Just walkin'

Vinnig liep Nightthorn over het veld. Hij had geen echte goede reden om hier te zijn. Er waren zelfs meer redenen voor hem om hier niet te zijn, zoals de overvloed aan Rogue's of wellicht een kat uit de Bloodclan, al zou Nightthorn dat laatste nog niet eens zo erg vinden. Hij had stiekem respect voor de Bloodclan katten. Ze waren sterk, en niet bang om te doden. Ooit zou hij zo sterk zijn als de sterkste Bloodclankat, maar eerst moest hij geduld hebben. Hij moest kalm blijven, en zorgen dat katten hem niet al te erg zouden gaan haten. Om te voorkomen dat hij een overvloed aan anderen clankat tegenkwam, ging hij vaak richting het Rogue Territorium. Er waren wel katten, maar een stuk minder clankatten als in het Clangebied.
De kater kijkt op als hij plots geluid hoort. Voor hem staat een stevige kater, grijs met een witte borst. Met een tikje nieuwschierigheid bekijkt Nightthorn hem. Hij herkende hem niet. Logisch, hij zou waarschijnlijk vele Rogue's niet herkennen. Tenminste, als hij een Rogue was. Zijn geur was niet zoals de andere Rogues.. De geur van Rogues verschilde veel, maar alsnog.. dit was anders. Hij rook.. bloed. Een bloedgeur. "Bloodclan." concludeert hij zachtjes, met een lichte twijfel gezien hij nooit eerder oog in oog had gestaan met een bloodclanner, en meer tot zichzelf gericht als tot de kat tegenover hem.

- Shark

Shark voelde dat zijn vacht warm was en ademde even diep in en uit. Sinds dat hij Ermine als Young One toegewezen had gekregen en daarmee drie Young One’s had die hij moest trainen, was hij zelf ook weer begonnen met trainen. Hij oefende zijn eigen vechtstijlen nog eens uit, zocht uit hoe hij sommige dingen ook alweer deed en leerde heel soms nieuwe technieken die hij eerder nog niet gebruikt had of waar hij niet de moeite van had genomen om ze ooit te ontdekken. Hij merkte een paar dingen die steeds beter gingen. Ze zeiden dat met leeftijd de ervaring vanzelf volgde en hij kon wel concluderen dat dat waar was. Hij voelde zich in elk geval toch sterker dan de afgelopen moons. Hij werd dan ook weer wat ouder en hij zuchtte als hij dacht aan het moment dat hij nog maar vijftien moons was geweest. Nu was hij het dubbele, maar hij kon niet klagen. Momenteel stond hij in het Rogue territory en hij wilde net weggaan, maar rook een geur. Hij draaide zich om en opende zijn bek zodat hij de geur van ShadowClan duidelijker rook. ‘ShadowClan,’ mompelde hij en hij keek de zwarte kater inschattend aan. De kater had bloedrode ogen en even vroeg Shark zich af of hij zich niet had vergist en of de kater echt niet bij de BloodClan hoorde, maar toen deed hij een stap dichterbij en rook Shark zijn Clangeur nog duidelijker. Nee, dit was geen BloodClanner. Het leek er op dat Shark hier de oudste was en de kater trok op zijn gemak zijnde met zijn oortje. ‘Ben je niet een beetje ver van huis?’ vroeg hij rustig aan de kater. ‘Ik weet niet of je het in de gaten hebt, maar dat is niet bepaald een gebied voor Clankatjes.’ Hij keek de kater een tikkeltje spottend aan en wachtte op antwoord.

"ShadowClan" Nightthorn knikte. De kater voor hem deed een stap naar voren, en trok met zijn oortje. Hij had geen al te agressieve houding.. Iets waar Bloodclan wel bekend om stond als hij de verhalen moest geloven. "Ben je niet een beetje ver van huis? Ik weet niet of je het in de gaten hebt, maar dat is niet bepaald een gebied voor Clankatjes." sprak de Bloodclanner spottend. Nightthorn zucht even in zichzelf, hij was geen softe clankat. Of de kater zou dat weten en plaagde hem maar wat, of hij had gewoon een muizenbrein. Als hij zo soft was, was hij namelijk niet in het Rogue gebied gekomen. Maar hij hoopte op het beste geval, het eerste, en de spottende toon gaf hem flinke hoop daarop. "Ik weet dat ik niet in het woud ben, maar zoals ik begreep is het Rogue gebied niet alleen voor Bloodclan? Hij keek de kater recht in zijn ogen aan. "Ik kom hier vaak om van de andere clankatten af te zijn. Soms wordt je het wel eens zat om in hetzelfde terrein te zitten en ik mag als Shadowclanner niet op het gebied van Windclan, Thunderclan of Riverclan komen." verklaarde hij daarna. Goh, hij moest eens weten hoe gek hij werd van die dennen en moerasgeur. Hij rook er zelf naar, maar die geur was nog niet zo overweldigend als op het Shadowclan terrein zelf. "Ik ben trouwens Nightthorn." stelde hij zich daarna, redelijk vriendelijk, voor. Hij was benieuwd naar de andere kat. Wie weet kon hij hem iets vertellen over de Bloodclan. Het was een interessante clan en hij was benieuwd of ze echt zo harteloos en bloeddorstig waren, als dat er gezegd werd.

De kater gaf niet bepaald een geïrriteerde indruk en dat was iets wat Shark niet verwachtte. Hij had gedacht dat de kater, zeker ook omwille van het feit dat hij een ShadowClanner was, wel wat geïrriteerder gereageerd zou hebben, in de verdediging was gesloten of zelfs al misschien een poging zou hebben gedaan om hem aan te vallen. Dat wilde zeggen dat de kater wist dat hij gelijk had oftewel dat de kater zijn bek niet echt open durfde te doen. Dat laatste snapte Shark wel, want BloodClan had ondertussen een reputatie opgebouwd waardoor de meeste katten vreesden voor hun. Shark had vaak genoeg bij katten gestaan waarvan hij de hartslag tot op zijn positie had horen versnellen alleen al omdat ze wisten dat iemand van de BloodClan in de buurt was. Shark moest dan ook eerlijk toegeven dat hij zijn eigen positie vaak misbruikte om anderen de stuipen op het lijf te jagen. Hij haalde zijn schouders naar de kater op. ‘Voor zover ik weet leert die stomme Warrior Code van jullie dat jullie onder geen enkele voorwaarde van jullie eigen territory mogen gaan. De vraag of het legaal is om je op Rogue territory te bevinden zou jij toch beter moeten kunnen beantwoorden dan ik.’ Hij fronste even. Wist deze kater dan niks van de Warrior Code? Zelfs Shark, die eerst Kittypet was geweest en daarna BloodClanner werd, wist al een beetje van de Warrior Code door goed op te letten toen ze nog bij de boskatjes waren. Hij fronste opnieuw toen hij aandachtig verder luisterde naar de kater. ‘Om van de Clankatten af te zijn? Klinkt niet bepaald alsof je de beste tijd hebt in je Clan.’ Hij klonk van verbazing niet eens spottend. Hij had gedacht dat een Clan alles was voor de boskatjes. Shark liet zijn blik snel over de kater glijden. Een goede bouw en misschien ook wel een goede vechter. Misschien een aanwinst voor de BloodClan? ‘Shark is de naam,’ sprak hij al op een meer vriendelijkere toon tegen de kater. Hij wilde meer over de capaciteiten en de ideeën van deze kater te weten komen en het ging hem niet worden als hij vijandelijk bleef doen. ‘Dus, Nightthorn…’ Hij liet even een korte stilte vallen. Wat een heerlijk duivels klinkende naam, zeg. Typisch ShadowClan. ‘Vanwaar opeens de opmerking dat je van de Clankatten af wilt zijn? Vind je je Clan zo erg dan?’

