We've had enough {Silverstar's zoektopic}

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Zijn blauwe ogen volgden de gestaltes van de groep Bloodclanners die zich een weg uit het Thunderclan kamp baande. Zealspark had er genoeg van. Zijn staart tikte meerdere keren op de grond en zijn oortjes wiebelden alle kanten op. Pas toen hij drie bekende gestaltes zag arriveren wist hij zichzelf weer wat te kalmeren. Alhoewel adrenaline als een speer door zijn aderen raasde wist hij dat hij hier niet al teveel van mocht tonen. Achtergebleven Bloodclanners hielden hem nog altijd nauw in de gaten, wat merendeels kwam vanwege zijn geschiedenis met Claw. Een zucht verliet zijn bekje terwijl hij de drie katten met een knikje begroette. Hij had ze ingelicht over zijn plan: het plan om Silverstar te gaan zoeken en terug te brengen. Hij wou Thunderclan terug hoop geven, ze laten zien dat ze de strijd nog altijd niet verloren hadden. De rood met witte kater had er genoeg van, dit gedoe moest en zou stoppen. "Zijn jullie er klaar voor?" Zijn stem klonk serieus maar had toch een overduidelijke toon van oprechtheid. Elk van deze katten betekende veel voor hem en hij wist maar al te goed wat er met hen zou gebeuren moesten ze betrapt worden. Zijn blik gleed van Firepaw naar Rowanflight en ontmoette als laatste die van Briarlight, een krijger die hij overlaatst ontmoet had maar waar hij van overtuigd was dat haar hart op de goede plaats zat. Een kleine glimlach stond op zijn gelaat, waarna hij knikte en opstond.

Alleen Firepaw, Rowanflight, Briarlight
Note: Ze zijn nu nog in het kamp.

zealspark || warrior || male || single

made by chi!

Haar gezicht had, zoals altijd, een kalme uitstraling terwijl ze rond het kamp keek. De beelden van haar Clangenoten die het meest onder moesten lijden speelde steeds in haar hoofd af. Dit moest stoppen. Ze had zich al voorgenomen alles op alles te zetten om de Clan in veiligheid te brengen en alleen maar niets doen en ernaar zitten staren zou niet helpen. Vandaar dat de kattin het met Zealspark eens was. Ze zou met Firepaw, Zealspark en Rowanflight Silverstar zoeken om dit voor eens en altijd te stoppen. "Zijn jullie er klaar voor?" klonk de stem van de roodwitte kater. Briarlight knikte "Altijd." ze krulde haar staart om haar poten heen. Tuurlijk was ze er klaar voor. Dat was ze al sinds ze die BloodClanners voor het eerst gezien had in het kamp. Haar goudambere ogen keken naar de rest. Het zou hun lukken. Daar had ze vertrouwen in.

Met zijn ogen gesloten had hij in zijn nest gelegen. Waarom had hij toegestemt met Zealspark? Alles waar hij om gaf. Alles waar hij van hielt zette hij hiermee op het spel. Niet alleen de veiligheid van zijn kittens wie hun moeder al kwijt waren geraakt maar ook het leven van zijn zusters en die van Bluewisp. En toch had hij ja gezegd. Toch wist de grijs witte kater dat dit was wat er moest gebeuren. Zodra hij Briar overeind zag komen bij het openen van zijn gouden ogen kwam de kater zelf ook overeind. Zijn lichaam iet wat stijf van de kou maar snel schudde hij de stijfheid weg en stapte zijn nest uit. Zelfverzekerd richte Rowan zijn gedachtengang volledig op de rode kater die hen op stond te wachten en liep naar hem toe. "Klaar voor geboren." Met een halve glimlach probeerde hij iet wat optimistisch te klinken zijn onzekerheid ver verbergend zeker voor Firepaw. Hoewel ze de leeftijd van een warrior had, had ze door de huidige omstandigheden nog altijd haar apprentice naam en dat was welllicht een van de redenen waarom hij toe had gestemt. Als ze dit niet deden zouden zijn kittens nooit warrior worden en dat was een toekomst waar hij niet mee zou kunnen leven.

