Goner

I am a goner
Somebody catch my breath

Met een uitdrukkingsloos gezicht volgde hij haar dieper de stad in, zijn tanden op elkaar geklemd om zo te voorkomen dat er meer woorden uit kwamen dan hij lief had. De stilte die tussen hen in hing was koud en onbekend, pijnlijk, eigenlijk. Daarom was hij haast blij toen het kamp voor hen opdoemden, de gammele schuurtjes en het gekrijs van vechtende katten was hem maar al te bekend. Wat een hartelijk sfeertje toch weer.
Hij merkte hoe ze van alle kanten aangekeken werden door kwade ogen, een 'welkom terug' kon hij wel op zijn buik schrijven, maar dat hoefde hij ook eigenlijk helemaal niet meer. Ieder van deze katten mocht hem vuile blikken toe werpen, het deerde hem weinig. Het enige waar hij bang voor was, was dat zijn kittens hem zo terug zouden zien. Hij leek meer op een gevangenen dan de vrije kat die hij ooit was geweest. Dat was dan ook de enige reden dat hij z'n kop toch nog wat fier in de lucht had, over zijn lijk dat hij hier als een gevangenen zou worden gezien.
Zira liep hem voor naar Claw's barn, waar hij rustig voor ging zitten, weigerend Zira ook maar aan te kijken. "Goedenavond, Claw." Klonk zijn stem enkel, zich afvragend of hij überhaupt de kans zou krijgen om zijn verhaal te vertellen.

Don't let me be gone
Don't let me be gone

-Claw &nd Zira, het godmodden van Zira is met toestemming van Loïs!

De toch terug duurde natuurlijk wel even, en het was pijnlijk. Zira wilde tijd hebben om na te denken, om op zichzelf te zijn, te herhalen wat ze nu allemaal ook alweer gezegd had. Op het moment kon ze niet helder nadenken en leken haar gedachtes overstemd te worden door gevoelens, en het was een heel nare ervaring. Waarom had Jinx zich zo diep in haar weten te graveren? Waarom leek het alsof ze de scheuren die hij gemaakt had niet meer dichten kon?
Gelukkig kwam toen toch het kamp in beeld, en ze knikte naar de twee katten die het kamp bewaakte. Alles was strenger geworden nu twolegs een steeds grotere dreiging werden. Het leek wel alsof het gebied hier binnenkort onbewoonbaar zou worden, en dan hadden ze een flink probleem. Zira riep recht op Claw zijn barn af, haar houding alsof ze dit zonder twijfel deed. Maar diep binnenin haar voelde ze angst voor hem, wilde ze hem laten gaan, vluchten voordat de meedogenloze leider hem zou vermoordden. Maar dat kon nu niet meer, katten hadden hem gezien en waren al achter zijn rug om aan het fluisteren. Sommigen wat subtieler dan anderen, en ze kon hier en daar ook opvangen dat ze zwak werd genoemd. Haar blik verstrakte. Het tegendeel was waar; ze was ontzettend sterk om de knoop door te hakken en hem hier terug te brengen, ze deed dit tegen haar eigen interest in. Maar het was moeilijk om dit te onthouden wanneer het lijkt alsof iedereen over je praat. Maar meer dan een halve minuut duurde deze kwelling niet, ze waren inmiddels aangekomen bij de barn van de leader en ze krabde kort aan het hout naast de opening om aan te tonen dat ze naar binnen zou komen, waarna ze Jinx met een blik alsof hij enkel vuilnis was wenkte. Toen Claw begon met praten, was het moeilijk voor haar om haar gezicht strak te houden en niet in te zakken. Maar ze deed het, het lukte haar zelfs zonder enige hapering in haar masker. "Hij claimt om ontvoerd te zijn door twolegs, Claw. Het leek me jouw taak om te beslissen of hij blijft leven of niet." haar stem klonk zo anders dan dat ze zich voelde. Het voelde alsof ze zojuist door het ijs gezakt was, en er enkel ontzettend koud water om zich heen was, dat ze de opening niet meer kon vinden en dat ze langzaam aan het verdrinken was. Maar haar stem was zo koud als het ijs zelf, en ze wist de pijn om te zetten in kracht, zoals ze al zo vaak had moeten doen. Maar het was oh zo lastig, en ze wist niet hoe lang ze het zou volhouden totdat ze te weinig lucht kreeg.

