[A Path Unwalked] A house is not a home as our hope fades away

Our dreams should have color but they're now turning grey.

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Silverstar richtte af en toe zijn blik naar de hemel onder het lopen. Het was donker, de maan was nog altijd groot, maar al iets geslonken sinds de Gathering. Ditmaal liep hij alleen richting Fourtrees. De kater dacht terug aan het feit dat hij een aantal dagen terug nog had gewild dat zijn oude vriend hem meer duidelijkheid zou geven, maar de uiteindelijke boodschap was niet zozeer wat hij had willen horen. Zeker niet in combinatie met het gepijnigde gezicht van zijn vriend en voormalig leider. Nee, Firestar wist precies wat er komen ging en had een deel hiervan laten doorschemeren in zijn woorden en emoties. Het was geen geruststellende boodschap geweest. Het was een oproep tot actie. Hem was verteld dat, als de andere Clanleiders verstandig genoeg waren, hij hen vannacht bij Fourtrees zou aantreffen.

Toen de zilveren kater op de open plek tussen de vier massieve eiken was aangekomen, was er nog niemand. Hij was echter geduldig en zette zich neer in het natte gras. Opnieuw dwaalde zijn blik af naar de lucht boven hen. Proberende zijn gedachten weg te zetten van het feit dat hij toch ergens vreesde dat hij opnieuw zijn thuis zou verliezen. Mocht hij de enige zijn die hier vannacht aanwezig zou zijn, was dat voor hem genoeg om te weten dat zijn Clan er beroerd voor stond.

Tag: (Alleen de andere drie leiders)

Er waren weinig dingen die Butter nog echt van stuk konden brengen. Wat haar clan overkomen was enkele nachten terug was een van deze dingen. En het bezoek van Dreamheart in haar dromen was een ander..

Het dringende verzoek van de overleden Queen om naar fourtrees te trekken deze nacht was dan ook geen verzoek waar voor een seconde aan getwijfeld werdt. Het was duidelijk ergens diep vanbinnen wist Butter het ook wel. Ze konden niet veel langer zo doorgaan. Eerst was Thunderclan uit hun kamp gejaagd door het noodweer en nu was ook Riverclan hun thuis verloren. Starclan stuurde haar met een goede rede naar Fourtrees maar Butter wou zelf nog niet direct onder ogen komen wat deze bedoeling zou kunnen betekenen.

Ze had een te groot ego. Was te veel Riverclan om toe te geven dat het de rivier was geweest die hun clan in gevaar had gebracht. Die het leven van Breakingpoint afgenomen had.. De rivier zou eens weer kalmeren en hun kamp zou opnieuw opdrogen, het was immers niet de eerste keer dat hun kamp overstroomd was, mocht ze de verhalen geloven.

Regen droop nog altijd diep door tot in haar vacht. Haar blauwe ogen wat minder hoopvol en hooghartig als normaal. Ze voelde zich een verslagen hert terwijl ze haar weg richting Fourtrees maakte. Want nog geen week geleden had ze daar trots gesproken over hoe de regen hen niets had gedaan. En nu.. Well. Karma?

Het leek echter zo dat ze niet de enige was die geroepen was tot fourtrees. De regen had zijn geur niet aangegeven maar ze herkende al snel de zilvergrijze tabby vacht van Silverstar. Bijtend op haar lip maakte ze langzaam haar weg richting hem en sloeg even iet wat ongemakkelijk met haar staart. De twee katten waren van nature vijanden. Onweer en water gingen.. niet goed samen net zo min gingen Thunderclan en Riverclan goed samen. Maar als dit de wens van Starclan was kon ze moeilijk aggressief tegenover Silverstar staan. After all, ze zaten nu in hetzelfde schuitje zonder kamp. "Silverstar." Begroette ze de oudere kater langzaam terwijl ze plaats nam op de natte modderige bodem. "Ik neem aan dat jij hier niet per toeval bent?" Wat was er omheen te lopen. Wat hadden ze aan agressie en nijd.. tenminste voor nu dan. Ze zaten nu met veel grotere problemen..

Hij was erg verbaasd geweest toen hij ging slapen. Even had hij zelfs gedacht dat een hartaanval hem fataal was geworden omdat, tsja, wie liet hem nou een clan leiden? Maar nog voor hij Starclan kon bedanken voor het waanzinnige vertrouwen, was zijn moeder verschenen en had het hem meteen doen stilgaan. Vol ontzag had hij haar aangekeken, en - tegen zichzelf kon hij het wel toegeven - bijna gehuild van vreugde over dat ze daar voor hem stond. Niet alleen omdat Starclan hem dus niet blijkbaar had afgekeurd als leader, maar omdat zij het was die op deze manier het vertrouwen liet doorschemeren.

