Wonderous Times (Maskheart)

Het was voor Oceanbreeze nog altijd wennen om als volwaardig Warrior van Windclan rond te lopen. Ze was dan ook al meteen een mentor geworden, wat ervoor had gezorgd dat ze al na liep te denken over mogelijke trainingen die ze haar Apprentice kon geven. Ze had zichzelf al aardig thuis gemaakt in de andere den, een andere slaapplek en voelde zich relatief op haar gemak bij de andere vaak oudere katten. Ze was nu namelijk een van de jongste in de den. Met een paar soepele bewegingen was ze die dag opgestaan, ze had haast nooit last van spierpijn, daarna was ze het kamp uit getrippeld om al vroeg even een aantal van haar taken uit te voeren zodat ze voor zonhoog haar Apprentice al weer aandacht kon geven. Met een rustige, maar snelle pas liep ze rond in het bekende territorium. Ze besloot nog even naar de fourtrees te gaan, immers was het misschien een goede plek om haar Apprentice te leren alle vier de geuren van de vier clans te leren kennen. Met een vrolijk gelaat kwam ze uiteindelijk aan bij de vier reusachtige bomen, die op een klein heuveltje stonden. Ze bleef wel aan haar kant van de Fourtrees, immers was ze hier niet om problemen te zoeken. Ondanks dat de clan nu relatief in vrede leefden. Daarbij hield ze haar passen stil, zodat ze niet meteen op zou vallen in het gras waarin ze was gaan liggen. Haar blauwe ogen fonkelden tussen het gras door terwijl ze even ontspande.

Maskheart was er weer eens een keer alleen op uit gegaan. Dit deed hij wel vaker en het kwam misschien omdat hij het gewend was als Medicine cat. Hij had er vaak op uit moeten trekken om kruiden te zoeken en niet altijd ging er iemand met hem mee. Hij had dan nu wel twee apprentices, maar op het moment had hij geen trainingen met de twee gepland. Hij had zich dan ook in de richting van de fourtrees begeven, ook al wist hij dat het misschien niet het handigste was om te doen. Hier zou hij tenslotte katten van andere clans tegen kunnen komen en met de spanningen van de laatste tijd wist je maar nooit wat er zou gebeuren. Een sterke geur van Windclan zorgde ervoor dat zijn aandacht toch in de richting van fourtrees getrokken werd. Als de geur namelijk zo sterk was, dan moest dat wel betekenen dat er een windclankat was. Hij besloot om wat dichterbij te gaan en te kijken wie het was. Hij zag in eerste instantie nog niemand, maar de geur was wel sterker geworden, dus het de kat zou in ieder geval dicht in de buurt moeten zijn.

Ze hoorde de zachte pootstappen al naderen en hieff zich langzaam ietsjes op. Haar blauwe ogen, helder en vriendelijk als altijd, richtte ze op de plek waar de geluiden vandaan leken te komen. Ze hees zich langzaam overeind terwijl ze voorzichtig haar kop schuin hield. De geur was van Thunderclan, een clan waar Windclan nu geen ruzie mee had. Dat betekende overigens niet dat ze niet op haar hoede was. Wie weet was het wel een Thunderclanner die niet het juiste pootje voor had met haar. Niemand kon er zeker van zijn dat de andere clans zich gedroegen, al waren het vaak maar enkele Warriors of Apprentices die zich niet gedroegen zoals het moest, en het dus voor de rest probeerden te verpestten. Haar blauwe ogen richtte ze nu duidelijk op de gevlekte kater die nader kwam. Ze had niets vijandigs aan haar houding, enkel een argwanende blik. Ze wist niet uit wat voor hout hij gesneden was. Enkel dat hij van een andere clan was. De woorden van Everstar schoten nog even door haar kopje heen. Ze waren geen vrienden, maar vijanden. Toch reageerde ze niet vijandelijk. Ze bleef kalm staan en wachtte rustig af. Als hij haar aan zou vallen, zou ze verdedigen...

