∆ Dog experience [Gevechttopic]

Languit lag de rosse kater naast de deur van Barn Two. De ingang stond een aardig einde open zodat de Mothercats konden zien wat er gebeurde. Enkele kittens klauterde over zijn lichaam. Een speelde met het puntje van zijn staart dat in een zacht tempo op de grond tikte. Een andere was bezig met zijn voorpoot die op het zelfde tempo bewoog. Ondanks dat de kittens speelde had hij zijn aandacht niet bij hun. Zijn aandacht ging oplettend door het kamp. Ondanks dat hij de kittens wat te doen gaf voerde hij zijn taak zo goed mogelijk uit. De rosse kater hief zijn kop dan ook meteen toen een kat hijgend het kamp in gerend kwam en richting Claw ging. Hellhound ging rechtop liggen toen Claw het muurtje op sprong. Er was iets aan de hand. “Honden!” De groene ogen van de kater werden groot meteen sprong hij overeind. Zo snel als hij kon raapte hij zo veel mogelijk kittens aan hun nek op en bracht ze met snelle passen de barn in. De oudere die al konden lopen volgde hem. “Bescherm de kittens en houdt die beesten tegen.” Hoorde hij de zwarte kater zeggen toen hij zich de barn weer uit haastte. Snel zochten zijn ogen naar de honden, zodra ze gespot waren stak hij zijn kop de barn in. "Blijf hier en wees stil," gebood hij de kittens en Mothercats. Met zijn schouders gaf hij een zo hard mogelijke duw tegen de deur waardoor die iets verder dicht ging. Zo zou een hond niet zomaar de katten in de barn kunnen zien en er waarschijnlijk ook niet direct op af gaan. Opnieuw zochten zijn ogen naar de honden. Een er van rende blaffend in het rond, dat zou zijn eerste doelwit worden. Het was een middelgrote hond maar dat betekende niet dat hij hem alleen aan zou kunnen. Iemand moest hem volgen. Het was een belangrijke om weg te krijgen gezien het geblaf. Dat zou de Twolegs lokken, verdomde Twolegs die de verdomde beesten hadden losgelaten. Hellhound rende zodat hij in het pad van de hond terecht kwam. Boos blies hij naar het beest waardoor het remde en een vossenlengte of twee voor hem stilstond. Het geblaf maakte al snel plaats voor gegrom zijn kant op.

Cyber lag nog te soezen aan de rand van barn Two toen plots lawaai in de verte klonk. Hij hief nog slaperig zijn dikke kop op toen hij wazig zag hoe Claw een muurtje op sprong. "Wat nu weer." Hij zette zich recht en spitste zijn gehavende oren. "Honden!" Zijn kilgroene kijkers sperden open en in één ruk zag hij alles vlijmscherp. Cyber hoorde het geraas van zware poten die takken doorbraken en het angstaanjagende geblaf dat die beesten voortproduceerden. Hij draaide zijn hoofd in een slag naar links en keek naar de deur van barn two toen hij Hellhound zag, die vervelende pluizenbol. Hij wou net iets roepen naar hellhound toen hij één van de honden zag. "Wat zit je nou zo onozel rond te lopen puppy." siste hij van ergenis om wat hij zag. Honden hadden echt een brein ter grootte van een muis hé. De zwart-witte kater zette een poot vooruit met de intensie op de hond af te stormen, toen hij net omkeek naar mister fluff. Deze was alle kittens in veiligheid aan het brengen en liep vervolgens op de hond af. "Hé Hellhound! Need help?" Voor hij een antwoord had spurtte Cyber naar de hond toen, en ging naast de rosse kater staan. "Plan?"

