ze zijn staart, of beter gezegd haar staart. Haar moeder Icecloud kwam eraan gelopen. Slaperig zag de witte kattin er wel duidelijk uit waardoor Oceanbreeze haar met een kleine glimlach aankeek. Het verbaasde haar niet dat ze richting haar en Neverland kwam. Ook Dashingstripe was al bij hun groepje gevoegd waardoor het een erg gezellige boel werd. Om eerlijk te zijn vond ze dat overigens niet erg, zo voelde ze zich niet zo eenzaam. In de Nursery was het ondanks de vele katten soms toch ietwat eenzaam al hield Oceanbreeze zielsveel van haar ongeboren kitten en pleegkitten. "Goedemorgen," groette haar moeder de drie katten, waaronder Oceanbreeze zelf waarna de witte kattin ook plaatsnam. "Goedemorgen, mam." Mauwde ze netjes terug. Al was ze stiekem wel blij dat haar moeder niet zoals Dashingstripe eten had gepakt. Een prooi was al meer dan voldoende in de buurt van de zwangere kattin. Haar moeder begon haar vacht ook kort te onderhouden waardoor Oceanbreexe eraan herinnerd werd dat ze enkel haar borst een korte wasbeurt had gegunt. Meteen boog ze haar kop weer om rustig haar poot te gaan likken. Ontspannen kneep ze haar ogen toe terwijl ze in de verte Pantherpaw naar Routpaw zag lopen die daar al in haar eentje had gezeten. Een bekend geluid van trippelende pootjes deed haar blauwe ogen openschieten. Ze bleef echter ontspannen liggen. Zonder ook maar een blijk van reactie te geven aan het feit dat ze de naderende kitten al hoorde. Ze kon al bijna raden wie het was. Silverkit. En ja hoor, enkele seconde later voelde ze pootjes op haar staart waardoor ze zacht glimlachend omkeek. Ondanks dat ze zich niet op haar beste voelde kon ze het gezelschap van de kitten wel waarderen. "IK HEB JE GEVANGEN!" Zei of eerder riep de zilveren kitten overenthousiast. Waardoor Oceanbreeze even snel het kamp doorkeek. Had Silverkit nu de rest van het kamp met die ene schreeuw gewekt? Voorzichtig en ietwat onhandig, door haar dikke buik, draaide de jonge drachtige kattin zich naar de kitten om. "Goedemorgen Silverkit," mauwde ze lachend waarna ze haar ietwat bestraffend aankeek. "Je hebt toch niet het hele kamp wakker geschud of wel, lieverd." Mauwde ze moederlijk waarna ze Neverland grijnzend aan keek. Zoveel voor een rustige start van de dag. Even wierp ze een blik op haar moeder en Dashingstripe. "Wat denken jullie, heeft Silverkit ons goed laten schrikken of niet?" Mauwde ze vrolijk. Ze wist dat Silverkit het goed bedoelde. Daarbij was het leuk om te zien hoe de jonge kitten al haar best deed om te jagen, op die jonge leeftijd. Nu was een staart, zo pluizig als die van Oceanbreeze vast niet zo smakelijk. "Silverkit hoor je ons niet even een goedemorgen te wensen?"Mauwde ze zachtjes bijna fluisterend richting de kitten. Hopende dat ze niet te streng overkwam. Het was enkel niet meer dan netjes als de kitten de anderen ook even begroette daarbij was Neverland praktisch haar pleegvader. Waardoor ze echt wel wist wie Neverland was.

