Venom

Vier grijze pootjes bewogen zich door het bos. De zilvertabby was onderweg naar de Snakerocks. Het zou een grote hoop stenen moeten zijn waar slangen leefde. Hoewel de slangen -of waren het nou adders?- gevaarlijk zouden zijn wilde ze er toch gaan kijken. Sinds ze apprentice was geworden had de kattin de neiging om overal te gaan kijken en alle plaatsen van het territorium te zien. Dit was zo ongeveer de laatste plaats die ze nog moest hebben van het territorium. Rousepaw wilde ook weten wat er buiten het territorium was, dat zou echter pas komen als ze wat ouder was. Dan was ze getrainder en kon ze zich daadwerkelijk een beetje verdedigen bij eventuele problemen. Een kleine teleurstelling was van haar gezicht af te lezen zodra ze bij de Snakerocks was aangekomen. Het zag er belangen na niet zo leuk uit als de kattin zich had voorgesteld. Een klein teleurgesteld zuchtje verliet haar bek. Hier was niets aan.

{Eerste post voor Penguinpaw}

'Waarom kijk je zo teleurgesteld?' Bij het plotselinge horen van een stem maakte Rousepaw een klein hupje. 'Is het niet leuk genoeg?' Vroeg de stem die ze nu op zich af hoorde komen. Al snel had de kattin de ander door, het was een apprentice van ongeveer haar leeftijd. Dat kon dan nog wel gezellig worden hier, misschien. 'Je moet het gewoon leuk maken!' Rousepaw knikte bevestigend op wat de ander had gezegd. Het was inderdaad minder dan ze had voorgesteld en het zou daarom dan ook beter zijn om het zelf leuk te maken. "Ik ben Rousepaw, en jij?" Begon de zilvertabby op een vrolijk toontje terwijl ze haar staart langzaam van links naar rechts zwaaide. De ander leek haar wel aardig dus ze zou het als nog naar haar zin kunnen gaan krijgen hier.

'Ik ben Penguinpaw', stelde de grijs witte kattin zich voor. De vrolijke toon waarop ze dat deed vertelde Rousepaw genoeg, dit was een aardige kattin. 'Je had zeker wat leukers verwacht dan dit', een grijns verscheen op de kop van de kattin terwijl ze bevestigend knikte. 'Ik ben namelijk hier al een paar keer gekomen en nog nooit wat leuks gezien', vertelde Penguinpaw. "Het is mijn eerste keer maar ik snap waar je het over hebt." Antwoordde Rousepaw met een grijns op haar kop. 'Dus, zullen we wat gaan doen?' Vroeg de grijs witte kattin haar. De zilvertabby knikte waarna ze op een van de stenen sprong. Uitdagend zwaaide ze een keer met haar staart. "Wat kun je hier allemaal doen dan?" Vroeg ze op een nieuwsgierige toon.

Het was even stil voor er een antwoord van Penguinpaw kwam. 'Wat denk je van een wedstrijd rennen?' Op het antwoord van de kattin hield Rousepaw haar kopje even scheef. Rennen? Rennen kon op veel verschillende manieren. Je kon een race doen over de grond of over de stenen. Al was over de stenen meer timen met snel achter elkaar springen en je poten wegzetten dan rennen. Over de stenen was wat Penguinpaw bedoelde gezien zij zelf ook op de stenen was gaan staan. 'Zolang we maar niet bij slangen komen', vervolgde de grijs witte kattin waarop Rousepaw bevestigend knikte. 'Maar ik denk niet dat dat een probleem is', zei Penguinpaw met een uitdagende grijns. "Uitdaging aangenomen," antwoordde ze met een al net zo uitdagende grijns op haar gezicht. "Tel jij af?"

De grijs witte tuxedo stemde in met haar voorstel en kwam al snel naast haar staan. Uitdagend zwiepte ze haar staart op en neer terwijl ze van haar ooghoeken richting Penguinpaw keek. '3-2-1 go!' Zodra het laatste woord had geklonken zette de kattin hard af en begon behendig over de stenen te rennen. Hoewel de ander sneller rende was haar techniek iets beter waardoor ze de ander vrij goed bij kon houden. 'Rousepaw, pas op!' Bij de woorden van de kattin vielen twee slangen die verderop tussen een grote spleet lagen haar op. Penguinpaw had inmiddels al een noodstop gemaakt. Voor haar was dat nu te laat. Haar snelheid was te groot om nu nog te stoppen. Als ze het zou proberen zou ze sowieso tussen de beesten belanden. Voor zo ver het kon zette ze nog wat meer snelheid bij en kreeg het voor elkaar om veilig met een sprong over het gat te springen. Zodra ze weer stil stond slaakte ze een opgeluchte zucht. "Dat was geluk," zei Rousepaw terwijl ze voorzichtig naar beneden keek.

