Our house

Dit was nu deel van het Shadowclan territorium. Tegen een te hoge prijs als je het aan de kater vroeg, maar niemand deed dat, dus bleef het in de lucht hangen. Het was niet alsof niemand het wist. Iedereen wist het wel. Geen shadowclanner vond het nog echt leuk hier te zijn, er was teveel gebeurd. Maar de kater zou nog eerder doodgaan dan het gedeelte zomaar teruggeven of niet gebruiken, want er was geen manier waarop zijn broer voor niets was gestorven.
Daarom liep hij hier nu ook. Klaar om te jagen, maar zich niet echt concentrerende. In plaats daarvan focuste hij op de geuren die de plek nog had, die van Windclan, die van dassen, die van Shadowclan. Alles door elkaar. Alles oud. Behalve een bepaalde geur, die vers was, en gelukkig niet vijandig.

-> Lichenpaw eerst

Hij was even verward, de nieuwe geur kwam van achteren maar hij hoorde nog geen kat naar hem toekomen. Het gehoor van een warrior uit Shadowclan was vaak uitmuntend, maar nu liet het hem zomaar in de steek! Tenzij natuurlijk, het een apprentice of warrior was die het sluipen uitprobeerde, maar dat zou betekenen dat de kater zo besprongen zou worden. Even verscheen er een glimlach op zijn gezicht, die snel plaatsmaakte voor een frons zodra hij de stem hoorde die hem vroeg of hij zich vriendelijk vanhier zou willen verwijderen als hij geen shadowclan was. Abrupt draaide de deputy zich grinnikend om, en keek de apprentice, van wie hij de stem herkend had als die van Lichenpaw, vriendelijk aan. "Ruik eens goed," Sprak hij hem bemoedigend toe. "Welke geur overheerst op het moment?" Het moest die van Shadowclan zijn, daarvoor stonden ze dicht genoeg bij elkaar, en als de ander dat niet kon ruiken, zou Tall het hem leren ruiken.

De ander leek even overrompeld te zijn toen hij zich omdraaide, en meteen wist Tall dat hij herkend was. Maar goed ook, want een kat die niet wist wie zijn deputy was had grondig slechte relaties met de rest van zijn clan. Toch voerde de ander ook de opdracht uit, en keek er nogal sneu bij. De deputy bleef vriendelijk kijken, in de hoop dat dat wat moed zou inboezemen bij de ander. Niet helemaal het geval, want stilletjes kwam het antwoord eruit dat het hier enorm naar dassen rook. Tall snoof eens in de lucht, en knikte eens begrijpend. De jongeling had een punt, de geur van das hing in de lucht en het was knap dat die al bekend was bij de kleine. "Die is zeker aanwezig," Antwoordde hij dus goedkeurend, en zette nog een stap dichterbij. Vragend keek hij naar Lichenpaw. "Maar kan je mij dan niet ruiken?"

De frons verscheen al toen de ander achteruit stapte, en werd dieper naarmate de jongeling zijn vraag probeerde te beantwoorden. Het leek niet alsof Lichen echt blij was met zijn vraag, en het leek ook niet alsof de ander gewenst antwoord zou geven. Niet dat hem dat wat uitmaakte, of het goed of fout was, maar het maakte hem voor de kleine wel uit of die normaal functioneerde. Daarom keek hij even verbaasd bij de 'nee' die uit de mond kwam van Lichen. "Oke," Mauwde hij na een korte stilte, met een nadenkende blik in zijn ogen gelegd. "Hoe lang heb je dit al?" Daar begon het immers, als ze de lengte van het probleem konden vaststellen konden ze misschien ook de reden ontdekken.

Het enige wat de voorzichtig gestelde vraag hem opleverde was een verdedigend antwoord wat de deputy even met zijn oren deed trekken. Waarom hij die vragen stelde? Om de clan werkende te houden that's why, maar het antwoord viel ergens te verwachten als je het aan een trotse shadowclanner vroeg dus de deputy besloot niet met dat antwoord te komen. In plaats daarvan ging hij zitten, en bleef de ander rustig aankijken. "Omdat ik interesse in je heb," Mauwde hij, naar waarheid. "En omdat Ace er misschien wat aan kan doen," Want zou dat niet mooi zijn, als zijn buddy kon helpen? Al wist hij trouwens niet zeker of de apprentice tegenover hem wist wie hij met 'Ace' bedoelde, dus voegde hij er meteen aan toe "De medicine cat," En glimlachte.

Dat leek in het verkeerde keelgat te schieten, de onverschilligheid maakte plots plaats voor verwarring en onrust in de kleine waardoor hij Tall aansprak op een onbeleefde manier. Helaas helaas, dit zou Shadowclan niet zijn als ze niet deels bekend stonden om de spartaanse opvoedwijze, en dus verhardde de blik van Tallshadow even. "Niet zo'n toon tegen je deputy aanslaan jongeman," Mauwde hij streng, maar bleef niet streng kijken. "Ik bedoel enkel dat het goed is als Acefray even kan kijken of hij je kan helpen met ruiken, misschien is het op te lossen," Al was zijn interesse nu wel gewekt, want waarom had de ander zo fel gereageerd? Was er nog iets wat Tall moest weten?

Oke. Dit werd niet getolereerd in Shadowclan, Tallshadow vernauwde zijn ogen bij de reactie van de kleine kater, maar besloot er niet verder op in te gaan. Helaas werd hem niets positiefs toegespeeld door de ander, en werd hij gedwongen actie te ondernemen. "Ik, als deputy, gebied je naar de medicine cat te gaan," mauwde hij, nu wel degelijk streng en geen tegenspraak duldende. Zijn houding was imposant, waardoor hij boven de apprentice uittorende, normaal had hij veel geduld maar dit ging hem te ver.

Tall trok zijn wenkbrauwen op toen de apprentice plots een hele andere toon aansloeg, en melde dat het laag was om te dwingen met rang. Dat was een van de domste opmerkingen die de deputy ooit gehoord had, dus naast dat hij besloot de ander te bespreken met Innerstar, reageerde hij niet. Ook op de volgende opmerking was stilte het enige antwoord, en de opmerking daarna kreeg exact dezelfde behandeling. Er waren veel dingen die Tall was, maar opvliegend was er geen van, en snel handelen kon hij, maar niet wanneer hij de ander niet vertrouwde. Dat was exact het geval hier, en daardoor besloot de deputy alles wat de apprentice gezegd had te negeren. "Ik zal bij Ace morgen informeren of je hem gezien hebt," vervolgde hij zijn eigen verhaal dus rustig, en rechtte toen zijn rug om aanstalten te maken weg te lopen. Hier had hij verder niets te zoeken.