What do we say to the god of death? Not today.

Het was tijd. Tijd om niet langer toe te kijken hoe hun Clan ten onder ging, maar actie te ondernemen. Haar mentor was ermee gekomen en omdat het Zealspark was, was ze hem blindelings gevolgd en had ze beloofd te helpen. Voor haar moeder, voor Nightwish, voor Mistpaw, voor Silverstar en voor de Clan. Het kon niet langer zo en elke dag die verstreek leek dat besef dieper op haar neer te drukken. Ze was hongerig naar wraak en misschien zou ze die krijgen ook. De rode apprentice trippelde naar haar mentor en de twee andere katten die hij had uitgekozen voor deze taak. Rowanflight en Briarlight. Beide warriors en zij een apprentice, al was ze dat waarschijnlijk niet meer geweest als Silverstar aanwezig was om haar een naam te kunnen geven. Zelfs al had Claw geprobeerd zich aan hun gebruiken te houden, dan nog had ze niets van hem geaccepteerd. Enkel een echte leider kon haar haar warrior naam schenken. Met vuur in haar ogen knikte ze toen Zealspark vroeg of ze er klaar voor waren. "Een betere kans bestaat niet," sprak ze op vastberaden toon. Tevens was dit de eerste grote opdracht die ze te doen kreeg. Misschien wel een verdraaide versie van een evaluatie.

F I R E P A W

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Toen ze alle drie hadden bevestigd dat ze er klaar voor waren, knikte hij. "Dan vertrekken we. Denk eraan, we zijn nu gewoon een jaagpatrouille. Dus als iemand vraagt wat we aan het doen zijn, dan is dat gewoon 'jagen'." miauwde hij, zacht genoeg dat enkel zij het konden horen. Hij nam dan ook aan dat geen een van hen zo dom was om vrijwel meteen te zeggen dat ze Silverstar gingen zoeken, maar alsnog wou hij dit van tevoren even duidelijk maken om misverstanden te voorkomen. Beter voorkomen dan genezen. Zealspark stond op en maakte teken met zijn staart dat ze vertrokken. Zijn grote gestalte baande zich een weg door de kamp uitgang en met een snelle blik over zijn schouder checkte hij eventjes of iedereen hem gevolgd was. Dit plan moest lukken.. Hij kon geen dag langer leven onder de macht van Claw. Hij wist niet wat hij zou doen als die Bloodclan scharminkels nog één keer iemand van zijn Clan aanvielen, of erger zelfs, vermoordden. Hij stond bekend om zijn kalmte en het feit dat hij niet snel doorflipte, al leken die kalme dagen steeds verder weg te driften..

zealspark || warrior || male || single

made by chi!

_{Haar blik gleed terug naar Zealspark terwijl de kater knikte. "Dan vertrekken we. Denk eraan, we zijn nu gewoon een jaagpatrouille. Dus als iemand vraagt wat we aan het doen zijn, dan is dat gewoon 'jagen'." Kon ze nog net horen. Nogmaals knikte ze, maar dit keer sneller. Nadat de kater een teken gaf om aan de slag te gaan stond de witte kattin op. Haar pels trilde van zenuwachtigheid. Er waren nog heel wat hindernissen op komst en dat wist ze nu al. Het was niet dat hun leider om de hoek zat. Nee, misschien vonden ze hem nooit terug. Toch bleef de poes positief. Ze bleef wat achterin de groep. Om er zeker van te zijn dat niemand anders hun volgde. Ondanks haar hoopvolle blik dat op haar gelaat bleef plakken kon je nogsteeds onrust lezen in haar ogen.}

Zelfvertrouwen was te vinden in zijn ogen. Alle angsten die hij gehad had, iedereen die hij wellicht kwijt kon raken. Alles leek van hem af te glijden terwijl zelfvertrouwe hem opvulde. In stilte rechtte hij zijn rug opnieuw en keek naar Briar haar een klein tikje met zijn staart gevend een charmante glimlach op zijn lippen. "Als je nog langer zo doorloopt gaan ze nog vreemd naar je kijken Briar." Grinnikte hij zacht terwijl zijn gouden ogen toch even strak stonden. Ze was gespannen, natuurlijk, hij was ook gespannen. Het was erop of er onder en als ze zouden falen zouden zij allemaal sterven. Maar het was een lot wat Rowan geaccepteerd had. Het belangrijkste was nu in ieder geval dat ze uberhaupt het kamp uit kwamen zonder er verdacht uit te zien.

