We've got some catching up to do

Hij zat hier heel dramatisch alleen helemaal niets te doen, het was heftig en zo enorm niet de bedoeling, maar een paar van zijn beste herinnering kwamen van deze plek en hij was altijd op zoek naar meer. Vandaag leek daar een goede dag voor te zijn, want hoewel hij even zijn ogen vernauwde bij het zien van de zwarte kat, sprong hij enthousiast op en rende als een hyperactieve kitten naar haar toen zodra hij haar herkende. "Crow!" Riep de kater enthousiast uit, en was even verward door het horen van zijn naam uit haar mond, te lang elkaar niet gezien. Te lang.

- Alleen Crowcall en mensen met toestemming

Hij was zijn hoofd aan het breken over hoe ze nu zou heten, had ze hem ooit wat verteld? Niet dat hij wist, maar dan moest je hem ook eigenlijk niet hebben om alles over iedereen te onthouden, daar had hij Little voor. Die deed vaak de sociale interactie, wat om eerlijk te zijn hem perfect uitkwam. Gelukkig leek de ander dit door te hebben, en zijn gezicht, wat in de nadenkmodus had gestaan, klaarde weer helemaal op. "Wat een gave naam!" Mauwde hij, oprecht enthousiast want het paste perfect naar zijn idee. Het enthousiasme werd omgezet in knikken toen de poes opmerkte hoe lang het wel niet geweest was, niet dat er veel verandert leek te zijn, hij was nog steeds een kop groter, en zij nog steeds tien malen knapper dan enige poes die hij ooit had ontmoet. (minus Little natuurlijk, Little en zij waren even knap) Pas bij het laatste woord wat ze sprak ontdekte hij ook dat er wel degelijk een paar dingen verandert waren. "Dankje," Mauwde hij zacht, en glimlachte even zwakjes. "Het spijt mij ook voor jou, dat Lionroar verbannen is," Hij wist wel dat Crow de trainingen niet altijd even leuk vond, maar haar kennende had ze alsnog een band gehad met de kater. Gelukkig ging het nu best goed met hem.

De ander, die kleiner was dan hij en hij dus onbedoeld in zijn hoofd aanduidde met 'de kleine', leek zich erg over het Lionroar-delict op te winden, nog steeds. Ergens kon de kater dat wel begrijpen, hij zou het ook nooit goedgekeurd hebben als zoiets zou gebeuren met Inner in de tijd dat ze nog deputy was. Dat sprak hem zo aan bij Crow, haar gevoel voor rechtvaardigheid en eer. Weinig poezen hadden dat, en sommige katers hadden het teveel.
Hij werd opgeschrikt uit deze gedachte toen de poes zich weer rechtstreeks tot hem richtte. "Dat klopt," Mauwde hij, scheve glimlach en bescheidenheid op zijn gezicht. Het was een eer, maar ook een taak, want als eer zien leek fout in het licht van wat hij wist over de plaats die hij had genomen, en hoe die plek vrijgekomen was.

Hij moest even lachen om haar ietwat verbaasde blik en gaf haar een vriendschappelijke schouderduw. "Zo gek is het nou ook weer niet," Grinnikte de kater goedgemutst, en liet het nieuws toen bij haar bezinken. Aan het licht in de ogen te zien had ze alweer allemaal ideeën voor hem, stuk voor stuk wereldverbeterende. Uiteindelijk sprak ze dan ook haar steun aan hem uit, die hem deed blozen, en vervolgde ze dat met de opmerking die hij had verwacht. Toch was het enige wat hij kon antwoorden een stille "Ik hoop het," Want de angst voor Inner en het ontzag voor zijn moeder was groot. Hadden die het dan allebei bij het verkeerde eind gehad met hun anti-clans policy? "Het is nog best lastig om jezelf te blijven, ben ik achter gekomen," Mauwde hij uiteindelijk, en keek de poes een beetje verloren aan. Zou ze begrijpen wat hij bedoelde? Dat de druk van het streng zijn en het perfecte doen hoog lag?

Hij schoot bijna in de lach door de vurige reactie van Crow, het was fijn dat hij op haar kon rekenen hem down to earth te houden want hij was zijn leven niet zeker als hij zou veranderen. Echt, ze zou hem in zijn dromen komen opzoeken en villen, en dat was dan nog licht gezegd. Maar omdat in lachen uitbarsten ongepast leek besloot de kater om maar gewoon 'serieus te knikken' met een twinkeling in zijn ogen. Veel meer kon hij ook niet, want toen begon de poes aan haar tirade. "Ik snap dat het lastig was, zeker nu je nog maar deputy bent en Innerstar natuurlijk van je verwacht dat je later haar stappen volgt, maar echt, Tall, je mag jezelf niet laten veranderen. Het is te belangrijk, laat het niet gebeuren." Nu kon hij het niet laten even te lachen, en daarna weer te knikken. Het was goed om te weten dat ze het zo belangrijk vond, maakte duidelijk dat hij niet alleen was. "Oke, fair point, ik ben ook niet van plan te veranderen, maar je hebt gelijk dat het soms best lastig is," Er waren hoge eisen, en hij was nou niet per se de standaard deputy.


ga posten op ons coole rijmtopic jij!