Niet dat dat de boodschap van haar bezoek was, sterker nog, het was er niet over gegaan en het kon eigenlijk net zo goed zijn dat Starclan hem nog steeds niet wilde, maar hem nu toevallig nodig had. Om even naar fourtrees te gaan vanavond, dat hij niet de enige zou zijn, en dat er grote veranderingen plaats zouden vinden. Eerlijk, hij was van mening dat dit efficienter zou gaan als Starclan duidelijker was geweest, maar in combinatie met de eerder ontvangen prophecy durfde de kater niet tegen de clan in te gaan. Vandaar dat hij hier nu liep, poten onder de modder tot aan zijn buik, zijn lange haar kleefde daar wat samen, maar nu hij het territorium, uit was - de clanuitgang was nog steeds geblokkeerd, ze hadden een brug moeten bouwen - spoelde de regen de viezigheid redelijk uit zijn vacht.

Net op tijd om schoon aan te komen, en met slechts het ruisen van de wind te horen, de open plek op te lopen. Een voordeel was voor Shadowclan was dat ze zo stil konden zijn als de nacht, wat hem nu van pas kwam om van achter even de twee anderen te bestuderen. Al snel herkende hij ze echter, en keurde hij de kust als veilig om te naderen. Zijn pas hield hij stil, maar nu was zijn lijn in de richting van de twee recht. Hij kwam van achter naast Butter zitten, en knikte als groet. "Goedenavond," Mauwde hij, de gezichten bestuderende. Waarom ze hier zaten leken de anderen ook niet zeker te weten.

Note: De ingang van Sc is nog steeds geblokkeerd, in dat topic zelf zal een oplossing gevonden worden.

Everstar maakte zich voorzichtig los uit de kluwen katten die onder de overhangende Outlook Rock lag te slapen en ging zwijgend op pad. De kat die op wacht stond gaf ze een knikje, maar ze zei niet waar ze heen ging. Ze wilde er eerst maar eens zelf achter komen waarom ze daarheen gestuurd werd. Ze zuchtte. Waarom was StarClan altijd zo cryptisch? Ze wist alleen maar dat ze naar Fourtrees moest om daar anderen te ontmoeten, dus dat deed ze maar. StarClan gebood, de levenden hadden maar te luisteren. Ergens verwachtte ze dat die anderen de andere leiders zouden zijn, maar waarom ze zo nodig moesten praten was haar niet duidelijk. Eerlijk gezegd zat zij er zelf niet op te wachten om nu met andere clans te moeten gaan delen dat hun kamp onder water stond. Het was niet alsof zij daar iets aan konden, of wilden, veranderen.
Ze keek even om naar de rots. De katten eronder sliepen dicht op elkaar, om een beetje warm te blijven. Ze zaten in ieder geval droog daar, maar ideaal was het bepaald niet. Hield deze ellendige regen maar op met vallen... Had het ooit zo lang achter elkaar geregend? In stilte liep ze verder. Haar vacht plakte alweer aan haar magere lijf en als een verzopen kat kwam ze uiteindelijk aan bij Fourtrees, waar ze inderdaad de andere leiders aantrof. Ook bezocht door hun overleden clangenoten? Ze vroeg zich af of ze het verlies van hun kamp verborgen zou kunnen houden. Ze kon erover liegen en zeggen dat er niets aan de hand was, maar dat was waarschijnlijk niet StarClans bedoeling bij deze nachtelijke ontmoeting. Wat wilden ze? Everstar begroette de drie met een knikje en wachtte af of iemand van hen zou kunnen zeggen waarom ze hier precies waren.

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

De eerste die hij aan zag komen was Butterstar. Van alle leiders wist hij van haar zeker dat ze min of meer in hetzelfde schuitje zat. Vanaf Sunningrocks, waar ThunderClans tijdelijke kamp nu lag, was het mogelijk om RiverClan kamp te zien in de verte. Het hoogstaande water was hem niet ontgaan en ook niet het feit dat hun kamp nu bijna compleet was verzwolgen door de rivier. Hij wist dat ze het hogerop hadden gezocht en dus, net als hem, hun kamp kwijt waren voor nu. De zilveren kater knikte naar haar ter begroetting. "Dat is correct. Ik ben hier, omdat Firestar me verteld heeft dat hier vannacht zijn mijn beste optie was," vertelde hij.