+ Neverland, Dashingstripe, Icecloud, Silverkit

Voorzichtig draaide Oceanbreeze zich om naar Silverkit. Goh, wat was ze eigenlijk dik zeg. Misschien moest ze minder prooi gaan eten? Dan was er immers meer voor haarzelf. Zij kon er nog wat van groeien, dan zou ze vast en zeker de beste Warrior van het woud worden. "Goedemorgen Silverkit." zei de poes voor haar. Silverkit keek vrolijk op. "Hallo O-ce-an-bree-ze." antwoordde de kitten terug, de naam van Oceanbreeze voorzichtig uitsprekende. Voor zo'n jonge kitten als haar was het soms wat lastig de tonen van die ingewikkelde namen goed te hebben, maar ze leerde snel. Zolang ze de naam maar rustig genoeg uitsprak. Oceanbreeze lachte wat, maar nam toen een strenge blik opzich. Oepsie, wat had ze gedaan? "Je hebt toch niet het hele kamp wakker geschud of wel, lieverd." Ehh... Ohwja, in de ochtend sliepen sommige katten nog. Beschaamd keek ze naar haar poten. "Ik weet het niet." zei ze eerlijk, waarna ze weer snel opbeurde. "Maar als ze wakker zijn.. Dan kunnen ze met mij spelen toch?" Niet elke kat zie ze tot nu toe had gezien vond ze geweldig aardig, maar ze wist zeker dat er een paar katten bij zaten die geweldige Riverclankatten konden spelen. "Wat denken jullie, heeft Silverkit ons goed laten schrikken of niet?" zei Oceanbreeze tegen de rest van de katten om haar heen. Silverkit rechtte zich trots op toen ze die woorden hoorde, met haar staartje fier in de lucht. Ja, dat had ze maar eens goed gedaan! Geen enkele prooi zou van haar kunnen ontsnappen. Toen verlaagde de langharige poes haar stem. "Silverkit hoor je ons niet even een goedemorgen te wensen?" Ohja.. Vergeten... Vrolijk richtte ze zich tot de andere katten. "Goedemorgen. Ik hoop dat jullie vandaag een geweldige dag zullen hebben." sprak ze tot hun met een opgewekte stem.

Tag: Oceanbreeze + Dashingstripe, Neverland, Icecloud

De kitten had ze nog niet verteld over haar zwangerschap, ze betwijfelde dan ook of Silverkit dat concept wel zou kunnen begrijpen. Immers was de zilveren kitten nog maar één maan oud. Waarschijnlijk had ze nog nooit een jongere kitten gezien dan zijzelf was. Mousewish's en Brindleleaf's nestjes waren allemaal al ouder. Hoeveel ouder wist de jonge kattin niet, maar zeker was dat die al ouder waren dan Silverkit. Dit was dan ook de reden dat ze de kitten onder haar hoede genomen had, zodra het duidelijk was dat Silverkit haar nodig zou hebben, haar of een andere Queen. Haar blauwe ogen hielden de kitten scherp in de gaten zodra ze gespeeld verbaasd was omgedraaid. Voorzichtig natuurlijk, al vroeg ze zich af of het voorzichtig genoeg was geweest. Nog maar net had ze Silverkit vrolijk en vriendelijk begroet en ze voelde al weer een steek in haar flank. Het zou vast niets zijn. Daarbij wou ze de jonge kitten niet beangstigen dus bleef ze rustig zitten, met haar volle aandacht op Silverkit gericht. De kitten keek haar vrolijk aan, waardoor de jonge langharige kattin even vrolijk met haar oortje wiebelde. Oh, wat waren die kleintjes nog onschuldig en vertederend. Al hoewel, Silverkit kon ook wel een pootvol zijn. "Hallo O-ce-an-bree-ze." Antwoorde de kitten terug. Waarna de langharige tabby goedkeurend knikte. Immers had Silverkit haar naam met uiterste precisie uitgesproken. Lachend keek ze de kitten aan, al zouden de katten die haar goed kenden, zoals Icecloud en Neverland, in haar ogen kunnen zien dat ze pijn had. Hierna werd haar blik ineens ietwat bestraffend. Immers had ze zilvere kitten, goedbedoeld, waarschijnlijk het hele kamp gewekt met haar opgetogen schreeuw. Oceanbreeze zwiepte haar staart voorzichtig weg zodat die onder de pootjes van Silverkit vandaan kwam en sloeg die netjes om zich heen, waardoor ze een erg serieuze indruk wekte. Ze vroeg quasi serieus, om de kitten niet in paniek te laten schieten, of Silverkit het hele kamp had gewekt. Het was wel een snelle manier om de wat luie katten te wekken, dat moest ze Silverkit wel meegeven. Beschaamd keek de kitten naar haar poten waardoor Oceanbreeze toch wel medelijden met haar kreeg. Immers was zij zelf natuurlijk ook kitten geweest, en dat niet eens zó lang geleden. "Ik weet het niet." Mauwde de kleine jonge kattin eerlijk, waarna ze weer opbeurde. "Maar als ze wakker zijn.. Dan kunnen ze met mij spelen toch?" Verklaarde de kitten, in overduidelijk kittenlogica. De jonge Queen glimlachte meteen vriendelijk. "Dat klopt, alleen sommige katten moeten eerst rustig wakker worden en werken. Maar misschien als je het hen erg netjes vraagt, wil er wel eentje met je spelen, Silverkit." Mauwde ze moederlijk en voorzichtig. Ze kon de kitten natuurlijk niets beloven. Hierna ging ze vloeiend over tot een ander onderwerp, namelijk de jachtkunsten van haar pleegkitten. Ze sprak daarmee ook de andere katten in het gezelschap aan om zo Silverkit bij het gezamelijke begin van de ochtend te betrekken. De zilveren kitten richtte zich trots op en hief haar staartje fier in de lucht waardoor Oceanbreeze haar met enige moederlijke trots aankeek. Er was zo weinig nodig om een kitten te doen genieten of van een kitten te kunnen genieten. Hierna verlaagde de jonge Queen haar stem iets om Silverkit wat belangrijke manieren aan te leren. Namelijk het groetten van andere katten. Nu als kitten zagen de meeste katten de foutjes en ongemanierde momenten nog door de poten maar later moest ze goed kunnen communiceren om echt profijt te hebben van de clan en de clan van haar. Al maakte Oceanbreeze zich daar momenteel totaal geen zorgen over. "Goedemorgen. Ik hoop dat jullie vandaag een geweldige dag zullen hebben." Sprak de kitten hen toe, opgewekt als altijd. Goedkeurend gaf de jonge tabby haar een tikje met haar pluizige dikke staart waarna ze haar ogen gepijnigd toekneep. Een zeurende pijn door haar flank deed haar, haar kaken op elkaar klemmen. Snel wierp ze een blik op Dashingstripe. Hopende dat de andere kattin in kon grijpen en Silverkit af kon leiden. Ze wou niet dat haar pleegkitten haar in pijn zou zien.

