Deputy Benoeming; Lies and broken bonds

Ze had hier goed over na moeten denken en het had haar wakker gehouden maar ze wist dat ze een deputy moest benoemen voor de tijd om was en Starclan's wens overschreden zou worden. De patrols waren terug gekomen beide zonder nieuws. Zowel de honden als het lichaam van Future waren niet gevonden waardoor Butter geen afscheid had kunnen nemen en het viel haar zwaar. Maar ze had wel de tijd gehad om te beslissen, ondanks Nightstream's waarschuwing en argwanende woorden wist ze het toch zeker.

En zo stapte ze dus in stilte naar haar spreekplaats en sprong bovenop de door water glad geschuurde rots. "Laat iedereen die zijn of haar eigen prooi kan vangen zich verzamelen voor een clanceremonie!" Haar stem was duidelijk ook al trilde ze een klein beetje voor ze even diep adem haalde. "Futuresong is niet meer gevonden en we moeten er van uitgaan dat ze overleden is als een held voor haar clan. Ze laat een lege plaats achter, niet alleen in ons hart maar ook in de clan. We hebben een nieuwe deputy nodig." Haar donkerblauwe ogen gevuld met verdriet staarde over de katten om haar heen. Ze wist het niet meer en met dit verlies was ze nog meer aangeslagen dan ze eerder had laten zien. Hij had haar zo veel geholpen deze afgelopen maanden. Door haar angsten en het mindere vertrouwen in Futuresong.. Hij was de juiste keuze. Tenminste. Zo geloofde zij dat op dit moment. "Criedwolves zal Riverclan's nieuwe deputy zijn!"

Haar gehele gewicht was steunend op Panthergrowl, hij had er voor gezorgd dat zij een nacht nog kon blijven rusten en warm worden. Dit zorgde voor sympathie voor de kater, en het gaf haar ook nog eens een warm gevoel in haar borstkas. Deze deed echter een Starclans verschrikkelijke pijn, en het werd er ook niet makkelijker op dat haar rechter achterpoot in de lucht moest hangen. Elke keer als ze inademde voelde het alsof ze weer viel, weer alles verbrijzelde. Ging deze pijn ooit voorbij?

Met veel moeite kwam ze door de kamp ingang en zag ze al Luvon en Butterstar staan. Alles wat ze wilde was die kater in elkaar rammen maar daarentegen viel ze neer, en wat deed dat pijn. Zo'n verschrikkeijk veel pijn. "But-" Begon ze en moest even diep inademen, wat haar dicht deed knijpen met haar ogen. Zoveel pijn. "Butter..." Ze fronste naar haar vriendin en nam nog alle kracht om wat anders te zeggen. "Luvon... Waterval... Gegooid." En met dit vielen haar ogen dicht, flauwgevallen door de pijn. Ze moest het weten. Ze moest weten dat zij gelijk had gehad. Luvon was geen goede kater.

Ze voelde zich iet wat ongemkkelijk maar aan de andere kant ook goed het moment dat de rode kater naar wie ze haar hele leven opgekeken had naast haar stond. Hij had haar altijd beschermd en het beste met haar voor gehad. Hoe pijnlijk de dood van haar moeder dan ook voor hem geweest was. Hij zou een goede deputy zijn al zou hij nooit het gat in haar hart wat Futuresong achtergelaten had invullen.

Geritsel bij de kampingang liet haar even opkijken en ze trok met haar oren. Als eerste wist ze de geur van Panthergrowl te plaatsen maarr de geur die hij mee droeg.. Was dat.. Haar ogen schoten wijd open de grijze kattin ziend en het feit dat ze nog leefde en sprong direct naar haar toe zichzelf tegen Future aan drukkend. "Hey hey blijf bij mij." Fluisterde ze nog voor ze zwakke woorde hoorden die haar misselijk maakte. Langzaam draaide ze haar kop terug starend naar haar vader. "Gegooid.." Beaamde ze langzaam de woorden van Futuresong terwijl ongeloof plaats maakte voor woede in haar ogen. "Vader.." Haar stem begon te trillen terwijl ze naar hem toe stapte. "Wat is er gebeurd..