"Voor zover ik weet leert die stomme Warrior Code van jullie dat jullie onder geen enkele voorwaarde van jullie eigen territory mogen gaan. De vraag of het legaal is om je op Rogue territory te bevinden zou jij toch beter moeten kunnen beantwoorden dan ik." grijnsde de kater. Niet dat Nightthorn ervan onder de indruk was. Hij was slechts nieuwschierig naar de bloodclan, niet zo zeer bang. Nightthorn schudt zijn hoofd. Hij kende de Warrior Code, en al zou niet elke clankat zijn aanwezigheid hier waarderen, hij was aardig goed in het omzeilen van regels. "Over het Rogue territorium is mij niks gezegd. 'Kom nooit op het territorium van een andere Clan en jaag daar al zeker niet.' zijn de woorden van de krijgerscode. Maar dit gebied, is van geen clan." antwoordt hij de kater voor zich. "Om van de Clankatten af te zijn? Klinkt niet bepaald alsof je de beste tijd hebt in je Clan." De kater gromt even. Hij had nooit gezegd het leuk te vinden in zijn clan. Tuurlijk, 't had zijn voordelen en op dit moment zou hij zich niet zomaar laten wegsturen, niet voor hij zijn opties wist, maar soms wilde hij wel meer dan al die stricte regels. "Shark is de naam" zegt de Bloodclanner uiteindelijk. "Dus, Nightthorn… Vanwaar opeens de opmerking dat je van de Clankatten af wilt zijn? Vind je je Clan zo erg dan?" Nightthorn denkt even na. "Wel.. ik had het al gezegd. Ik wordt hetzelfde gebied wel eens zat, en Windclan, Rivierclan en Thunderclan gebied wordt me een beetje riskant. Daarbij staat er letterlijk in de warrior code dat ik daar niet mag komen. Rogues daarentegen.. leken mij niet zo'n bedreiging, en ik kan om de Warrior Code heenkruipen... Hij zweeg even. "En eerlijk wordt ik het gewoon zat van al die regels, al die beperkingen. Ik voel me niet vrij.. En de clans zijn zwak. Ze kunnen niet moorden, en de krijgscode houdt de clans tegen om meer macht te pakken." En nu vond hij het zijn tijd om vragen te stellen. Hij had immers ook info van zichzelf vrijgegeven. Geen bedreigingen waar Shark hem mee kon doden, maar wel informatie. "En hoe is bloodclan? Is het waar over het moorden van katten? Zijn ze echt zo sterk? Hoe werkt jullie Leader-deputy-Warrior en Apprentice systeem? Vertel me eens meer over deze.. Bloodclan. Van men clanmaten hoor ik er weinig over, alleen over hoe jullie zogenaamd zo gevaarlijk zijn.. Maar ik heb nog steeds niet jouw tanden in mijn nek." Ja, hij was oprecht geïnteresseerd. Eerlijk klonk die clan wel leuk. Ze klonken sterk, machtig. Misschien zou hij zich meer met dat soort katten thuisvoelen, dan met katten die zich alleen aan de krijgscode wilde houden.

Shark kon het niet laten om met zijn ogen te rollen toen de kater letterlijk herhaalde wat er schijnbaar in die domme Warrior Code stond. Alsof hem dat ook maar iets kon schelen. Het was de kater zijn probleem als zijn loyaliteit aan zijn Clan betwist zou worden omdat hij zich hier op Rogue territory bevond. Als de kater een beetje pech zou hebben dan zou hij momenteel bespied worden door één van zijn Clangenoten terwijl hij hier interesse zat te tonen in Shark en Shark’s Clan. Of nou ja, Elite. ‘Het boeit mij niet zo erg wat er in de Warrior Code staat,’ zei hij verveeld. ‘Ik jaag toch overal waar ik wil.’ Dat was een voordeel van de Elite. Maar zelfs al had hij in een Clan gezeten dan had hij alsnog gejaagd in andere Clans en zijn best gedaan om contact te zoeken met de BloodClan. Het volgende gedeelte wat de kater echter zei vond hij wel interessant om te horen. Het wees er duidelijk op dat de kater vrijheid wilde hebben en dat hij het gevoel had dat hij dat in zijn Clan niet kreeg. Het zou nog een makkie worden om hem over te halen om de BloodClan te komen joinen. ‘Rogue’s zijn inderdaad niet zo gevaarlijk als je de juiste katten voor je hebt,’ zei hij rustig. Er waren natuurlijk van die ervaren Rogue’s die je het lastig konden maken. Vooral een Clankatje zou niet opgewassen zijn tegen een kat die al meer dan twee jaar Rogue was. De kater luisterde aandachtig toen er een storm van vragen aan kwam zetten en hoewel het hem irriteerde dan de kater het allemaal in één keer vroeg, leek het er toch duidelijk op de dat de kater zich interesseerde in de BloodClan. Als Shark de juiste informatie op de juiste manier zou vermelden dan zou de kater misschien nog wel overwegen om BloodClan te joinen. ‘BloodClan is geweldig,’ zei hij met een korte zwiep van zijn staart. Zou de kater niet zelf beseffen dat als BloodClan niks voor Shark was geweest dat de kater de Elite allang had verlaten? Blijkbaar niet. ‘We zijn niet echt een Clan,’ zei de kater. Dat was een fout die door velen gemaakt werd. ‘We zijn een Elite. Het leader en Deputy systeem werkt hetzelfde. We hebben één leider en één Deputy. De Apprentice’s zoals jullie ze noemen worden bij ons Young Ones genoemd en de Warrior’s worden Members genoemd.’ De kater zwiepte met zijn staart. ‘Het aantal hondentanden toont aan hoe veel opdrachten een bepaalde kat binnen de Clan heeft volbracht. Naarmate je meer hondentanden verdient mag je ook meer dingen doen zoals bijvoorbeeld slapen in een schuur in plaats van in de buitenlucht.’ De kater grijnsde. ‘En geloof me, als ik niet oprecht interesse in je had, had je mijn tanden heus wel gevoeld. Denk ook maar niet dat dat niet meer kan gebeuren.’ Hij liet een bepaalde dreiging in zijn ogen flikkeren voordat zijn blik weer normaal werd. ‘Nog vragen over de BloodClan?’

