Rust.

Onderwerp: Rust. zo 18 jul 2010 - 17:10

Ravenpaw besloot vanuit het kamp naar de Uilenboom te vertrekken. Hij had geen behoefte aan de hele clan van katten en hij kon toch niets doen aangezien zijn poot nog steeds niet was genezen. Ravenpaw liep onder de Uilenboom door naar het beekje dat zich dichtbij bevond. Hij staarde naar een muis die langs liep. Hij wilde wel op jacht, maar dat kon niet met zijn poot. Hij dronk wat water uit het kleine beekje dat zachtjes kabbelde en liet zich dan op de grond ploffen. Hij sloot zijn ogen en genoot van alle geuren en geluiden om zich heen. Hij hoorde verderop een paar vogeltjes fluiten en in het struik gewas hoorde hij nog een andere muis. Ergens ver weg kraaide een kraai. De frisse boslucht kwam zijn neus binnen evenals de oude geuren van een paar van de katten van zijn clan. Opeens kwam een frisse, bekende geur zijn neus binnen. Hij opende zijn ogen en keek om zich heen, opzoek naar de plek waar de kat zich zou kunnen bevinden.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 17:19

Honeypaw was er weer eens op uit gegaan in de ochtend. Maar eerst had ze het weer nagekeken op onweer, dat zou ze de eerst komende dagen wel blijven doen. Ze strekte zich uit en gaapte diep, goed geslapen had ze vannacht niet, maar wel genoeg om haar slaperig te maken. De frisse ochtendlucht drong haar neus binnen en ze glimlachte van de prooigeuren die ze rook. Ze bleef even stilstaan met gesloten ogen. De ochtend zonnestralen vielen op haar vacht. Ze had gisteren besloten om de opgaande zon te bekijken vanuit de uilenboom, de ondergaande had ze al een keer gezien. Maar ze had haar vermoeidheid niet goed ingeschat en ze was te laat wakker geworden. Toch was ze haar nest uitgekomen. Ze had geen zin om te lang te blijven liggen. Ze zakte neer in de jagershouding en ze sloop lichtvoetig vooruit. Ze had een muis geroken en die liet ze niet zomaar ontsnappen. Haar poten droegen haar zo stil mogelijk vooruit in de richting van het kleine dier. Ze was niet van plan om het te laten ontsnappen. Het beestje was behoedzaam, maar de wind stond in de goede richting dus het kon haar niet ruiken, en zij hem juist wel. Ze nam voordeel uit het struikgewas dat haar omhulde en sloop voorwaarts. Uiteindelijk zette ze zich af, het beestje zag haar aankomen en slaakte een luide angstkreet, maar alsnog was Honeypaw sneller en ze zonk haar tanden in de nek van de muis, het beestje werd snel het zwijgen opgelegd maar Honeypaw legde haar oren onbehaaglijk achteruit. Alle prooi in de buurt had die angstkreet natuurlijk gehoord, ze moest nu ergens anders gaan jagen want snel zou de prooi zich niet meer laten zien hier nu ze wisten dat ze hier was. Ze kwam overeind en ze schudde haar vacht uit.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 17:29

Ravenpaw ging op de geur af, hij sloop de bosjes in. Hiervan uit kon hij de kat zien. Het was een poes en ze was op jacht. De muis rook haar niet omdat de wind haar kant op stond. Toen ze in aanval ging slaakte het beestje een luide angstkreet maar het was al te laat. Het viel Ravenpaw nu pas op dat het Honeypaw was. Hij stapte uit de bosjes en keek haar vrolijk aan. Hij ging zitten, nog steeds meer leunend op zijn linker poot om de rechter niet te veel te belasten , sloeg zijn staart om zijn poten en staarde haar met zijn groene ogen aan. 'Hallo.' miauwde hij naar haar. 'Je hebt de muis gevangen zie ik.' en hij knikte naar het muisje in haar bek. Ravenpaw gaapte even en rekte zich uit. Nog steeds vermoeid doordat hij niet veel had geslapen. Al een hele tijd niet. Maar zijn ogen stonden even vrolijk en opgewekt als normaal. 'Hoe gaat het met je?' vroeg hij aan Honeypaw.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 17:36