Chivypaw had haar hoofd gebogen. Als kleine kit (in haar hart) had ze het nog niet echt goed begrepen, maar nu viel het haar zwaar. Ze begreep niet echt dat Futuresong nooit meer zou terugkomen. Het leek alsof ze elk moment kon binnenwandelen. Haar blauwe blik gleed naar Luvon. Ze weigerde hem Criedwolves te noemen, om een of andere reden. Luvon werd de nieuwe deputy. Luvonstar. Bleh. Maar toen als bij wonder. Poef. Haar vader stond daar en zij stond daar met open mond te gapen naar hem. Haar redder in nood. Fairfaith was met de gewonde van Twolegs bezig dus ze riep haar apprentice bij haar. Chivypaw luisterde aandachtig naar wat Futuresong nodig had. Ze kreeg een mengsel van twee geplette papaverzaadjes en pap van wilgenschors. Dat moest ze tot een bal rollen en dan wikkelen in het blad van een frambozenstruik. Ze kreeg voor de zekerheid nog een geel bloemetje erbij, voor wonden en breuken sneller te helen. Als laatste smeerde ze er nog heidenectar op. Uitgewisseld met Windclan. Met het bundeltje liep ze snel op Futuresong af. De pap was vloeibaar en ze met voorzichtigheid smeerde ze het over de mond van de poes. Hopelijk ging ze in haar bewusteloosheid het oplikken. Het zou zeker de ergste pijn verzachtten, daarna kon ze de rest innemen waardoor ze snel weer beter zou worden. Nu ja snel... Een val in de waterfall is niet niets.

Tag: Futuresong

Het verlies van iemand gaf nooit een fijn gevoel, verdriet om je heen en een nare lege ruimte. Maar zijn moeder begon weer te spreken, iets wat betekende dat zij een keuze had gemaakt. Zou hij het zijn? Hij had het bloed, toch? Vol spanning luisterde hij naar wat ze allemaal te zeggen had, en toen hij de naam hoorde vulde trots hem. Zijn familie was nu echt geweldig! Met grote ogen staarde hij naar Luvon waardoor hij het geluid bij de ingang kort negeerde, maar wel moest omkijken toen hij de geuren rook. Was het haar lichaam? Het- het bewoog! En het sprak ook nog! Stokstijf bleef hij op zijn plek staan, was dit allemaal echt?

Het was heel grimmig in het kamp, de dood van Futuresong leek een enorme impact op iedereen gemaakt te hebben. Dat was volkomen begrijpelijk. Smokegaze zelf had er ook moeite mee en hij voelde zich zelfs schuldig over hoe hij haar de laatste tijd behandeld had. Hij had haar beschuldigd van de dood op een Windclanner. Moorden was gewoonweg iets wat hij enorm verachtte. Het was dan ook geen vreemde reactie geweest van Smoke. Maar toch. Futuresong song was vroeger wel een soort vriendin geweest van hem, in ieder geval iemand waar hij het wel goed mee had kunnen vinden. Het liefst had Smokegaze het gewoon willen oplossen en er voor willen zorgen dat het weer goed was. En wat moest een Windclan warrige hem nou boeien? Het was geen clangenoot, al bleef het moord. En hij geloofde dan weer in; "wie instaat is om iemand te vermoorden kan iedereen vermoorden," vandaar dat het hem zo bezig had gehouden. En dan nog was het altijd maar een vermoeden geweest, een heel sterk vermoeden omdat heel veel er op wees; gedrag van anderen, Futuresong's eigen veranderde gedrag... Maar wat als hij fout had gezeten? Hij schudde de gedachte weg toen Butterstar aankondigde een nieuwe deputy te kiezen. Wie zou het zijn? Zijn eerste vermoede was Panthergrowl. Maar tot zijn grote verbazing werd het Criedwolves. Hoe kon ze daarvoor kiezen? Smokegaze stond op om protest re geven. Dit kon toch niet? Criedwolves had de clan al eens verlaten en was er nog niet zo lang!
Toen gebeurde wat niemand verwachtte. Futuresong kwam het kamp binnen, steunend op Panthergrowl. Ze zag er gehavend en vermoeid uit. Net als Lynxfang ging ook Smokegaze naar haar toe om te helpen. Even later ook Butterstar. De woorden die Futuresong gooide over Luvon, waterval en gooien, waren zeer onheilspellend en meteen wierp Smokegaze een duistere blik op Criedwolves. Butterstar vroeg naar uitleg en Luvon zei dat ze loog en nog wat dingen. Hoe zeker ze ook werden uitgesproken geloofde Smokegaze Futuresong en niet de nieuwe deputy van Riverclan.