"Het boeit mij niet zo erg wat er in de Warrior Code staat. Ik jaag toch overal waar ik wil." antwoordde Shark, die met zijn ogen rolde. "Jij was de eerste die over deze Warrior Code begon. antwoordde Nightthorn, terwijl hij zijn ogen tot spleetjes kneep. Het mocht dan wel een o-zo-gevaarlijke Bloodclanner zijn, hij had weinig zin om over zich heen te laten lopen. Hij was een Warrior, geen bange, domme kitten die alles over zich heen zou laten gaan. Ondanks dat was hij onder de indruk. Jagen waar hij wilde, dat klonk niet zo slecht. "Rogue’s zijn inderdaad niet zo gevaarlijk als je de juiste katten voor je hebt." De juiste katten, beweerde deze kater dan dat hij een verkeerde Rogue wel gevaarlijk zou zijn, voor hem? Hij was een goede vechter, al zei hij het zelf. Er waren altijd katten beter dan hem, maar zwak was hij niet. "BloodClan is geweldig. We zijn niet echt een Clan. We zijn een Elite. Het leader en Deputy systeem werkt hetzelfde. We hebben één leider en één Deputy. De Apprentice’s zoals jullie ze noemen worden bij ons Young Ones genoemd en de Warrior’s worden Members genoemd." Het systeem was hetzelfde, alleen de namen verschilde. Een verandering waar Nightthorn mee zou kunnen leven. "Het aantal hondentanden toont aan hoe veel opdrachten een bepaalde kat binnen de Clan heeft volbracht. Naarmate je meer hondentanden verdient mag je ook meer dingen doen zoals bijvoorbeeld slapen in een schuur in plaats van in de buitenlucht." Nightthorn wierp een blik op de halsband met hondentanden. "Ik zie anders weinig hondentanden rond jouw nek." Waren de opdrachten dan echt zo moeilijk, of overschatte de kater zichzelf? 4 hondentanden leek hem nou niet echt iets om trots op te zijn. "En geloof me, als ik niet oprecht interesse in je had, had je mijn tanden heus wel gevoeld. Denk ook maar niet dat dat niet meer kan gebeuren." Tuurlijk zou deze Bloodclanner zijn tanden in hem willen zetten. Zijn glinstering in de ogen maakte dat duidelijk genoeg. Maar hij was zo interessant, als hij de woorden van de kat mocht geloven. Zag deze kater iets in hem wat de Shadowclanners niet hadden gezien? Hij had zich altijd anders gevoelt. Maar wie weet was die kat gek. Hij was in ieder geval heel vrolijk over de Bloodclan, en zichzelf. Aan de andere kant... was deze interesse en denkgang wederzijds. Deze Shark was maar een vreemde kat die hij nooit eerder had gezien, en als hij Bloodclan niet zo interessant had gevonden zou hij het niet hebben geaccepteerd dat de kater hem zo bedreigde. "Nog vragen over de BloodClan?" Vragen ja, en opmerkingen. "Jullie noemen jezelf de Bloodclan, maar jullie zijn een Elite? Toch is het systeem aardig hetzelfde.. Maar jullie zijn een Elite? Noem het verschil tussen een elite, jullie, en een clan. Of is het enige verschil dat deze Elite graag katten de vacht van hun lijf scheurt?" Hij snoof even. En de kater had gezegd interesse in hem te hebben, was hij dan zo interessant? "En waarom zou een Bloodclanner interesse in een clankat hebben, als hij zich duidelijk zo goed red in Bloodclan? En je zegt overal te kunnen jagen, maar ik durf te wedden dat als een patrouille van een van de clans jou op hun territorium ziet, ze niet al te aardig zullen zijn."

Auwtch. De opmerkingen over de hondentanden zat wel. Shark was zichzelf er ook wel vrij goed van bewust dat hij niet veel hondentanden had, maar dat wilde nog altijd niet zeggen dat hij het leuk vond als dat er extra ingewreven werd. Hij trok zijn lip dan ook kort naar achteren zodat zijn scherpe tanden zichtbaar werden, maar ontspande zich daarna direct. Om te voorkomen dat hij de ShadowClanner een klap zou geven liet hij zijn klauwen putjes maken in de bosgrond en haalde diep adem. ‘De omstandigheden om een paar opdrachten te voltooien lagen me niet bepaald gunstig,’ sprak hij. ‘En bovendien heb ik wel meer te doen dan opdrachten voltooien. Ik heb ook een paar trainingen te volbrengen.’ Hij dacht aan Nyra en Alex die hij op moest leiden tot waardige BloodClanners. Alex ging nog wel, maar aan Nyra had hij echt zijn poten vol omdat hij nauwelijks wist wat hij met impulsieve kattin aan moest. Ze leek niet echt te begrijpen wat ze in de BloodClan deed en wat ze juist moest doen. Tot zijn spijt moest hij ook wel erkennen dat deze Clankat, een buitenstaander, meer vroeg dan Nyra ooit had gedaan. Nyra volgde maar en stelde geen vragen, probeerde ook niet om het respect van anderen te verdienen. Soms deed Shark zijn uiterste best om zich niet beschaamd te voelen als hij in de buurt was van haar. ‘Maar binnenkort heb ik wel meer hondentanden, geloof me,’ sprak hij. In zijn gedachten voegde hij er stilletjes aan toen dat hij een vijfde zou verdienen als hij deze kat in hun Clan kon krijgen. Het sprak Shark enorm aan dat de kater zo veel interesse toonde terwijl hij eigenlijk zijn loyaliteiten bij de ShadowClan had liggen. Wie weet kon hij ook wat informatie van ShadowClan zelf ontfutselen, maar daar was het nog te vroeg voor. Eerst maar eens het vertrouwen van deze kater winnen en dan zag hij wel verder. ‘Er zijn wel meer verschillen,’ sprak hij terwijl hij moeite deed om zijn geduld niet te verliezen. Had hij net niet letterlijk uitgelegd wat het verschil was? ‘In tegenstelling tot jullie communiceren wij niet met StarClan en houden wij ons niet aan een Warrior Code. Wij doen en laten wat we willen. Ook volgen wij andere rituelen dan jullie.’ De kater zwiepte kort met zijn staart ten teken dat hij daar niet al te veel over kwijt wilde. ‘Geen enkele kat is aardig tegen ons als ze ons zien,’ zei hij met een grijns. ‘En denk je nu echt dat BloodClan er zich wat van aantrekt als een andere Clan boos op ons is? Ik jaag waar ik wil en daarmee punt uit.’ Daarna richtte hij zich wat meer op. ‘Je hebt behoorlijk veel interesse in de Elite,’ zei hij met een gevaarlijk lage stem. ‘Ik dacht dat jouw loyaliteiten lagen bij de ShadowClan, maar misschien heb ik het wel mis.’ Het klonk uitdagend en Shark’s ogen fonkelden terwijl hij de kater aankeek.

