Baby, I'm preying on you tonight [Lola]

Het kleine, witte konijntje was zich van geen kwaad bewust toen een grote rode kater dichterbij sloop. Hij stak voorzichtig zijn ene poot voor de andere uit en zo om en om totdat hij nog maar een paar staartlengtes van het beestje verwijderd was. Zijn ogen werden groot en met een sprong belandde hij op het witte konijntje. Met zijn scherpe tanden beet hij in de nek van het dier en liet het dood voor zich neervallen. Een geslaagde jacht zal maar zeggen! Zijn maag begon weer te rommelen en vlug nam hij een paar happen van het konijntje. Al snel had Ravi zijn buikje rond gegeten en dus was het tijd om weer verder op stap te gaan. Hij had geen eigen territorium. Zoiets moest je alleen maar beschermen tegen anderen katten aangezien veel Rogues het wilde inpikken. Waarschijnlijk kostte hem dat alleen maar gevechten en natuurlijk zou hij daar niet zonder vachtscheuren vanaf komen. En als Ravi ergens een hekel aan had, dan was het wel dat zijn mooie vachtje naar de maan zou gaan door een stel littekens.

Voor de kater weer verder liep begroef hij netjes het konijn. Al snel was hij weer op jacht, maar dit keer naar iets anders. Met een speelse blik in zijn ogen en zijn algemene kwajongens grijns op zijn gezicht snoof hij de lucht rond, op zoek naar alles wat zijn dag compleet zou maken. Tenslotte was niks beter dan deze mooie, zonnige dag, een heerlijk stuk konijn en een prachtige poes.

+ Lola

Ze was gewoon wat aan het ronddwalen door Rogue territorium, toen ze dat geur van een kater oppikte. Ze volgde deze, en al snel kwam er een kater in haar zicht. Ook spotte ze iets wat waarschijnlijk de resten van een prooi waren. Ze liep op de kater af met lichte passen, hem goed observerend. "Hallo." Zei ze simpel toen ze bij hem stond. "Ik geloof niet dat ik jou ken?" Ze staarde hem aan met haal staalblauwe ogen, zonder echt enige emotie te vertonen.

- Als ik moe ben heb ik flut posts, sorry.

Een zwart-witte poes kwam in Ravi's vizier. Met een lichte nieuwsgierige blik kwam hij iets dichterbij terwijl hij haar zonder pardon of schaamte observeerde. Al deed de poes exact hetzelfde en kwam ook naar hem toe gelopen terwijl ze hem goed bekeek. 'Hallo,' zei ze simpel terwijl ze nu tegenover elkaar stonden. 'Ik geloof niet dat ik jouw ken?' Haar mooie, blauwe ogen keken hem neutraal aan waardoor hij niet goed kon pijlen wat ze van hem vond, al zou hij daar verandering in brengen. De grijns op zijn gezicht was niet weg te slaan. 'Je kan me wel leren kennen als je wilt?' antwoordde Ravi met een vraag. 'Alleen, dan wil ik jouw ook leren kennen. Dus wat is je naam?' vroeg hij haar vervolgens terwijl de grijns op zijn gezicht bleef staan en de speelse blik nog altijd zichtbaar was in zijn ogen.

maakt niet uit, heb er ook beetje last van -.-''

De kater bleef maar grijnzen. 'Je kan me wel leren kennen als je wilt?' antwoordde hij, al leek het meer een vraag. 'Alleen, dan wil ik jouw ook leren kennen. Dus wat is je naam?' vroeg hij haar vervolgens. De kater greens nog steeds, met een speelse blik. "Lola." Zei ze simpel. "Maar nu jij mijn naam weet, zal ik toch echt de jouwe ook te weten moeten komen." Vervolgde de zwart-witte poes, met een verleidende toon. Welk spel de een speelde, kon zij ook spelen. Ze had namelijk al lang door waar hij op uit was..

Ravi keek nieuwsgierig naar de poes voor hem terwijl hij vroeg naar haar naam. Natuurlijk stond de grijns nog altijd op zijn gezicht. Het verbaasde hem dan ook dat geen één poes die er tot nu toe van af geslagen had want hij zag bij sommige de irritatie duidelijk. Iets wat hem vaak nog meer deed grijnzen. "Lola." stelde ze zichzelf kort voor. "Maar nu jij mijn naam weet, zal ik toch echt de jouwe ook te weten moeten komen." vervolgde ze toen op verleidende toon. Waarschijnlijk ging dit dus simpel worden als ze nu al verleidend had geklonken. 'Ravi is de naam,' stelde de rode kater zichzelf dan ook braaf voor. Naam voor een naam is wel zo eerlijk. Al was hij meer geneigd niks te zeggen, maar sowieso zal Lola dan weglopen. Waarschijnlijk had ze geen zin in zijn spelletjes. 'En, waar gaat de reis heen, Madame?' Zijn zware stem klonk altijd ietwat ruw als hij praatte, maar veel poezen vonden dat sexy. Ravi zag het meer als een soort geheim wapen. Wat eigenlijk niet zo geheim was zodra hij iemand al gedag zei, maar het ging om het idee.