What do we say to the god of death? Not today.

Zealspark legde hen nog eenmaal uit wat het plan was als iemand hen zou vragen wat ze aan het doen waren en toen kwam de groep in beweging. Firepaw voelde haar vacht prikken van opwinding, maar was inmiddels redelijk goed geworden in dit verbergen. Het nemen van wraak lag bijna binnen bereik van haar poten en als ze succesvol waren dan kon BloodClan hen niks meer maken. Haar blik bleef even op de andere twee warriors hangen toen Rowanflight, Briarlight aansprak, maar ze besloot zelf haar mond te houden. Ze kende de twee ook niet erg goed en hoewel dat haar niet zozeer tegenhield was het meer dat haar focus volledig op de komende gebeurtenissen lag. Met stevige passen, die meer leken op die van een warrior dan een apprentice, liep ze met de patrouille mee.

F I R E P A W

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Zijn blauwe ogen waren gericht op het bos dat zich voor hen uitstrekte en pas toen hij Rowanflight hoorde spreken, wierp hij zijn blik even achterom. De woorden hadden ervoor gezorgd dat zijn blik wat bezorgd naar de witte poes flitste. Hij had niet veel tijd gehad om katten uit te kiezen, maar toch had hij zijn vertrouwen in dit drietal gelegd. Meer ging hij zich er niet druk om maken, wetende dat ze hem niet teleur zouden stellen. Hij had in de tijd dat Bloodclan hen had overgenomen allang het hele territorium uitgekamd, zoekende naar Silverstar. Nergens had hij een speur opgevangen en het leek hem dan ook weer niet dat Bloodclan zó dom was om de leader in het territorium gegijzeld te houden. Daarom dat de rood met witte kater regelrecht naar de grens met het rogue gebied liep. Er was ook nog de kans dat hij zich in het Bloodclan kamp bevond, al hoopte hij met heel zijn hart van niet. Dan zouden ze gedoemd zijn.

"Houd je ogen en oren goed open en zodra je iets merkt of vind, meld het dan meteen. Ga er niet alleen op af, we weten niet wat voor gevaar zich hier ergens schuilhoud." Zijn stem klonk duidelijk en kalm, al had hij wat moeite met dat laatste aangezien hijzelf, figuurlijk gesproken dan, bijna verdronk in zijn eigen adrenaline. Hij haalde diep adem en zette nadien zijn poten op het vochtige gras, voorbij de grens. Alhoewel er niet echt een lijn was die bepaalde wat het Thunderclan gebied was en wat die van de eenlingen, het open veld gaf hem toch een vervreemd gevoel. Pas nu viel het hem op hoe hard hij gesteld was op beschutting die de bomen hem altijd gaven. Het feit dat vijanden hen nu van meters ver weg al konden zien was nu eenmaal iets waar hij niet aan gewend was.

zealspark || warrior || male || single

made by chi!

Ze keek op bij het voelen van een staart dat haar aantikte. "Als je nog langer zo doorloopt gaan ze nog vreemd naar je kijken Briar." sprak Rowanflight met een glimlach. Meteen raapte de kattin haar zelfverzekerheid op en dwong zichzelf wat sneller te lopen. Ze wisten niet eens waar hun leider was. Een plan hadden ze wel, maar enig spoor van Silverstar... De kattin drukte snel de gedachtes weg. Die zorgden alleen maar voor meer onnozele acties. Haar poten brachten haar met de stroom mee van de drie katten vlak voor haar. Er moest tenminste iemand achterom kijken. ThunderClan of niet, nieuwsgierige ogen brachten meestal altijd problemen op. Ze richtte haar goudgekleurde ogen op Zealspark tegen de tijd dat de kater begon met spreken. "Houd je ogen en oren goed open en zodra je iets merkt of vind, meld het dan meteen. Ga er niet alleen op af, we weten niet wat voor gevaar zich hier ergens schuilhoud." Dat had ze vroeger ook wel geleerd. Maar een herinnering kon ook geen kwaad. Met een zwiep van haar staart keek ze langzaam rond. Het rogue gebied, alright. Ze konden zelfs op dit moment in een ander territorium bevinden. Zolang ze maar niet ontdekt werden. Dat zou hun plan verslomen, en misschien zelf verergeren.