Honeypaw draaide zich om, ze had wat gehoord in de struiken. Voor de zekerheid klapte ze haar nagels uit om dreigend over te komen als het een indringer was en ze zette zich schrap. Maar daarna zag ze dat het Ravenpaw was. Ze klapte haar nagels meteen weer in en ontspande zich. Ze boog haar kop groetend. 'Hallo Ravenpaw' Miauwde ze vriendelijk. Ze keek weer op en knikte, 'Jep, alleen jammer dat de muis zo schreeuwde, nu zal al het prooi hier zich nog wel een tijdje verstoppen,' Miauwde ze een beetje teleurgesteld en ze keek naar de muis die voor haar in het gras lag, het beestje staarde levenloos voor zich uit. Ravenpaw gaapte, blijkbaar had hij ook niet zo goed geslapen maar ze besloot er niks over te vragen, veel tijd om er over na te denken had ze niet want Ravenpaw vroeg alweer verder, 'Hoe gaat het met je?' Honeypaw keek weer op. 'Wel goed, alleen een beetje slaperig, ik heb niet zo heel erg goed geslapen' bekende ze terwijl ze ging zitten, nu gaapte ze zelf diep, ze stond weer op en ze schudde zich uit. Ze keek Ravenpaw aan, 'En met jou? Is je poot al wat beter?'

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 17:42

'Er zijn genoeg plekken om te jagen, je komt er straks vast wel weer een paar tegen. Er is genoeg prooi in het territorium in Nieuwblad.' miauwde Ravenpaw, hij volgde haar blik naar de muis die op de grond lag. 'Wel goed, alleen een beetje slaperig, ik heb niet zo heel erg goed geslapen' hoorde hij haar antwoorden op zijn vraag. 'En met jou? Is je poot al wat beter?' vroeg Honeypaw hem. 'Met mij gaat het wel goed, ook wel vermoeid ja.' miauwde hij als antwoord op haar vraag. 'Met mijn poot gaat het wel al beter. Hij doet nog wel pijn, maar ik kan er al weer beter op lopen.' Ravenpaw liet zich neer ploffen in het gras en rolde zich op zijn rug. Het zonnetje scheen door het bladerdak, dat hier niet zo dik was en verwarmde zijn zwarte vacht. Speels haalde hij zonder nagels uit naar Honeypaw en keek haar met pret oogjes aan.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 17:59

Steelpaw kwam uit de struiken gelopen en zei"Hoe gaat het, met mij niet goed ik kan niet meer springen de komende dagen. Door de donderschok die via mijn staart naar me rug ging hebben die wervels gespannen en nu mag ik alleen nog lopen en voorzichtig ook nog." Hij keek humeurig maar deed vriendelijk naar Ravenpaw en Honeypaw "Ik ben een geboren springer en nu moet ik lopen, wat saai is dat gelukkig nog maar 2 dagen voorzichtig doen en mag ik weer springen. Door de ontlading in het riviertje duurt het korter gelukkig maar." Hij keek wat vrolijker en ging voorzichtig liggen. Hij bromde een beetje toen hij lag en zei "Volgensmij bloeit er iets tussen jullie 2. Dus kijk maar uit."

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 18:10

"Hoe gaat het, met mij niet goed ik kan niet meer springen de komende dagen. Door de donderschok die via mijn staart naar me rug ging hebben die wervels gespannen en nu mag ik alleen nog lopen en voorzichtig ook nog." hoorde hij een bekende stem zeggen. Het was Steelpaw. Ravenpaw had de geur van de kat niet opgemerkt. Hij draaide terug op zijn buik en krabbelde overeind zodat hij weer gewoon zat. "Met mij gaat het wel goed. Alleen nogal moe en mijn poot is nog niet helemaal genezen." zei hij tegen Steelpaw. "Ik ben een geboren springer en nu moet ik lopen, wat saai is dat gelukkig nog maar 2 dagen voorzichtig doen en mag ik weer springen. Door de ontlading in het riviertje duurt het korter gelukkig maar." zei Steelpaw. Ravenpaw keek hem aan. "Het komt wel goed, twee dagen is niet heel erg lang." miauwde hij tegen hem. Zijn aandacht werd dan getrokken door een vogel dat door het bladerdak vloog. Maar hij keek weer naar Steelpaw die toen begon te praten. 'Er bloeit niets tussen ons op.' miauwde hij tegen Steelpaw. 'Denk ik.' mompelde hij er zachtjes achteraan en hij keek even naar Honeypaw.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 18:19

