What is there to learn?

Pantherpaw opende zijn ogen en knipperde een paar keer om aan het licht te wennen. Hij wilde eerst nog een tijdje blijven liggen tot hij zich besefte dat hij nu een apprentice was en daarmee vandaag zijn eerste training zou hebben. Hij hief zichzelf uit zijn nest, voordat hij de den uitging, daar strekte hij zijn lichaam voor een moment voor hij naar de kampuitgang ging. Daar zou hij wachten tot Autumnstorm er was. Hij had geen idee wat ze vandaag zouden gaan doen, maar hij verheugde zich er nu al op. Hij was ergens ook wel nervous, gezien het zijn eerste keer buiten het kamp zou zijn, maar het zou als het goed is wel goed moeten gaan.

[Autumnstorm]

Autumnstorm bleek al op hem aan het wachten te zijn en dat maakte hem lichtelijk teleurgesteld. Hij had gehoopt dat hij de eerste zou zijn, maar dat bleek niet zo te zijn. "Goedemorgen." Begroette de poes hem. Hij knikte zijn kop kort als begroeting. "Goedemorgen," Zei hij. Hij probeerde om niet te laten zien hoe nerveus hij eigenlijk was en hij hoopte dat zijn mentor het ook niet zou merken. "Wat gaan we vandaag doen?" Dat was iets wat hij graag wilde weten, hij had namelijk geen idee waar de poes mee wilde beginnen en dat kon dan ook van alles zijn.

"We gaan vandaag een kamp-tour doen, en kijken meteen hoe goed je jacht instinct is." Hij hoopte dat hij goed zou doen op het laatste gedeelte, maar hij voelde zich er wel wat onzeker over. Hij knikte alleen zijn kop voor hij de poes het kamp uit volgde. Hij probeerde zijn omgeving in de gaten te houden, zodat hij wist hoe hij weer terug naar het kamp zou moeten komen, dit was namelijk allemaal nog onbekend voor hem. "Wat ruik je?" Hij was zo gefocust op het proberen te onthouden van de omgeving dat de vraag een beetje onverwacht kwam. "Ehm," Begon hij terwijl hij om zich heen keek, hij wist dat hij moest proberen het te ruiken, maar hij had gehoopt dat hetgeen dat hij moest ruiken ook te zien was. Hij ademde de lucht een keer diep in en probeerde de geuren te onderscheiden die zijn neus binnenkwamen. Hij probeerde een geur te herkennen, gezien hij wel kon herinneren dat hij de geur al wel eens eerder had geroken, maar hij kon het zo snel even niet plaatsen. Ietwat nerveus keek hij naar Autumnstorm, hij hoopte dat ze het niet erg zou vinden dat hij de geur niet had kunnen onderscheiden. "Ik weet de geur niet goed te plaatsen." Gaf hij dan ook eerlijk toe. "Ik kan wel zeggen dat het daar vandaan komt." Zei hij terwijl hij met zijn staart in de richting wees waar hij dacht dat de geur vandaan kwam.

"Heel goed!" Hij was blij dat hij op zijn minst de richting goed had, maar hij had liever gehad dat hij ook had geweten wat het was. "Dat wat je nu ruikt is konijn. Denk je dat konijnen je ruiken, zien, horen of voelen?" De geur was dus die van konijn, dat moest hij zeker onthouden. Hij had het inderdaad al wel eerder geroken, maar het plaatsen was toch lastiger geweest dan hij had verwacht. De volgende vraag liet hem even nadenken. Hoe zou een konijn hem kunnen opmerken? Waren ze hetzelfde en konden ze goed ruiken of horen, gezien konijnen wel grote oren hadden. "Horen misschien?" Probeerde hij dan ook maar, hij had geen idee of hij gelijk had, maar het was het waard om te proberen, toch?

"Dat dacht ik dus ook," Bekende zijn mentor. Pantherpaw wist wel dat dit betekende dat hij het mis had en daar was hij wel lichtelijk teleurgesteld in. "'maar dat is helaas fout. Een konijn kan je ruiken. Je moet dus altijd weten waar de wind vandaan komt. De wind blaast nu naar ons toe, wat wil zeggen dat wij het konijn kunnen ruiken, maar zij ons niet." Hij knikte begrijpelijk bij de uitleg. "Dat is wel logisch, altijd zorgen dat je niet opgemerkt wordt." Zei hij. Geur zou dus belangrijk zijn en hij zou eraan proberen te denken om de wind van het konijn naar hem te houden. Hij wist dat er wel meer nodig zou zijn om een konijn te vangen, maar dit zou hij sowieso onthouden.

"Denk je dat je het kan vangen?" Hij was lichtelijk verbaasd met haar vraag, gezien hij er wel bijna zeker van was dat het hem niet zou lukken. Een konijn was snel, tenminste dat was wat hij gehoord had en hij had er nog geen vertrouwen in dat hij het zou kunnen doen zonder geluid te maken, wat betekende dat het konijn sowieso zou gaan rennen en dan zou hij het waarschijnlijk nooit kunnen pakken. "Niet alleen," Gaf hij dan ook toe. "Het konijn zal me vast wel opmerken en dan ben ik niet snel genoeg."