"Hé Hellhound! Need help?" Hellhound draaide zijn oren richting de stem. Zijn ogen hield hij strak op de hond gezien die altijd een onverwachte beweging zou kunnen maken. De stem was afkomstig van Cyber en ondanks zijn rustigheid de laatste tijd was het een ervaren vechter. Binnen enkele secondes stond de zwart witte kater naast hem. "Plan?" Vroeg Cyber hem vervolgens. Hij had niet verwacht dat een kater zoals Cyber het plan aan hem over zou laten. Eerst nagaan wat ze tegenover ze hadden staan. Een middelgrote hond. Gevoelige punten waren de snuit, buik en de binnenkant van de poten. Ze moesten of de hond uitlokken zodat hij zou proberen te bijten en ze bij zijn snuit konden of een van hun zou er onder moeten. Het enige voordeel dat ze hadden was in nummers, hij kon zijn kop maar aan één kan tegelijkertijd hebben. "Een leid hem af de ander raakt, dat lijkt me de beste tactiek hier. Tenzij jij een beter plan hebt?" Tegelijk aanvallen was ook een optie maar daarmee zou je riskeren dat een van de twee gebeten werd. En een honden beet was wel een van de laatste dingen waar je zin in had. Helemaal in een clan zonder Medicinecat.

Cyber keek toe hoe de rosse kater nadacht, terwijl deze zijn ogen strak op de hond hield. Toen Hellhound begon te praten knikte Cyber, "Goed, één ding... blijf gefocused als je heel wilt blijven" zei hij met een zelfzekere lach erop volgend. Cyber keek terug naar de hond, die grommend dichterbij stapte. "Wachten.." Cyber zakte lichtjes door zijn poten en spande zijn spieren aan. Stom misbaksel, je was dom. Gewoonweg dom. Er direct onderdoor was geen goed plan, want dan zou de hond nog te gefocused zijn en je direct aanvallen. Ze moesten hem in de war brengen en eerst een paar kleinere bewegingen doen. "Oké Hellhound, ik loop naar de linkse kant van de hond en doe een schijnbeweging, of ik hem ook echt raakt of niet moet ik zien naargelang hoe veilig het is.." Cyber greens "Gewonde katten zijn immers enkel voedsel voor de kits" Oké focus Stomme Cyber! "jij blijft een second langer hier staan en valt hem dan langs rechts aan. Oké?" Veel tijd om na te denken bleef er niet over want de hond kwam op de katten afgestormd. Cyber liep dan ook recht op de hond af. De hond minderde vaart en Cyber week naar links. "Pak me dan poodle!" siste de zware kat vol walging. De hond stopte met rennen, draaide zijn immens hoofd naar hem en deed een hap.. een hap lucht ja! Cyber was naar achteren gesprongen en gaf de hond een lelijke kras op de neus. Echter kon hij er geen kracht achterzetten wegens de te grote afstand tussen hem en de kop van de hond, geen bruikbare wonde dus maar wel een goede afleiding. De hond liet een verbaasde piep horen, gevolgd door een woest gegrom. Cyber zijn ogen dwaalden af naar hellhound, het viel te zien wat zijn gevechtscompaingon in petto had.

OCC;, eerste gevecht in lange tijd, dus moet er nog wat inkomen haha

Hoewel het nog vroeg was, had Zira de taak vandaag op zich genomen om op zoek te gaan naar Chawl. Ze was al een tijdje bezig - ze had immers opnieuw niet kunnen slapen, dus was ze ergens voor zonsopgang al weggegaan - maar geen één spoor leek te wijzen naar Claw's kitten. Haar maag rommelde lichtjes en ze bedacht zich dat ze nog niks gegeten had. Met een zucht staakte ze haar zoektocht, net zoals de dagen voorheen, en ging ze op zoek naar een redelijke prooi. Echter leek er niet al te veel wakker zijn op het moment naast vogels, en om heel eerlijk te zijn had ze niet al te veel zin om zoveel moeite te doen voor hen. Dus besloot ze richting kamp te lopen, om hier hopelijk onderweg naartoe nog iets op te pikken. Echter rook ze een hele andere geur, naarmate ze dichterbij het kamp kwam. Een gespannen frons gleed over haar gelaat, en ze versnelde haar pas. De geur van honden hing all over the place, en leek steeds sterker te worden hoe verder ze liep. Ze versnelde haar pas zodat ze nu op haar hoogste snelheid ging, en racete door de straten heen. Vanwaar deze bezorgdheid kwam - want het was niet alleen maar een probleem, ze was werkelijk bezorgd - wist ze niet, ze kon zich enkel bedenken dat haar vlees en bloed daar in het kamp zat, en dat ze in gevaar waren. Dat dit moederinstinct was die het van haar overnam had ze niet door. Ze was verward, maar bleef op topsnelheid doorrennen, totdat ze aankwam en vijf grote honden zag. Haar ogen gingen door de massa katten heen die gealarmeerd verzamelden en bleven haken op Claw. Meteen rende ze naar hem toe, en kwam licht hijgend bij hem aan. "Claw! Wat..?" Echter kwam er voordat ze haar zin af kon maken een hond op hen af, waarschijnlijk had zij zijn aandacht getrokken. Ze gromde licht toen deze naar hen hapte, en Claw liet zijn klauwen al in zijn schouder boren. Zira bolde haar rug, maakte zich groot en spande haar spieren aan. Met een harde sis schoot ze naar voren en beet ze hard in zijn nek, waarbij ze haar klauwen in zijn borst en rug duwde, zodat ze half aan hem hing. Ze bewoog zo hard ze kon met haar kop, in de hoop zo de meeste schade te doen.