De Kater stelde zich voor als Ravi. 'En, waar gaat de reis heen, Madame?' Vroeg hij, zijn zware stem klonk een beetje ruw. "Overal en nergens." Antwoordde ze. De zwart-witte poes vond het altijd fijn om op warme dagen zoals deze een wandeling te maken, en maar te bekijken waar ze belande. "Waarschijnlijk ga ik hierna terug naar mijn territorium." Zei Lola schouderophalend. Als hij maar niet dacht dat ze hem zou laten zien waar ze woonde, strak zou hij haar gaan stalken. Al was dat misschien wel ver gezocht.

-Lola is alles behalve makkelijk :3

Ravi vroeg waar Lola zoal van plan was om heen te gaan. Natuurlijk kreeg hij een vaag antwoord terug en hij hield helemaal niet van vage antwoorden. Konden katten niet gewoon duidelijk zijn? Ach, misschien wilde ze mysterieus blijven en liet hij het mysterie gewoon voor wat het was. Hij knikte alleen wat vaagjes voordat ze weer verder ging met praten. 'Ik wil je wel vergezellen terug naar je territorium?' bood Ravi grijnzend aan.

En van Ravi kom je moeilijk af x3

Natuurlijk had de rode kater braaf aangeboden om mee te gaan naar madame's territorium. Wat was hij toch een gentlemen. Maar natuurlijk moest mevrouw zijn beleefde aanbod zo nodig afslaan in het geval hij haar familie zou stalken. 'Oh, maar jou en jouw familie stalken doe ik met alle plezier. Dan kan ik de hele dag naar je kijken,' antwoordde hij grijnzend. Hij wist dat dit natuurlijk heel stalkerig klonk. "Maar ik hoef ook nog niet gelijk terug als je zo wanhopig bent voor gezelschap." vervolgde ze plagend. 'Tja, wat kan ik zeggen. Ik ben graag in voor wat gezelschap als het van iemand zo mooi is als jij.' antwoordde Ravi weer terwijl hij de poes aankeek. "En ik zou toch al geen bodyguard nodig hebben. Ik kan mezelf wel beschermen." zei Lola met een kleine grijns. Het zag er best aantrekkelijk uit. Ze moest vaker zo grijnzen. 'Maar Lola toch, is het niet veel handiger om een grote, sterke en knappe kater mee te hebben die je begeleid op je weg naar huis?' sprak Ravi terwijl een kleine grijns rond zijn lippen speelde en zijn ogen haar verleidelijk aankeken. 'Het is een grote, boze wereld en het zou steken in mijn hart als ik wist dat jou iets was overkomen,' vervolgde hij dramatisch.

De kater had grijnzend in het gesprek gebracht hoe hij zichzelf beschreef, en keek haar nu verleidend aan. Lola had moeite om niet met haar ogen te rollen. "En welke kater zal dat dan wel niet zijn?" Zei ze plagend. 'Het is een grote, boze wereld en het zou steken in mijn hart als ik wist dat jou iets was overkomen,' vervolgde hij dramatisch. "Dat zal niet gebeuren." Zei de zwart-witte poes simpel. Ze wist al wel dat dit nog lang zou duren. "Oh, en dat stalker ding wat je net zei, helemaaaaaaal niet eng." Zei ze sarcastish en liet een kleine lach horen. Het was best wel vermakelijk om te zien hoe Ravi maar bleef proberen