Het was allemaal zo abrupt geweest en Aspenpaw kon het nog steeds niet helemaal bevatten. Futeresong dood? Enkele dagen hiervoor had ze nog een leuk gesprek gehad met de Riverclan deputy. Hij mocht haar wel. Ze was vriendelijk en begrijpend geweest. Maar nu was ze er niet meer. Criedwolves had gezegd dat ze moedig was gestorven. Aspenpaw realiseerde maar weer hoe snel het leven beëindigd kon worden, hoe plotseling iemand er nog was en het volgende moment niet meer. Nu kon Futeresong jagen in Starclan. Hij hoopte dat ze het daar naar haar zin had.
Butterstar riep de clan bijeen. Hij wist meteen dat het ging om een nieuwe deputy. De Warrior Code eiste immers een nieuwe deputy voor maanhoog als de vorige was overleden. Aspenpaw ging aan de rand van de menigte zitten met zijn kopje verdrietig naar beneden gebogen. Hij wist dat het moest gebeuren, maar toch zat er een zwart randje om deze mededeling heen. Criedwolves? Hij zag een grote, rode kater naast Butterstar verschijnen. Hij was oud en waarschijnlijk vol ervaring. Hij zou vast een goede opvolger zijn, hij vertrouwde Butterstar erop dat ze een goede keuze had gemaakt.
Totdat plotseling het onwerkelijke gebeurde. Iedereen zijn koppen draaide naar de ingang toen er geluid ontstond en zo ook hij. En daar stond ze, Futeresong, weliswaar meer dood dan levend, maar ze was er. Hoe kon dat? Hij stond perplex te kijken naar het schouwspel daar voor hem gebeurde. Verschillende warriors haasten zich naar de grijze poes. Hij zag haar mond bewegen, maar kon de woorden die uit haar bek vormden niet verstaan. Maar als snel hoorde hij het woord "gegooid" door heel de menigte gaan. Huh, hoe dan? Aspenpaw begreep er niets meer van en keek verward van Futeresong naar Butterstar en weer naar Criedwolves. Wat gebeurde er?

De siamese kater was zo teleurgesteld geweest toen ze niets hadden gevonden. Hij vond het echt heel erg. Futuresong was nog zo jong. Hij was 78 en hij voelde zich nog een lekker kippetje. "Laat iedereen die zijn of haar eigen prooi kan vangen zich verzamelen voor een clanceremonie!" Softlake keek op. Butterstar had gekozen. Hij keek niet verbaasd toen het Criedwolves bleek te zijn. Waar hij wel verbaasd van op keek waren de twee grijze katten. Hij snelde er meteen op af. Buttestar stem klonk bijna woest en die van Luvon dwingend. De kater moest een sis onderdrukken. Een gevecht tussen hem en Luvon zou hij nooit overleven. "Alles oké?" Hij keek van Panthergrowl naar Futuresong, naar de kleine medicine cat apprentice die al was gearriveerd.

+ Panthergrowl

Toen zijn vaders naam uitgesproken werd als de nieuwe deputy van Riverclan voelde Bitter een blok in zijn keel. Al wat hij zijn hele leven lang wou was houden van zijn vader. Maar met een vader die niet van hem hielt leek dat een droom die nooit uit zou komen. En in deze positie zou zijn vader alleen maar meer met zijn enige nog levende dochter omgaan. Sinds hij terug was hadden ze nauwelijks twee woorden gewisseld of tenminste zo voelde het dan voor hem. Wat had hij misdaan..
Echter werd de kater opgeschrokken uit zijn depressieve gedachtengang toen de geur van Futuresong over het kamp stroomde en de kater hief snel zijn hoofd op de zachte woorden opvangend en staarde naar zijn vader. Grommend duwde hij even zijn nagels in de grond bij de woorden. Hij kende zijn vader. Hoe weinig contact ze dan ook hadden hij kende hem. En op dit moment zag hij door hem heen. De verontwaardiging. Zo sprak hij nooit tegen Butter. Dit was een leugen. Hij stond te liegen..
Direct duwde de rode kater zichzelf naar voren en zette een poot voor Aspenpaw, zijn apprentice, om hem uit een mogelijke vuurlinie te houden en liet zijn staart op de rug van de zwart witte kater rusten voor zijn ogen naar Butterstar schoten. "Hij staat te liegen Butter!" De normaal stille kater verhief zijn stem nu harder dan ooit tevoren en ontblootte zijn nagels klaar om zijn vader op te vangen mocht de oudere kater zich op hem storten uit woede.

Er leek een rode waas van woede te ontstaan voor haar ogen terwijl meer katten zich snelde naar Futuresong. Ze had hem vertrouwd. Had hoop gehad dat ze eindelijk closer zouden kunnen zijn. Had hem zelfs haar rechterhand gemaakt zojuist wetende, denkende, dat hij het beste voor had met haar clan. Maar nu stond hij vanaf haar spreekplaats te schreeuwen dat haar Futuresong loog. En vervolgens de harde duidelijke stem van haar broer er over heen dat haar vader loog. Het duizelde voor haar ogen en ze moest diep adem halen om haar eigen poten terug te vinden voor haar hoofd omhoog schoot en ze haar tanden ontblootte. "Riverclan heeft maar een deputy. En dat is Futuresong. En iedereen die haar iets aan durft te doen." Ze ontblootte haar nagels en duwde die de grond in tranen brandend in haar ogen. "Zal Riverclan's wraak proeven."" Sissend schoot ze naar voren en zette zichzelf zo hard mogelijk af om over de rots te springen en haar vaders pels vast te grijpen met haar nagels en tanden om hem van de rots af te sleuren.
Onstabiel kwam ze door het gewicht van de enorme kater ten val op haar schouder en duwde zichzelf grommend overeind haar staart vel zwiepend in teken dat de andere om haar heen afstand moesten houden. Dit was tussen haar en hem.