Tag: Claw

Overzicht (overnemen in je post!):

Nyra had er vandaag een stevige training opzitten. Ze was heel de dag weg geweest om samen met haar mentor te gaan trainen en was dan ook moe van alle inspanningen die ze geleverd had. Haar ogen schoten dan ook open toen Claw aankondigde dat er honden aankwamen. Niet één hond, ook geen twee, maar wel 5honden. Nyra's hartje klopte in haar keel toen ze zag dat één hond zich omdraaide, van de grote groep katten, en haar richting uitliep. Haar haren gingen overeind staan en haar nagels boorden zich in de grond. De tijd leek enorm traag te gaan. Het was alsof de hond in slow-motion op haar afkwam, al kon dat ook haar angst zijn die daar voor zorgde. Nyra sprong half opzij, iets wat ze nog maar net vandaag geleerd had, en sloeg vervolgens stevig naar de kop van de hond, die dubbel zo groot was als haar. De hond liep iets verder door en draaide zich vervolgens weer om, om weer als een gek op haar af te lopen. Een kort moment draaide Nyra haar kopje naar haar moeder toe, ter controle of ze er nog was. Met dat ze zich terug naar de hond omdraaide, beukte hij met zijn kop tegen haar aan, zodat ze enkele meters verder belandde. De hond begon terug naar haar te lopen, maar week uiteindelijk af naar de barn waar de kittens verbleven. Als Chawl hier was geweest, zou hij in gevaar zijn geweest, net zoals zijn siblings nu. Nyra trok zichzelf dan ook direct recht, verbeet de pijn, en sprong recht op het beest. Ze zette haar tanden stevig in de rug van het beest en hield zich vast door haar klauwen stevig in zijn vel te zetten. Nog voordat de hond haar eraf kon gooien, sprong Nyra van zijn rug af en liep al blazend wat verder. De hond had amper schrammen, maar was wel kwader geworden en liep opnieuw op haar af, weg van de kittenbarn. Nyra ademde diep in en draaide zich zelf ook om, om weg te lopen. Vechten was voor haar geen optie, maar ze kon wel een poging doen om het beest weg te lokken. Right? Ze zette haar poten in beweging en wist het beest uit hun kamp te lokken, maar zichzelf in veiligheid brengen was nog een ander verhaal. Haar ogen stonden groot van angst. Ze hoorde de hond vlak achter zich blaffen en hoorde zijn poten op de grond roffelen. Het leek wel alsof hij bijna in haar nek stond te hijgen. Help! Ze had zo'n neiging om te roepen, maar wist niet of dit een teken van zwakte was. De Elite was niet zwak. Ze wist niet wat ze moest doen. Ze kon niet eeuwig lopen en nu ze weg was uit het kamp, wist ze niet eens of iemand haar wel zou kunnen helpen.