Het duurde niet erg lang voor ook Tallshadow en Everstar zich bij hen voegde. Elke leider had dus gehoor gegeven aan de boodschap en ondanks dat hij niet wist hoe het met hun gesteld was op het moment, moest dat wel aangeven dat er een reden was om hier te komen. "Ik denk niet dat het nog zin heeft om elkaar wijs te maken dat we alles onder controle hebben, want ik denk niet dat StarClan dit soort nachtelijke uitjes organizeerd zonder een goede reden. We hebben immers de Gatherings al om elkaar te spreken," besloot hij te zeggen. Dat betekende niet dat hij nu direct tot in de details zou vertellen hoe hun prooistapel eruit zag, maar wel dat het normale toneelstuk dat ze opzette waarschijnlijk beter achterwegen gelaten kon worden. Als ze iets uit deze avond wilde halen moesten ze tot op een zekere hoogte eerlijk zijn tegenover elkaar, want het begon erop te lijken dat de regen hen straks allemaal de das om zou doen.

Tag: Alle leiders

Haar diep blauwe ogen richtte zich op de twee leaders. Excuus anderhalve leider. Die zich uiteindelijk ook bij hen voegde. Ze knikte de twee rustig toe voor ze even diep ademhaalde. Silverstar opende het gesprek en Butter knikte langzaam instemmend wetende dat Silverstar sowieso al moest weten wat er met hun aan de hand was. En wat was het waard om dit nog te verbergen. "Op de nacht van de gathering keerde Riverclan terug. Om er enkel achter te komen dat de rivier ons kom met de grond gelijk heeft gemaakt." Ze sloot haar ogen even, haar staart zwaaide van irritatie dat ze dit kenbaar moest maken aan de anderen. "Op dit moment hebben wij kamp gemaakt in de highlands maar dit is verreweg.. van ideaal." Haar natte oren zakte even weg in haar nek terwijl ze naar Everstar keek. Zo lang die maar geen ideeën in haar hoofd haalde. "Maar ik neem aan dat Riverclan en Thunderclan niet de enige in de problemen zijn, als jullie ook tot fourtrees geroepen zijn door warriors uit het verleden?" Dit maal gleed er een vragende blik door haar ogen Tallshadow en Everstar aankijkend.

De andere katten gaven hem wel een knikje, maar de kater merkte dat het bij Butterstar nog steeds niet vanzelfsprekend was dat hij de leider van shadowclan was. Nou ja, maakte niet uit want dat was het voor hemzelf ook nog niet. Vandaar dat hij maar gewoon beleefd terugknikte, en luisterde naar wat Silverstar vertelde.

Het kwam erop neer dat doen alsof geen zin zou hebben, en Tall kon het niet meer met hem eens zijn. Een ding was zeker, Shadowclan lag volledig overhoop, het territorium, en de clan. De dood van zowel Wolfpaw als Winddancer was niet goed gevallen, en opgesloten zitten in het kamp maakte het er allemaal niet beter op. Vandaar dat hij ook knikte, en luisterde naar wat Butterstar zei. Bij haar vraag knikte hij voor de derde keer. "Shadowclan's territorium is overgenomen door modder, evenals ons kamp," Mauwde hij naar waarheid, al zouden ze het vast ook wel zien aan zijn vacht. Eerlijk, tegenwoordig konden alleen de sterkste warriors nog rondlopen zonder van uitputting neer te vallen halverwege.

"En..." Mauwde hij voorzichtig erachteraan, en keek de andere leaders even onderzoekend aan. "Mijn medicine cat liet weten dat ook de andere clans een profetie ontvangen hadden," Want hij wist niet wat hij ermee moest, vond het nu wel duidelijk dat het ding niet veel goeds betekende. Dan konden die nu van pas komen misschien. "Zou dat hier op kunnen slaan?" Bij Shadowclan dachten ze van wel, en hoewel hij niet zeker was van of dit zwakte tonen was, vond hij het een belangrijk punt om te bespreken.

Everstar luisterde zwijgend naar de ThunderClan leider en richtte haar blik daarna op Butterstar, toen die het woord nam. Het verraste dat de RiverClanner nauwelijks aarzelde voor ze toegaf dat het op dit moment niet goed ging met haar clan. Helemaal niet goed, zelfs, en dat terwijl ze op de Gathering nog zo'n mooi verhaal had gehouden over hoe goed alles ging. Ze leek er dan ook niet blij mee te zijn dat ze dit nu moest zeggen. Everstar kon er echter moeilijk een snerende opmerking over maken terwijl ze zelf net zo zwaar in de problemen zat. Zeer vergelijkbare problemen, zelfs, maar voor ze werd gedwongen daar iets over te zeggen nam Tallshadow het woord. Modder was bij hen de grote vijand. Zoals hij het vertelde klonk het haast alsof er een soort moddermonsters waren gekomen om hun gebied over te nemen, maar ondanks dat dat waarschijnlijk niet zo was, was de schade er waarschijnlijk niet minder erg om.