Hij kreeg geen antwoordt meer van Briar maar wist dat ze hem begrepen had wat al meer als genoeg was. Er was gewoon geen mogelijkheid tot falen. Het mocht niet. Voor alles wat zij lief hadden mocht het niet. Met een diepe zucht volgde hij zijn maat en de twee poezen. Al snel werdt het Rowan duidelijk dat een zoektocht in het territorium zelf het niet zou worden en met een brok in zijn keel stapte hij zelf ook de grens over. Hij was niet heilig hij had wel eens buiten het territorium gelopen maar nog nooit had het zoals nu gevoeld. Het voelde alsof hij de clan aan het verraden was, opnieuw. Alsof hij zou verdwijnen en nooit meer zou terugkeren. Als ze lang wegbleven.. Zou de clan dan ook zo denken? Zouden ze gezien worden als slappelingen mochten ze Silverstar nooit meer vinden. En wie weet.. Wie weet was hun Silverstar al lang en breedt dood. Werden ze enkel nog aan een lijntje gehouden met de belofte op hun leader.

De gedachten overrompelde de kater zo erg dat hij tranen in zijn ogen moest onderdrukken. Nee Silverstar kon niet dood zijn. Hij was dan wel een oude tor maar onkruid vergaat niet zo snel en hun obi-one zou niet zo snel sterven dat wist hij wel zeker. De kleine onzekerheid uit zijn ogen wegknipperend liet hem weer verder doorstappen zijn roze neus ver in de lucht gehezen op iets van een spoor van de tabby leader.

What do we say to the god of death? Not today.

Het was tijd dat ze de grens overstaken. Het was de eerste keer dat ze dat deed op een missie, maar zeker niet de eerste keer dat ze zich buiten ThunderClan grondgebied bevond. Firepaw had nooit gesproken over haar trainingen in het oude SkyClan gebied, maar misschien was het van nut om toch maar te laten weten dat ze wist waar Silverstar waarschijnlijk niet was. Hoewel ze het gebied niet doorzocht had, had ze zijn geur wel moeten opvangen als hij daar had gezeten. Ze was er zeker van. De apprentice versnelde haar pas iets zodat ze wat dichter bij haar mentor kwam te lopen. "Zealspark? Ik weet een plek waar we niet hoeven te zoeken. Oud SkyClan territorium. Ik denk dat we meer kans hebben aan deze kant van het Thunderpath," sprak ze kalm, hoewel ze zich verre van kalm voelde. Waarschijnlijk was hij toch wel van plan geweest om hier te gaan kijken, maar mocht hij het ander toch overwegen dan wist hij nu dat het waarschijnlijk een verspilling van tijd was.

F I R E P A W

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Zijn oren spitsten zich bij het horen van zijn naam. Onmiddellijk wierp hij zijn blauwe blik op de rode kattin die hem nu aankeek. Haar woorden kregen een kort knikje als antwoord. "Oké, bedankt Firepaw." miauwde hij rustig. Ergens vroeg hij zich af hoe ze dit precies wist maar hij bedacht zichzelf dat dit niet het perfecte moment was om daar achter te komen. Zealspark wist nog net een zucht te onderdrukken toen hij zag wat voor missie op hun schouders lag. Er leek maar geen einde aan het uitgestrekte gebied te komen en het zou vast dagen duren voordat ze iedere plek volledig uitgekamd hadden. Echter weigerde de grote, rood witte kater zijn moed te laten zakken en bleef hij koppig vooruit lopen. Terwijl zijn neus de lucht bespeurde, gleden zijn blauwe ogen onderzoekend over de grond en struiken. Hij geloofde niet dat ze Silverstar héél ver hadden kunnen brengen, of ze moesten hem bewusteloos hebben geslagen. Misschien dat als ze een verse kattengeur, hoogstwaarschijnlijk Bloodclan, konden oppikken ze deze moesten volgen om dan zo bij Silverstar uit te komen? Claw moest de zilverkleurige leader af en toe toch wel een bezoekje brengen, niet? "Probeer op een verse Bloodclan geur te letten. Misschien dat ze hier onlangs nog geweest zijn." Zijn stem klonk ergens hoopvol. Ze moesten toch érgens een teken van hun zilverkleurige leider kunnen vinden?