Zodra hij wat geluid hoorde, niet al te ver bij hem vandaan keek hij naar die richting. Zijn blik ontmoette die van een Windclanpoes. Ze leek zeker jonger dan hem te zijn, maar dat nam niet weg dat hij haar zou moeten onderschatten zou ze hem willen aanvallen. Als hij namelijk zelf keek naar hoeveel ervaring hij had in vechten was dat behoorlijk laag. Hij had eigenlijk nog nooit een echt gevecht gehad. Hij was dan ook zeker niet van plan om de eerste zet te doen als dit tot een gevecht uit zou lopen. Ze waren tenslotte op neutraal terrein en dat gaf geen van beide eigenlijk een reden om aan te vallen. "Goedendag," Begroette hij de poes dan ook, afwachtend wat ze zou gaan doen. Hij was namelijk niet van plan om verrast te raken als de poes hem plotseling aanviel.

De kater leek relatief rustig richting haar te lopen. Ze waren op neutraal gebied maar dat betekende niet dat alles koek en ei was. Natuurlijk wantrouwde ze katten in het begin. Zeker als ze uit een andere clan kwamen, al hoewel met Shadowclan kon ze relatief goed over weg. Er waren ook Riverclanners die ze was tegen gekomen als Apprentice die haar hadden geholpen toen ze in nood was. Ze wist een ding zeker, namelijk dat ze op haar hoede zou zijn alleen niet meteen vijandig. Ze wou geen slechte reactie uitlokken maar ook niet te veel prijsgeven. Dus was ze opgestaan en had ze gewacht totdat de ander naar haar toe kwam lopen. Haar blauwe ogen keken de kater onderzoekend aan. Hij was ouder dan zijzelf, hoeveel wist ze niet maar dat was een ding dat ze kon zien. Of hij veel ervaring met vechten had wist ze niet, ze zag geen grote littekens op het eerste gezicht. Zijzelf had er wel een paar, die door haar lange vacht verborgen waren. Enkele waren gekomen door de ontvoering die ze als kleine kitten had meegemaakt, toch was ze er niet als een monster uit gekomen. "Goedendag," begroette de kater haar dan, uiteindelijk. Hij verbrak de gespannen stilte waardoor ze hem even een ietwat vragende en nuchtere blik zond. "Hallo," mauwde ze zacht en relatief vriendelijk terug. Al was er een scherp en waarschuwend randje in haar stem, eentje die blijk gaf aan haar ongemak in deze situatie. Ze zette echter geen stappen terug en bleef op een redelijk trotse en stevig manier staan.

Misschien kwam het nog van zijn tijd als medicine cat dat hij toch niet echt vijandig kon lijken tegenover andere katten. Ze waren tenslotte op neutraal terrein en daar zag hij dan ook niks verkeerds aan. Hij was ook al wel eens vaker een Windclankat tegengekomen en hij kon zich ook nog steeds die ene keer herinneren dat hij een windclan apprentice had moeten behandelen toen deze geraakt was door een monster. Als medicine cat had hij de apprentice daar niet kunnen laten liggen zonder iets te doen, dat zou iets zijn geweest waar hij nooit mee zou kunnen hebben leven. Hij was dan ook lichtelijk opgelucht toen het er niet op leek dat de poes hem zou gaan aanvallen, dat nam echter niet weg dat er een ongemakkelijke ondertoon in haar stem te horen was. Hij probeerde dan ook iets te bedenken waarvoor het voor haar toch iets minder ongemakkelijk zou worden. "We zijn op neutraal terrein, dus je hoeft je echt geen zorgen te maken dat ik je ga aanvallen." Sprak hij dan ook zo rustig en eerlijk mogelijk. Hij had er ook aan kunnen toevoegen dat hij medicine cat was geweest, maar hij had geen idee of dat zou helpen. De poes leek namelijk te jong om hem als medicine cat meegemaakt te kunnen hebben Ze was waarschijnlijk hooguit een kitten toen en had misschien alleen van zijn naam gehoord. Maskheart zette zich neer en krulde zijn staart om zijn poten om nog meer te laten zien dat hij niks kwaads in de zin zou hebben.

