Blue {SLASH}

Spellbound kwam niet vaak in het rogue gebied, en daarom verbaasde ze zich zelfs zichzelf met deze actie. Ze had echter een reden: De laatste tijd was het akelig stil geweest bij de rogues, en de bendes van eerst leken zich gedeist te houden. Dit zou goed moeten zijn, maar ergens vertrouwde de poes het niet. en dat was precies haar reden dat ze hier was. Op haar hoede sloop ze door het hoge gras, de blauwe lucht boven haar en omringt door onbekende geuren.

Met een uitstekende jachthouding volbracht je veel jachttaken. Dat was één van de dingen die hij in de kop gedrukt had gekregen door zijn mentor in de ShadowClan en één van de dingen die Slash zeker meenam als het aankwam op jagen. Ondanks dat hij al vele moons als Rogue leefde, was hij niet veel vergeten van zijn vorige trainingen van zijn mentor in de ShadowClan. Zijn mentor had hem opgeleid tot hij de Clan had verlaten. Slash had zich lichtelijk slecht gevoeld omdat hij zijn mentor niks van zijn vertrek had gezegd, maar hoe had hij dat dan ook kunnen doen? Het was niet dat zijn mentor het ooit begrepen had of zo. De kater richtte zijn blik op de muis die hij had gevangen en gooide deze bij de andere muizen die hij verleden dagen had gevangen. Hij had nog maar vier muizen over, maar dat was genoeg om zeker de eerste twee dagen mee toe te komen. Hij wilde eigenlijk een dagje houden waarin hij zou jagen, maar hij moest eerst zijn eigen territorium controleren. Net zoals alle andere Rogue’s had Slash één klein gebied voor zichzelf ingenomen die hij markeerde met zijn geur zoals hij dat op de patrouille van de ShadowClan had geleerd. De geur van de ShadowClan was de eerste manen in zijn vacht blijven hangen en daarom hadden sommige Rogue’s hem aangevallen. Zijn eigen geur had het dan echter overgenomen en de geuren van alle Rogue’s samen hier waren ook in zijn vacht blijven zitten waardoor hij uiteindelijk niet meer als ShadowClanner benaderd werd. Misschien kon je de geur ergens nog wel in zijn pels ruiken, maar dan in elk geval niet meer ruikbaar voor hemzelf. De kater keek op toen hij een geluid hoorde en opende zijn bek toen hij de geur van RiverClan rook. Het was dichtbij zijn territorium. Weer een verdwaalde Apprentice? Met een paar sprongen stond hij al bij de grens van zijn territorium en richtte zijn ogen op een poes die door het hoge gras sloop. ‘Ben je niet een beetje ver van huis?’ riep hij naar haar zonder op het feit te letten dat hij niet bepaald subtiel was.

Ze rook een sterke rogue geur. Was dit een gebied van een van die zwervers? Ze grimaste. Ze snapte rogues niet, en wantrouwde ze. Hoe kon je clan verraden en zo maar weglopen? Spellbound begon zich een beetje zorgen te maken toen er een kat op haar leek te komen, ze kon niet precies zien waar vandaan dankzij het gras. ‘Ben je niet een beetje ver van huis?’ De poes schrok, maar dit was onzichtbaar afgezien van haar oortjes die rechtop gingen staan. Ze draaide haar kop richting de stem, en zag nu een grote kater half verscholen door het gras. "Ik ben hier voor een reden." Verklaarde ze simpel. Tot zo ver leek de kater ongevaarlijk, maar hij was ouder en had vast meer ervaring wat betrof vechten dan zij. Daarom hoopte de warrior dat hij goedgezind was vandaag.

In principe was het niet echt een probleem dat ze er was omdat ze zich nog net buiten zijn grenzen bevond, maar aan de andere kant vroeg hij zich af wat ze hier deed. Het was niet gebruikelijk dat er Clankatten rondzwierven op het Rogu territory. De kans dat ze aangevallen werden was vrij groot, maar Slash was daar niet één van. Hij viel geen katten aan zonder reden, zelfs BloodClanners niet. Hij was een kat die vrij weinig vooroordelen had. Dat wilde echter niet zeggen dat je van alles bij hem mocht flikken, want hij had een vrij kort lontje wat het binnendringen van zijn territory aanging. Het puntje van zijn staart zwiepte kort toen hij de poes haar antwoord hoorde en even had hij niet direct een idee hoe hij terug moest reageren. Hij dacht even na over wat hij het beste kon zeggen, want het leek er niet op dat ze de reden met hem ging delen en eigenlijk hoefde dat voor de kater ook helemaal niet. ‘Wees gewoon voorzichtig,’ zei hij rustig tegen haar. ‘Als je laag tegen de grond blijft kan het hoge gras je afschermen van eventueel gevaarlijke Rogue’s. Als je een beetje uit de wind blijft verraadt je geur je niet.’ Het was op een vriendelijke toon gezegd, want om eerlijk te zijn was de geur van de RiverClan, buiten die van de ShadowClan, echt wel de meest sterke geur die makkelijk in je neus en in de omgeving kon blijven hangen. De visachtige geur was dan ook vrij makkelijk te herkennen. ‘Als je wilt kan ik zelfs even met je meelopen?’ stelde hij voor. Hij had immers toch niks te doen en hij kon dan altijd ingrijpen als er iets gebeurde, maar respecteerde het ook wel als de poes het niet wilde.