"De omstandigheden om een paar opdrachten te voltooien lagen me niet bepaald gunstig. En bovendien heb ik wel meer te doen dan opdrachten voltooien. Ik heb ook een paar trainingen te volbrengen. Maar binnenkort heb ik wel meer hondentanden, geloof me." Nightthorn grinnikte om de kater voor hem. Die opmerking vond hij duidelijk niet de leukste, hij had heus wel gezien dat hij in de grond klauwde en moeite had om zijn lippen bij elkaar te houden. Hij vroeg zich af hoe de kater verwachtte om meer hondentanden binnen te krijgen. Hij snapte sowieso niet hoe ze aan hondentanden kwamen. Stolen ze die van honden? Nightthorn wilde dat graag leren. Zijn clan vocht amper voor zijn gevoel. En hij heeft nooit een leuke praktijkopdracht gehad met honden, hoe geweldig het hem ook leek. "Er zijn wel meer verschillen. In tegenstelling tot jullie communiceren wij niet met StarClan en houden wij ons niet aan een Warrior Code. Wij doen en laten wat we willen. Ook volgen wij andere rituelen dan jullie." antwoordde de kater daarna. Geen Warrior Code? Dat klonk als muziek in Nightthorns oren. Hij snapte het nut niet van die regels. En dat niet communiceren met Starclan.. daar kon hij ook mee leven. Het waren slechts dode katten en iets goeds hadden ze nog niet gedaan voor hem. Ze hadden hem alleen maar bij regels laten leven waar hij niks van snapte. Desondanks geloofde hij er wel in. Hoe anders kregen hun leiders negen levens? Er waren teveel ooggetuigen die een kat hadden zien doodgaan, en zien herrijzen met de kracht van een nieuw leven. Maar als Starclan dat kon, waarom kreeg geen enkele kat een nieuw leven? Waarom verdiende alleen leiders het? Hij snapte hun niet. Een leider was een kat, net als hen. "Jullie communiceren niet met Starclan, maar geloven jullie er wel in? En jullie leider heeft dus geen 9 levens als jullie niet met ze communiceren? Ik zou hem maar 1 keer hoeven te vermoorden en hij is dood?" Goh, dat klonk misschien wat cruel. Het is niet alsof Nightthorn iedere leider zou willen doden. Waarom zou hij? Maar als dat was wat het koste om macht te krijgen.. Om te kunnen doen wat hij wilde... Zijn gedachten werden verstoord door Shark die al verder begon te praten. "Geen enkele kat is aardig tegen ons als ze ons zien. En denk je nu echt dat BloodClan er zich wat van aantrekt als een andere Clan boos op ons is? Ik jaag waar ik wil en daarmee punt uit." zei Shark. Nee, dat was waar. Geen enkele clan was dol op Bloodclan maar of dat de schuld van de clans was? "Geen kat is sterk genoeg een hele patrouille aan te kunnen. Als ze je vinden zul je dat de komende tijd voelen." Oké, nee. Misschien niet, want waarschijnlijk zouden ze de Bloodclanner alleen eruit willen jagen met woorden. Nightthorn zou het liefst iedere Niet-Shadowclanner die op het territorium kwam de oren van het hoofd krabben, maar hij gokte dat hij de enige was want in praktijk zag hij het vaak niet gebeuren dat een kat met wonden vertrok. "Je hebt behoorlijk veel interesse in de Elite. Ik dacht dat jouw loyaliteiten lagen bij de ShadowClan, maar misschien heb ik het wel mis." begon Shark plots. Ohja? Daar dacht Nightthorn anders over. Hij wist dondersgoed dat daar zijn loyaliteiten zouden moeten liggen, maar deze lagen toch echt meer bij zijn ambities.. Zijn gevoel om vrij te zijn en zijn bloedlust. Hij nam een diepe geur.. Nee, geen clankat te vinden die hun kon afluisteren. "Dat dacht je dan fout. Ik heb nooit gezegd dat ik loyaal was aan de Shadowclan.." Het maakte niet uit als hij het nu zei.. nu er niemand anders in de buurt was dan een bloodclanner. Als deze hem wilde verklikken, was het nog altijd zijn woord tegen die van een buitenstaander. Niet dat hij hem vertrouwde.. Het was nog steeds een buitenstaander... Een buitenstaander uit een clan, pardon.. een elite, met een niet al te beste reputatie. Maar iets daaraan... maakte het makkelijker praten. Het was niet alsof hij tegen een kat praatte die meteen Starclan zou vragen zijn ziel en ideeën te reinigen, of dacht dat hij een muizenbrein had door te denken dat de Warriors Code zwak was.