De kater leek relatief opgelucht te zijn dat ze hem niet was besprongen. Ze waren op neutraal terrein en ze was zeker geen kattin die gevechten opzocht. Al hoewel, problemen leken haar altijd wel te vinden. Met een vragende blik in haar ogen onderzocht ze de oudere kater, eentje die ze niet in haar geheugen geprent had. Wel kon ze ruiken dat hij een Thunderclanner was, een van de clans waarbij ze niet in direct gevecht waren en waarvan ze minder dreiging ervoeren. Met een ongemakkelijke toon in haar stem had ze de kater terug gegroet, immers was hij het gesprek begonnen en wou ze geen slechte indruk bij hem achterlaten die hij kon gebruiken tegen haar clan, toch was ze ook niet in voor een vriendschappelijk gesprek. Ze wist nog precies wat Everstar haar en de andere clangenoten had verteld op het moment dat ze Warrior werd. Ze waren vijanden met alle clans en behoorden altijd op hun hoede te zijn. Natuurlijk kwam de vijandelijkheid niet altijd tot uiting maar het feit bleef dat een keer in de zoveel tijd er een oorlog woedde tussen de vier clans. Tenzij ze een gezamenlijke vijand hadden natuurlijk, dan werkten ze zo goed als het kon samen tegen die vijand voordat ze hun oude manieren weer oppakten. "We zijn op neutraal terrein, dus je hoeft je echt geen zorgen te maken dat ik je ga aanvallen." Sprak de kater rustig, en waarschijnlijk ook eerlijk. Ze kon geen leugen in zijn vriendelijke stem herkennen al was ze duidelijk nog steeds op haar hoede. Voorzichtig zette ze een stap naderbij in de hoop hem beter te kunnen onderzoeken. Ze had hem nog niet eerder gezien, ook niet bij een gathering. De kater zette zich neer en sloeg zijn staart om zijn poten heen. Langzaam richtte ze zich iets op, waarna ze hem met een nadenkende blik gadesloeg. "Ik mag misschien net deze ceremonie tot warrior benoemd zijn, ik weet enkel ook zeer goed dat neutraal gebied soms niets betekend." Mauwde ze koel, terwijl ze hem onderzoekend aankeek. Haar stem was echter niet gemeen. "Daarbij stond mijn broer ook niet als lieverdje bekend." Vervolgde ze stil, haar ogen schoten even naar de hemel, waar s'nachts te Silverpelt te zien was. Er zat geen dreiging in de woorden, enkel waarheid.

Of het lukte om de poes te overtuigen wist hij niet goed. Haar reactie vertelde hem namelijk nog steeds dat ze het alleen op het feit dat het een neutraal gebied was niet zou vertrouwen. Zijn aandacht werd wel getrokken toen ze vertelde over dat haar broer ook niet bekend stond als een lieverdje. Hij liet zijn kop daarbij even wat bedenkelijk schuin gaan, degene die natuurlijk het meest bekend was, was Whitelion. Maskheart wist alleen niet of ze die bedoelde, want het leek er wel op dat ze het over iemand had die al in Starclan was. Hij was Whitelion wel een aantal keren tegen gekomen en dan ook zeker die ene keer dat hij de windclan apprentice had geholpen. De kater was toen ook vrij vijandig naar hem geweest en had waarschijnlijk liever gehad dat hij de apprentice niet had geholpen. Als de poes het zusje was van Whitelion, dan zou het misschien toch iets verklaren waarom ze zo vijandig was. "Soms kan neutraal gebied inderdaad niks betekenen, maar ik kan je verzekeren dat ik niet zo iemand ben." Zei hij. "En wat betreft je broer, jij bent niet hem, dus je zou verschillend kunnen zijn." Hij vroeg haar echter niet om te bewijzen dat ze hetzelfde was als haar broer was, want dat was niet nodig. Het was eerder gewoon iets dat hij wilde zeggen.