"Ik hoorde je fluisterde Ravenpaw" Zei Steelpaw "maar ik heb het over de brandnetels waar Honeypaw in staat met haar poot. Die bloeien tussen jullie in en opassen omdat Honeypaw er in staat begrijp je" Steelpaw lachte vrolijk en stond op en weer mompelde hij een paar scheldwoorden. Hij keek naar Honeypaw en zag dat ze Ravenpaw niet had gehoord en hij keek naar Ravenpaw en gebaarde dat hij het niet zou vertellen. Hij keek naar de twee apprentices en hij zei tegen Honeypaw "Hoe gaat het met die zus van mij, is ze niet te streng voor jou of iets anders." Hij was benieuwd hoe het met zijn Adoptie zus gaat. Eigenlijk vond hij haar meer een normale zus dan een Adoptie zus. "Maar Ravenpaw ik heb een vraagje wat is er met jouw ouders gebeurd zijn ze dood of zo iets, dan vertel ik ook mijn verhaal."

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 18:24

Honeypaw wou meteen een fel antwoord terug werpen naar Steelpaw maar ze hield haar mond toen Ravenpaw al antwoordde, al stond ze te ver weg om zijn toevoegsel te horen. Zelf wist ze het niet heel erg goed. Haar poot begon te branden en ze kneep haar ogen tot spleetjes terwijl ze haar poot eruit trok, het deed pijn en brandde. Ze likte zachtjes langs haar poot, in de hoop om de pijn te verzachten. Zwijgend ging ze wat weg zitten bij de brandnetels. 'Hoe gaat het met die zus van mij, is ze niet te streng voor jou of iets anders.' Vroeg Steelpaw aan haar. Honeypaw schudde haar kop glimlachend, 'Nee ze is een aardige en goede mentor, ik leer veel van haar,' Antwoordde ze met een glimlach. 'Maar Ravenpaw ik heb een vraagje wat is er met jouw ouders gebeurd zijn ze dood of zo iets, dan vertel ik ook mijn verhaal.' Ze bewoog even wat nerveus met haar oren, ze wist dat Ravenpaw's ouders dood waren, ze hoopte niet dat Ravenpaw deze vraag niet leuk zou vinden. Ze ging zitten en spitste haar oren, want nieuwsgierig was ze wel.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 18:46

Steelpaw zag Honeypaw´s oren nerveus bewegen en hij zei"Oh sorry had ik niet moeten vragen, in ieder geval dit is mijn verhaal. Het was nacht mijn ouders hadden mij als jongekit van minder dan een week het gebied laten zien en ze merkte te laat dat er een van de grootste vossen die er was hun kant op kwam. Het beest was gek geworden van de honger en rook toen mij. Het was een bloederig gevecht de vos zijn maag lag open en bloed spoot in het rond. Mijn ouders Ripred en Greenheart gaven hun leven de vos had ze zwaar verwond en andersom de vos maakte er met een lafhartige aanval een einde aan hun leven. Toen kwamen er Donderclan krijgers aan. Zonder mijn ouders was ik dood geweest. De krijgers kregen de vos niet te pakken. Toen groeide ik op en heb ik de vos in een dolle bui verrast en vermoord." Hij schaamde zich en keek naar Honeypaw en Ravenpaw. "De vos was oud geworden en zwak en uit blinde woede en haat had ik hem vermoord maar anders had hij afgemaakt wat hij was begonnen, dan had ik hier niet gestaan." Hij keek zijn vrienden aan en er viel een traan uit zijn ooghoek en verder niets.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 21:09