+ Silverkit, Icecloud, Neverland, Dashingstripe

Ooc: Sorry guys.. Jullie hebben wat in te halen. Silverkit en Ocean hebben een goede dialoog!

Sharing Tongues. Over het kamp verspreid zaten allerlei groepjes katten. Een aantal van hen herkende hij meteen, waaronder Routpaw. De jonge kattin was niet lang geleden benoemd tot Medicine Cat Apprentice en zou getraind gaan worden door Quiet's beste vriendin. Hij keek even naar de bruin-met-witte poes, zich afvragend of hij haar moest gaan feliciteren. Pantherpaw had zich bij haar gevoegd en eigenlijk had hij helemaal geen zin om sociaal wenselijk te gaan doen. Om eerlijk te zijn, wilde hij liever alleen zijn. De afgelopen tijd was een totale achtbaan geweest en het werd hem allemaal een beetje teveel. Vooral wanneer hij zich reflecteerde op de fouten die hij zelf had gemaakt. De rode kater liet zijn kop wat hangen in de hoop om niet op te vallen. Hij had zichzelf een gigantische lading op de hals gehaald en hij had zijn eigen moeder praktisch uit de Clan gestuurd. Telkens als hij eraan dacht, werd hij een beetje misselijk. Hij greep een willekeurige prooi van de stapel en begon te eten, geen idee hebbend dat hij onbewust op zoek was naar Lizardpath.

Het was een redelijk warme ochtend. Katten van alle leeftijden verzamelden zich in het midden van het kamp om elkaar te wassen en het laatste nieuws te vertellen. Het zullen wel weer roddels over haar zus zijn. Bronzemask besloot er geen aandacht aan te besteden. De torbie ging op een rustig maar zonnig plekje zitten en begon zichzelf te wassen, even genietend van de warme zon op haar vacht.

Aan het geschuif van de zilveren kattin kon ze merken dat ze ongewenst was. De chocolade kleurige kattin liet haar oortjes hangen. Toen de zilveren kattin begon te spreken met een kitten en hun totaal negeerde, sloop ze een beetje achteruit. Ze knikte Neverland en Icecloud toe voordat ze zich verwijderde uit het ongemakkelijke gesprek. Haar dikke borstelige staart zwaaide heen en weer. Met haar groene kijkers zocht ze naar een plaatsje om te gaan zitten. Een kater wandelde het kamp door. Hij liet zijn kop hangen en zag er alles behalve gelukkig uit. Dashingstripe wandelde voorzichtig naar hem toe. Ze was een beetje lomp in de omgang met gevoelens en emoties dus wist ze niet echt wat ze moest doen. Daarom duwde ze haar natte neusje tegen zijn schouder. Ze keek naar hem op met een soort van vrolijke twinkeling in haar ogen. Een beetje opbeuring kan geen kwaad toch? Vooraleer ze begon met praten dropte ze het konijn op de grond. "Ehm goedemorgend. Zin om hem te delen?"