Shark wist niet steeds niet of hij het vervelend of interessant moest vinden dat deze ShadowClanner zo veel vragen had voor hem in verband met de BloodClan. Hij wist wel één ding zeker: als zijn Clangenoten hier achter kwamen dan zouden ze nog lang niet klaar zijn met Nightthorn. Hoewel… wat was nu het ergste dat ze konden doen? Ze konden hem verbannen, ja, maar dat was dan juist wat Nightthorn wilde. Ze konden hem ook doden ter plekke met een hele patrouille, maar Shark geloofde nooit dat ShadowClan zich zo zou verlagen. Ze geloofden immers nog allemaal heilig in het woord van StarClan en als Shark de Warrior Code goed genoeg begreep dan mochten de Clankatten hun Clangenoten niet vermoorden direct na een verbanning, enkel als de desbetreffende kat op het territory werd aangetroffen. Bij BloodClan was dat heel anders. Als ze je bij BloodClan pakten omdat je communiceerde met iemand anders van een andere Clan en bij die Clan wilde horen dan werd je publiekelijk vernederd en waarschijnlijk vermoord als je niet bij je positieven kwam. Shark vond het een veel aannemelijkere straf, maar zou het niet willen voor deze kater juist omdat het zo’n makkelijke prooi voor in BloodClan te krijgen was. ‘Wat denk je zelf?’ vroeg hij op de vraag van de kater. Hij wist dat het ontwijkend was, want eerlijk gezegd had hij geen idee of Claw negen levens had, maar hij vermoedde van niet. Ze waren immers een Elite, niet echt een Clan. Hij nam aan dat Claw niet naar Mothermouth was geweest om te gaan communiceren met StarClan zodat hij zijn negen levens zou krijgen. Shark geloofde sowieso niet in al die onzin. Alsof een groep dode katten in de hemel een kat echt negen levens kon geven. Kom op, zeg. ‘Was dat een bedreiging?’ vroeg Shark op een doodleuke toon aan de kater, maar zijn ogen fonkelden alsof hij Nightthorn wilde zeggen dat het maar beter geen bedreiging kon zijn. ‘Want als het een bedreiging was dan kun je nog lang door blijven gaan, maar ik blijf het herhalen: ik ben niet bang voor jullie Clan of een patrouille. Als ik een patrouille tegenkom zal ik vechten tot elke druppel bloed op de grond ligt die uit een kattenlijf kan vloeien.’ Zijn klauwen gingen uit zijn poten bij zijn woorden, maar zijn aandacht werd alweer getrokken omdat Nightthorn verder ging. Het was niet bepaald een verrassing voor Shark dat Nightthorn zei dat zijn loyaliteiten inderdaad niet bij de ShadowClan lagen. Het was niet precies hoe Nightthorn het zei, maar dat was toch wat Shark er uit kon afleiden. Het ging echt nog simpel worden om deze kater bij de BloodClan te krijgen. Nightthorn voelde zich duidelijk niet op zijn plaats in de Clan en ook Shark dacht dat deze kater veel beter in het plaatje van de BloodClan paste, maar dan moest hij wel kunnen doden natuurlijk. Hij bewoog wat dichter bij de kater en keek hem strak aan. ‘Ik kan je bij de BloodClan krijgen,’ zei hij op een rustige toon alsof hij nieuws over het weer deelde en niet over zijn Elite. ‘Maar daar moet je wel wat voor overhebben.’ Hij gaf signaal met zijn staart dat naar ShadowClan territory wees. ‘Allereerst moet je al die zielenpoten achter je laten. Ten tweede moet je een andere kat doden en zijn halsband pikken om aan te tonen dat je klaar bent voor de Elite.’ Hij grijnsde. ‘En het zal niet makkelijk zijn in het begin. Je zal aangekeken worden en er zullen katten met je willen vechten, maar werk hard en je verdient het grootste respect dat je maar kunt krijgen.’ Hij gaf een achteloze zwiep van zijn staart. ‘Wie weet help ik je in het begin wel. Als ik me aardig genoeg voel tenminste.’ Hij lachte vals en keek vervolgens een tikkeltje ongeïnteresseerd naar zijn nagels. ‘Maar het is en blijft jouw keuze. Ik moet je wel zeggen dat als je je keuze hebt gemaakt en je keuze neigt naar de BloodClan dat er geen weg meer terug is. Het is of je hele leven in de BloodClan blijven of de dood.’

"Wat denk je zelf?" antwoordde de kater. Nightthorn antwoordde er grimmig op terug. "Als dode clankatten naar Starclan kunnen gaan, kunnen elite-leden misschien ook in een soort Starclan. En wie weet kunnen die ook 9 levens geven. Ik vraag geen dingen die ik zelf weet. Ik weet alleen dat 9 levens een leider wel degelijk sterker maken." Hij was niet dom. Of tenminste niet zo dom om echt geïnteresseerd dingen te vragen waar hij het antwoord zelf op wist. In dit geval niet, misschien als hij ooit een eigen Apprentice had, of als sarcasme. Dán misschien, maar niet in andere gevallen. Hij had wel meer te doen dan zijn tijd te verspillen aan dingen vragen die hem al bekend zijn. Hij wilde dat Shark dat wist. Hij mocht dan wel aardig doen op het moment, dat was alleen door zijn interesse in Bloodclan. Wie weet wilde hij weg uit Shadowclan en dan was een plan voor daarna altijd handig. Plus dat de kater niet zo ongelooflijk soft was. Dat was een pluspunt aan hem. Het leek een kat waar je lol mee kon hebben, in plaats van een kat die al begint te blazen als je het had over het moorden van anderen. "Was dat een bedreiging? Want als het een bedreiging was dan kun je nog lang door blijven gaan, maar ik blijf het herhalen: ik ben niet bang voor jullie Clan of een patrouille. Als ik een patrouille tegenkom zal ik vechten tot elke druppel bloed op de grond ligt die uit een kattenlijf kan vloeien." Nightthorn keek de kater met een schuine kop aan. Ja, hij vertrouwde er heus op dat de kater een paar katten kon ombrengen, maar een patrouille was niet niks. Bij een patrouille met 4 katten... 4 tegen 1, nee, dat zou ook een bloodclanner niet redden. "Dat kattenlijf zou dan waarschijnlijk de jouwe zijn." zei Nightthorn tegen de kater. "Terwijl jij denkt de overwinning te hebben behaald door één kat de nek door te bijten, maken er nog zeker 2 zich klaar voor de aanval." vervolgde hij, na een zwiep met zijn staart. Zou te zien was hij niet de enige die zichzelf kon overschatten. Waarschijnlijk wisten de Bloodclanners wel hoe er over hun gepraat werd, over hoe moordlustig en gevaarlijk ze zijn, en genoten ze er nog van ook. Maar hijzelf trapte daar niet in. "Ik kan je bij de BloodClan krijgen. Maar daar moet je wel wat voor overhebben." Wat de kater zei deed hem opkijken. Hij kon dus bij Bloodclan komen? Hij kon van de clankatten afkomen? "Allereerst moet je al die zielenpoten achter je laten. Ten tweede moet je een andere kat doden en zijn halsband pikken om aan te tonen dat je klaar bent voor de Elite. En het zal niet makkelijk zijn in het begin. Je zal aangekeken worden en er zullen katten met je willen vechten, maar werk hard en je verdient het grootste respect dat je maar kunt krijgen. Wie weet help ik je in het begin wel. Als ik me aardig genoeg voel tenminste." En de voorwaarden waren nog niet eens de slechtste. Ja, hij zou al zijn ambities met Shadowclan moeten achterlaten, maar dat was het enige wat hij echt moest opgeven, naast een lui leventje. Maar Nightthorn kon werken, en een kat doden klonk meer als beloning dan een opdracht. En dat vechten.. Hij twijfelde er niet over dat hij in het begin wat klappen moest opvangen, maar hij zou ervan leren. Hij zou zijn vechtkunst nog beter verbeteren en hij zou ervoor zorgen dat geen enkele kat wegliep zonder te herinneren dat hij geen zwakkeling was. "Maar het is en blijft jouw keuze. Ik moet je wel zeggen dat als je je keuze hebt gemaakt en je keuze neigt naar de BloodClan dat er geen weg meer terug is. Het is of je hele leven in de BloodClan blijven of de dood." Ja, dat geen weg terug had de kater geraden en dat was de enige reden dat hij niet meteen opsprong om mee te lopen, naast zijn eergevoel. Hij was nog steeds een Warrior, een aardig volwassen kat, en geen kit of Apprentice. Dit was een aanbod om over na te denken, dat zeker.