Ravenpaw keek even naar Steelpaw. 'Het is niet erg, ik wil het je wel vertellen.' miauwde hij tegen hem. Toen luisterde hij naar het verhaal dat zijn vriend hem begon te vertellen. "De vos was oud geworden en zwak en uit blinde woede en haat had ik hem vermoord maar anders had hij afgemaakt wat hij was begonnen, dan had ik hier niet gestaan." sloot de kat zijn verhaal af. Ravenpaw keek hem met medelijden aan. Hij gaf hem een troostend likje over zijn kop. 'Gaat het?' miauwde hij. Hij keek hem even aan met zijn groene ogen. Hierna besloot Ravenpaw zíjn verhaal te vertellen. 'Ik zal ook mijn verhaal vertellen.' miauwde hij tegen zijn vrienden. Hij keek ze beide even aan. 'Mijn moeder, Robinwing, was een Warrior en werd hierna een Queen. Toen ze in het woud liep werd ze aangevallen door een Das en vermoord. Ik was toch nog een kitten. Mijn vader was ook eens een Warrior. Hij werd toen ouder en verplaatste naar de Elders den. Op een dag was hij er niet meer aanwezig. Niemand heeft hem ooit terug gezien. Waarschijnlijk is hij overleden.' miauwde Ravenpaw zijn verhaal zachtjes. Hij snapte hoe Steelpaw zich voelde, hij had ook zijn ouders verloren. Hij voelde een brok in zijn keel en snoof eventjes, starend naar het groene gras dat zich onder hem bevond.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 21:16

Honeypaw keek wat ongemakkelijk door alle verhalen, het was niet leuk om aan te horen, de verhalen over haar ouders waren ook niet echt leuk maar ze praatte er liever niet over. 'Mijn ouders Ripred en Greenheart gaven hun leven de vos had ze zwaar verwond en andersom de vos maakte er met een lafhartige aanval een einde aan hun leven.' Vertelde Steelpaw. Honeypaw legde haar oren plat in haar nek, Daarna begon Ravenpaw te vertellen. 'Waarschijnlijk is hij overleden.' Eindigde hij. Honeypaw keek op. 'Wat erg voor jullie..' Miauwde ze zachtjes met een stem vol medelijden en ze keek hen aan, ze wist eigenlijk niet goed hoe ze zichzelf een houding moest geven, ze was nooit goed geweest in troosten. Ze ging zwijgend tussen de bloemen zitten en ze sloeg haar staart om haar poten heen. Ze dacht even terug aan haar ouders en ze hield zich ongemakkelijk stil, niet wetend wat te zeggen, ze vond dit soort situaties altijd moeilijk. Ze vond het zowieso moeilijk om anderen te troosten.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 21:21

Steelpaw liep naar Ravenpaw toe en gaf hem een troostend terug en zei"Wij beiden hebben onze ouders verloren op een verschrikkelijke manier. Tot mijn geluk werd ik verzorgd door Spottedtail´s ouders en sinds die dag ben ik Spottedtail als zus gaan zien en verder heb ik mijn ouders alleen gezien bij bijna dood ervaringen of wanneer ik in de problemen zat. Verder hebben andere mij altijd geholpen en ik ben vaker geconfronteerd met het verleden, zo had ik bijna Purplepaw van de schaduwclan vermoord toen ze begon over hoe zwak en zielig mijn ouders waren. Ik ben vaak geholpen door Winterpaw, Sunpaw, Via ,Kestrelwing en Squirrelflight." Hij gaf Ravenpaw een troostend likje en zei"Je hebt altijd nog je vrienden en clangenoten." Hij zei verder "Aangezien we ons hart hebben gelucht, is het nu jouw beurt Honeypaw als je iets wil zeggen kan het nu" Hij keek vriendelijk naar Honeypaw.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 21:30

'Wat erg voor jullie..' Miauwde Honeypaw zachtjes met een stem vol medelijden. Hij merkte dat de poes zich geen houding wist te geven. Iets waar hij zelf ook nooit erg goed was geweest. Hij keek naar Steelpaw toen hij begon te praten. "Ik ben vaak geholpen door Winterpaw, Sunpaw, Via ,Kestrelwing en Squirrelflight." maakte de kat zijn verhaal af. Ravenpaw glimlachte. 'Ik ben blij dat je bent geholpen door zoveel katten.' miauwde hij tegen Steelpaw. Maar toch kromp hij even in elkaar bij het woord zus. Zijn zusjes leefde niet meer en hij had geen idee waar zijn broer zich bevond. Maar al snel keek hij weer opgewekt naar de twee katten. 'En we hebben inderdaad onze vrienden en clangenoten nog. En jullie zijn daar twee van.' hij krulde zijn mondhoeken omhoog. Hij was blij met zijn nieuwe vrienden. Om eerlijk te zijn had hij nog nooit echt vrienden gehad. De kittens waar hij mee was op gegroeid waren zijn broertje en zijn zusjes. Die hij dus nooit meer zag. "Aangezien we ons hart hebben gelucht, is het nu jouw beurt Honeypaw als je iets wil zeggen kan het nu" hoorde hij Steelpaw dan zeggen. Ravenpaw richtte zijn groene ogen op de oranje witte poes die ongemakkelijk stil in het gras zat.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 21:34