De kater leek zijn poging haar ervan te overtuigen dat hij géén gevaar vormde nog steeds niet te staken. Waardoor de jonge kattin haar oren even liet wiebelen. Waarom moest hij nu zo nodig een gesprek met haar voeren, terwijl ze enkel hier was gekomen met de gedachte om het gebied wat beter in zich op te nemen en te bekijken of ze hier Silencepaw naar toe kon nemen om haar snel en eenvoudig kennis te laten maken met de geuren die hier hingen. Ze keek niet echt vijandig naar de kater, als ze dat wel was geweest zoals het geval bij Cyber zou zijn, had ze zich wel anders opgesteld. Dan zou het aan haar hele houding te zien zijn geweest. Het feit dat haar lange vacht niet overeind stond, en dat ze relatief rustig alles in zich opnam zei eigenlijk al voldoende. Ze was niet uit op problemen en zou die dan ook proberen te voorkomen. Echter kon ze het niet laten hem duidelijk te maken dat ze hem nog steeds niet vertrouwde en dat waarschijnlijk ook niet van plan zou zijn. "Soms kan neutraal gebied inderdaad niks betekenen, maar ik kan je verzekeren dat ik niet zo iemand ben." Zei de kater, terwijl ze hem nog steeds peilde. Hij leek inderdaad duidelijk niet met de reden gekomen te zijn om haar van kant te maken, dus dat was een opluchting. Ze knikte enkel waarna ze voorzichtig neerplofte. Ze zou de grens van haar territorium nog steeds in de gaten houden, maar hem nu niet weg jagen. Hij had de grenzen namelijk nog niet overtreden en leek ook niets van plan te zijn. Toch kon ze het niet laten de omgeving nog een keer nauwkeurig met haar ogen te scannen. "En wat betreft je broer, jij bent niet hem, dus je zou verschillend kunnen zijn." Zei de kater, waarna ze hem schouderophalend aan keek. Daar was weinig op te zeggen, toch was ze ietwat verbaasd een kat tegen te komen die er zo naar keek. Hadden niet vele buitenclanse katten meegekregen hoe haar broer Whitelion was geweest. Alhoewel, Tallshadow en enkele anderen hadden zich er weinig van aan getrokken, die hadden haar ook gezien als een individu. Waarschijnlijk zouden enkel de slachtoffers van haar broer haar minder vinden totdat ze haar leerden kennen. "Achja, zijn dochter is Medicine Cat, dus zoveel zegt een bloedlijn niet over de katten zelf. Mijn naam is Oceanbreeze trouwens. Ik kwam hier eigenlijk om het gebied beter te leren kennen voor mijn Apprentice." Verklaarde ze nuchter. Ze vroeg zich af of hij al ervaring had met dit gebied, waarschijnlijk meer dan zijzelf.

Hij leek dus gelijk gehad te hebben over het feit dat het ging om Whitelion, gezien het niet anders kon als ze het over Lizardpath had. Maskheart wist inderdaad wel dat hij nog jongere siblings had, maar hij had geen idee dat het om deze poes ging. Ook al kwam de naam hem wel bekend voor en had hij ze waarschijnlijk al wel eens samen gehoord. Hij was nog steeds niet eentje om te oordelen op iemands familie, gezien er vaak redenen waren waarom iemand zo geworden was. "Mijn naam is Maskheart," Gaf hij zijn naam, misschien dat ze nu wel wist van zijn vroegere rang, maar als ze er niet vanaf wist, maakte hem dat ook niet zo heel veel uit. "Het is zeker goed om te verkennen voor je hier met je apprentice naartoe komt. Je zult je apprentice hier in ieder geval veel geuren kunnen laten ruiken." Voor hemzelf was het misschien ook niet zo'n slecht idee om Phantompaw hier ook een keer mee naartoe te nemen, de jonge kater zou hier dan de verschillende geuren kunnen leren herkennen. Ook al was het ook altijd een risico dat je een kat van een andere clan hier tegen zal komen, net zoals ze elkaar nu waren tegengekomen.

Ze wist niet of de kater veel had geweten over haar halfbroer, al noemde ze hem altijd broer. Ze zag hem niet als minder familie ondanks dat ze beide een andere vader hadden gehad. Al hoewel, soms was hij ook meer een beschermende vader voor haar geweest, als hij er niet geweest was, had ze misschien nog steeds bij Cyber gezeten. Bij de kater die zich nu bij de Bloodclan had gevoegd. Ze onderdrukte een rilling bij die gedachten al was er in haar ogen wel iets duisters te lezen waardoor er misschien een vraag uitgelokt kon worden. Ze schudde haar kop even terwijl ze luisterde terwijl de kater sprak. "Mijn naam is Maskheart," stelde de kater zich voor. Meteen knikte ze met een klein glimlachje. "Van de Thunderclan als ik het goed heb?" Mauwde ze vriendelijk. Ze wist wel van de overname door Bloodclan die in de andere clan had plaatsgevonden. Ze was maar al te blij dat ze dat niet had meegemaakt, sinds Cyber ook in de Bloodclan had gezeten. "Het is zeker goed om te verkennen voor je hier met je apprentice naartoe komt. Je zult je apprentice hier in ieder geval veel geuren kunnen laten ruiken." Mauwde de kater waardoor ze langzaam knikte. Dat was het idee erachter dan ook. Ze kon natuurlijk ook langs elke grens lopen, maar dit was wel net zo makkelijk. Daarbij was het ook goed als ze de route naar de fourtrees kende, een mooie plek was het zeker. De fourtrees. "Klopt, daarbij is dit ook een plek waar de meeste kittens wel vele verhalen over te horen krijgen. Was er trouwens bij de Bloodclan ook een kater die Cyber heette?" Besloot ze uiteindelijk te vragen, hopende meer over de zwart-witte kater te weten te komen. Zoals wanneer hij die clan als zijn nieuwe thuis gekozen had.