zealspark || warrior || male || single

made by chi!

Haar blik gleed naar Firepaw die iets tegen Zealspark miauwde. Maar veel aandacht op dat lette ze niet. Het enige wat ze opgevangen was was dat het Oude SkyClanterritorium vast hopeloos was om daar te zoeken. "Probeer op een verse Bloodclan geur te letten. Misschien dat ze hier onlangs nog geweest zijn." Briarlight zette meteen haar zintuigen op orde. Haar staart heen en weer zwiepend. Ze was immers zo gewend geraakt aan de geur van BloodClan, dat ze half dacht dat het hun eigen Clangeur was bij het opvangen van die geur. Haar goudambere ogen keken rond bij het opvangen van een vage geur. "BloodClan." mompelde ze. "Het is niet zo'n sterke geur maar het moet toch wel ergens in de buurt zijn." ze wist niet zeker of ze het wel goed had. Maar de geur van BloodClan was duidelijk in haar neus opgevangen. Alleen kon het ook zijn dat ze hier alleen maar langs geweest zijn. Al was de kans groter dat er rondom dit gebied er een sterke geurlijn moest zijn.

Even had hij zijn oren naar Firepaw gedraaid toen deze prak over dat ze niet op skyclan grondt hoefde te zoeken en ijn poten trilde heel even van verlangen om te vragen waarom niet. Echter hiekt hij zijn mond dicht en snoof in de lucht zoekend naar een mogelijk spoor van hun leader. Echter ving hij enkel dezelfde bloodclan geur op die Briar ook leek te ruiken en snel duwde hij zijn nagels de grond in. "Zeal.." Mompelde hij langzaam. "Vechten of proberen er omheen te wijken?" Mompelde hij zacht en staarde zijn vriend recht aan.

-srry zo kort

What do we say to the god of death? Not today.

Er werd haar niet gevraagd hoe ze aan de informatie kwam die ze net had gegeven. Misschien was dat ook maar beter, want ze was zeker niet in een humeur om op haar training buiten het territorium aangesproken te worden. Ook zij concentreerde zich op de geuren die in de lucht hingen toen Zealspark hen daarop wees. Briarlight was de eerste die een geurspoor opving en al snel volgde de vraag van Rowanflight wat ze ermee zouden doen. Firepaw snoof nog eens goed. "Lijkt niet heel vers te zijn zoals Briarlight zei. Misschien verliezen we het spoor wel als we er vanaf wijken," merkte ze op. Ze gooide slechts haar mening in de groep en het was niet bedoeld om voor Zealspark te spreken. Hij maakte nog altijd de beslissingen.

(We moeten een beetje vaart gaan maken, aangezien er nog een guard is bij Silver en er twee nog met m mee terug moeten, plus dat hele gevecht in TC moet nog)