{Je hoeft je bij mij echt niet zorgen te maken over late posts okay? Dit was nog vrij snel zelfs, ik heb mensen weken laten wachten. En veel beterschap met je konijn, wat heeft hij/zij?}

'Inderdaad', bevestigde Penguinpaw haar woorden vrijwel meteen. Ook de andere apprentice liep voorzichtig naar de rand van het gat waar de slangen lagen. 'Maar het was wel een mooie sprong', een complimentje ging er bij Rousepaw altijd wel in. "Dankje", zei ze dan ook met een vriendelijke lach die haar kop sierde. Een van de slangen kwam inmiddels naar boven gekropen. 'Stomme slangen', mompelde Penguinpaw nadat ze er voor naar achter had moeten springen. 'Pas op, ik kom eraan', zei de kattin vervolgens waarna ze een eind naar achter liep. Voor de veiligheid was Rousepaw een stukje opzij gaan staan zodat er genoeg landingsruimte zou zijn. Het duurde niet lang voor de grijs witte kattin veilig en wel aan haar kant van de spleet stond. 'Gelukkig, niet bij de stomme slangen beland.' De zilvertabby knikte op haar woorden. "Het zou wat zijn als je wel was gevallen. Dan zou het mijn schuld wéér zijn. Maar waarom zouden ze allemaal in die spleet liggen eigenlijk?"

'Hoezo jou schuld?' De stem van Penguinpaw klonk duidelijk verbaasd. Blijkbaar wist de kattin niet veel van haar, en dat wilde ze nu ook zou houden. 'Ik ben zelf zo dom om over een spleet met gevaarlijke slangen te springen', vervolgde de grijs witte apprentice lachend. 'Maar alsjeblieft geen vragen. Daar verveelt mijn mentor me al genoeg mee', was haar uiteindelijke antwoord op de vraag. Op die woorden grinnikte Rousepaw kort. Een mooie instelling had Penguinpaw wel. "Laat maar over de schuld. Maar wees blij dat de jouwe nog leeft." Antwoordde ze met een scheef grijnsje op haar kop, haar ogen vertelde wat anders dan de grijns. Het leven moest je positief inzien, vandaar de grijns. Maar sommige dingen kon je simpelweg niet vrolijk over zijn.

Een verbaasde blik kwam van Penguinpaw op haar woorden. Te begrijpen, het was nou niet bepaald iets wat je elke dag hoorde. 'Is jou mentor dan...', vroeg de kattin waarna ze met haar poot langs haar nek ging. Het symbool maakte de vraag niet echt beter, natuurlijk kon het ook dat Penguinpaw het woord gewoon niet wilde uitspreken. Er waren wel meer katten die het niet wilde uitspreken. 'Sorry, zo bedoelde ik het niet', verontschuldigde de grijs witte kattin zich zo snel ze door had dat het niet helemaal goed over kwam op die manier. "Ja, de Bloodclan. Maar don't mind. Laten we het over wat leukers hebben?" Reageerde Rousepaw waarna ze meteen een wisseling van onderwerp voorstelde. Dat was nou niet het beste om over te praten als je plezier zocht.

'Goed idee', tot haar geluk was Penguinpaw het met haar eens dat ze het niet over dat soort dingen moest hebben. Van het er over praten ging je je alleen maar slechter voelen en het zou er toch niets aan helpen. 'Weet je, de bloodclan is sowieso niet fijn. Ik ben een keer bedreigd door een kater', verzuchtte de kattin. 'Niet dat ik bang was voor die kater'. Rousepaw liet een diepe zucht klinken. Niet alleen omdat ze toch weer terug ging naar een soortgelijk onderwerp maar ook omdat de leugen zo vreselijk makkelijk te herkennen was. "Het is gewoon een groepje idioten die denken dat ze geweldig zijn. Het zal niet lang duren voor alles weer terug is naar normaal en ze op hun plaats worden gewezen." Zei Rousepaw op een serieuze toon, iets wat je niet snel van haar hoorde. Ze was er zeker van, ze wist het gewoon. Dit zou niet altijd zo blijven, dat was gewoon onmogelijk.

Het zachte lachje van Penguinpaw was haar opgevallen, de kattin had de keuze gemaakt om er niet op te reageren. Dat zou waarschijnlijk het beste zijn. 'Maar wat zullen we gaan doen?' Vroeg de grijswitte apprentice haar vervolgens. Dat was al de hele tijd Rousepaw's bedoeling geweest dus weigeren zou ze zeker niet. 'Ik ben namelijk niet voor niets over een gevaarlijke kuil met slangen gesprongen.' De zilvertabby grinnikte even op de woorden van de ander waarna ze bevestigend haar richting op knikte. "Maar wat wil je gaan doen dan? Nog een raceje lijkt me geen goed plan." Zei de kattin terwijl ze vanuit haar ooghoeken nogmaals richting het gat met de slangen er in keek.