Bij haar vraag of hij van Thunderclan was knikte hij. Hij had zelf niet eens gevraagd van welke clan de poes was, maar dat kon eigenlijk niet missen. Het zou heel raar zijn als hij dat verkeerd had. "Dat klopt," Bevestigde hij dan ook nog maar eens. Het leek er niet op dat ze wist dat hij medicine cat was geweest of ze noemde het in ieder geval niet. Wat hem wel verraste was de volgende vraag. De overname van Bloodclan lag zeker gevoelig en dat ze daarnaar vroeg was ergens niet het slimste. Echter deed hij toch zijn best om te bedenken of er een kater was geweest met die naam. Hij had eigenlijk niet eens zijn best gedaan om de namen te onthouden van de meeste katten, hij zou die van Claw en Zira echter nooit vergeten. "Het kan zijn dat ik zijn naam heb gehoord, weet het niet heel zeker." Antwoordde hij. "Waarom vraag je ernaar." Het zou misschien een ongemakkelijke vraag voor haar zijn, maar ze had hem tenslotte ook eentje gevraagd die hem terug bracht naar de overname van Bloodclan en dat was zeker geen prettige tijd geweest.

Zodra ze vroeg naar zijn afstamming, dus de clan waarbij hij hoorde knikte hij. Ze had dus goed geroken. Daar was ze blij om. "Dat klopt," bevestigde hij dan ook nog eens met woorden. Ze keek hem nieuwsgierig aan, ze wist dat Bloodclan geen leuk en goed onderwerp was, waardoor ze eigenlijk misschien ook wel gevaarlijk op het randje balanceerde. Toch kon ze het niet laten meer informatie te willen over de kater die ze niet vertrouwde. Hoe meer informatie ze had, hoe beter ze zichzelf en haar Apprentice kon beschermen. Ze wou Silencepaw niet in gevaar brengen. Ze wist hoe gevoelig het lag, of zou kunnen liggen, toch had ze de vraag gesteld. Daarbij was de kans groot dat ze haar interesse hierin moest uitleggen aan de oudere kat. Misschien deed ze het ook wel, als hij er naar vroeg in ieder geval. "Het kan zijn dat ik zijn naam heb gehoord, weet het niet heel zeker." Ze knikte langzaam, jammer dat ze niet meer informatie kon krijgen. Ze wist nu nog steeds niet hoelang hij al bij die troep hoorde. Ze zuchtte zachtjes. Als ze wist hoe sterk hij was kon ze hem ook op de juiste manier aanpakken als hij weer eens verscheen. Al was ze de laatste keer ook nog maar Apprentice geweest, en die keer daarvoor een jonge Kitten. Dit was dan misschien ook de reden dat ze niet alle verhalen van de clans kende. Ze kende er wel wat, maar niet voldoende om Maskheart te herkennen. "Waarom vraag je ernaar." Vroeg de kater, waarschijnlijk ook wetende dat het geen leuk onderwerp was, toch was ze er zelf mee gestart dus moest ze maar even sterk blijven. Ze bracht zorgvuldig een koel masker aan over haar gezicht, al kon iemand in haar ogen nog steeds de waarheid en angst zien. "Hij en ik hebben een soort van verleden, zou je kunnen zeggen." Mompelde ze bijzonder kil, haar stem trilde onnatuurlijk. Waarna ze haar kop met een rilling door haar lichaam omdraaide. Een verleden die lang terug ging.