Tag: Zira (kort), open

Overzicht (overnemen in je post!):

Shark was tevreden over de training die Nyra en hij vandaag gedaan hadden. Hij had Nyra echter weggestuurd omdat hij zelf nog even iets wilde gaan doen, maar had haar wel gecomplimenteerd en gezegd dat ze vooruitgang boekten. Haar vechttechnieken gingen er op vooruit en het leek er op dat ze steeds beter wist hoe ze op een serieuze manier met haar training om moest gaan. Het deed Shark goed om te zien dat ze eindelijk een beetje haar plaatsje in de Elite op begon te zoeken. Het deed hem ook goed dat hij eindelijk eens in een Barn mocht slapen. Hij had inmiddels al vijf hondentanden verzameld. Deze rinkelden vol overgave aan zijn halsband terwijl hij met krachtige bewegingen door het woud rende. Zowel Nyra als hij waren moe geweest van hun training, hoewel Shark minder moe was dan Nyra waarschijnlijk. Hij was als Member wel vrij veel gewend en Nyra was het natuurlijk wat minder gewend om zo’n strenge trainingen te krijgen zoals ze nu deed, maar Shark moest toegeven dat ze het goed deed. Alex was sindsdien niet meer komen opdagen en van haar had Shark dus ook niet echt zo’n hoog aanzicht. Als hij de poes nog eens zou zien zou hij haar op haar donder geven. Ermine kon op de één of andere manier niet meer deelnemen aan de training, maar met haar was hij vanaf het begin al niet blij geweest. Eigenlijk had het drietal van katten die hij moest trainen bestaan uit een kat die hem niet mocht, een kat die alles niet serieus nam en een kat die een grote bek had, maar uiteindelijk het minste van hun allemaal bereikte. Nyra was op de één of andere manier op een zeer goede manier veranderd en had het het verste van hun allemaal geschopt. Shark werd uit zijn gedachten gehaald door het geblaf van honden. Het leidde naar de BloodClan border en Shark versnelde gealarmeerd zijn pas. Hij rende over hun border heen en vond zijn weg naar het kamp algauw. Onderweg kwam hij echter Nyra tegen… met een hond achter haar aan. Nyra was waarschijnlijk al moe van de training. Dit ging niet bepaald helpen. De kater liet een boze kreet varen en rende naar Nyra toe. ‘Nyra!’ schreeuwde hij. ‘Duik op de grond!’ Nadat hij dat geroepen had sprong hij over haar heen en belandde vol met zijn lichaam tegen dat van de hond. Ze vielen samen omver op de grond en Shark begon woest uit te halen met zijn nagels naar het verdomde beest. Hij hoopte dat Nyra mee zou gaan aanvallen zodat ze het beest of konden verdrijven of konden vermoorden. Met tweeën waren ze immers sterker dan alleen.

Overzicht (overnemen in je post!):

De kater probeerde eigenlijk zo veel mogelijk uit het kamp te blijven. Hij voelde er weinig voor om terug te keren naar een plaats waar ook zijn eigen kroost en Zira liepen, allen hadden waarschijnlijk toch een hekel aan hem. Liever hield hij zich in de stad, totdat hij de juiste woorden had gevonden om zijn problemen eindelijk het hoofd te bieden.
Hoe dan ook, hij bevond zich wel vaak in de omgeving van het kamp, al was het enkel om zijn 'clan' zo in de gaten te kunnen houden. Veel enthousiasme straalde hij echter niet uit. Zijn houding verranderde echter totaal toen hij de sterke geur van honden en het luide gekrijs van gevechten kon onderscheiden. De zwarte kater spurtte richting de ingang, waar hij een en al chaos aantrof. 5 enorme honden waren het kamp in gebroken en waren hier zoveel mogelijk schade aan het aanrichten.
Als versteend bleef hij daar staan, terwijl hij zag hoe Hellhound en Cyber een hond aanvielen. Toen hij Zira samen met Claw zag, was zijn eerste instinct om haar te komen helpen. Maar de grote poes zou dat toch niet waarderen, en hij wist dat ze het zelf aan zou kunnen. Claw en zij waren goede, nee, misschien wel de beste vechters van dit kamp.
Wie het echter niet aan zou kunnen, was zijn dochter Nyra, die langs hem heen het kamp uitrende met een enorme hond op de hielen. Zijn hart sprong in zijn keel terwijl hij de bleke poes in de stad zag verdwijnen.
Meteen bracht hij zijn eigen poten in beweging, zo hard als hij kon om de twee bij te houden, toen plots de hond werd onderschept. Een grote kater botste tegen het robuuste beest aan en rolde zo over de grond. Hij sprak bevelen naar Nyra, maar Jinx luisterde niet. Een luide strijdkreet weerklonk uit zijn bek. "Waag het niet, jij mormel." Bracht hij zachtjes en meer tegen zichzelf dan eender ander uit voordat hij zich ook het gevecht in gooide. Hij haakte zijn klauwen in de donkere vacht van de hond, terwijl hij zijn tanden in diens nek liet zakken, hopend zo de andere kater van de gevaarlijke tanden te beschermen. Het beest stijgerde en wist door wild te schudden hem van zich af te krijgen. Jinx kwam op zijn poten terecht en haalde al hissend uit naar de natte neus van de hond. "Als ik hem afleid, probeer jij hem dan bij de nek te pakken?" Bulderde hij tegen de vreemde kater. Ze kenden elkaar niet, maar als ze hier met z'n allen levend vandaan wilden komen konden ze niets anders dan samen werken.