Everstar keek even naar de lucht. Nu was het vast haar beurt om te vertellen in wat voor perikelen haar clan zich bevond. Daar kreeg ze echter niet de kans voor, want nog voor ze haar mond open had kunnen trekken kwam Tallshadow met een wel heel verrassende mededeling. Everstar vernauwde haar ogen. Profetie? Zij wist niets van een profetie. Had Acefray gelogen of zich vergist? Of... Everstar zwiepte met haar staart. Lizardpath. Dat zou toch niet... Ze wist dat ze niet al haar warriors kon vertrouwen, maar haar medicine cat... Haar blik gleed naar van Silverstar naar Butterstar om te zien hoe zij op Tallshadows vraag zouden reageren. Was de ShadowClanner hier onzin aan het uitkramen... of was zij weer eens voorgelogen?

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Butterstar was de eerste die het woord nam. Het leek erop dat de andere Clanleiders met hem instemde dat ze niet meer konden liegen over hun toestand. Zoals hij al had gezien van in de verte, vertelde ze dat RiverClan kamp was overstroomd. Net als ThunderClan hadden zij nu een tijdelijk kamp en hij knikte iets toen ze meldde dat dit verre van ideaal was. Daar wist hij alles van. Vervolgens liet de kattin het woord over aan de twee andere leiders, waarna ook Tallshadow begon toe te geven dat ShadowClan problemen had vanwege de regen. Daarna noemde hij een profetie en dat de andere Clans er ook een gehad zouden moeten hebben. De zilveren kater zag de rode WindClan leidster naar hem een Butterstar kijken voor conformatie. Nu ze toch alles op de tafel aan het gooien waren.

"Mistgaze heeft inderdaad een boodschap gehad van StarClan, al even geleden. Ik geloof dat de andere medicine cats hier ook van weten, maar misschien is het nuttig deze te delen gezien de situatie. Een StarClan kat vertelde haar dit: When the rain washes away the light and only pools of tears remain, you should follow the last rays of the setting sun." vertelde hij de anderen en keek vervolgens naar Butterstar of zij ook kon bevestigen dat er een boodschap voor RiverClan was geweest.
Tag: Alle leiders

Een iet wat pijnlijke grimas stond op haar lippen de woorden van de twee andereleiders aanhorend terwijl ze langzaam knikte. Ze had al het al gehoord van Nightstream dat niet alleen Riverclan een prophecy ontvangen had. En Butter had hun prophecy eigenlijk al kunnen plaatsen. Na de omstandigheden leek het behoorlijk duidelijk.

"Change can strike fast like a flash of lightning." Antwoorde ze daarom zowel Tallshadow als Silverstar met een ietwat gepijnigde blik in haar ogen. "Chivypaw heeft deze prophecy ontvangen van Firestar.. En ik denk dat we er van uit kunnen gaan dat deze op jullie omstandigheden slaat Silverstar.." Een hint van medeleven schoot door haar ogen. "De prophecy ontvangen door Mistgaze klinkt echter.. behoorlijk duister.. Wat willen ze van ons. Dat we onze spulletjes bij elkaar pakken en dit woud verlaten..?"

Zijn blik had hij gericht op Everstar, in de hoop dat zij nu zou praten, aangezien hij niet haar beurt had willen afpakken ofzo. Maar die keek juist naar de andere twee voor confirmatie, wat in zijn ogen een beetje gek was want bij de anderen was juist een soort herkenning te bekennen. Bijna opgelucht was Tall dan ook toen Silverstar besloot zijn profetie te delen. Een boodschap die compleet onduidelijk, en toch ook duidelijk was. Het sprak, zeker in combinatie met die van Butterstar die ze opnoemde, van verandering. Lekker dan, zeker weten dat Waspsting die verandering niet leuk zou vinden, en op hem zou weten te pinnen.

Dat terzijde was het nu aan hem om zijn profetie te noemen, aangezien Ever nog niet zoveel aanstalten leek te maken op dit vlak. Daarnaast was hij geschokt, maar stemde gedeeltelijk in, met de woorden van de Riverclan leidster. "De profetie die aan Shadowclan gebracht was luidde: "”The clouds will take care of the drought, but do not forget rain can be as deadly as fire.”" Ook weer zo onheilspellend, "We waren er wel redelijk over uit wat die kon betekenen," Mauwde hij met licht sarcasme, even omhoog naar de nog steeds stromende regen kijkende. Daarnaast was hem een ding opgevallen aan de opmerking van Butter. "Wij hebben de profetie trouwens niet, zoals bij de 'opdracht' voor deze ontmoeting wel het geval was, gekregen van een Shadowclanner, maar dat kan normaal zijn?" Hij had niet zoveel ervaring met profetieen krijgen, voor hetzelfde geld was gister een uitzondering geweest en de profetie van eerder volgens de regels. In ieder geval schudde hij het van zich af, met wat regen erbij, en keek weer naar de rest. "In ieder geval niet een al te positieve combinatie van boodschappen," Waarna zijn blik naar Ever ging, de laatste profetie, zou ze wat hoop kunnen brengen?