"Probeer het." Hij had ergens gehoopt dat Autumnstorm hem op zijn minst zou helpen, maar het leek erop dat hij het zelf moest gaan doen. Hij wist nog niet eens goed hoe hij naar het konijn toe zou moeten sluipen, maar kennelijk moest hij het maar gewoon proberen. "'Als je het niet probeert, zal je het nooit kunnen. Het geeft niets als je het fout doet, dan probeer je het gewoon opnieuw." Hij hoopte maar dat ze gelijk had. Hij wist wel dat ze commentaar zou kunnen leveren op wat hij fout deed. "Oke, ik zal het proberen." Zei hij uiteindelijk voordat hij zich probeerde te ontspannen. Hij voelde zich vrij nervous en hij wist dat het niet goed zou komen als hij nerveus bleef. Zodra hij ervan was verzekerd dat hij een beetje was gekalmeerd zakte hij voorzichtig in een sluiphouding. Hij hoopte maar dat hij het goed deed. Voorzichtig zette hij zijn eerste poot vooruit en al snel volgden er meer. Hij sloop voorzichtig vooruit en probeerde in balans te blijven. Hij kon het konijn nu al zien en hij zette nog een stap voorzichtig vooruit, echter verloor hij zijn balans, waardoor hij harder zijn poot neerzette dan hij had gewild en voor hij het wist schoot het konijn weg. Hij wilde het nog niet snel opgeven, dus begon hij er achteraan te rennen. Zijn korte poten konden hem niet genoeg snelheid geven om het konijn in te halen, dus al snel stopte hij en keek hij het konijn na.

"Bijna!" Hij baalde er nog steeds van dat het hem niet was gelukt. Hij wist ergens wel dat het de eerste keer niet zou lukken, maar hij had toch gehoopt dat het hem zou lukken. "Je deed het prima! Alleen je moet laag blijven, en lichtvoetig zijn. Laat je poten je dragen, en heb geduld om de bewegingen van het konijn precies in te schatten. Volgende keer lukt het vast!" Hij knikte bij de uitleg, ook al had hij twijfels over het laatste. Een konijn zou nog steeds niet makkelijk zijn om te vangen. "Maar het kan ook dat je een andere specialiteit hebt. Ik ben bijvoorbeeld beter in vissen vangen dat vogels. Maar dit is je eerste keer." Hij had geen idee waar hij het beste in zou gaan zijn, maar dat zou moeten blijken met de tijd. "Kom, we gaan verder. Ik zal je laten zien hoe je vissen vangt." Als hij eerlijk was stond het hem niet zo heel erg aan om vissen te gaan vangen, vooral als zijn vacht nat zou worden, maar hij was bereid om het te proberen. "Hoe moet je vissen vangen?" Besloot hij dan ook te vragen, gezien hij bij vissen totaal geen idee had van wat hij moest doen.

"Wacht maar af." Hij had gehoopt dat hij een antwoord zou krijgen, maar wachten kon hij ook wel. Hij merkte dat ze bij het meertje aangekomen waren. Hij hield zijn mentor in de gaten, terwijl die een vis ving. Hij wist dat hij het zo meteen zelf zou moeten proberen, dus wilde hij goed opletten. "Zoals ik al deed, moet je zorgen dat je reflectie of schaduw niet op het water schijnen, dan ziet de vis je. Zorg ook dat de vis nadat je het op land gooit niet dichtbij het water komt, anders springt hij terug." Hij vond het nog steeds geen prettig idee om zijn poot nat te krijgen, maar hij wist dat er geen andere manier zou zijn om de vis te vangen. "Vissen komen snel weer terug, dus de volgende is voor jou." Hij haalde een keer diep adem, voor hij dichter naar de waterkant ging zitten. Hij deed zijn best om zijn schaduw niet op het water te laten vallen terwijl hij naar de vissen keek. Hij probeerde er eentje te volgen met zijn ogen en hij hield zijn poot klaar om zijn slag te slaan. Hij haalde uit toen hij dacht dat de vis dichtbij genoeg was, maar hij voelde de vis niet. Wat er wel gebeurde was dat hij zijn balans verloor. Hij probeerde zichzelf op de kant te houden, maar al snel voelde hij zichzelf voorover vallen het water in. Het water was verrassend koud en hij spartelde wat met zijn poten in de hoop dat hij omhoog zou komen, maar hij had nog nooit eerder gezwommen, dus hij had geen idee hoe. Hij probeerde niet in paniek te raken, terwijl hij omhoog probeerde te komen, maar het water was koud en hij voelde dat zijn poten moe waren. Hij had tenslotte al meer gelopen vandaag dan dat hij ooit op een dag had gedaan.