Silvercloud was direct de nursery uit gestapt toen Butterstar de clan bijeen riep. Ze wist wat er zou komen. Nu Futeresong dood was, moest er een nieuwe deputy komen. Ze fronste bij die gedachte. Het was vreemd om iemand dood te verklaren als je het lichaam van de kat zelf niet gezien had. Toch had Silver er zich deels bij neergelegd. Ze was niet achterdochtig geweest naar Criedwolves, zeker niet omdat hij nu een jaar in de clan zat. Ondanks dat hij hier een jaar, terug, in de clan zat, fronste ze even toen Butterstar hém benoemde tot deputy. Er waren zoveel katten die zich dag in, dag uit bewezen hadden als loyale warrior. Even liet ze haar blik naar de grond gaan. Als dit Butterstar's keuze was, dan was het zo. Ze liet haar blik terug naar de leader gaan toen er bekende stem over de kampplaats klonk. Haar oren schoten naar voren toen ze Panthergrowl en Futeresong in haar ooghoek opving. Panthergrowl! Haar oogjes werden wat groter. Futeresong leefde nog! Haar vacht ging direct recht staan, alert op wat er komen zou. Butterstar was duidelijk op haar tenen getrapt toen ze doorhad dat haar vader had staan liegen, dat hij haar verraden had en daarmee ook de clan verraden had. Haar ogen gleden direct in haar nek. "Verrader!" siste ze. Ondanks dat Butterstar haar eerder gestraft had, zag ze haar nog steeds als een goede vriendin. Als het mis ging, zou ze zich bemoeien, of ze nu wou of niet.

Het was allemaal plotseling één grote chaos in zijn leven geworden. Waar hij eerst bezig was geweest om zijn ambities te vervullen en grootse plannen aan het maken was in zijn hoofd, stond hij opeens te luisteren naar een kater die hun vertelde dat Futuresong, zijn moeder, dood was. Daarna kondigde Butterstar opeens aan dat zijn moeder er officieel niet meer was en dat de kater, Criedwolves genaamd, de nieuwe Deputy zou worden. Butterpaw’s klauwen klauwden zich hopeloos in de grond terwijl achter zijn ogen tranen brandden. Tranen die hij natuurlijk nooit liet zien aan zijn Clangenoten omdat hij niet zwak over wilde komen. Zijn staart sloeg met een kwade zwiep heen en weer alsof hij niet kon geloven dat Butterstar het zo gemakkelijk opgaf en geloofde wat die kater allemaal zei. Butterpaw kon het niet geloven. Hij kon niet geloven dat zijn eigen moeder door zoiets simpels gedood was. Hij kon niet geloven dat de machtige Deputy van RiverClan weg was, kon niet geloven dat zijn grote droom om samen RiverClan te leiden in as op was gegaan. En dat deze verschrikkelijke kater, die het lef had om in zijn gezicht te liegen – want dat moest het wel zijn: één grote, misselijke leugen – over de dood van zijn moeder. Butterpaw kon het nog minder bevatten dat zijn moeder daar opeens stond. Opeens kwam ze het kamp binnengewandeld alsof Criedwolves’ woorden niets waren. Er schoot blijdschap en verwarring tegelijkertijd door hem heen, maar hij had geen tijd. Hij had geen tijd om zijn emoties onder controle proberen te houden. Hij moest eerst naar zijn moeder gaan en kijken of alles goed was met haar. ‘Mam!’ bracht hij uit toen ze omviel en hij rende naar haar toe, maar het was al niet meer nodig. Chivypaw was bij haar. Butterpaw maakte met een klein respectvol knikje plaats voor haar, maar drukte zijn neus in de vacht van zijn moeder en legde beschermend zijn staart om haar heen. Zijn tanden ontblootte hij woedend naar de kater. ‘Verrader!’ schreeuwde hij kwaad. ‘Ze moesten je doden!’ En schijnbaar zou daar werk van gemaakt worden, want opeens sprong Butterstar op Luvon af. Het gesprek tussen de twee witte katers ontging hem helemaal en zijn vacht ging de lucht in. Hij richtte zijn blik daarna op Chivypaw. ‘Denk je dat ze snel weer bij bewustzijn zal zijn?’ Hij haalde diep adem. ‘Denk je dat ze het haalt?’ Hij ging staan en zette zijn lichaam dwars voor Futuresong zodat, als Luvon haar zou proberen aan te vallen, hij eerst tegen hém zou botsen. Zijn tanden ontblootten zich en woest keek hij naar Luvon. Hij zweerde dat als Butterstar geen order had gegeven dat hij de kater allang zou proberen te doden.