Tot haar verontrusting leken de andere leiders precies te weten waar Tallshadow het over had. En nog verontrustender waren de voorspellingen zelf. When the rain washes away the light and only pools of tears remain, you should follow the last rays of the setting sun. Change can strike fast like a flash of lightning. The clouds will take care of the drought, but do not forget rain can be as deadly as fire. Een groot deel daarvan leek al uitgekomen te zijn. Alleen die van Silverstar was nog erg cryptisch. De zonsondergang? Op dit moment waren er echter wat dringender zaken voor Everstar, want er werden ogen haar kant op gericht. Ah. Nu moest zij dus iets zinnigs zien te zeggen, en dat terwijl ze geen idee had wat hier gaande was. En ze wist dat WindClan al geen al te goede indruk van eenheid maakte. Het was wat overschaduwd door het drama dat zich binnen ShadowClan leek af te spelen bij de Gathering, maar Butterstar zou zich Barksounds plotselinge bekendmaking nog wel herinneren, en over Crowcalls gezellige gesprekje met Tallshadow had ze ook al een opmerking gehad. Wat moest ze zeggen: dat haar eigen medicine cat haar niets had verteld? Haar keel was droog, maar ze liet niets blijken. "WindClan heeft geen profetie gekregen", miauwde ze onbewogen. Ze wist dat het niet waar kon zijn. Het moest Lizardpath zijn die het voor haar verborgen hield. Waarom zou StarClan alle clans een voorspelling sturen, maar WindClan overslaan?

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Ook de RiverClan leidster meldde een profetie te hebben ontvangen en toen ze deze uitsprak snapte hij gelijk waarom ze eraan toevoegde dat deze wel op ThunderClan's situatie moest slaan. Zeker om het feit dat Firestar deze was komen brengen. Maar waarom? Waarom hadden ze een andere Clan verteld wat er met ThunderClan zou gebeuren. Had de rode kater niet gewoon hem kunnen bezoeken, zoals hij eerder vanavond had gedaan om hem hierheen te leiden? Waarom moest StarClan soms zo onduidelijk zijn? Ook de profetie van Tallshadow klonk behoorlijk vanzelfsprekend met de aanhoudende regen. Hij merkte op dat ze deze niet van een ShadowClan kat hadden ontvangen, waarop Silverstar kort inhaakte. "De boodschap kwam in ons geval ook niet van een kat uit ThunderClan." Hij wist niet of dit een belangrijk feit was of niet, maar het was in ieder geval niet wat hij normaal gewend was.

De zilveren kater schudde zijn kop toen Tallshadow opmerkte dat de boodschap van de profeties niet al te goed was en richtte daarna zijn kop naar Everstar, om te horen wat zij te vertellen had. Haar woorden verbaasde hem. Het had erop geleken dat dit iets was dat elke Clan door was gegaan en bovendien was zij hier ook aanwezig vannacht, dus waarom zou haar Clan geen bericht hebben gekregen. Zeker waren zij toch ook getroffen door de regen. "Hebben jullie schade door de regen, of is WindClan gespaard gebleven?" besloot hij te vragen. Ze had nog niets verteld over hun situatie en wellicht kon dat verklaren waarom de Clan niets van StarClan gehoord had. Ondertussen liet hij zijn gedachten gaan naar de laatste profetie die nog een betekenis nodig had, waar ze nog niet uit waren. De ene die Mistgaze had mogen ontvangen. "Ik moet eerlijk toegeven Butterstar, dat het inderdaad wat weg heeft van 'zoek een andere plek om te leven, want alle hoop is hier vergaan'," merkte hij op.
Tag: Alle leiders

Er liep een rilling over haar rug. Die dit maal niet door de ijskoude regen was ontstaan. Nee. Het was een onbehagelijk gevoel, een realiteit die op haar neer leek te dalen. "Drie clans een prophecy ontvangen. Een clan niet.. Twee prophecies al uitgekomen en de laatste vraagt ons.. te vertrekken.." Ze slikte en draaide haar kop richting Everstar voor ze terug draaide naar Silverstar en haar oren even ietsje in haar nek zakte. "We gaan het hoe dan ook niet overleven hier.. of als we vertrekken alleen." Zuchtend sloeg ze haar ogen even neer. "Dat zal de rede zijn waarom wij nu bij elkaar zijn gebracht nietwaar.. Samen een oplossing vinden.." Oh boy.. Ze was al niet blij geweest met het feit dat ze opnieuw haar kittens alleen had moeten laten in een makeshift kamp. Maar hier zag ze helemaal niet naar uit.. Starclan kon dit noodweer niet gewoon stoppen? Konden ze niet simpel naar huis terugkeren en vergeten dat dit alles ooit gebeurd was?

