"Goed!" riep Rousepaw, die daarna nog wat versnelde. Penguinpaw keek voor zich om te kijken of ze kon zien waar het einde was. Maar dat kon ze niet, dus ze dacht dat het wel veilig was. Daarom versnelde ze nog wat meer. Het bleef toch een wedstrijd. Zigzagend tussen de bomen door rende ze naar het einde. Voor haar gevoel duurde het super lang, of was ze al voorbij het einde? Nee, dat was onmogelijk. Het Thunderpath zou ze meteen herkennen en daar was ze nog lang niet. Naja, de bomen leken wel allemaal op elkaar, dus eigenlijk wist ze niet zo goed hoe ver weg het nog was. Voor de zekerheid begon Penguin langzamer te rennen tot ze zeker was dat het veilig was om door te rennen.