Tag: Nyra, Shark

-Ook ik heb niet meegedaan aan het eerdere honden evenement, als deze post ongewenst is, zal ik 'm weghalen!

Overzicht (overnemen in je post!):

[

Het moment dat haar vader dat verschrikkende woord bulderede, leek het hele kamp ineens wakker te schudden. En daar waren ze. Kwijlende, woeste, stinkende honden. Plots was het alsof alles in slow motion veranderde. Ze zag wat er gebeurde, maar haar poten konden niet bewegen. Yu zag katten zich op honden storten en andersom, ze zag katten die de kits beschermde, maar het ging ongelofelijk snel. In har ooghoek zag ze een hond zich op een young-one storten. Wasabi! Gelukkig wist de poes zich onder het beest te krijgen, maar ze had hulp nodig. Ineens kon Yu weer bewegen, en was ze met een klap terug. Impulsief stormde ze op de hond af. Snel denken. Beuken zou niet werken, ze was er niet sterk genoeg voor. De poes rende lang de hond en haalde snel haar klauw over zijn flank. Het was niet diep, maar de hond had nu zijn blik even van Wasabi af. Ze keek de ander recht aan. "Go!

Overzicht (overnemen in je post!)::

"Goed, één ding... blijf gefocused als je heel wilt blijven." Zei de zwart witte kater met een glimlach die Hellhound vanuit zijn ooghoeken nog net kon zien. De hond kwam inmiddels grommend dichterbij gestapt. Nog heel even en ze zouden toeslaan. "Wachten.." zei Cyber terwijl hij langzaam dichter op de grond ging. Hellhound zakte zelf ook wat door zijn poten en spande zijn spieren zo dat zijn kracht in zijn achterpoten kwam te zitten. "Oké Hellhound, ik loop naar de linkse kant van de hond en doe een schijnbeweging, of ik hem ook echt raakt of niet moet ik zien naargelang hoe veilig het is.." Zei de oudere kater waarop Hellhound bevestigend knikte. "Gewonde katten zijn immers enkel voedsel voor de kits," vervolgde Cyber als een niet al te nuttige toevoeging. "Jij blijft een second langer hier staan en valt hem dan langs rechts aan. Oké?" Besloot Cyber waarop Hellhound nogmaals knikte. Klonk als een prima plan. Net op dat moment zette de hond af en kwam op hun af gestormd. Cyber ging er recht op af en week af naar links toen de hond afremde. Hellhound had ook een sprintje op het dier af ingezet. "Pak me dan poodle!" Een geamuseerde grijns verscheen op de kop van de rosse kater terwijl hij zijn bocht ongezien rechts langs het dier maakte. Het horen van de piep van de hond was het startsign. Hellhound haalde zijn klauwen zo hard mogelijk over de romp van de hond. Onverwachte pijn zorgde er voor dat de hond zich even ineen kromp om vervolgens zijn kop richting Hellhound te maken. Het beest viel voor zijn schijnbeweging dat hij naar onder wilde gaan. Doordat hij zijn kop naar beneden ging maakte het een prima opstapje voor Hellhound. Door het gewicht van de massieve kater werd de kop van de hond nog verder naar beneden geduwd en verzorgde de afzet met uitgeslagen klauwen voor een aardige kras op zijn kop. Zodra hij weer met twee poten op de grond landde zag hij hoe Nyra werd gebeukt door een andere hond en met het beest achter zich aan het kamp uit rende. Het was dat hij zich bezig moest houden met deze hond maar liever was hij achter haar aan te gaan om te helpen. Een ding mocht nu zeker zijn, the hound from hell was pissed. Momenteel wilde hij de hond liefst aan stukken scheuren. Hellhound blies zo hard mogelijk richting de hond die zo boos op hem leek te zijn dat hij Cyber vergat.