Eerlijk is eerlijk, Ever wist hoe ze een anticlimax moest brengen. Tall's ogen hadden geglommen - jazeker het was allemaal super serieus, maar niemand kon hem vertellen dat ze het niet ook een beetje spannend vonden - maar na het horen van haar opmerking werd dat overschaduwd door verwarring. Drie clans wel en een clan niet? Dat was gestoord, zou Windclan niet bedoelt zijn om mee te doen, of durfde Everstar de boodschap niet te delen? Of.. Er was ook een derde mogelijkheid, maar voor hij die kon delen begon Silver al, redelijk duidelijk, en kon Tall niet anders dan eerst verbaasd kijken, om daarna zijn blik te veranderen in bedenkelijk. Er zat wat in.

Zeker toen Butterstar haar woorden uitsprak, Tall moest zijn best doen niet op te springen van enthousiasme dat hij misschien iets wist. "Zou dat dan ook de reden zijn dat we allemaal een buitenclanse kat hadden als bezoeker?" Opperde hij, "Als voorbode van dat we zullen moeten samenwerken," Er zat wat in, en dat zou dan, als een van de katten Windclan was geweest, ook die clan erbij betrekken. En over het vertrekplan? Hij was voor. "De pools of tears zijn er in ieder geval al," Mauwde hij bitter, inhakende op het idee. Mateloos gefrustreerd was hij over elk leven wat hij niet had kunnen redden, elke kat die door de modder afgenomen was.

De andere leiders leken enigszins verbaasd door haar bericht, maar ze uitten geen twijfels. Toen Silverstar vroeg of WindClan schade had geleden, zuchtte ze kort. "Ons kamp is een meer geworden", miauwde ze. "En door de regen blijven de konijnen weg." Hun holen waren net zo goed volgelopen. Hier en daar stortten ze in doordat de aarde zo zacht en nat was geworden. Het was een wonder dat er nog niemand in gevallen was.

Terwijl Everstar zich drukmaakte over of haar medicine cat loyaal was, waren de andere leiders meer bezig met de voorspellingen, en die voorspelden niet veel goeds. Everstar begon nu pas te begrijpen hoe erg dit was. Natuurlijk was het haar allang duidelijk dat ze in de problemen zaten, zeker nu hun kamp weg was, maar ze was het toch nog blijven zien als iets wat over zou gaan. Uiteindelijk kwamen ze over iedere ramp wel weer heen, toch? Maar dat was natuurlijk voordat StarClan deze voorspellingen had gedaan. Als StarClan zich ermee bemoeide, wist je al dat het goed fout zat.

Ze keek van Butterstar naar Silverstar toen zij allebei spraken over weggaan. Weggaan? Dat... dat kon toch niet? Pas nu begon ook de mogelijkheid dat WindClan daadwerkelijk geen voorspelling had gehad tot haar door te dringen. Misschien had Lizardpath niets verborgen gehouden. Misschien viel er niets verborgen te houden. Misschien was WindClan wel helemaal niet inbegrepen in dit plan. Maar, nee, dan zou zij hier toch ook niet heen geroepen zijn? Ze keek naar Butterstar. "Als jullie de voorspelling van een ThunderClanner hebben gekregen..." Haar blik gleed naar de andere leiders. "Van wie kwam hij bij jullie dan?" Een RiverClanner voor ShadowClan en een ShadowClanner voor ThunderClan? Als dat zo was, dan wist ze zeker dat WindClan was buitengesloten, maar als een van hen de profetie van een WindClanner had gekregen, was de kans groot dat ze toch nog maar eens met Lizard moest gaan praten. Ze wist eigenlijk niet eens meer waar ze op dit moment op hoopte. Een liegende medicine cat had haar eerst de slechtste mogelijkheid geleken, maar het idee dat haar clan niet inbegrepen zou zijn in deze profetie stond haar al helemaal niet aan.

