That's what I do

Stilletjes zat de tabby al een tijdje aan de grens te staren. Windclan. Opzich had hij wel wat respect voor andere Clans... Als ze maar geen oorlog voerden, en dat was momenteel nu wel 't geval. Halflion was niet zo'n voorstander van strijd en oorlog over 'n stukje land, maar wie was een kleine kater tegen een hele vechtlustige Clan? Hij was ervan overtuigd dat zeker zestig procent van zijn clangenoten liefst de eerste Windclanner die hij tegenkwam de oren van hun lijf scheurde. Bij Windclan zou het waarschijnlijk niet veel anders zijn, maar ook Half was er van overtuigd dat daar katten zaten die niet erg oorlogsgezind waren. Hoe zat 't met de medicine cats? Hij had onlangs gehoord dat ze er een nieuwe medicine apprentice bijhadden... Routpaw. Een jonge poes, maar ze zou waarschijnlijk ook wel volgestampt worden met het idee dat ShadowClan evil was. Jammer. Zelfs de jeugd verpestten ze al.

- Routpaw! ^^

Ze moest hier echt wat minder vaak gaan komen.
De poes was opzoek geweest naar Smeerwortel, een plant waarvan Lizard pas had uitgelegd hoe en waar je het moest verkrijgen. Ze liep dan ook triomfantelijk met een wortel in haar bek toen ze zich besefte dat Four trees eigenlijk best wel dichtbij waren. De jonge poes kwam hier vaak, vaker dan goed was misschien. Maar de vier bomen die boven iedereen uitrezen hadden iets indrukwekkend, iets....Routpaw had er geen woorden voor. Het was haast alsof de vier eiken hoog genoeg waren om bij Starclan uit te komen, dat de sterren katten vanaf daar op hen neer keken. Dat haar moeder... De poes schudde haar kop en focuste zich op haar omgeving, waarna ze constateerde dat ze niet alleen was. "H-hallo?"Stamelde ze tegen de vreemde Shadowclanner.

Er kwam een mooie bruin met witte poes tevoorschijn, rond apprentice-leeftijd. "H-hallo?" Ze had een wortel in haar bek, niet zo'n alledaags zicht van een leerling. Toch besloot Halflion beleefd te blijven zoals altijd, knikte en neeg zijn kop een stukje naar beneden. Ja, manieren moesten er zijn bij de ladies, en bij de katers was hij meer droger en harder dan bij de dames, dat moest hij toegeven. Maar hij was toch van nature een charmeur, dus waarom zou hij 't niet tonen? "Goedendag juffrouw," sprak hij en knikte kalmpjes. Zijn blik vestigde zich in de groene ogen van haar en hij zette een stap in haar richting tot hij met zijn klauwen aan zijn kant van de grens stond. Hij kon geen stap dichter, anders kon hij nog wel eens een boze apprentice op zijn dak krijgen. "Wat brengt je hier, als ik vragen mag?"