Wild cats

De kater liep met snelle passen door de straten van de Twolegplace. Vandaag was hij een heel stuk verder weg van zijn huis, alhoewel, hij zou waarschijnlijk de weg terug wel kunnen vinden. Hij had gemerkt dat er veel wilde katten rondliepen in dit gebied. Dus hij was op weg naar het bos, het wild. Gewoon om te zien wat er allemaal te vinden was. Misschien zou hij zelfs kunnen gaan jagen? Niet dat hij er goed in was, maar niet geschoten is altijd mis. Cliff voelde een koele bries door zijn vacht en keek omhoog naar de lucht. Het was bewolkt, en het zou over een paar uren donker zijn, maar hij liet zich niet tegenhouden. Plus, het was veel beter om te gaan als het donker was en alle honden en monsters weg waren van de straten. De rode kater hield stil toen hij bij de rand van het bos aankwam, en langzaam begon hij het te verkennen.

[Eerst Lola, daarna open voor iedereen]

Ze was gewoon wat in de omgeving van haar territorium aan het verkennen, ze had toch niet veel te doen. De zwart-witte poes liep op haar gemakje tussen de bomen door, genietend van het zonnetje wat door het groene bladerdak heen scheen. Toch hield ze haar oren en neus op scherp voor prooi, aangezien ze wat honger had gekregen. Maar in plaats de geur van prooi te ruiken, vulde een andere geur haar neusje.
Wat deed een Kittypet zo ver van zijn nest? Nieuwsgierig zocht ze naar wie de geur toebehoorde. Ze zag een rode kater staan, aan de rand van het bos. Zonder twijfelen liep Lola naar hem toe. Hij zou waarschijnlijk toch niet aanvallen, de meeste Kittypets niet naar haar ervaring.

Plotseling rook Cliff een andere kat, en voordat hij kon reageren liep het dier al op hem af. Een zwart-witte poes met blauwe ogen, en nog erg jong ook. Ze rook alsof ze hier in het bos thuis hoorde, de geur van vogels, muizen, prooi, planten... Waarschijnlijk hoorde ze hier ook. Cliff schraapte zijn keel en probeerde een gesprek te beginnen. Hij had al eerder gemerkt dat niet iedere kat even aardig was, dus was hij wel op zijn hoede. ''Hallo,'' miauwde hij simpelweg.

De oudere kater begroette haar met een simpele hallo. "Hallo." Zei ze terug, op neutrale toon. Ze wilde niet brutaal overkomen en vragen waarom hij hier was, maar ze was wel nieuwsgierig. "Wat brengt jou hier?" Besloot ze toen maar te vragen. Ze ging rustig zitten, ze had toch niet ergens waar ze moest zijn. En een heel gesprek te blijven staan sprak haar ook niet echt aan. Ze wist eigenlijk niet waarom ze naar de Kittypet toe was gekomen. Vroeger bezocht ze Twolegg place regelmatig, en had ze wel eens leuke gesprekken gehad met een paar van de katten die daar toen waren. Misschien nu ook wel, ze had de laatste tijd toch niet veel te doen.

Van de ander kreeg hij precies de zelfde reactie terug. Het meest neutrale gesprek ooit was begonnen. Niet dat Cliff dat erg vond, maar kom op. ''Wat brengt jou hier?'' vroeg ze. Die vraag kon hij eigenlijks wel verwachten. Hij was een huiskat, ver van huis, en deze kat hier was waarschijnlijk een ''Rogue'' zoals Zuko het noemde. Cliff begreep nog steeds niet precies waarom sommige katten het wilde leven mooier vonden dan het makkelijke, en dan vooral jonge katten. Het was toch vreselijk moeilijk om te overleven? ''Gewoon wat op verkenning.. weg van alle drukte in de Twolegplace. Als je de Twolegplace tenminste kent..?'' legde hij uit terwijl hij ook ging zitten. ''Het is hier een stuk rustiger en stiller.. Bij mij zijn er altijd wel Twolegs in de buurt, en ik woon dichtbij een monsterpad.. Soms wil ik daar gewoon even weg.''

