[Sharing tongues!] Preparing for the day

Voordat haar partner, als ze Neverland zo kon noemen, weg kon gaan. Leken Routpaw en Pantherpaw zich bewust te worden van het feit dat ze aan het bevallen was. Routpaw, was nog maar net Medicine Cat Apprentice en had nog geen bevalling van dichtbij meegemaakt, dus zou er vast een andere kat moeten helpen. Al leek haar moeder wel te weten wat ze moest doen. Dat was enige geruststelling voor de jonge kattin. Daarbij was ze ook weer niet zo angstig in de bevalling. Alles leek vlotjes en soepeltjes te lopen en ondanks dat het verrekte pijn deed, kon ze zich niet gelukkiger voelen met de twee gezonde kleintjes aan haar buik. "Lizardpath! Oceaanbreeze is aan het bevallen in het kamp, kom alsjeblieft!" Riep Routpaw paniekerig, al deelde Oceanbreeze die paniek niet. De bevalling liep relatief vlot en ook de pijn leek nog dragelijk. Al hoopte ze maar dat ze snel klaar zou zijn, uit kon rusten in de Nursery en haar kittens kon bewonderen want het was ook zeker geen prettige sensatie. Ze voelde een neusje tegen haar aangetikt worden waardoor ze haar ogen even opende en Routpaw in de ogen keek. B-bijt erop, dat maakt de pijn beter draagbaar," mauwde Routpaw, waarna ze dankbaar een blik richting de jongere kattin stuurde. Haar kaken klemde ze om het takje heen toen er een pijnlijke wee door haar lichaam schokte. Haar spieren drukte samen en ze voelde dat een derde kitten er aan kwam. Bloed drupte zo nu en dan nog op de grond maar het was niet afgrijselijk. Ook Quietstep en Dashingstripe kwamen nu naderbij, misschien omdat een bevalling alle aandacht trok. Ze keek verrast op toen ze Dashingstripe dichterbij zag komen, immers had ze net nog haar redelijk afgewezen toen ze naast haar at. Ze hoopte maar dat de kattin het haar niet kwalijk zou nemen. "Zal ik de grote helpen vervoeren mevrouw?" Vroeg de kattin zachtjes, een beetje nerveus. Waarna Oceanbreeze haar kaken even ontspande en haar een warme blik gunde. Echter kon ze niet antwoorden want op dat moment perste ze er nog een kleintje naar buiten toe. Dit keer was het een poesje, een rossig kittentje. Eentje die leek op haar partner Neverland waardoor ze inwendig glimlachte. Al kon ze de pijn nog steeds duidelijk voelen. Hij mocht ook haar en de andere nog naamloze kitten een naam geven. Hij zou ze vast mooie, vredige namen geven. Geen Stingkit of iets in die trant. Als hij dat zou proberen zou ze waarschijnlijk zo snel mogelijk die naam proberen te veranderen. Stingkit, gewoon afschuwelijk. Maar daar hoefde ze niet bang voor te zijn, net als haar was Neverland over het algemeen een vredige kat. Twee van de drie kittens hadden al gedronken en dat zorgde ervoor dat ze zich kon ontspannen. Dit was een goed teken, dat wist zelfs zij. De derde kitten liet ze door Neverland schoonlikken en ook aan haar buik leggen. "Wat zijn hun namen Neverland?" Vroeg ze zachtjes, tussen de weeën door. Er zouden er nog een paar komen.

Tag: Neverland, Rosekit, Safekit en de rest!!

Neverland keek met grote ogen toe hoe de kittens geboren werden, één voor één. Hij had niet de kracht noch de moed om iets te doen, om ook maar een poot te bewegen. Als in een trance keek hij gewoon toe. Plotseling werd hij eruit gerukt, toen Oceanbreeze hem iets vroeg. Wat hun namen waren.. Zij had de anderen een naam gegeven, maar twee hadden nog steeds geen naam. Neverland was stil voor een lange tijd, en keek de twee kittens aan. Eentje was ros, net zoals hem, en de andere zag er prachtig uit. "S-safekit.." murmelde hij, zachtjes de eerste aanwijzend. Opdat ze allemaal veilig zouden zijn.. Daarna richtte hij zich op het poesje. "En Rosekit." omdat ze fijn was, als ene prachtige roos. Ze waren prachtig.

Nooit zou ze zich dit nog herinneren, maar de sensatie van koude zal altijd geassocieerd worden met pijn en met angst en met verwarring. Rosekit viel in een hoopje op de grond, levend en wel. Ze piepte zielig, en de koude lucht stroomde pijnlijk haar jonge longetjes in. Zo koud.. Waar was de warmte? Rosekit piepte wat luider, tot ze eindelijk droog gelikt werd en bij haar moeder kon liggen. Nog steeds had ze kou, al leek haar moeder het iets beter te maken..