'Aangezien we ons hart hebben gelucht, is het nu jouw beurt Honeypaw als je iets wil zeggen kan het nu' Steelpaw keek haar vriendelijk aan. Honeypaw keek ongemakkelijk op en schudde haar hoofd eerst wat. Ze praatte er liever echt niet over maar goed, misschien was het beter om even haar hart te luchten. Het bleef nog een tijdje stil. Ze keek naar de varens onder haar poten terwijl ze uiteindelijk toch begon te spreken. 'Ik weet niet waar mijn moeder is.. ze ging een keer uit jagen en kwam niet meer terug.. en mijn vader..' Er schemerde bitterheid door in haar zachte verdrietige stem. '.. heeft het clanleven opgegeven om te gaan leven als een poesiepoes nadat mijn moeder verdwenen was.' Langzaam keek ze op, ze snapte die beslissing nog steeds niet. Waarom moest hij weg gaan, waarom moest hij als een poesiepoes gaan leven. Ze kneedde de aarde ongemakkelijk met haar poten. Om eerlijk te zijn miste ze hem nog steeds maar ze kon zijn beslissing gewoon niet begrijpen. Wie wou er nou door de tweebenen verzorgd worden en vies tweebeen voer eten terwijl je dit leven had, vol met verse prooi. Ze kon zich eigenlijk niks anders inbeelden dan dit leven, ze wou ook niks anders dan dit leven. Ze zuchtte zwakjes wat.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 21:39

Ravenpaw merkte dat Honeypaw haar verhaal allereerst niet wilde vertellen. Een tijdje was er niets, alleen maar stilte. Ravenpaw keek op toen Honeypaw begon te praten. '.. heeft het clanleven opgegeven om te gaan leven als een poesiepoes nadat mijn moeder verdwenen was.' Honeypaw sloot haar verhaal af. Ravenpaw legde zijn oren in zijn nek. Alle drie zagen ze hun ouders niet meer. Hij liep even naar Honeypaw en gaf haar een troostend likje. Hij keek zijn twee vrienden aan. Het voelde op de een of andere manier goed om te vertellen wat er in zijn leven was gebeurd en om dit ook van Steelpaw en Honeypaw te horen. 'We zijn gelukkig met z'n drieën nou.' miauwde hij. Hier was hij blij van, maar dat zou het verlies van zijn ouders niet verzachten. En hij wist wel zeker dat, dat bij Honeypaw en Steelpaw ook niet zou gebeuren. Het werd weer stil.

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 21:48

"Sneu, wie laat nou zijn kind achter om bij tweebenen te wonen, ze hebben mij ooit gevangen en het was daar vreselijk dankzij Sunpaw heb ik het gehaald. Maar dat krijg je als je op Monsters bij het donderpad gaat springen. Ik ben onhandelbaar en heb al veel meegemaakt." Hij liep naar Honeypaw toe en gaf haar een troosttend likje en zei"Wij zijn je vrienden en clangenoten en we zijn er voor je als je wilt uithuilen of iets kwijt wil." Hij liep weer terug. Hij keek naar Ravenpaw en Honeypaw en zei "Als ik later kittens krijg met Sunpaw zweer ik ze niet in de steek te laten. Ik ben nu 9 manen en op een of twee katten na zijn alle ouders dood of weg. Zoiets zal mij niet gebeuren." Hij keek hun twee aan en zei "Wij weten alledrie als geen ander hoe dat is en ik heb het gevoel dat er een last van me schouders is nu ik heb gesproken met degene die zoiets hebben meegemaakt." Hij keek hun aan en zei" Ik vertel jullie iets raars en niet lachen want ik ben serieus. Ik heb bij sommige bijna doodervaringen gesproken met mijn ouders. Toen ik levend begraven was en bewusteloos viel van zuurstof te kort spraken ze tegen me en toen ik gered werd leek het alsof ze me terug stuurde." Hij keek naar zijn vrienden en ging huilen en sprak "Ik zag ze ,hoorde ze maar kon ze niet aanraken, ik kon niet bij ze zijn."