Overzicht (overnemen in je post!):

Dog experience

Alsof er een zwart-witte engel uit de hemel was neergedaald om haar te helpen, was Yu daar, de grote zus van Chawl en heel sympathiek persoon voor een Bloodclanner. De poes schraapte met een klauw over de flank van de hond, en meteen had Wasabi haar plan door - ze wilde de hond van haar weg lokken. Een dankbare blik was te zien in haar lichtblauwe ogen toen ze achteruit sprong om uit het bereik van het monster te springen, maar die werd doorboord door die van Yu, staalhard en recht. "Ga!"
Wat? Nee, dat ging ze niet doen; ze ging niet vluchten als een lafaard en de oudere poes zien verscheurd worden door een hond. De grijze poes kneep haar ogen even half dicht toen het beest zich naar de zwart-witte Bloodclanner draaide, en liet de adrenaline haar poten overnemen toen ze bijna gek van woede op de rug van de reusachtige hond klom, vervolgens zijn oor beetnam en hard naar links en rechts rukte. Ze weigerde los te laten, zelfs niet toen de metaalachtige smaak van bloed haar bijna deed overgeven. "Ik laat je hier niet achter." siste ze tussen het mondvol oor door en spuugde wat bloed uit. Bah, wat smaakten die beesten toch vies.

Overzicht (overnemen in je post!):

De hond was pissed.. en nog geen klein beetje ook niet. Hellhound had een geslaagde aanval uitgevoert, zo geslaagd dat Cyber eigenlijk niets dan enkel respect voor de kater kon hebben. Misschien kon die haarbal wel meer betekenen voor de Elite dan enkel wat verloren haren hier en daar. De hond kwam woest op de rosse kater afgestormd, leek de zwart-witte bodybuilder totaal vergeten te zijn. "Hé schoothond! Mij soms vergeten?" siste hij kwaad en vervolgens liep hij recht op de hond af. Wat dat mormel zelfs niet eens door had. Oké NU had dat hondding Cyber pist gemaakt! Dat de 'oh zo knappe' kater geen aandacht kreeg? Dat zou hij niet snel vergeten... oké misschien morgen al wel terug.. boeie. Cyber zette nog één keer af met zijn poten en liep recht onder de nietvermoedende hond zijn buik door, maar niet zomaar useless door lopen hoor! Zijn klauwen klapten zich uit en met een woest gehiss haalde hij de zachte buik van het mormel open. "Ha! Eigenschuld dikke buld!" Cyber kwam onder de hond vandaan, aan Hellhounds kant nu. Oh ow... één ding had hij niet gezien.. hier bevond de kop van de hond zich nou net. Cyber zag dit net iets te laat maar zijn poten liepen uit reflecs nog net een eind verder. Echter hapten de immense kaken van de hond in zijn staart waarbij Cyber onderuit werd gehaald en met zijn kin op de grond smakte. Hij gromde van de pijn, kon nog net een kreet onderdrukken -dat was immers niet zo stoer geweest-. De hond sleepte hem over de grond, oude wondes begonnen terug te bloeden bij Cyber. Oh hier ging dat Ding spijt van hebben. De kat kroop in een bolletje en wachtte geduldig af totdat hij dichter bij de kop van het dier geraakte. "Neem dit!" Brulde Cyber luid. Hij sloeg zijn klauwen opnieuw uit en klampte zich vast in de oogbal van de hond, die al jankent zijn bloedende staart losliet. Cyber krapte nog eens goed in het oog en klampte zich vast op de rest van de hond zijn immens gezicht. "Hellhound!" Was zijn subtiele hint, de kat kon goed gebruik maken van zijn daden. De hond zou nu niet alles kunnen zien aankomen door de kat voor zijn ogen.