De politiektijger naast hem leek haar punt gemaakt te hebben en tevreden te zijn met zijn antwoord. Dat maakte het makkelijker voor hem om de glimlach te behouden die al de hele tijd gezien wilde worden, want om nou constant te blijven lachen terwijl ze over serieuze zaken praatte was onbeleefd. Nu mocht het echter, want het onderwerp leek afgerond, tot op het punt dat hij iets fout deed, dan zou ze voor zijn deur staan met zo'n blik dat geen Shadowclanner haar terug zou durven sturen. Serieus, hij was jaloers op de kater die haar tot partner zou krijgen, die hoefde zelf haast niet op te letten, dat deed Crow wel. "Goed, mijn punt is nu wel duidelijk, laten we het over iets anders hebben. Hoe gaat het met je? Nog coole avonturen beleefd sinds de laatste keer dat we elkaar zagen?" Hiermee keek hij haar dramatisch aan en deed alsof hij omviel. "Weet je wel niet hoe lang geleden het is dat wij elkaar zagen?!" Riep hij uit, en keek haar diep in de ogen voor effect. "Toen was je nog klein... er" Hierbij stak hij zijn tong uit, want veel gegroeid leek ze nou ook weer niet. "Maar even, je vraagt hier serieus om mijn levensverhaal?" Want hij wilde prima beginnen hoor, maar dan was ze in voor een lange zit.

Verzin wat nieuws dan >3

Wow, just wow, zijn drama werd beantwoord met het meest rationele antwoord wat er bestond, en het was alsof Crow niet eens wist dat drama beantwoord hoorde te worden met drama. Natuurlijk wist mevrouw dat wel, maar ze had gewoon zin hem een beetje voor blok te zetten en te klieren met hoe cool zijn leven was. Hij zuchtte dus nog eens, en dacht diep na terwijl met elke gedachte zijn mondhoeken verder vielen in dramatische uitdrukking. Zoveel verhalen en zoveel te vertellen! Oké, eerst de belangrijke dingen dan maar. "Ik begin met wat je moet weten omdat je m'n beste vriendin bent," Mauwde hij, matter-of-fact ook al was dit de eerste keer dat hij uitsprak wat hij van d'r dacht. "Weet je al iets van Little en mij?" Misschien moest hij specificeren, ze leefde - jammer genoeg - niet in zijn clan. "Littlestream," Verklaarde hij dan ook meteen daarna, en glimlachte even.

De poes haar reactie ging redelijk aan hem voorbij, voor hem was het zo vanzelfsprekend dat dit een feit was dat de gedachte dat dat voor haar niet zo was nog nooit in zijn hoofd naar voren was gekomen. Hij had veel vrienden, ja, en van die vrienden was Acefray zijn beste vriend, Never zijn onvoorwaardelijke, en Crow zijn bestie. Want met Crow kon hij praten en Crow begreep hem. Deze poes was alles wat hij zocht in een kat en kon het voor elkaar krijgen een eeuw naar hem te luisteren. Wat anders kon je je wensen? Oh, en daar moest aan worden toegevoegd dat ze hem negen van de tien keer volledig snapte. Hij knikte dan ook toen ze antwoordde. "Inderdaad, maar toen was ze afgezet door Starclan, en had ze moeite met warrior worden," Het was ook wel iets heel anders, warrior leven en medicine cat leven. Tall kreeg alweer medelijden als hij eraan dacht. "Dus ik hielp haar, want we waren daarvoor ook al vrienden, en ehm.." Right, nu werd het awkward. "Well, van het een kwam het ander, we werden een setje en zijn dat lange tijd geweest," Hij glimlachte hier wat waterig bij. Goede tijden, maar de rest van dit verhaal zou niet zo snel zo lopen.

Hij moest lachen om haar reactie, de alwetende Crow wist nu even weinig te zeggen, en de kater begreep haar reactie daardoor ook wel weer. Het was misschien niet wat ze verwacht had. "Jij dan?" Reageerde hij dus, want als hij iemand het beste leven van de wereld gunde was het Crow. "Niet per se partner, maar nog coole dingen gedaan?" Hij moest zelf voornamelijk nadenken over spul wat niet heftig was in zijn leven maar wel leuk. Misschien toen hij verdwaalde in het twoleg gebied. Dat zou haar wel kunnen afleiden van zijn verhaal over partners wat misschien niet goed gevallen was. Ja. De kater knikte haast stellig in zichzelf, dat zou hij haar zometeen vertellen.

De ander leek het idee van een partner al haast belachelijk te vinden, en hij moest zich inhouden niet even heel erg duidelijk te zeggen dat elke freaking tom blij mocht zijn met die poes hier als zijn partner. Ze was slim, geestig, waanzinnig creatief en had een goed hart. Wat kon iemand nog meer willen? Even eerlijk, zijn algehele beeld van Windclankaters daalde flink. Ondertussen echter was Crow al begonnen en ging het over dood en verderf, Tall grinnikte even om het drama verscholen in de woorden, maar wist helaas dat het maar al te waar was. Toen ze daarna begon over de konijnen moest hij dan ook oprecht lachen, want dat was zo'n andere wereld. Was het dat overigens niet altijd als hij met haar praatte? Alsof ze in een bubbel leefden vanwaar ze de wereld om hen heen kritisch konden bekijken, terwijl het hen niets deed. "Ah come on," Reageerde hij toen ze het downplayde. "Dat is cool! Ik ben erg slecht in konijnen vangen, dus het verhaal horen over hoe je er een gevangen hebt is als het horen over de oude grote katten, vertel!" En met die woorden ging hij liggen zoals hij als kitten altijd deed wanneer zijn moeder een verhaal zou vertellen. Hoofd omhoog gericht met gigantische vraagogen, en poten netjes onder het lijf gevouwen. Het omhoog kijken faalde een klein beetje, het was meer een soort hellingkijken, want Crow was niet echt omhoogkijkenswaardig met haar impressive twee centimeter lengte ongeveer.