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 21:54

Honeypaw had haar oren achteruit gelegd, ze schaamde zich ervoor dat haar vader een poesiepoes was geworden. Maar ze voelde zich beter door alle troostende woorden om zich heen. 'Bedankt jongens..' Miauwde ze zacht, 'Echt.. bedankt..' 'Sneu, wie laat nou zijn kind achter om bij tweebenen te wonen' Miauwde Steelpaw. Honeypaw legde haar oren nu plat in haar nek. Zo had ze er nog nooit over nagedacht, betekende ze dan niks voor hem? Waarom had hij haar achter gelaten. Ze had eigenlijk zin om te gaan huilen maar dat deed ze niet. Ze keek weer naar de varens en probeerde zich te herinneren hoe ze eruit zagen, het was al zo'n tijd geleden. Waarom herinnerde ze het zich niet meer? Ze wou het wanhopig uitschreeuwen maar dat deed ze niet. 'Ik zag ze ,hoorde ze maar kon ze niet aanraken, ik kon niet bij ze zijn.' Ze keek op van Steelpaws stem. Ze liep voorzichtig naar hem toe en gaf hem een troostend likje. 'Ze zijn altijd bij je.. In je hart' Miauwde ze zachtjes en voorzichtig, ze hoopte dat dit hielp, ze wist wat hij voelde. Alleen wist zij dat haar vader nog ergens in leven was. Zou hij haar missen? Of zou hij haar vergeten zijn?

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 22:00

Een kleine mauw klonk vanuit de bosjes, een klein poesje sprong uit de bosjes. Nieuwschierig wapperde haar oortjes heen en weer, en ze sprong naar Honeypaw toe. ''Waar praten jullie over?'' Vroeg het kleine katje met grote ogen. Ze keek alle drie de katten tegelijk aan. Deze katten waren nog leerlingen, waarom leken ze dan al zo groot? De meeste waren zelf niet meer dan kittens, of het moest gewoon groot lijken vergeleken haar kleine figuurtje. Zachtjes probeerde de scherpe tandjes van Jaykit de oren van Honeypaw te pakken te krijgen. ''Raaauw, ik eet jullie met huid hen haar op!'' Dapper sprong de kleine kitten in het midden van de drie bijna-krijgskatten. Haar blik werd fel, en ze zwiepte met haar kleine staartje heen en weer. ''Mraauw, mauw, rraww!'' Mauwde ze uitdagend. Het was een grappig gezicht zo'n klein poesje die het tegen al deze katten op wilde nemen, eigenlijk mocht Jaykit het kamp nog niet eens uit. Maar ze was al bijna vier manen, en kon zelf wel voor haar vacht zorgen vond ze. Ze was vrij hyper en dapper ook. Jaykit sprong heen en weer van actiefheid. ''Ik word de beste leerling ooit, en de goedste krijger.'' Ratelde ze door, terwijl ze vier haar hoofd omhoog stak. Ze glimlachtte en sprong weer heen en weer. ''Raaaaawww!''

Onderwerp: Re: Rust. zo 18 jul 2010 - 22:04

Honeypaw liep voorzichtig naar hem toe en gaf hem een troostend likje. 'Ze zijn altijd bij je.. In je hart' Miauwde ze zachtjes. Steelpaw liet de laatste tranen vallen en zei toen "Dankje Honeypaw, elke keer als i erover praat doet het pijn." Hij ging zitten en ademde diep in en uit en zei "Ik geef je vader wel een beetje gelijk als Sunpaw zou overlijden zou ik ook wegrennen van de plaats waar ze stierf, kijk soms denk je niet na en als je er spijt van hebt kan het niet anders. Je bent aardig,slim en niet lelijk dus zou je vader je nooit alleen gelaten hier als hij erover na had gedacht." Hij focusde op de kitten die tussen hen in sprong en zei "Pas maar op want, tikkie jij bent hem als je mij te pakken kan krijgen ben je later een goede leerling" . Steelpaw rende naar achter en wachtte hoe de kitten zou reageren. Hij zei"Kom maar Jaykit of herken je me niet meer, Ik was nog een paar dagen kitten toen jij werd geboren, ik had met je gespeeld vroeger."

Onderwerp: Re: Rust.