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Het beangstigde hem hoe snel het idee dat ze misschien moesten vertrekken door de andere leiders werd aangenomen. Zijn vacht prikkelde ervan en ging, voor zover dat kon vanwege de regen, wat overeind staan. De sensatie was er in ieder geval wel, het effect wat minder duidelijk. Silverstar had zichzelf altijd voor ogen gehouden dat hij niet nogmaals een Clan op zou geven, dat hij zich niet weer uit zijn huis zou laten drijven. En nu leken ze op de conclusie uit te komen dat dit wel zou moeten gebeuren? En dat ze moesten samenwerken? Everstar's situatie met WindClan leek niet veel te verschillen van die van hen, wat zijn hoop nog wat meer liet zakken. "ThunderClan heeft als het goed is de boodschap van een ShadowClanner ontvangen," merkte hij op toen het hem werd gevraagd.

De zilveren kater blikte opnieuw even snel omhoog. Hij wilde zekerheid. Was het onzin waar ze het nu over hadden, of klopte het? Zou hij niet degene moeten zijn die er het makkelijkst mee om zou kunnen gaan vanwege het feit dat als eens was verhuisd en had gezien dat het goed was gekomen? Nee, het idee alleen al maakte hem benauwd. "Samenwerking is allemaal leuk en aardig, maar hoe in StarClansnaam gaan we complete Clans hier vandaan krijgen. Ik besef dat het gebied wat we nu hebben te klein is om ons allemaal te kunnen onderhouden, maar de kittens, de elders. Bovendien weet ik nu al er katten zijn die zeggen dat ze achter blijven. Clankatten zijn koppig, dat zijn we altijd al geweest," gooide hij zijn gedachten op tafel. Hoe konden ze dit doen. De Clans hoorden hier thuis. Hij wilde het niet opgeven, maar als het echt moest zou hij het doen, maar niet iedereen kende zulk plichtsgevoel.
Tag: Alle leiders

Een moeilijke blik stond op haar gezicht terwijl ze knikte op Silverstar's woorden. Ja, zij was er ook niet blij mee. En zeker niet met het feit dat ze dit mogelijk aan Riverclan zou moeten meedelen. Haar clan was koppig. Wellicht de koppigste van alle clans. Zaten zo vast in deze grond als de rivier die hun leven bracht. Geen van alle zou hier willen vertrekken. Butterstar net zo min. "Het zou een enorme taak zijn. Een taak die we alleen zouden kunnen volbrengen als we samen werken.. Ondanks onze verschillen." Haar ogen schoten even naar Everstar voor ze haar kop schudde.

"Maar waar we heen zouden moeten gaan is nog een compleet ander punt. Dit is ons huis. Niemand kent iets anders. Hell, Riverclanners hadden al moeite met Greenleaf op het land jagen." Schimmig schudde ze haar kop voor ze terug draaide naar Silverstar. "Follow the last rays of the setting sun.. Betekend dat dat we de zon moeten volgen.. Vertrekken in die richting. Dat is ook alles behalve duidelijk. Er is niets bekend over waar we dan heen zouden moeten gaan. Het is een idioot idee at best." Zuchtend sloot ze haar ogen. "Of we nou samen staan als leiders of niet. De katten zullen niet volgen. De kittens in Riverclan zijn nog te jong voor zo'n enorme onduidelijke reis en de elders te oud.. Daarnaast. Als we deze plaats verlaten, laten we Starclan achter ons. En wie waakt er dan nog over ons, onder vreemde hemelen."

Ook Everstar gaf aan dat het weer niet positief was voor haar clan, en stelde zelfs een vraag over welke katten de profetieën gegeven hadden. De reden daarvoor kon Tall zich maar al te goed indenken, want het klonk haast alsof Windclan buitengesloten werd, dat ondermijnde wel een beetje zijn punt tegen Fernpaw van laatst. Daar had hij juist gezegd dat de clans niet los van elkaar konden functioneren, waar hij nog steeds achter stond. Bovendien bevestigde Starclan dat ook, door een Thunderclanner naar Riverclan te sturen, en blijkbaar een Shadowclanner naar Thunderclan. Hierbij keek Tall even geïnteresseerd, wie zou het geweest zijn? Zijn moeder weer? Of Inner? Of misschien een kat van voor zijn tijd? Voor nu echter niet belangrijk genoeg om te vragen, zeker niet als hij nog een soort beschrijving moest geven van wie Ace bezocht had. "Shadowclan had een vrolijke Flamepoint, we vermoedden van Windclan," Hij keek een beetje hoopvol naar Ever, als ze de vage omschrijving herkende, was het genoeg en duidelijk. Windclan hoorde bij de squad.