Neverland leek erg nerveus te zijn, al stond Oceanbreeze er niet lang bij stil, dat kon ze dan ook niet. Immers was het onmogelijk om echt aandacht te houden en hebben bij andere katten dan haarzelf. Ze had veel pijn, de weeën waren nauwelijks afgezwakt en sterkten toen weer aan. Ze wist gelukkig nog wel wat woorden uit te persen richting de kater, zich afvragende hoe hij de kittens zou noemen. Immers wist zijzelf niet echt de stijl waarin hij ze zou noemen, misschien naar zijn zuster Everstar of naar andere katten die belangrijk voor hem waren. Al leek dat niet het geval te zijn. Het duurde wel even voordat hij de namen had gegeven, maar die pasten wel geweldig bij de kittens. De rosse kitten leek als eerste zijn aandacht te trekken, hun eerste dochtertje, afgezien van Silverkit natuurlijk. Een prachtige gezonde kitten die hopelijk een geweldige toekomst voor zich had. Al wenste Oceanbreeze dat voor al haar kittens. Ook leek hij de grijzige kitten in zich op te nemen, een kitten die de vachtkleur van haar had over genomen. "S-Safekit.." Mauwde de kater, wat duidelijk de naam van de grijze, hun tweede zoontje was. Oceanbreeze glimlachte warm ondanks de weeën die nog door haar buik raasden en haar in deden krimpen. Het was een prachtige naam. Vervolgens sprak haar partner weer verder. "En Rosekit." Mauwde de kater, toen hij zich op het jonge poesje richtte. Rosekit, een prachtige naam voor zo'n tedere kitten. Ze knikte goedkeurend en sloot haar ogen toen weer, ze beet hard op de stok toen ze een wee voelde die haar hele lichaam onder controle had. Ze perste weer, het deed ongelooflijke pijn, alleen moest ze verder en daarbij keek ze wel uit naar het ontmoeten van haar kittens. Het zou vast zo wel weer over zijn, de bevalling liep overal erg soepel. Rosekit had erg zielig gepiept toen ze net geboren was, hard en duidelijk. Sterk ook, ze zag er misschien erg breekbaar uit, maar haar lichaampje leek krachtig genoeg. Ze was blij dat Neverland de kitten had schoon gelikt zodat ze zelf niet hoefde te bewegen want de volgende kitten kwam al weer. Ze kromp een laatste keer in een waarna een rossig bolletje naast haar landde. Dit keer een zoontje. Net als Neverland een rode vacht. Een smal kittentje ook, erg smal voor de toch wel relatief brede Windclanner. Ze keek er naar en dacht na over de toekomst die de kitten zou kunnen hebben, onbekend. Ze hadden maar een erg klein beeld over de toekomst, konden als het ware maar een smal beeld zien van alles dat er was. Ze glimlachte toen ze de naam eindelijk wist. "Narrowkit, voor de onbekende toekomst," Murmelde ze waarna ze liefdevol naar de kitten toe boog en hem zelf schoon likte en naar haar buik drukte. De weeën waren even op gehouden en even dacht ze dat de bevalling over was totdat een erg pijnlijk wee alles weer startte. Een onrustige mauw verliet haar mond voordat ze zich weer inspande om de laatste kitten naar buiten te krijgen. Inmiddels begon ze aardig moe te worden, wat natuurlijk niet gek was. Ze was immers al een poosje aan het werk en had een aardig aantal kittens ter wereld gebracht. Ze perste zo snel mogelijk het laastste kittentje er uit. Een witte, een die net zo spierwit was als haar moeder en Whitelion. Een die haar aan Starclan, haar vader en Lizardpath deed denken. Eentje die haar deed denken aan hoop, geloof en vertrouwen. Vertrouwen in Lizardpath, Starclan, Everstar en Windclan deed haar de naam kiezen. De naam voor haar laatste dochtertje. Haar blauwe ogen traanden iets waarna ze voorzichtig een likje gaf aan de kitten en haar naast de andere kittens legde. "Faithkit, voor het vertrouwen en geloof in Starclan, Windclan en Lizardpath." Mauwde ze zachtjes, met vertrouwen in Starclan doelde ze op haar broer en vader, maar ergens ook op Everstar die met toestemming van Starclan een Leader was geworden. Een tevreden glimlachje lag om haar snoet waarna ze haar lichaam vermoeid liet rusten. Ze moest zeker even op adem komen. Ze wist dat haar kittens er allemaal sterk uit zagen, dus zouden ze vast ook wel gezond zijn. Ze had veel geluk gehad dat ze geen hulp nodig had gehad en haar lichaam het werk goed had gedaan. Ze keek Neverland aan waarna ze trots naar de kittens keek. Vijf pasgeboren kleintjes, met prachtige namen. Ze kon het geluk niet op.

Tag: Neverland, Rosekit, Bearkit, Safekit, Narrowkit, Faithkit, Icecloud en de rest.