Het werd hem al snel duidelijk dat de kat waar het om ging iets had gedaan in het verleden tegen Oceanbreeze. Hij had het graag voor haar willen bevestigen dat hij bij de Bloodclan zat, maar hij wist het niet zeker en wilde haar dan ook niet iets vertellen waarvan hij niet wist of het klopte of niet. Hij kon een soort van angst in haar ogen zien toen ze kort antwoord gaf over wat dat ze een verleden met de kater had. Hij besloot hier echter niet verder op in te gaan, het was tenslotte aan de poes om te besluiten wat ze hem verder zou willen vertellen. Hij wist nu echter niet goed wat hij wel zou moeten zeggen. Hij kon haar tenslotte niet meer verder helpen, ook al zou hij wel gewild hebben. Hij probeerde dan ook nog in zijn gedachten na te gaan of hij de naam herkende, misschien zou een uiterlijk er bij helpen. "Hoe ziet hij eruit? Misschien dat ik me wel een kat kan herinneren die eruit ziet als hem." Hij had tenslotte ook niet alle namen gekend van de verschillende katten, daar had hij gewoon geen moeite voor gedaan. Daarom besloot hij in plaats daarvan naar het uiterlijk te vragen in de hoop dat hij de kater dan misschien wel zou herinneren.

De naam van haar eerste vijand en waarschijnlijk ook enigste vijand was duidelijk niet bekend voor de kater die zichzelf had voorgesteld als Maskheart. Meteen had ze haar antwoord gegeven, al dan wel voorzichtig en met zo min mogelijk duidelijke informatie. Oceanbreeze was niet goed in liegen, in tegenstelling tot haar halfbroer. Ze waren op vele vlakken tegenovergestelde, al deden ze beide (toen Whitelion nog niet in Starclan was) hun best om zo'n goed mogelijke clankat te zijn. In ieder geval was ze goed af te lezen, haar houding veranderde altijd als ze aan Cyber dacht, haar vacht zette ze iets op als ze er te lang bij stil moest staan en alleen al als ze zijn geur rook sprong ze al bijna in actie. Echt paniekerig was ze niet altijd, al hoewel... ze kon ook niet super goed tegen hem vechten. Ze wist wat hij kon, wat hij gedaan had. "Hoe ziet hij eruit? Misschien dat ik me wel een kat kan herinneren die eruit ziet als hem." Besloot de kater uiteindelijk, terwijl de jonge kattin duidelijk in gedachten was veroznken. Ze keek even geschrokken op waarna ze nadenkend haar ogen sloot, niet dat ze niet wist hoe Cyber eruit zag. Langzaam antwoordde ze. "Een al wat oudere kater, maar geen Elder leeftijd. Zwart-met witte vacht, erg robuust gebouwd. Beetje een Riverclanbouw misschien, en groene ogen." Mauwde ze, haar stem zo goed en kwaad als het kon hield ze onder controle. Ze had wel geweten dat ze rond de overname van Thunderclan die kater was tegen gekomen, er misschien net na. Want ze wist niet precies wanneer ze Silverstar hadden terug gehaald. Ze wist enkel dat het was gebeurd.

Misschien was het niet de slimste actie om die vraag te stellen, als er namelijk iets was gebeurd tussen de twee zou ze misschien niet eens willen herinneren hoe de kater eruit ziet. Een oudere kater, zwart-witte vacht en robuust gebouwd. Er waren natuurlijk meerdere katten die de beschrijving van zwart-witte vacht en robuust gebouwd beschreven, maar er waren er niet veel die al op oudere leeftijd waren. Het was misschien zelfs verrassend dat er een oudere kat in Bloodclan was, vooral omdat ze je in de steek zouden laten als je niet meer nuttig was. Even sloot hij zijn ogen nadenkend of hij een kat kon herinneren en of hij de naam erbij kon plaatsen. De herinnering van zeker geen prettige om te beleven, maar het kon inderdaad wel goed zijn dat die kat waar ze het over had er wel bij was. Hij kon tenslotte wel een zwart-witte kat herinneren die al wat ouder was. "Ik kan me wel zo'n kat herinneren, alleen wist ik de naam van de kat niet, hij zou dus Cyber geheten kunnen hebben." Hij was al blij genoeg geweest dat hij nog geen bloodclanner was tegengekomen nadat ze de katten hadden verjaagd van hun territorium. Hij zou ook geen idee hebben van wat hij precies zou doen als hij er één tegenkwam.

