Congratulations

Onderwerp: Re: Congratulations di 7 jun 2016 - 21:33

Op momenten als deze zag je maar weer dat het goed van pas kwam dat hij als kitten al was begonnen met trainen. Want ja, hij was als kleine Tigerkit ook al heel gepassioneerd geweest wat dit allemaal betrof. En nu was hij uitgegroeid tot een massieve, snelle kater. Tigergaze hoorde hoe zijn poten over de grond heen roffelden, en hij ging best nog wel snel voor een kater die een apprentice op zijn rug meedroeg. Hij hoorde Routpaw angstig vragen hoe ze van de vos afkwamen. "Te gevaarlijk," bromde hij met zijn lage stem, hij ging niet teveel woorden vuil maken aan praten want hij had de adem nodig. Zonder haar nog verder in te lichten week hij af naar links. Niet ver lag een Thunderpath, waar Twolegs met hun vreemde vervoersmiddelen overheen donderden. Hij hoorde de vos achter hem, het beest kwam steeds dichterbij. Tigergaze werd moe. Hij was nu al aardig lang bezig met sprinten, en zelfs hij had geen eeuwige energie. Daarbij hielp een gewonde apprentice meesleuren niet bepaald mee. De kater bleef echter doorrennen, ook al protesteerden zijn spieren een beetje. Niet veel later voelde hij het warme pad onder zijn poten. Een paar meter bij hem vandaan kwam een monster aanrijden. Hij hoorde de vos ook het pad op denderen, rende door. Net toen hij in de berm sprong kwam er een auto aanrijden. Boem. Tigergaze draaide zich met een rug om en zag hoe het monster de vos had aangereden. Het monster reed door en aan de andere kant van de weg lag het roerloze lichaam van de vos. Uitgeput liet hij zich in het gras zakken, Routpaw nog altijd op zijn rug.

Onderwerp: Re: Congratulations wo 8 jun 2016 - 17:06

"Te gevaarlijk," bromde de kater en verder maakte hij er geen woorden meer aan vuil. Routpaw hiel zich wijselijk stil, ze wilde niet meer van zijn adem verspillen. Ze had immers toch geen andere keuze dan hem te vertrouwen. Als ze zich niet stevig aan hem vast zou houden, of er voor zou besluiten geheel los te laten, zou ze verslonden worden door het woedende beest achter hen. En daar, had ze nu net niet zo heel veel zin in.
De kater rende door met Routpaw nog steeds verkrampt op zijn rug. Een eeuwigheid leek te verstrijken en ze hoorde hoe de kater steeds gejaagder adem begon te halen. De poes wist dat hij niet voor eeuwig zo door kon gaan en vreesde het ergste.
Echter, net op dat moment, kwamen ze bij een enorm riekende plaats. Het leek een enorm pad, gemaakt van een soort harde, zwarte steen dat zo glad was als het oppervlakte van een meer. Routpaw had zoiets nog nooit gezien en haar instinct vertelde haar om weg te blijven. Echter deed Tigergaze precies het tegenovergestelde; hij rende door net op het moment dat een enorm monster wat Routpaw nog nooit had gezien met angstaanbarende snelheid op hen af kwam zetten. Routpaw slaakte een gilletje en kromp ineen, maar in plaats van dat zij geraakt werden, werd de vos meegesleurd en kwamen ze beiden veilig aan de overkant. Ze durfde pas weer op te kijken toen ze gras onder haar voeten voelden.
De poes liet zich van de rug van de kater afglijden en bleef gepijnigd in het gras liggen, haar ogen gericht op het pad waar af en toe monsters voorbij denderden. Ze leken niet van het pad af te wijken. "B-Bedankt, Tigergaze."Wist ze uiteindelijk uit te brengen, haar ogen neergeslagen. "Het... Het spijt me dat ik je in de problemen heb gebracht."