In ongeveer twee Moons tijd was het kleine ding uitgegroeid tot een kitten, iets wat het katje zelf nog niet besefte. Klaar om geboren te worden, klaar om kennis te maken met de grote wereld en alle katten om zich heen. Drie van zijn siblings hadden de veilige ruimte in hun moeders buik al verlaten wat betekende dat alleen hij en zijn zusje nog over waren. En ook voor het rode katertje werd het tijd om de buik van zijn moeder te verlaten.
Het kleine ding belandde naast zijn moeder. De kou waarin in de kleine kitten terecht kwam deed hem even rillen. Een hoge en luide piep verliet zijn bekje. De ruwe kattentong van zijn moeder likte hem schoon. Vervolgens werd hij naar zijn moeders buik toe geholpen. Ondanks dat het katertje opvallend smal was leek het toch erg sterk. Het kleine ding zocht dan ookal snel zijn moeders buik af naar een tepel en begon te drinken.

Enkele manen waren verstreken, manen die haar de tijd hadden gegeven om te volgroeien tot een gezonde en kleine kitten. Eentje die pootjes had gekregen, haren en ogen. Die kon bewegen en uiteindelijk misschien zelfs op zichzelf ademen. Nu was het nog niet nodig, de gezonde verbinding die ze met haar moeder had zorgde ervoor dat ze zelf niet haar longen aan het werk hoefde te zetten. Geen van hen hoefde het, ze waren namelijk met een groot en knus aantal. Vijf gezonde kittens, vijf kittens die samen gezellig in de dikke buik zaten, een buik die niet al te veel ruimte gaf aan de nog ongeboren kleintjes. Nee, ze waren nu zo groot en sterk geworden dat ze elkaar soms bijna in de weg zaten, toch bleef het een knusse en warme plek, eentje die de jonge witte kitten niet wou verlaten, zeker niet als ze eenmaal zou weten hoe de harde buitenwereld was, hoe de koude haar in zijn greep zou houden en hoe pijnlijk het zou zijn als haar longetjes voor de eerste keer open klapten. Ze wist het allemaal niet, ze besefte te weinig om door te hebben dat het haar beurt was, haar tijd gekomen was om zich bij haar broers en zus te voegen op de koude grond in het midden van het kamp, een kamp die ze later in haar leven vol enthousiasme zou onderzoeken. Ze voelde hoe er aan haar lichaam gezogen werd, hoe ze de richting op ging naar haar broers en zus. Hoe haar moeders hart snel klopte. Ze voelde alles, maar beseffen deed ze het nog niet. Pas toen ze met een zachte plof op de grond viel naast haar moeder en het vliesje weg gelikt was, pas toen had ze door dat ze niet meer in de buik was. Haar longen sloegen pijnlijk over en haar hart klopte snel, maar regelmatig. Ze piepte van de koude en de schrik, voordat ze onhandig bewoog, echt ver kwam ze niet, ze kon enkel trappelen met haar pootjes, haar kopje schuin houden en piepen. Pas toen een warme tong over haar toch wel ietwat koude lichaampje likte en ze tegen een warme vacht was gelegd leek ze over haar schrik heen te komen. Ze snufte wat aan de buik van haar moeder waarna ze de weeïge geur van de melk rook. Meteen klemde ze zich vast aan de tepel die nog vrij was en begon ze met snelle teugen te drinken. Zo snel zelfs dat ze er de hik van kreeg. Haar longen deden er haast zeer van, telkens als ze hikte, het geluidje klonk bijna als piepen, al was het duidelijk minder prettig. De volgende keer zou de kitten misschien leren om wat rustiger te drinken, om de hik te voorkomen. Maar voor nu, voor nu was ze relatief tevreden aan haar moeders buik, ondanks dat de wind nog steeds koud voelde.

De kleine kitten had het advies van Icecloud opgevolgd, en was opzoek gegaan naar andere Warriors om haar verhalen te vertellen. Na een spannend verhaal te hebben gehoord over de oude clans, Tigerclan, Leopardclan en Lionclan, was ze weer teruggerend naar Oceanbreeze, Neverland en Icecloud. Met grote ogen keek ze haar haar pleegmoeder. Ze had al tehoren gekregen wat er ging gebeuren, en nu was het waargekomen. 5 kleine hoopjes vacht lagen daar. 5 nieuwe kittens. Haar nieuwe broertjes en zusjes. Een klein wonder. Langzaam kwam ze dichterbij de kleine piepende wezentjes. Had zij er ook zo uitgezien? Ze leken zo breekbaar... Maar dat mocht niet de pret bederven toch? Ja. Zij was nu hun grote zus. Misschien niet in bloed, maar de kitten was te jong daarover na te denken. Ze had nu kleine broertjes en zusjes. Ze zou voor hun zorgen. Ze zou met hun spelen. Ja, daar keek ze naar uit. Nieuwe speelmaatjes. En een groepje waar ze bijpaste. Waar ze mee onder een moeder heeft gelegen. En wie weet zouden de kittens tegen haar opkijken. Met een trots gevoel rechtte ze een beetje haar rug, om groter te lijken. Niet dat de kittens veel zagen, de meeste zaten bij Oceanbreeze te drinken. Wacht.. Ze zouden toch niet alles opdrinken?

Onderwerp: Re: [Sharing tongues!] Preparing for the day