Tag: Quietstep

Ze had haar vacht een snelle wasbeurt gegeven, voordat haar aandacht werd getrokken door een luide stem. Ze liet haar blik glijden naar Oceanbreeze waar nu een nieuw bolletje vacht erbij was gekomen. Ze merkte dat Dashingstripe besloot te vertrekken, misschien begrijpelijk, ook al had ze het niet erg gevonden als de poes was gebleven. Bij de vraag die haar gesteld werd ging haar blik voor een kort moment naar de kitten, Silverkit. ”Je hebt ons zeker goed laten schrikken.” Zei ze dan ook met een zachte glimlach op haar gezicht. ”Goedemorgen Silverkit,” Groette ze de kitten terug zodra deze hun begroette. Het had voor haar niet zo heel veel uitgemaakt als de kitten het niet had gezegd, maar het waren goede manieren en ze was blij om te zien dat Oceanbreeze de rol van moeder goed leek te vervullen voor de kitten. Echter werd haar aandacht getrokken toen Oceanbreeze’s gezicht pijnlijk vertrok. Bijna meteen begon ze zich zorgen te maken om wat er aan de hand kon zijn en ze wilde het bijna vragen, maar ze wist dat Silverkit het dan zou horen en het leek erop dat Oceanbreeze niet wilde hebben dat Silverkit ervan af zou weten. Het beste zou zijn om de kitten af te leiden. "Silverkit, zal ik je eens wat leuks vertellen?" Besloot ze te vragen, hopende de kitten zo naar haar toe te krijgen. Ze had tenslotte genoeg dingen waar ze over zou kunnen vertellen en hopelijk zou het goed gaan met Oceanbreeze.

"Dat klopt, alleen sommige katten moeten eerst rustig wakker worden en werken. Maar misschien als je het hen erg netjes vraagt, wil er wel eentje met je spelen, Silverkit." antwoordde Oceanbreeze. "YES" riep Silverkit meteen uit, waarna ze een paar rondjes om het groepje katten heen rende, tussendoor soms een paar rare sprongen makende. "Silverkit, zal ik je eens wat leuks vertellen?" klonk opeens een andere stem. Verbaasd keek Silverkit om. Het kwam van de poes, die haar zojuist al had teruggegroet en had beaamt toen Oceanbreeze zei dat ze hun had laten schrikken. Had die een leuk verhaal? Ze zag er oud uit.. En oude katten hadden vaak leuke dingen te vertellen, zo had ze gehoord. En ze hield van leuke verhaaltjes. Ze wist zeker dat er later een verhaal over haar zou worden gemaakt. Wie zou nu niet een verhaal maken over haar? Ze zou de grootste Warrior worden die er heeft geleefd! Maar voor nu luisterde ze graag naar andere katten.. Over wat zij wel niet hadden meegemaakt of gehoord. Of zou de poes haar informatie vertellen? Ze was nieuwsgierig naar de woorden van Icecloud. "Ja ja" antwoordde de kitten enthousiast. "Vertel" Vrolijk ging ze voor de witte poes zitten, toen ze zich iets bedacht. "Ik bedoel... Ja heel graag mevrouw. Bedankt" Beleef blijven.. Soms was het lastig voor een kit, maar ze moest toch wel respect tonen.