"En welke kater zal dat dan wel niet zijn?" Wauw, hoe durfde ze dat nog te vragen! 'Oh, hij staat recht voor je, babe,' zei hij grijnzend, alsof het al niet voor zich sprak. Stiekem was het gewoon voorbestemd voor hem om haar veilig thuis af te leveren. Kon hij ook nog mooi bonuspunten verdienen bij haar familie. Ravi probeerde haar nog eens extra te overtuigen door haar te laten weten hoe gevaarlijk deze wereld wel niet was. Echter antwoordde ze nogal simpeltjes en was ze wel zeker van haar zaak. Hij werd wel benieuwd wie er nu eerder geïrriteerd zou raken. Hij, doordat Lola maar telkens niet toestemde met zijn versierpogingen, of zijzelf, vanwege zijn eindeloos vele geflirt? Dit ging nog best lastig worden waarschijnlijk. 'Wees niet te zeker van je zaak, verrassingen zitten in een klein hoekje.' sprak hij, nog altijd dezelfde grijns op zijn gezicht. Ja, tot nu toe was hij nog niet geïrriteerd. Meer geamuseerd. "Oh, en dat stalker ding wat je net zei, helemaaaaaaal niet eng." voegde ze er nog even sarcastisch aan toe waarop ze vervolgens kort lachte. Het klonk best leuk eigenlijk. 'Nee toch? Dat vind ik nou ook. Dan vind je het vast niet erg.' Ravi keek recht in de ogen van Lola terwijl hij dat zei. 'Weet je dat je prachtige ogen hebt?' zei hij plots grijnzend na een korte stilte. Haar ogen waren mooi blauw van kleur, van die ogen waarin je kon verdrinken. Tenminste, dat hoorde je katten wel eens zeggen als ze verliefd waren. Ravi had eigenlijk geen idee wat ermee bedoeld werd. Hoe kon je dan ook verdrinken in ogen? Onzin, dit was dus de reden waarom hij niet verliefd werd. Liefde was gewoon onzin.

Ravi bleef maar aandringen. 'Nee toch? Dat vind ik nou ook. Dan vind je het vast niet erg.' Zei hij, na haar opmerking. De kater keek haar recht in haar ogen aan. Ze hield stil, maar haar blik verraadde niks. 'Weet je dat je prachtige ogen hebt?' zei Ravi plots grijnzend. "Zegt de kater die alles prachtig vind aan zichzelf." Grinnikte ze. "Maar aangezien je niet op gaat geven, kun je een gedeelte meekomen. Een gedeelte, en dus niet de hele weg, begrijp je dat?" Vervolgde ze. Ze wist eigenlijk niet wat de kater wilde bereiken, het stalken leek haar nu eigenlijk wel een mogelijke optie.

Sorry echt 0.0% inspi vandaag

Ravi keek haar grijnzend aan terwijl hij een opmerking maakte over Lola's ogen. "Zegt de kater die alles prachtig vind aan zichzelf." grinnikte ze. Ja, hij vond het wel leuk als ze hem grijnzend aankeek of grinnikte of lachte. Geen idee waarom eigenlijk. Het was gewoon vermakelijk om te zien dat ze zichzelf vermaakte. 'Hé! Daar is niks mis mee! Ik ben gewoon realistisch,' protesteerde hij luid op wat ze zei. Hij somde alleen de feiten op. Hij was tenslotte gewoon knap en sterk. Dat had het lot voor hem zo bepaald, daar kon hij zelf niks aan doen. "Maar aangezien je niet op gaat geven, kun je een gedeelte meekomen. Een gedeelte, en dus niet de hele weg, begrijp je dat?" gaf ze toen toe. 'Ja Lolaatje, dat begrijp ik. Het is me een hele eer.' zei hij grijnzend terwijl hij de blijdschap eigenlijk niet kon verbergen. Zo was zijn geflirt toch nog ergens goed voor geweest. 'Dus, welke kant moeten we op?' vroeg hij vervolgens terwijl hij haar weer aankeek.

Ik was geneigd om i.p.v Lolaatje, Chocololaatje te typen als bijnaam voor Lola alleen katten kennen helaas geen chocola xD

'Ja Lolaatje, dat begrijp ik. Het is me een hele eer.' zei Ravi grijnzend. Ze rolde geamuseerd haar ogen bij de bijnaam. "Fijn dat je het een eer vindt." Zei Lola in een vereerde stem, die duidelijk geacteerd was. 'Dus, welke kant moeten we op?' vroeg de kater vervolgens terwijl hij haar weer aankeek. "Deze kant, Mr. Stalker." Antwoordde ze, en wees in Oostelijke richting met haar staart. Zonder enige waarschuwing begon de zwart-witte poes te lopen in de richting van het smalle beekje, wat het halverwege punt terug naar haar territorium aangaf. Ze keek niet achterom om te kijken of Ravi haar volgde, ze wist toch wel dat hij dat zou doen.

"Fijn dat je het een eer vindt." zei Lola ook in een vereerde stem, duidelijk geacteerd. Het bezorgde Ravi een simpele grijns op zijn gezicht. Hij vond het leuk dat ze zijn spelletjes meespeelde en eigenlijk vond hij het best leuk dat de poes niet zomaar toegaf aan zijn charmes. Best knap ook aangezien hij heel charmant en extreem aantrekkelijk was. Eigenlijk kreeg hij wel een beetje respect voor de poes. De rode kater vroeg waar ze heen moesten. 'Deze kant, Mr. Stalker.' De bijnaam die Lola hem gaf vond hij wel grappig en zachtjes grinnikte hij dan ook. Ze wees een Oostelijke richting op met haar staart en begon er meteen heen te lopen. Braafjes liep Ravi dan ook achter haar aan. Al snel kwam hij naast haar lopen. 'Heb je veel familie of niet?' vroeg hij maar, om een nieuw gesprek te starten. Ze had het tenslotte wel over haar familie gehad, kort. Zelf had hij wel familie maar die zag hij nooit meer en dat vond hij niet eens zo heel erg.