overzicht. overnemen in je post!:

De klap op de grond had er even voor gezorgd dat de lucht uit Shark’s longen werd geperst. De hond was vrij groot en zijn gewicht zwaar als het op je terechtkwam, maar het was dat geweest of Nyra die haar staart was kwijtgeraakt. De afstand tussen de hond en haar was klein geweest omdat Nyra ook kleiner was dan de hond waardoor zijn massieve poten haar al snel in hadden kunnen halen. Maar goed, dat was niet gebeurd en daar ging hij niet over verder denken ook niet. Hij had al zijn aandacht nu nodig voor dit gevecht. Hij ontblootte zijn tanden dreigend naar het beest, maar moest zijn kop terugtrekken. Nog net op tijd ontweek hij de grote klauw die tegen zijn kopje wilde slaan en Shark sloeg terug met uitgeklapte nagels naar de hond. Zijn klauwen reken nog net niet langs de keel van de hond af en de hond sprong grommend een beetje terug. Hij hief zich op zijn achterpoten en wilde Shark weer aanvallen, maar plotseling was er een andere kat die de hond afleidde. Shark ging voor Nyra stond zodat het zicht op haar geblokkeerd werd en keek eerst even verbaasd zijnde naar de kat. Hij opende zijn bekje en rook de vage Elite-geur, maar rook ook nog een andere geur die hij niet goed kon plaatsen door de stank van de hond. Hij herkende de kater niet en had hem ook nog niet eerder gezien, maar knipperde wel dankbaar met zijn ogen naar de kater toen deze hem aansprak. Hij gaf een knikje. ‘Geen zorgen,’ siste hij. ‘Deze hond hebben we weg in no time.’ Daarna concentreerde hij zich op de hond, maar besefte dat dit een uitstekende training voor Nyra zou zijn. Hij wenkte de poes met zijn staart. ‘Nyra,’ bromde hij. ‘Leid deze hond samen met de andere kater af. Zo heb ik meer kans om bij zijn nek te komen en kunnen we hem sneller wegkrijgen.’ Hij keek haar strak aan. ‘Niet bang zijn,’ zei hij. ‘Als je goed naar de andere kater luistert dan zal je niks overkomen.’ Hij had geen idee dat de zwarte kater de vader was van Nyra. Hij draaide zich weer om naar de hond toe en wachtte op een opening om aan te vallen.

overzicht. overnemen in je post!:

Tot haar frustratie leek de young-one andere plannen te hebben. Natuurlijk begreep Yu het wel. Zo jong was Wasabi ook weer niet, en ze wou zichzelf bewijzen, haar clanmates beschermen. Ze was alleen zo bang dat de poes verscheurd zou worden door de kwijlende hond. Dezelfde kwijlende hond die haar nu woest aanstaarde. Plots zag ze Wasabi op de gespierde zwarte rug verschijnen en in zijn oor bijten. Het was geen slechte move, maar wel gevaarlijk. Als de hond zich op de grond zou werpen, zou dat een flinke klap zijn voor een jonge kat. Maar de hond was nu afgeleid. De gevlekte poes nam deze kans en haalde uit naar de snuit van het beest. Hij jankte, voor hij naar voren dook met klappende kaken. Pijn schoot door Yu's oor, hij had haar geraakt. Ze knarste met haar tanden en sprong naar achter, klaar om hem nog een keer aan te vallen als het nodig was. "Wasabi!" Brulde ze, proberend een tactiek te bedenken, "Kom daar van af!"

overzicht. overnemen in je post!:

