Buttersweet symphony. [&BUTTERSTAR]

‘Voor de laatste keer,’ sprak Butterpaw nu echt geïrriteerd zijnde. ‘Je moet je rug láger houden en je poten verder uit elkaar zetten zodat je niet zo met je poten over de bosgrond schuurt. Een muis hoort je van een kilometer ver al aankomen.’ Hoofdschuddend keek Butterpaw naar de zes moons oude Apprentice die mee was gekomen op de hunting patrol. Ze was erg onhandig en leek niet goed te weten wat ze moest doen. Vanuit zijn ooghoeken zag Butterpaw dat de Warrior’s die mee waren gekomen hem aankeken. De één had een geïrriteerde uitdrukking omdat hij de Apprentice de les voorlas, de ander leek wel geamuseerd te zijn en gaf zelfs een goedkeurend knikje. Nerveus zijnde keek de Apprentice hem aan, volgde zijn opdrachten en maakte vervolgens een mislukte sprong. De muis rende weg en Butterpaw stak zijn klauwen kwaad in de bosgrond. De Apprentice keek hem met grote ogen aan. ‘Wat denk je dat ik ga doen?’ vroeg hij bot. ‘Je slaan? Alhoewel je wel een klap verdient.’ Deze keer keken beide Warrior’s boos naar hem en Butterpaw zuchtte, haalde zijn schouders op en boog zich naar voren om zijn eigen prooi op te rapen die hij eigenlijk allang naar het kamp had moeten brengen. Maar goed, orders volgen die niet afkomstig waren van de hogere rangen was niet bepaald aan hem besteed. Toch begon hij al richting het kamp te gooien en gooide de prooi op de prooistapel. ‘Er zitten toch echt mislukkelingen tussen de katten van de RiverClan,’ zei hij zuchtend, denkend aan de Apprentice. Hij wist dat niet iedereen zo snel dingen kon oppikken zoals hij, maar dit sloeg toch echt alles. Hij opende zijn bek toen hij de geur van Butterstar rook en draaide zijn kopje naar haar Den. Zou ze zijn opmerking gehoord hebben? Hij zat wel lichtelijk in de problemen àls ze het al gehoord had.

Butterpaw zweerde dat hij zijn hart even over voelde slaan van paniek toen Butterstar hem naderde, al liet zijn blik dat natuurlijk niet merken. Nee, hij zou zichzelf liever de dood in jagen dan dat hij ook maar iets van angstige of paniekerige emoties liet merken naar iemand toe, al was diegene zijn moeder of de Clanleader. Hij was zichzelf bewust dat hij een moederskindje was, maar het was nu ook weer niet zo dat hij zijn diepste emoties aan haar ging vertellen. Hij hield veel van haar, maar hij vond eerder dat ze bij hem terechtkon dat andersom. In elk geval naderde Butterstar hem en Butterpaw draaide zijn kopje naar de leader waar zijn moeder hem naar had vernoemd. Of hij ging er toch vanuit dat zijn moeder hem naar de leader had vernoemd. Of misschien wel zijn vader, al repte zijn moeder daar met geen woord over en was hij daar vrij gefrustreerd over. ‘Eigenlijk wel ja,’ zei hij en hij hief zijn kopje arrogant in de lucht, maar rolde met zijn ogen naar haar ten teken dat ze het niet te serieus moest nemen. Alhoewel… Hij vond zichzelf best wel een potentiële Deputy. Maar hij liet zijn moeder rustig verder Deputy zijn, hoor. Hij was toch nog niet klaar voor zo’n grote verantwoordelijkheid. Eerst moest hij maar eens Warrior worden en dan Apprentice’s krijgen en dan zou hij wel verder zien, maar hij zou zeker wel in het hoog aanzien van Butterstar willen staan. ‘Omdat mijn lieve moeder momenteel Deputy is,’ – hij kon niet laten om even trots te kijken en te snorren toen hij dat zei wat weer duidelijk maakte wat voor moederskindje hij wel niet was – ‘en omdat ik nog niet eens een Warrior ben.’ De kater trok kort met zijn oren. ‘Maar je kunt er wel van op aan dat ik er naartoe ga werken. Of dat ik in elk geval toch een loyale en betrouwbare RiverClan cat zal zijn waar je op kunt bouwen.’ Hij boog zijn kopje respectvol naar Butterstar. ‘Net zoals mijn moeder,’ snorde hij er nog even achteraan.

Butterpaw wist dat hij de juiste woorden had gesproken toen hij Butterstar hoorde snorren. Hij snorde met haar mee. Want hoezeer hij ook Deputy wilde worden en zijn dromen wilden verwezenlijken, was er geen haar op zijn kop dat er aan dacht om Futuresong van de troon te stoten of Butterstar in de maling te nemen. Als hij Deputy wilde worden dan was dat op een eervolle manier. Je had natuurlijk van die slangen in de Clan die het op een andere manier wilden proberen, maar als Butterpaw die er uit kon halen, zou hij zorgen dat ze geen beste dag hadden. Maar gelukkig waren er ook een paar katten die vonden dat ze de verantwoordelijkheid nooit op zich zouden kunnen nemen en die dus verwachtten om heel hun leven Warrior te blijven. Dat was dan weer minder concurrentie voor hem. Zo zag hij het toch in ieder geval. ‘Of in het slechtste geval wordt het RiverClan’s ondergang,’ zei hij droog tegen haar. Er waren weinig momenten dat hij zijn humor door liet schijnen, maar hij had natuurlijk wel zo van die momenten dat hij echt heel droog kon reageren. Hij zag zichzelf dus al echt Warrior worden en één moon later moeten verkondigen aan zijn Clangenoten dat RiverClan ten onder was gegaan. Haha. Nee nee, dat zou niet gebeuren. Hij snorde onder het compliment van Butterstar, maar dacht na over de naam. ‘Mijn moeder en ik waren het eens om het Butterpact te laten worden, maar je maakt me wel nieuwsgierig naar wat jij in gedachten had.’ Op haar volgende opmerking grinnikte hij. ‘Je kunt Breakingpaw de naam Breakinglazy geven,’ zei hij terwijl hij geïrriteerd met zijn ogen rolde. ‘Als je hém Deputy maakt gaat RiverClan nog eens echt ten onder.’ Niks dan goeds over zijn broer zoals je kon horen, kuch kuch. ‘Maar even serieus, voor namen kiezen sta je toch niet alleen? Futuresong is met Butterpact aan komen zetten voor mij en ik vond die naam best goed. Ik weet zeker dat ze je wilt helpen met al die andere namen.’ Geruststellend liet hij het puntje van zijn staart even op haar schouder rusten.