Ravi kwam al snel naast haar lopen. 'Heb je veel familie of niet?' vroeg hij. Ze liet een korte lach horen, het was best ironisch hoe ze eerst geen familie had, en nu zo veel. "Ik weet geen eens of er niet ergens nog een verloren familielid rondloopt." Zei ze. "Maar om je vraag te beantwoorden, heel veel. De meesten zijn vooral half broers of zussen." Vervolgde ze. "Maar je kunt dus ook aan iets anders denken dan flirten." Lachte Lola.

Ravi was al snel naast haar komen lopen om vervolgens te vragen of ze veel familie had. Een korte lach klonk en vulde zijn oren. Het klonk nog steeds le uk als ze lachte, ondanks dat het van korte duur was. Vervolgens vertelde ze over dat ze vooral veel halfbroers en zussen had en waarschijnlijk nog veel familie rondliep. Ravi grinnikte kort, wie weet liep er van hem ook nog allemaal familie rond, al wilde hij die liever niet ontmoeten. Zo wist hij zeker dat hij geen irritante familieleden had. "Maar je kunt dus ook aan iets anders denken dan flirten." lachte Lola vervolgens. 'Aan jouw bijvoorbeeld?' antwoordde hij grijnzend, opnieuw zijn flirtgedrag tevoorschijn toverend. 'Flirten is gewoon mijn specialiteit, natuurlijk denk ik daar veel aan.' vervolgde hij toen met zijn grijns alweer op zijn gezicht geplakt.

'Aan jouw bijvoorbeeld?' antwoordde hij grijnzend, en Lola had er een beetje spijt van dat ze het had gezegd.  'Flirten is gewoon mijn specialiteit, natuurlijk denk ik daar veel aan.' vervolgde hij toen. Ze grinnikte. "En het werk altijd?" Vroeg ze sceptisch. "Dat is verrassend." Zei ze. Het leek haar niet dat de kater altijd succes had, dat had niemand. "En trouwens, aan mij denken telt niet, dat staat in verband met je flirtgedrag." Merkte de poes op.

Natuurlijk stond hij weer te flirten zodra Lola ook maar haar vraag had gesteld. Ravi keek haar grijnzend aan na zijn antwoord om vervolgens uit te leggen dat flirten gewoon zijn ding was. 'En het werkt altijd?' vroeg ze toen sceptisch. 'Dat is verrassend.' Ravi schudde kort zijn hoofd. 'Natuurlijk werkt het niet altijd. Helaas kan niet iedereen van me houden. Maar zo zie je maar dat er best goeie gesprekken uit voort kunnen komen.' beantwoordde hij haar vraag. Al had het eigenlijk voor zich gesproken. Het zou hem wel wat lijken zeg, iedereen die hem mocht en leuk vond. En dat alleen door ze even een charmante grijns toe te werpen. Ja, dat ging dus nooit gebeuren. 'En trouwens, aan mij denken telt niet, dat staat in verband met je flirtgedrag.' merkte ze toen pas op. Ravi grinnikte kort omdat ze dat niet zo snel door had gehad. 'Ach nou en, er is niks mis met flirten, het is een goeie bezigheid,' grijnsde hij weer. 'Waar zou ik anders aan moeten denken dan?' vroeg hij toen weer serieus. Hij had er eigenlijk nooit over nagedacht om niet te flirten. Bij zijn familie was hij ook gewoon aardig geweest maar het enige verschil was dat de complimentjes die hij gaf, niet werden opgevat als flirten. Naast flirten kon hij best een aardige kater zijn hoor. Alleen communiceren zonder flirten kon voor hem vrij lastig zijn.

Ravi gaf toe dat zijn geflirt niet altijd werkte. Ook vond hij dat er niks mis was met flirten, al had zij daar een andere mening over, maar ze besloot die voor haarzelf te houden. 'Waar zou ik anders aan moeten denken dan?' vroeg hij toen weer serieus. "Geen idee, iets wat er toe doet, denk ik?" Gaf ze toe. Alleen wist ze niet zeker of iets in het leven er echt iets toe deed. Ja, haar familie, maar dat was in haar geval, niet iedereen had zo'n geluk. Voor de rest was haar leven eigenlijk niet zo spannend geweest, misschien moest ze maar eens wat meer avontuur op gaan zoeken. "Ik neem meestal de situaties zoals ze zijn, bedenk wat te doen als ik bezig ben." Zei ze simpel.