Shark schudde kort zijn kopje, maar zei verder niets meer. Hij wist dat Claw net zo min in StarClan geloofde als hijzelf en dat Claw niet één of andere speciale trip maakte om negen levens te ontvangen. Sowieso geloofde hij heel dat gedoe van die negen levens niet. Als je een kat één keer in zijn nek beet dan zou hij dood blijven of het nu een leader was of niet. Als hij Claw in zijn nek zou bijten zou hij toch ook dood blijven? Niet dat hij dat ging proberen. Hij had respect voor de zwarte kater en hij voelde aan als een soort vriend die hij nooit had gehad. Sowieso begon hij in de BloodClan steeds meer katten te ontmoeten die hij eventueel nog wel als een vriend kon zien. En met steeds meer bedoelde hij één of twee katten, maar voor zijn gevoel was dat de uitdrukking ‘steeds meer’ wel waard. Het was beter dan niets. Vroeger, toen hij BloodClan nog maar net gejoind had, had hij niet eens vrienden. Nu kon hij al wel zeggen dat hij al iets van vrienden had gemaakt. En hij moest eerlijk zeggen dat het wel goed voelde om iemand zoals Claw aan zijn zijde te hebben wanneer er dingen fout zouden gaan, wanneer hij een back-up nodig had. Hijzelf zou de back-up natuurlijk ook geven als Claw in de problemen zat. En dat was iets waarover hij anderen vaak had horen praten als het onderwerp ‘vriendschap’: er voor elkaar zijn en elkaar steunen in goede en in slechte tijden. Claw zou er immers altijd van op aan kunnen dat hij gesteund zou worden door Shark wanneer er zich moeilijkheden voordeden in de BloodClan. De kater besloot om heel het onderwerp over de negen levens achterwege te houden. Nightthorn ging waarschijnlijk toch niet van zijn standpunt wijken en om hier nu de hele tijd een gesprek te hebben over of BloodClanners nu wel negen levens konden krijgen of niet leek hem nogal zinloos. Hij snoof toen Nightthorn verder sprak over de patrouille. ‘We zullen nog wel eens zien,’ sprak hij. ‘Maar als ik in één groot gevecht terechtkom waarbij ik het samen met de andere BloodClanners tegen meerdere katten op moet nemen en ik sterf dan, dan is het maar zo.’ Nee, hij was niet bang voor de dood. Hij zou zijn aanvaller in de ogen blijven aankijken terwijl deze hem doodde zodat zijn blik hem hopelijk nachtmerries zou bezorgen. De kater zei verder niks op zijn woorden en Shark merkte dat de kater in tweestrijd was. Voor Shark was de keuze echter wel gemaakt. Als hij hoorde hoe de kater over zijn Clan sprak dan leek het er niet echt op dat hij er graag wilde blijven. En als hij deze kat zou kunnen aanwerven voor de BloodClan dan zou hij niet alleen een hondentand binnenhalen, maar misschien ook weer een potentiële vriend erbij hebben. ‘Misschien moet je al maar eens denken over hoe je je naam zou willen hebben als je in de BloodClan terechtkomt,’ zei hij en hij grijnsde naar de kater. ‘De meesten veranderen hun naam als ze van een Clan of een andere omgeving naar de BloodClan komen, maar ook dat is weer je eigen keuze. Ik vind Thorn overigens nog vrij goed klinken.’ Weer grijnsde hij naar de kater alsof hij allang had besloten voor de kater dat hij BloodClan zou joinen.

Eerst zweeg Shark, maar even later antwoordde hij op een van zijn opmerkingen. "We zullen nog wel eens zien. Maar als ik in één groot gevecht terechtkom waarbij ik het samen met de andere BloodClanners tegen meerdere katten op moet nemen en ik sterf dan, dan is het maar zo." Ja, dan is dat maar zo. Iedereen sterft ooit en hij kon zich voorstellen dat hij liever in een groot gevecht stierf, dan als een elder met groenhoest. Of misschien kon de dood hem niks schelen. Waarschijnlijk had hij zelf ook genoeg gedood. En in die wetenschap zou hij gesnapt hebben dat zijn tijd ook zal komen, ooit. ‘Misschien moet je al maar eens denken over hoe je je naam zou willen hebben als je in de BloodClan terechtkomt. De meesten veranderen hun naam als ze van een Clan of een andere omgeving naar de BloodClan komen, maar ook dat is weer je eigen keuze. Ik vind Thorn overigens nog vrij goed klinken.’ Een naamverandering? Dat was het laatste waar de kater aan had gedacht. Wilde hij zijn naam wel veranderen? Het was een van zijn eigen keuze's. En hij moest toegeven dat Thorn inderdaad goed klonk. Maar iets knaagde aan hem. Als hij naar Bloodclan zou gaan, zou het misschien beter zijn om alles van zijn vorige clanleven uit te wissen. Maar dat kon niet. Hij kon alles veranderen, maar genoeg Bloodclanners, genoeg Shadowclankatten, zij zouden weten waar hij vandaan kwam. Zij zouden zijn achtergrond weten. Hoe sterk hij ook was, vergeten zouden ze het niet. "Ik verander mijn naam niet" zei hij vastbesloten. "Bloodclanner of niet, ik ben geboren in Shadowclan. Als ik dat zou verbergen met mijn naam, zou iedereen weten dat ik het wil uitwissen. Het zou een zwakte zijn. Nee, iedereen mag mijn Clannaam zien. Iedereen mag weten waar ik ben geboren. Als ik naar Bloodclan zou gaan, of een Rogue wordt, dan mogen ze weten hoe ik mijn vorige clan heb achtergelaten, verraden. Clankatten zullen weten hoe ik hun en hun Warrior Code de rug toekeerde, zonder dat Starclan een poot kon uitsteken. En Bloodclanners zullen mij mijn naam met trots zien dragen, zodat ze nimmer nooit zullen denken een zwakte zal zijn, niet bij mij. Want het zal mijn zwakte niet meer zijn, het zou een wapen zijn. En ze zullen een Clannaam vrezen zoals ze nooit eerder hebben gedaan." Zijn robijnrode ogen schenen op bij zijn woorden en ondertussen had hij zijn klauwen niet meer ingetrokken. Als hij naar Bloodclan ging, zou hij zijn naam niet veranderen. Nooit! Het was zijn wraak naar de Clankatten en dan vooral de Shadowclannen, moge ze onthouden wat een hekel hij aan ze had. Ja, de gedachte over hoe deze zwakte hem niet zomaar onderuit zou werpen.. Het was een geruststellende gedachte, maar het deed hem ook opleven. Na een tijdje leek echter deze hondsdolle passie over te zijn, en zijn wrkaagevoelens, zijn gevoelens om zijn zwakte als wapen te laten dienen, zakte langzaam weg. "Maar voor de rest, noem me zoals je wilt. Thorn rolt gemakkelijk over de tong, en is korter dan Nightthorn." vervolgde hij. Zijn naam veranderen deed hij niet, maar als katten hem wilde aanspreken met 'Thorn, waarom niet. Het was een simpele afkorting, en hij kon zich voorstellen dat voor Bloodclanners Nightthorn een hele mond vol was. Hij zou niet iedereen zich zo laten noemen, nee. Hij zou bij het doden en verwonden zijn volle naam laten doorklinken, en no way dat een kat die hij niet mocht ooit zo tegen hem zou mogen praten. Maar Shark mocht hij. Shark wel. "Maar ik kan niet nu komen. Nu nog niet, ik heb mijn tijd nodig. Als ik besluit te komen zoek ik je wel op Shark, jou en Bloodclan. Ik volg de geur van het bloed. Shadowclanners bestaan niet bekend om hun geurvermogen, maar bloed is een aardige herkenbare geur. En dan weet je dat ik kom. Daarna zal ik een kittypet met mijn eigen klauwen vermoorden. En als ik besluit niet te gaan.. Wie weet zie ik je dan wel weer een keer."