De kater verroerde zich amper toen ze binnen kwamen, alsof dit enkel een dagelijkse bezigheid die hij oh zo vaak al had uitgevoerd.“Goh.” Zijn woorden waren zo koud als ijs, maar Jinx ontmoette zijn blik zonder angst. Hij zwoer geen emotie te laten zien, als Zira zo ijzig hieronder zou blijven, zou hij dat ook doen. “De laatste keer dat we het over jou hebben gehad werd je dood en anders vogelvrij verklaard.” Hij zette zichzelf neer op de grond, zonder Zira ook maar aan te kijken. "Ook goed jou weer te zien, Claw."Zijn stem was al even koud en sarcastisch. "Hij claimt om ontvoerd te zijn door twolegs, Claw. Het leek me jouw taak om te beslissen of hij blijft leven of niet." Hij trok enkel even met zijn oor bij haar woorden, het enige teken dat hij zich besefte dat ze hier ook was. Ze gelooft me niet was het enige waar hij aan kon denken. Hij wilde het zo graag tegen haar schreeuwen, de storm die zich meester probeerde te maken over zijn lichaam naar buiten laten. Maar hij deed het tegendeel, kalm bleef hij zitten. "Ik heb als kitten enkele maanden bij een gezin gewoond met mijn broer, totdat ik ben weggelopen. Deze mensen vonden mij op een zwak moment terug en verhuisden naar een huis hier ver vandaan."Waarom voelden zijn woorden zo leeg? "Ze hebben mijn halsband afgenomen." De kater vertelde de waarheid, maar of Claw dit aan zou nemen wist hij niet. Zijn nagels schoten uit hun hulzen, wetend dat als Claw hem aanviel, het een gevecht tot de dood zou worden. Toch voelde hij vreemd genoeg geen angst, er was enkel een leegte. Er was toch al niet veel meer over van zijn geest, dus wat deed het lichaam er dan nog toe. Zira had zijn hart al onder haar koude klauwen tot moest geknepen.

De zwarte leider was zo bars als altijd, hem had de tijd niet veranderd. Als hij niet in zo'n benarde situatie had gezeten, had Jinx erom kunnen lachen. De kater stond op en liep op hem af en stopte pas toen ze neus aan neus stonden. Hij maakte zich wat groter en even wilde hij hetzelfde doen om hem op zijn zenuwen te wekren, maar de kater besloot zijn hersenen te gebruiken en dat niet te doen. “Het gaat er niet om of je nu wel of niet de waarheid verteld. Eigenlijk interesseert het mij ook niet. Het feit blijft dat ik je vogelvrij heb verklaard en zoiets moeilijk ongedaan te maken is. Dus geef mij een reden om dat wel te doen.” Jinx liet niets blijken, afgezien van het feit dat hij kort met zijn zwarte oor trok. Dat was echter niet uit angst. Na wat er tussen hem en Zira was gebeurt voelde hij amper iets behalve een koude onverschilligheid. Misschien wad dat wel wat deze situatie zo gevaarlijk maakte, hij had niets meer te verliezen.
Nee, hij trok met zijn oor uit twijfel. Jinx wist zelf maar al te goed dat hij de waarheid sprak, maar vanaf Claw's standpunt zou hij ook allemaal lulkoek kunnen praten, wist hij veel. Jinx keek hem strak aan in zijn haast identieke geel-groene ogen en besefte dat hij twee keuzes had; ofwel kon hij een enorm Furball verhaal ophangen en een beetje slijmen, ofwel hij moest het er maar op wagen en wat riskant op tafel leggen. Jinx besloot het laatste te doen, Claw was wel de laatste die hem medelijden zou tonen. "Omdat, Claw, ik een goede vechter met veel kracht ben. Daar kan je niet om heen. En na een nederlaag tegen zowel Shadowclan als het verlies van Thunderclan, heb ik het idee dat je mij wel nodig hebt in dit zooitje dat zich een clan noemt."Sprak hij bars en ijzig koud, zonder ook maar één moment zijn blik af te wendden. Het was waar, hij was een geharde en slimme vechter. Nu kwam het alleen even mooi uit dat een rode kater hem had ingelicht over de laatste paar incidentjes met de clans.

Edit; oeps, zie dat ik voor m'n beurt gepost heb :') Sorry!

Ze luisterde naar de woordenwisseling tussen de twee, haar gezicht rustig, maar vanbinnen ging haar hart hevig tekeer. Het voelde alsof hij met iedere slag een grotere scheur kreeg, en ieder moment uit elkaar kon spatten. Maar het verstoppen van gevoelens was ondertussen zo normaal voor haar geworden, dat hier niets van te zien was. De laatste keer dat ze echt volledig emotie's had laten zien had deze groep haar uitgekotst, en ze was niet van plan om dit nog een keer te hebben.
Het stelde haar gerust dat Jinx zijn standpunt goed was, en niet enkel valse praat of slecht verwoord. Hij had een bepaalde kracht in haar stem die haar buik toch even deed doen samentrekken, en ze voelde dat oude gevoel dat ze altijd rondom hem gevoeld had. Haar rode blik gleed naar Claw. Nu was het enkel afwachten wat zijn antwoord zou worden.

Hij leek even geërgerd te zijn toen Jinx zijn zwarte neus op de fouten drukte die hij had gemaakt, maar de kater ging er verder niet op in. Claw knikte enkel en keek hem nog even strak aan voordat meneer eindelijk besloot zijn mond open te trekken. “Zorg dat je weer een halsband krijgt.” Zijn zwarte staart wees naar de deur en dat was alles. Meer woorden maakte hij er niet aan vuil en Zira leek dat ook niet van plan te zijn. Was het dan allemaal zo simpel? Betekende hij zo weinig dat hij niet eens een paar scheldwoorden of iets dergelijks waard was? Jinx grauwde enkel kort geërgerd en draaide zich met een zwiep van zijn staart om. "Ja, baas."Klonk zijn stem koud en sarcastisch waarna hij zonder er nog meer woorden aan vuil te maken zijn schuur verliet.