Nyra haar tempo werd aanzienlijk minder naarmate ze verder van het park wegliep. Ze was moe, moe van de enorme inspanningen de laatste paar dagen. Ze was dan ook blij toen Shark ineens voor haar verscheen. Bijna automatisch zakte ze door haar pootjes, terwijl ze tegelijkertijd ook probeerde te stoppen. Ze was laag genoeg zodat Shark over haar kon springen, maar schoof nog wat verder in het stof. Nyra schuifelde vervolgens, bijna uit automatisme, naar achteren, richting een lege doos. Ze was bang, wat logisch was. Ze had ondertussen geleerd om te vechten, om te vechten met katten, maar dit was totaal iets anders. Ze waren ook zo groot. Ze zakten wat door haar pootjes, hield zich zo klein mogelijk terwijl ze het beest in de gaten hield, dat zich nu gefocust had op haar mentor. Nyra's oogjes werden iets groter toen ze een andere zwarte kater zag verschijnen. Papa? Wat er vervolgens gebeurde ging haar te snel. Nyra zat nog in een bubbel van gedachten en angst en werd er uit gehaald toen Shark haar naam zei. ‘Leid deze hond samen met de andere kater af. Zo heb ik meer kans om bij zijn nek te komen en kunnen we hem sneller wegkrijgen.’ Ze keek naar Shark en fronste even weifelend of dit wel zo'n goed idee was. ‘Niet bang zijn,’ Dat was ze dus wel. Dit was de eerste keer dat ze een hond zag en meteen werd er van haar verwacht dat ze niet bang moest zijn, ook al wilde dat beest haar in één hap opeten. Nyra schudde met haar kopje. Ze wilde niet. Ze wilde veilig achter deze doos blijven zitten, uit het zich van de hond. ‘Als je goed naar de andere kater luistert dan zal je niks overkomen.’ De andere kat. Haar vader. Na lange tijd zag ze hem eindelijk terug en stelde ze hem teleur. Ondanks dat ze wel wilde helpen en hem en haar mentor trots maken, bleef Nyra als verstijfd zitten. Ze kon dit nog niet.

Met een geamuseerde blik in zijn ogen zag Hellhound hoe Cyber tot onder de buik van de hond doorliep. "Ha! Eigenschuld dikke buld!" Riep de zwart witte kater terwijl hij zijn klauwen over de buik van het beest haalde. Cyber kwam aan zijn kant er weer onderuit maar leek er niet aan te denken dat de hond nu aardig pissig op hem was. Nog net wist het grote beest de staart van de kater tussen zijn kaken te klemmen. Cyber werd onderuit getrokken en door de hond een stuk meegenomen. De kater had zich tot een bolletje gemaakt wat er voor zorgde dat schade beperkt bleef. "Neem dit!" Riep Cyber uit waarna hij zijn klauwen in de kop van de hond sloeg. En vreselijk gejank kwam van de hond die aan een kant onvermijdelijk blind was nu. En precies daar zat zijn kans, aan een kant had het dier nu vrijwel geen zicht. "Hellhound!" Riep Cyber, hij had het zelfde idee gehad. De rosse kater bevond zich inmiddels al in de blinde hoek van de hond en kwam snel dichterbij. Hij wist niet hoe lang Cyber nog aan de kop zou kunnen blijven hangen, dit moest snel gebeuren. "Al bezig!" Riep hij terug terwijl hij op zijn achter poten ging staan voor extra effect en kracht in zijn volgende aanval. Met alle verzamelde kracht haalde de kater zijn klauwen van de bovenkant naar de onderkant van de hond zijn flank. Voor op tijd weg duiken was alleen geen tijd meer. De hond beet in zijn richting, met Cyber nog aan de kop hangen. Zijn linker achterpoot schraapte langs de voortanden van de hond. Hij had zijn poot nog maar het zat vol met middel diepe wonden. De hond leek zelf ook door te hebben dat hij niet kon winnen en begon te rennen. Zonder zicht of een richting. Alles wat Hellhound kon doen op het moment was er achteraan rennen, de stekende pijn in zijn poot zo veel mogelijk negerend.

Overzicht (overnemen in je post!):