Shark moest eerlijk zeggen dat hij Nightthorn – of Thorn zoals hij deze kater voortaan ging noemen – wel redelijk aardig begon te vinden. De kater had een duidelijke ambitie en wilde er naar streven. En dan het belangrijkste: hij was bereid om zijn Clan te verraden. Hij was bereid om zijn Clan te verraden en de Elite te joinen. Als het plan door zou gaan en Thorn zou zijn eigen Clan werkelijk verraden dan hadden ze best wel een goed doel gehaald. Als de leader van ShadowClan dankzij Thorn’s verraad ging denken dat ze meerdere katten van haar Clan niet kon vertrouwen en hopelijk op deze manier een deuk in haar zelfvertrouwen kreeg dan zou ShadowClan een zwakte vormen tegenover de Elite. En daar kon de Elite handig gebruik van maken. En dat allemaal omdat deze ShadowClanner hier stond te overwegen of hij de Elite al dan niet zou joinen. Shark moest zeggen dat er wel wat bij kwam kijken als Thorn besloot om inderdaad over te gaan stappen. Als Thorn besloot om zijn naam te houden dan zou hij in het begin erg aangekeken worden voor zijn Clan en zou hij zich des te harder moeten bewijzen. Dat was ook de voornaamste reden waarom bijna niemand van Shark wist dat hij afkomstig was uit de Twoleg Place, dat hij bij Twolegs had gewoond. Maar Shark kon er wel respect voor opbrengen dat Thorn wilde vechten voor zijn positie binnen de Clan en gaf hem dan ook een goedkeurend knikje. ‘Oké, je hebt me overtuigd,’ zei hij lachend tegen de kater en voor de weinige keren in zijn leven stak hij zijn staart naar voren en liet deze even rusten op de schouder van de zwarte kater. Het was een gebaar die hij niet vaak deed, maar dat aantoonde dat hij respect voor je had. Ja, deze kater had zijn respect wel verdiend. En hij zag Thorn ook wel als een potentiële vriend. Hij kon zelfs al een beetje zien hoe ze samen de boel zouden domineren en katten bang zouden maken voor hun namen. Maar goed, zo ver was het nog lang niet. Eerst moest Thorn zich natuurlijk wel aan hém bewijzen. Bewijzen dat hij zijn ShadowClan-bestaan echt op wilde geven en een volwaardig Member van de Elite wilde worden, bewijzen dat hij hun niet bedonderde en bewijzen dat hij zich niet voordeed als een spion. ‘Ik denk dat ik Thorn wel prettig vind. Rolt heerlijk over de tong.’ Hij grijnsde even naar de kater. Shark was er vrij zeker van dat als Thorn zou beslissen om de Elite te joinen dat ze verder nog veel meer contact zouden krijgen en dat Shark erbij zou zijn op zijn eerste missie om een kittypet te doden. Hij keek rustig naar Thorn toen deze zijn woorden zei. ‘Ik hoop dat je komt, Thorn,’ sprak hij glimlachend. ‘Je lijkt me een kat die het ver zou kunnen schoppen in een Clan zoals deze. Je ambities zijn veel te groot voor zo’n zielige Clan als ShadowClan. Jij hebt een Elite nodig waar je je thuis kunt voelen en waar je per opdracht die je voltooit steeds groter wordt.’ Hij keek de kater rustig aan. ‘En als je het toelaat zal ik je bij elke opdracht bij staan en raad geven. Ik denk dat als je de Elite zou joinen dat we wel eens goed vrienden zouden kunnen worden.’ Deze keer keek hij de kater wat serieuzer aan om te laten merken dat hij het echt meende.