Ze knikte. Het was begrijpbaar. "Ja, het is niet de stilste plek." Zei ze simpel. "Ik zou het me niet kunnen voorstellen daar te leven. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik hier opgegroeid ben. Voor jou is het waarschijnlijk precies het zelfde alleen dan andersom." Ze kwam er recentelijk niet meer zo vaak, sinds haar vader bij de BloodClan was gegaan. "Dus ben jij een echte Kittypet of kun je toch nog wel wat voor jezelf zorgen?" Vroeg ze de oudere kater.

''Ja, het is niet de stilste plek,'' zei simpelweg. ''Ik zou het me niet kunnen voorstellen daar te leven. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ik hier opgegroeid ben. Voor jou is het waarschijnlijk precies hetzelfde alleen dan andersom.'' Cliff knikte. Voor zo'n jonge kat was ze eigenlijks best wijs. Vergeleken met andere katten die nog steeds niet konden begrijpen dat huiskatten eenmaal van een makkelijk leven hielden.. ''Dus ben jij een echte Kittypet of kun je toch nog wel wat voor jezelf zorgen?'' vroeg ze daarna. Cliff haalde zijn schouders op. ''Soms denk ik van wel. Laatst kwam ik een Rogue tegen, Zuko, hij zei dat hij me wel wilde jagen.'' Hij stopte even en keek naar de natuur. Daarna keek hij weer naar de poes. ''Als het warm is, is er meer prooi, en dan zou het me misschien wel lukken. Maar zodra het kouder word, bladeren van de bomen vallen, en het begint te sneeuwen.. Dan weet ik het niet zeker.'' Bij de gedachte dat hij dagenlang moest zoeken naar voedsel in de koude sneeuw rilde hij. Dat was toch geen leven? ''Vind jij het moeilijk om in het wild te overleven? Altijd maar moeten vertrouwen op je eigen jacht skills.. en dan moet je ook nog eens prooi kunnen vinden.'' Het leek hem maar ingewikkeld.

Ze had geen moeite om daarop te antwoorden. "Niet echt, ik heb het praktisch al moeten leren sinds ik kon lopen. Het is voor mij bijna net zo normaal als ademhalen. Al is het wel moeilijker als het kouder wordt ja, vooral als je niet de enigste bent voor wie je moet zorgen." Het laatste zuchtte ze. Ze was nog steeds wat boos op haar vader, zijn familie achterlaten om naar de BloodClan te gaan. "Maar als rogue zorg je nog steeds voor je familie en vrienden en zij voor jou, dus het is niet alsof je er helemaal alleen voor staat."

''Niet echt, ik heb het praktisch al moeten leren sinds ik kon lopen. Het is voor mij bijna net zo normaal als ademhalen. Al is het wel moeilijker als het kouder wordt ja, vooral als je niet de enigste bent voor wie je moet zorgen.'' Het laatste zei ze met een zucht, maar Cliff besloot er maar niet naar te vragen. ''Maar als rogue zorg je nog steeds voor je familie en vrienden, en zij voor jou, dus het is niet alsof je er helemaal alleen voor staat.'' De huiskat knikte. Het was heel interessant om dingen te leren over wilde katten, en de meesten leken er geen probleem mee te hebben om dingen uit te leggen. Om een of andere reden had hij er nooit aan gedacht dat rogue's ook nog familie hebben of hadden. ''Oh, dat snap ik,'' antwoordde hij. ''Als huiskat heb ik eigenlijks geen familie. Of nou ja, ik heb ze wel, ik heb ze alleen nooit gekend. De meeste twolegs nemen je mee als je een kitten bent. Ik vind het niet erg, want het is niet alsof ik ze mis of zo. Ik heb bijna geen herinneringen van ze. Maar toch, soms wou ik dat ik ze kon ontmoeten.'' Hij haalde zijn schouders op. ''Maar goed, er zijn voor- en nadelen aan huiskat zijn, net zoals die er zijn voor rogue's en Clankatten. Ook al weet ik eigenlijks niet zo veel over Clankatten.''