Hierna begon Silver over de problemen die een verplaatsing zou brengen, over de elders en de kittens, waar Butter ook nog aan toevoegde dat de Riverclanners niet eens op het land konden jagen. Bovendien had ze het nog over de onduidelijkheid van de profetie en de mogelijkheid dat geen kat zou volgen. Allemaal goed en wel, maar de van nature optimistisch ingestelde Tall was al dat oude kattengezeur wel zat nu. "Allemaal mooi en wel, maar daar zijn allemaal oplossing voor te bedenken," Mauwde hij, en keek de leiders even aan. "We zijn met zoveel dat er voor elders en kittens hulp zal zijn, in het ergste geval misschien zelfs gedragen kunnen worden. Daarnaast zullen katten die de code volgen niet tegen het woord van de leider ingaan, en vertrouw ik erop dat in ieder geval in Shadowclan er draagvlak te creëren valt voor dit plan," Hij vertrouwde in het volste op zijn clan. "Katten zijn niet alleen koppig, maar ook loyaal. En hoe vaag die profetie ook is, het is meer dan wat we hebben als we hier blijven, bovendien denk ik dat als Starclan zelf ons zegt te vertrekken, ze heus nagedacht hebben over hoe ze dat zelf gaan doen," En het was niet alsof die dode katten heel veel hulp waren geweest, maar het zou wel mooi zijn als zijn moeder, vader en rest van de clan meevertrok, als een stukje zekerheid in de meest onzekere tijden tot nu toe.

Silverstar gaf als eerste antwoord: een ShadowClanner voor zijn clan. Everstar keek naar Tallshadow. Een vrolijke flamepoint, vermoedelijk van WindClan. Ze knikte kort, terwijl opluchting en kwaadheid in haar hoofd vochten om de overhand. Dat moest Firework zijn, die haar vannacht ook hierheen had gestuurd. Het betekende in ieder geval dat er wel degelijk een boodschap naar WindClan was gestuurd, waarschijnlijk door een RiverClanner. Wist ze maar wat die boodschap was, dan hadden ze daar nu misschien iets aan. Als ze nog een stukje van de puzzel misten, maakte dat deze discussie een stuk moeilijker, en dat terwijl het om zoiets belangrijks ging. Hun territorium verlaten... Hun heuvels, hun holen, hun hazen. Waar moesten ze iets vinden wat hen net zo goed kon onderhouden als dit gebied ahd gedaan? En Silverstar en Butterstar hadden ook gelijk, hoe moest het met de kittens, de elders en de katten die niet mee wilden? Everstar dacht aan de overvolle nursery. Een dergelijke reis was toch veel te ver en gevaarlijk voor de kittens, zeker aangezien de uitkomst zeer onzeker was. Tallshadow leek zich minder zorgen te maken, maar Everstar had haar twijfels. Eerlijk gezegd wist ze na wat er de laatste manen was gebeurd niet zeker of haar clangenoten haar wel allemaal zouden volgen. Ze wilde op ze vertrouwen, maar ze kon het niet. De loyaliteit van haar clangenoten was ook niet het enige waar ze zich zorgen over maakte.
"We zouden onderweg aan genoeg eten moeten komen om iedereen te onderhouden, in onbekend gebied. Ik begrijp dat dat hier ook een opgave is, maar denken jullie echt dat het verderop zoveel beter zal zijn? Deze regen is niet zo plaatselijk dat alleen onze gebieden er last van hebben. We zouden ver moeten gaan voor we ergens zouden komen waar de regen niet alles tot modder heeft gemaakt, en nog verder voor we een plek vinden die ook daadwerkelijk vier clans kan onderhouden, waar net zoals hier bossen, velden én rivieren te vinden zijn..." Of had StarClan soms al het ideale plekje voor hen gevonden? Everstar moest zeggen dat ze daar niet op vertrouwde. Ze wist niet in hoeverre ze erop konden vertrouwen dat StarClan alles al had gepland. Misschien zagen zij net zo goed geen andere oplossing dan weggaan, en maar hopen dat ze een geschikte plek zouden vinden. De doden waren ook niet almachtig. Ze hadden SkyClan ook niet kunnen redden. Wie zei dat ze de andere clans hier wel doorheen konden helpen? En daarnaast... "En ik denk dat we een profetie missen", miauwde ze. Ze had het niet willen zeggen, maar nu de kwestie zo groot was geworden dat het erover ging of ze hun thuis zouden verlaten of niet, kon ze niet anders dan haar trots opzij schuiven. "Het is niet logisch dat wij geen voorspelling gekregen zouden hebben. Ik ben hierheen gestuurd, ShadowClan is door een WindClanner bezocht... Er moet haast wel een RiverClanner bij ons geweest zijn. Iets wat ik om de een of andere reden niet te horen gekregen heb." Ze keek de andere leiders aan met een schijn van zelfverzekerdheid die ze niet voelde. Ze schaamde zich voor het beeld dat dit hen van haar en van WindClan moest geven, maar ze besefte dat hun beeld van haar clan op dit moment niet de prioriteit had. "Wat zou betekenen dat we hier niet het complete verhaal hebben."