Tag: Oceanbreeze + Icecloud

Hij was een trotse kater aan het worden. Met zijn borst vooruit en zijn zilveren ogen strak naar voren gericht keek de kater toe hoe katten langzaam bij elkaar kwamen om elkaar te wassen en het nieuws van de dag met elkaar door te spreken. Zijn poten tintelde van verlangen om er op uit te gaan. Hij wou verder trainen met Wifflepaw. Sterker worden zodat zijn clan trotser op hem kon worden. Misschien zelfs zodat hij Stallionheart neer kon halen. Bij starclan wat wou hij dat graag. Echter wist hij dat hij nu nog niet sterk genoeg was. Hoeveel hij nu ook trainde zijn lichaam was er nog niet klaar voor om de buiten proportionele kater aan te vallen. Maar mentaal zou hij nog wel klappen kunnen uithalen. Zijn ogen schoten even heen en weer maar hij kon de kater nog niet vinden. Beter maar. Op een dag zou dit alles van hem zijn. En dan had hij geen tijd of ruimte voor een zielig beest zoals hij. Stil gaf hij een lik over zijn poot en liet zijn staart vervolgens om zijn poten krullend. Wachtend tot iemand hem zou aanspreken. Want no way dat hij nu naar iemand toe zou stappen. Hij was weer in een bui waarin ieder minder was dan hij. Hij was perfectie. En sneller dan sommige zouden denken zouden ze dat wel realiseren..

-open!

In stilte staarde hij even naar Routpaw, die ongetwijfeld gebombardeerd zou worden met vragen over haar nieuwe positie als Medicine Cat Apprentice. Vervolgens verplaatste hij zijn ogen naar het grootste groepje in de menigte, gevormd door Oceanbreeze, Dashingstripe, Neverland en Icecloud. Met zijn allen zaten ze te lachen en te staren naar de pasgeboren kitten van Oceanbreeze en Neverland. Hij was ergens wel blij voor ze, al voelde hij zich alles behalve dat. Quietstep nam nog een hap van het konijn, zag dat Dashingstripe zich niet bepaald vermaakte en zich afzonderde van het gezelschap. En ergens begreep hij het ook wel. Soms was de blijdschap van een ander iets dat je behoorlijk geïsoleerd kon laten voelen. Wat hij niet verwachtte, was dat Dashingstripe naar hèm toe zou komen. Eigenlijk had hij zichzelf onzichtbaar geacht. Hij staarde maar wat loom voor zich uit, tot hij de bemoedigende tik van een snuit tegen zijn schouder voelde. Hij keek even vragend naar Dashingstripe, die een bijzondere blik in haar ogen had. Ineens voelde hij zich wat minder alleen. "Eh, ja. Natuurlijk, geen probleem," stamelde hij lichtelijk verbaasd op zijn vraag. Hij waardeerde haar gebaar, kon het alleen niet over zijn lippen krijgen om het haar ook te laten weten.

Tag; Dashingstripe

Het was zeker niet het geval dat de rode poes laat wakker was. Nee, ze stond iedere ochtend op tijd op - slapen vond ze een verspilling van haar tijd. Toch was het vrij druk in het kamp toen ze slaperig met haar ogen knipperend de Apprentice den uit kroop. Haar lange vacht zat nog een tikkeltje in de war, en ze gaapte even kort, maar mentaal was ze vrijwel helemaal wakker. Even keek ze rond in het kamp. Vele katten zaten in kleine groepjes te praten, en de gezellige sfeer die er hing deed haar glimlachen. De warme zon scheen op haar vacht, en vrijwel meteen besloot ze dat dit een mooie dag was en dat niemand haar humeur kon breken. Toch? Na een tijdje viel haar blik op een kater met een trotse blik in zijn ogen, bijna arrogant. Een beetje nieuwsgierig stapte ze op hem af. Hij zag er niet uit als de meest gezellige persoon hier, maar ach, je moet toch niet altijd afgaan op een eerste indruk? Misschien was hij wel heel aardig. "Goedemorgen" Mauwde ze simpel terwijl ze op het afstapte. "Bearpaw, toch?" Vervolgde ze. Eens zien waar dit op zou uitlopen.

Tag: Bearpaw

Quietstep stotterde een bedankje. Dashingstripe wiebelde met haar snorharen. Ze vouwde haar poten onder haar lichaam en zette haar haren op. Het was een koude ochtend. De herfst was al in aantocht, hoewel de zomer nog maar net leek begonnen te zijn. Een ronkend geluid kwam van binnenin haar. Ze nam een hapje van de haas. De energie van zijn snelle leven rende door haar aderen. Dash keek op naar de rood-witte kater. "Goede ochtend hoe gaat je ochtend?" Ze keek geamuseerd door haar eigen leuke grap-rijmsel. Wat het ook was.

Tag: lieve brave quiet

Onderwerp: Re: [Sharing tongues!] Preparing for the day