F I R E P A W

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Zijn blik gleed kort naar Briarlight en vervolgens naar Rowan en Fire. "We volgen het spoor. Dit is misschien de enige aanwijzing die we zullen vinden. En als het op een gevecht uitdraait, zij het zo." Zijn blauwe ogen vertoonden een zeldzame kille blik. Alsof hij slaap zou missen om wat bloedverlies van die mormels. Zonder nog langer stil te staan ging hij achter het spoor aan. Doordat de geur steeds sterker werd, werden ook zijn pootstappen aangedreven door opbouwende adrenaline. Het maakte hem niet uit dat ze zouden moeten vechten, dat was sowieso geen uitgesloten optie. Claw zou Thunderclan vast niet zomaar opgeven.. En heel stiekem hoopte Zealspark op een nieuwe kans om met de zwarte leader te kunnen vechten. Zijn ogen vernauwden zich zodra hij de ingang van een of andere grot in zicht kreeg. Bijna onmiddellijk kwamen zijn haren overeind te staan en legde hij zijn oren plat. Terwijl de minuten voorbij glipten en ze steeds dichterbij kwamen, betrad een almaar bekende geur zijn neusgaten. Het was slechts een vage tinteling die met zijn reukvermogen speelde, maar Zeal was ervan overtuigd dat het hun leider was. Pas te laat merkte hij ook de twee katten op die nu op een snel tempo op hun af kwamen gerend. Een grauw verliet zijn keel terwijl hij zich schrap zette.

(Voila, heb er wat vaart in gebracht xD)

zealspark || warrior || male || single

made by chi!

Haar blik volgde van Rowanflight naar Firepaw en andersom aangezien zij het dus ook geroken hadden. De kattin versnelde haar passen totdat ze wat meer in het midden zat, schuin naast Firepaw. Haar goudambere ogen volgden Zealspark, die dus dieper het territorium inliep. Diverse geuren drongen in haar neus, maar de sterkste geur liet haar wat zorgen baren. Plots zag de kattin dat twee katten hun opgemerkt hadden en naar hun toe rende. Ze zette zichzelf in aanvalspositie en drukte haar oren in haar nek. Ze wou nietkan vechten, dat had ze nooit gewild. Great StarClan, vechten of niet? Haar staart zwiepte snel heen en weer en ze versmalde haar ogen. Haar blik gleed voor een tel naar Firepaw en Rowanflight voordat ze weer zich weer focuste op de twee katten.

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Roerloos lag de zilvere kater op de koude, harde grond. Zijn lichaam was gehavend en vermagerd tot op het bot, en wie hem zou zien zou denken dat de grote leider van Thunderclan geen levens meer had om van te herrijzen. Het enige teken van leven was zijn borstkas die nog zachtjes op en neer ging, waardoor er af en toe een kleine ademwolk uit zijn neus ontsnapte. Silverstar was gestopt met terugvechten. De martelingen, de honger en het verliezen van de levens hadden hem uitgeput. Hij voelde zich leeg, alsof hij bij het bezoeken van Starclan iedere keer weer een klein deel van zijn ziel had achtergelaten. Zelfs de bewakers deden geen moeite meer om hem te checken. Hij leefde in een wazige droom, zonder tijdsbesef, en het enige wat hem terugbracht naar de werkelijkheid waren de steken van pijn die de wonden hem brachten. Maar, vandaag was er iets anders. Het lawaai van buiten klonk ver, maar bereikte toch de donkere tunnel, en Silverstar trok zachtjes met zijn oor om te luisteren. Het klonk als een gevecht. Zijn eerste gok was dat een das of vos was gekomen om het hol op te eisen, maar hij betwijfelde dat de Bloodclan katten dan zo fel in de verdediging zouden schieten. Hij opende zwakjes zijn ogen, maar kon niks zien behalve het felle licht van de zon in de opening.

Zijn gouden ogen groeide harder en kouder bij de blik van zijn vriend. Ja het was tijd het was tijd om te vechten. Met een nieuwe stoot van adrenaline die door zijn lichaam schoot volgde de grijs witte warrior Zealspark zijn gouden ogen voor zich uit starend al snel de bloodclanners ziend die op hen af stormden. Een luide grom schoot over zijn lippen en duwde zijn nagels in de grond terwijl zijn ogen even heen en weer schoten. "Firepaw." Siste de kater meteen zich naar de rode katting richtend. "Dat hol. Het moet de rede zijn dat deze verrekte kittypets hier zijn, het is de beste kans." Snel hief hij zijn kop op en staarde naar de katten. "Wij geven je een opening, jij bent het snelst." Met die woorden gromde hij kil en schoot op de twee bloodclanners af hopend de roodharige apprentice genoeg tijd te gunnen. Het moest gewoon, dit moest het zijn.