"Oké, je hebt me overtuigd." antwoordde de kater voor hem. Hij voelde zijn staart op zijn schouder rusten en even voelde hij een trots gevoel door zijn lijf heen gaan. Het gevoel was vergelijkbaar met je Apprenticenaam krijgen, of je Warrior naam. Misschien zelfs beter. Ja, hij wist op dit moment wel zeker dat Bloodclan hem beter zou waarderen dan Shadowclan. Maar hij moest geen overhaaste beslissingen maken, dat zou niet goedkomen, toch? "Ik denk dat ik Thorn wel prettig vind. Rolt heerlijk over de tong." De zwarte kater keek Shark aan, nog niks terugzeggend. "Ik hoop dat je komt, Thorn. Je lijkt me een kat die het ver zou kunnen schoppen in een Clan zoals deze. Je ambities zijn veel te groot voor zo’n zielige Clan als ShadowClan. Jij hebt een Elite nodig waar je je thuis kunt voelen en waar je per opdracht die je voltooit steeds groter wordt. En als je het toelaat zal ik je bij elke opdracht bij staan en raad geven. Ik denk dat als je de Elite zou joinen dat we wel eens goed vrienden zouden kunnen worden." De kater voor hem keek hem aan met een serieuze blik. Hij meende het. Hij meende dat ze vrienden konden worden en hij meende waarschijnlijk ook dat hij het ver kon schoppen in de elite. Hij kon iets betekenen. Hij kon zijn ambities gebruiken. Het leek net zo'n Nursery verhaal.. Een sprookje. Voor hem.. Voor hem leek het zelfs te goed om waar te zijn, maar kijk naar hem en kijk naar Shark. hij zat gevangen in een clan, met al die regels en de kans dat zijn ambities daar waar werden.. Was klein. Hij werd niet gevreesd.. Hij werd gerespecteerd als elke andere simpele Warrior, maar daar hield het op. Als iemand hem hier zag.. dan was het over met hem. In ieder geval voor de komende tijd. Hij moest eigenlijk op eigen terrein blijven. En Shark? Oké, 4 hondentanden leken niet enorm veel. Maar als iemand hem hier zou ontdekken.. met hem pratende.. Dan zou hij waarschijnlijk niet op zijn kop krijgen. Hij mocht gaan en staan waar hij wilde. Hij zou zelfs het terrein van de clans op mogen. Niet dat de clans er blij mee zouden zijn, maar het maakte zijn clanleden niks uit. Hij was vrij en Nightthorn niet. D zwarte kater kon de vrijheid eigenlijk proeven als hij bij de Bloodclanner was. Tuurlijk zou hij niet als levende kat uit de Bloodclan kunnen stappen, maar hij kon voor de rest leven zoals hij wilde. Nightthorn durfde te wedden dat Shark niet op zijn kop zou krijgen omdat hij zolang weg was geweest, maar geen prooi bij zich had.. Goed, in het begin zou hij misschien dingen naar zijn kop krijgen.. Dat hij stiekem naar Shadowclan terug was gegaan. Grote kans dat ze hem niet zouden vertrouwen.. Maar hij kon zichzelf bewijzen. Sterker nog.. hij zou zich niks kunnen aantrekken van de rest. Hij kon zijn neus in de lucht houden en doen alsof ze niet bestonden, terwijl zij die opmerkingen maakte. Dat zou meer kracht uitstralen, dat kalm negeren van het gespot, dan die opmerkingen maken. Ondertussen begon de zon al wat te dalen, en zachtjes om hun heen begon de schemer. "Hoe klein de kans ook is.. Ik zou terug moeten gaan voor ze ontdekken dat ik al zo lang weg ben.. Het was goed je te ontmoeten." antwoordde hij, met een blik naar het terrein achter zich, waar ergens in de buurt Shadowclan territorium lag. Met wat geluk kon hij op de terugweg dan even snel wat vangen, en dat mee terugnemen. En voor de rest lukte het hem vast wel, met wat geluk, om uit de problemen te blijven..

Shark keek naar de kater en grijnsde toen hij de ambitie gewoon in de ogen van de kater zag. Hij was er vrij zeker van dat als Zira en Claw hier zouden zijn en ze zouden naast hem staan dat ze hetzelfde konden vaststellen als hij deed: dat Thorn voor de Elite wilde gaan en van zijn Clan af wilde komen. Dat Thorn het wel ver kon schoppen in de Elite. Oké, in het begin zou het misschien wat wennen worden en zou hij waarschijnlijk getreiterd worden door de anderen. En hoewel Shark zijn vriend wilde worden en ook plande om dat te doen, ging hij niet telkens ingrijpen als de zwarte kater getreiterd zou worden. In de Elite was het immers de bedoeling dat je jezelf redde en als Shark constant voor Thorn ging opkomen dan zouden de Elite cats hem ook niet meer serieus nemen, zou Claw hem niet meer serieus nemen. De katten in de Elite moesten niet denken dat ze op hem konden bouwen als ze vrienden met hem werden, want dat was niet zo. Tot dusver had Shark nog niet eens ontdekt hoe het was om een vriend te hebben, laat staan een vriend voor een ander te zijn. Hij wist dat wat hij voor Claw voelde geen gevoelens waren die hij bij een kennis had, maar dat zijn band met Claw toch meer naar een echte vriendschap begon te neigen. Hij dacht dat dat met Thorn ook wel het geval kon zijn. Voor nu had Thorn zijn aandacht wel getrokken en had hij alle juiste dingen gezegd waardoor Shark’s interesse enorm getrokken was. De kater interesseerde zich dan ook oprecht in de ShadowClanner en meende elk woord die hij daarnet had gesproken, maar bleef er wel bij dat als Thorn voor de Elite zou kiezen dat hij volledig achter zijn beslissing moest staan. Als Thorn voor de Elite zou kiezen en later bleek dat hij liever naar ShadowClan wilde dan kon Shark hem ook niet langer blijven respecteren en moest hij de kater verplicht doden. Waarschijnlijk zou Claw dan ook wel zo gemeen zijn om hem als diegene aan te stellen die Thorn zou vermoorden. Loyaliteit bewijzen was één van de dingen die je wel moest doen wilde je als buitenstaander terechtkomen in de Elite. Elite geboren katten hadden het daar iets makkelijker mee en van hun had Shark niet het idee dat er zo veel verwacht werd als van iemand die uit een Clan kwam en andere dingen had aangeleerd gekregen. Shark keek op toen hij de kater hoorde spreken. Hij wilde een spottende opmerking maken en zeggen dat hij dacht dat Thorn wel zijn eigen tijd zou kiezen om terug te keren naar de Clan, maar hield zijn opmerking in. Als Thorn zich inderdaad zou joinen bij de Clan dan hadden ze nog genoeg tijd om spottende opmerkingen naar elkaar te maken. ‘Mocht je je bedenken en BloodClan willen joinen,’ begon hij. ‘Dan zou ik je graag over een week zien verschijnen in Fourtrees als de zon op begint te komen.’ Fourtrees was dé heilige plaats van de katten omdat ze daar elke maand samenkwamen. Als Thorn twijfels had en niet kwam opdagen wist Shark al wel hoe laat het was. ‘Als je dan nog steeds zo zeker bent van je zaak zal ik Claw informeren over je en kunnen we je via hem de Elite laten joinen. Tot dan, Thorn.’ En de kater gaf een knikje waarna hij zich omdraaide en wegliep, benieuwd zijnde of Thorn volgende week kwam opdagen ja of nee.