‘Wees gewoon voorzichtig,’ Spellbound kon haar verbazing moeilijk inhouden. En in haar ogen zag je dan ook duidelijk haar verwarring: Dit was het laatste wat ze had verwacht. Ze herstelde zich echter snel. ‘Als je laag tegen de grond blijft kan het hoge gras je afschermen van eventueel gevaarlijke Rogue’s. Als je een beetje uit de wind blijft verraadt je geur je niet.’ De poes was sceptisch, maar besloot zijn advies toch maar te nemen. Als ze inderdaad groepen katten tegenkwam, was het inderdaad niet goed als ze gezien werd. De poes was hier gewoon gekomen om polshoogte te nemen. ‘Als je wilt kan ik zelfs even met je meelopen?’ Het zou handig zijn; iemand die het gebied kent, de rogue trucjes, en dan zou ze niet alleen zijn als ze katten tegenkwam, of erger, een hond. Spell beet op haar lip en dacht na. "Hoewel ik er de voordelen van kan zien, zou het clanverraad zijn. "

Slash probeerde een glimlach te verbergen toen hij de verbaasde reactie van de RiverClanner opmerkte. Het was duidelijk te merken dat de poes had verwacht dat hij op een boze, vijandelijke manier op haar zou reageren. Slash had misschien wel een afkomst van de ShadowClan en zijn vader was dan misschien wel afkomstig van de BloodClan, maar hij had zichzelf altijd aangeleerd dat als een kat niet vijandelijk was en geen poging deed om je aan te vallen of je territory binnen te dringen dat jij dan ook geen reden had om onvriendelijk te zijn. De enige potentiële uitzondering die hij hierin maakte was wanneer het om een BloodClanner ging, maar dat was vrij logisch omdat zijn vader zijn moeder had vermoord en omdat BloodClanners nu eenmaal van nature vijandelijk waren. Slash had verhalen genoeg gehoord over Rogue’s die gepest werden of zelfs uitgemoord werden omdat ze zich verzetten tegen de BloodClan en dat was ook de voornaamste reden waarom hij zelf trainde om een eventuele aanval te voorkomen of met succes te ontvangen. De kater keek op toen de RiverClanner antwoord gaf en gaf een kort knikje ten teken dat hij het begreep. Hij wist van zijn tijd uit de ShadowClan dat hij ook geen banden had mogen aanleggen met Clankatten of Rogue’s omdat dat inderdaad als Clanverraad werd gezien, maar naar zijn idee was dat onzin. Wat als iemand in gevaar raakte en je had dat kunnen voorkomen door gewoon even mee te lopen? ‘Ik begrijp dat je je zo voelt, maar wat is op dit moment belangrijker? Dat je veilig en wel terug thuiskomt of dat je Clan er achter komt dat je met een Rogue gesproken hebt en dat hij met je meegelopen is?’ Hij glimlachte vriendelijk naar haar. ‘Ik respecteer je keuze als je het echt niet wilt of als je er echt geen goed gevoel over hebt tegenover je Clan, maar je moet weten dat het hier vrij gevaarlijk is. En ik zal toch wel in actie schieten als ik je hoor schreeuwen,’ vervolgde hij met een plagerig knipoogje naar haar, maar je kon merken dat hij haar totaal geen regels oplegde en haar zelf een keuze liet maken.

‘Ik begrijp dat je je zo voelt, maar wat is op dit moment belangrijker? Dat je veilig en wel terug thuiskomt of dat je Clan er achter komt dat je met een Rogue gesproken hebt en dat hij met je meegelopen is?’ De poes beet peinzend op haar lip. De kater had een goed punt, maar echt zeker was ze nog niet. Als, en de kans was niet heel groot, maar als een clangenoot erachter kwam dat een rogue haar had geholpen kwam ze er misschien nog onderuit. Als het een hoge rang was had ze waarschijnlijk wat meer problemen. Maar ja, hoe groot was de kans? ‘Ik respecteer je keuze als je het echt niet wilt of als je er echt geen goed gevoel over hebt tegenover je Clan, maar je moet weten dat het hier vrij gevaarlijk is. En ik zal toch wel in actie schieten als ik je hoor schreeuwen,’ De kater knipoogde. Spellbound keek hem een beetje streng aan, maar zuchtte uiteindelijk. "Prima, ik ga met je mee. Maar ik wil wel je naam weten." In haar hoofd zeurde een klein stemmetje. Wat doe je nou? Wat als hij gewoon een goede prater is? Je weet hoe sommige rogues zijn! De poes besloot hier niet naar te luisteren en haar intuïtie te gebruiken.