De kater zijn vraag kwam niet als een verrassing. Zeker niet, ergens had Oceanbreeze het wel verwacht, immers had ze zelf ook een gevoelig liggende vraag gesteld, eentje die de kater misschien niet had willen beantwoorden of niet aan had willen denken. Er waren veel dingen waar de jonge Oceanbreeze niet al te lang stil wou staan. Dingen die andere katten misschien wel wisten. Zeker in Windclan was het geen geheim, alleen haar redder in nood was er niet meer. En dus had ze geen andere keuze gehad dan snel opgroeien in de laatste manen. De kater had zijn ogen nadenkend gesloten terwijl de jonge langharige Windclanner geduldig afwachtte. "Ik kan me wel z'on kat herinneren, alleen wist ik de naam van de kat niet, hij zou dus Cyber geheten kunnen hebben." Mauwde de kater waarna ze langzaam knikte. 'Dan is hij dus al een poosje geen Rogue meer. Niet dat we Bloodclan een clan kunnen noemen." Bloodclan mauwde ze vol afschuw in haar stem terwijl ze haar kop even schudde. Ze hoopte maar dat die clan weg bleef, zeker als Cyber er deel van uit maakte.

Het leek erop dat ze het in ieder geval over één ding eens waren. Ze hielden allebei niet van Bloodclan en dat vond hij ook zeker geen wonder als ze iets was aangedaan door één van hen. Voor hem was het een algemene haat omdat ze zijn clan hadden overgenomen. Het was nog niet eens zo heel lang nadat hij zijn rang had afgestaan, maar zijn kittens hadden het toch meegemaakt en dat zou hij ze nooit vergeven. "Het zou beter zijn als Bloodclan überhaupt niet zou bestaan." Zei hij dan ook. "De overname van mijn clan is iets waar ik ze nooit voor zal vergeven." Dat was tenslotte waar, ook al ging het hem ook zeker om de katten die hun leven hadden verloren door de Bloodclan. Het enige wat hij zeker wilde was dat ze nooit terug zouden komen, maar hij wist dat de kans dat hij een Bloodclanner ooit nog tegen zou komen vrij groot was.

De kater leek het volkomen eens te zijn met haar woorden. Geen van de clans stond vriendelijk tegenover de Bloodclan. "Het zou beter zijn als Bloodclan überhaupt niet zou bestaan." Mauwde de kater als een soort van mededeling. Het was misschien wel zo, dat Bloodclan een groot gevaar vormde. Maar konden ze echt alle katten van Bloodclan als hetzelfde zien. Er waren vast ook katten bij die er geboren waren en gewoon niet anders wisten. Die met de liefdevolle opvoeding, die in de meeste clans zover ze het wist wel gebeurde, andere katten zouden zijn geweest. Die niet elk moment van de dag bloed hoefden te proeven. "De overname van mijn clan is iets waar ik ze nooit voor zal vergeven." Mauwde de kater waarna ze begrijpend knikte. Net zomin zou zijzelf Cyber zomaar vergeven. Vergeven van de pijn die hij haar en haar familie had gegeven. "Ik zal Cyber ook niet kunnen vergeven. Niet nadat hij mij bijna doodde als kitten." Mauwde ze zachtjes, haar stem sterk maar ook gevoelig."Ik heb trouwens weinig mee gekregen op wat de Bloodclan uitvrat bij jullie. Wij hebben volgens mij niet echt iets opgemerkt." Mauwde ze zachtjes. Dat was misschien ook wel verbazingwekkend geweest. Ze hadden niet meteen doorgehad dat Thunderclan door Bloodclan was overgenomen.

Haar relatie met de kater duurde dus al vanaf dat ze een kitten was? Hij schatte haar nog niet vrij oud in, maar dat verklaarde wel waarom ze zich zo tegenover de kater voelde. Een jeugdtrauma was tenslotte niet iets makkelijks om overheen te komen. Als Medicine cat had hij er niet echt mee te maken gehad, maar hij had genoeg katten gehad waarbij er dingen waren gebeurd die ervoor zorgden dat ze bijvoorbeeld geen warrior meer konden zijn en hijzelf er ook niks meer aan kon doen. Ze zei dat ze zelf niet veel had meegekregen van de overname, misschien maar beter ook voor haar. "Het is misschien beter als je er niet veel van weet." Zei hij dan ook eerlijk. Het was tenslotte erg genoeg wat er allemaal gebeurd was, maar hij was ook weer niet van plan om haar er te veel over te vertellen. Het was tenslotte toch een soort van zwakte van zijn clan en dat wilde hij weer niet prijsgeven.

Onderwerp: Re: Wonderous Times (Maskheart)