We've had enough {Silverstar's zoektopic}

What do we say to the god of death? Not today.

Het viel weer stil. Ze hoorde hem de woorden 'vier manen' zeggen, maar had geen antwoord klaar om hem enigszins op te beuren of wat dan ook. Het feit was dat hij vier manen weg was geweest en dat er in die vier manen een heleboel gebeurd was wat eigenlijk niet had mogen gebeuren. Als ze het had kunnen voorkomen dan had ze dat gedaan, maar helaas zat de wereld niet zo in elkaar. Firepaw zou haar mond houden tenzij hij ernaar zou vragen. Deed hij dat niet, dan kwam hij er waarschijnlijk snel genoeg achter. Niet iedereen wachtte hem daar op in het ThunderClan kamp en al zeker niet iedereen wachtte hem op in dezelfde staat zoals hij hen het laatst had gezien. Alleen al binnen haar familie en wiens schuld was dat..

F I R E P A W

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Ze liepen zwijgend verder, maar Silverstar wist dat dingen niet onbesproken konden blijven. Hij fronste moeilijk. "Firepaw.." begon hij toen rustig, terwijl hij zijn bleekgroene ogen weer op haar richtte. "Wat is er allemaal gebeurd?... Terwijl ik weg was." Je kon de onrust in zijn blik aflezen. De sadistische katten van Bloodclan hadden het veel te leuk gevonden om hem te kwellen met leugens. Dat ze iedereen die hij lief had van hem af zouden nemen. Dat er niks meer van het Thunderclan over zou blijven zoals hij het gekend had. Wie weet wat ze allemaal hadden aangericht onder het bevel van Claw.

What do we say to the god of death? Not today.

Hij had de vraag al gesteld voor hij hem überhaupt had uitgesproken. Het moment dat Firepaw haar kop zijn richting in draaide wist ze al wat hij haar zou vragen. Het was logisch, het was nodig, het zou pijnlijk zijn. Er volgde een korte stilte, waarin ze even voor zich uit staarde, om vervolgens de woorden te vinden en haar leider weer aan te kijken. Je kon maar zoveel zeggen met een blik. "BloodClan drong binnen met het bericht dat ze jou hadden gedood en dat we je in ieder geval nooit meer terug zouden zien. Na een gevecht namen ze het kamp in. Claw maakte er werk van om iedereen te straffen die tegen hem in ging. Openlijk straffen, in het midden van het kamp zodat iedereen mee kon kijken," legde ze uit. Ze pauzeerde even voor ze verder ging. Vanaf hier werd het persoonlijk. "Daar bleef het niet bij, één op één gevechten. We luisterden niet goed genoeg, dus vermoordde hij Nightwish op dezelfde manier als dat hij katten strafte, midden in het kamp. Hij heeft Mistpaw verminkt aan haar oog omdat ze naar de medicine cat meeting is gegaan ondanks zijn waarschuwing het niet te doen en," weer een korte stilte, "hij heeft Brightspots vermoord omdat haar gezin teveel rebelleerde." Het was iets makkelijker om erover te spreken alsof het los van haar stond, alsof ze slechts een toeschouwer was, net als op die dag. Achter dat masker lag echter de pijn van een kitten die haar moeder bruut was verloren. Ze viel dan ook stil en richtte haar blik op de weg voor hen.

F I R E P A W

SILVERSTAR

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Ze keek hem aan en achter zijn eigen weerspiegeling zag hij een blik die zijn angst eigenlijk al bevestigde. Hij liet zijn oren wat naar beneden hangen, alsof de plotseling geladen sfeer in de lucht zwaar op hem neer drukte, en hij luisterde zwijgend naar haar woorden. Claw had hem geen leugens verteld. Silverstar klapte zijn nagels uit toen hij hoorde hoe Thunderclan had moeten lijden onder zijn gezag. Hij had de macht in zijn klauwen gehouden met dreigementen en angst, waarbij er teveel slachtoffers waren gevallen. Dat van Nightwish was hem al ter ore gekomen, één van de Bloodclan katten had het nieuws niet binnen kunnen houden. Dat maakte het echter niet minder moeilijk, en ook de verwonding van Mistpaw deed hem even kwaad grommen. Maar het nieuws over Brightspots was misschien nog het meest schokkend. Hij hield halt, zijn ogen groot, ongelovig hoe Claw zoiets had kunnen doen. Haar in koele bloeden vermoorden enkel om haar kinderen een lesje te leren. Silverstar kon zich niet eens voorstellen hoe moeilijk dat voor Firepaw geweest moest zijn. Hij keek haar aan en zag hoe ze haar blik strak naar voren hield gericht. "Het spijt me.." sprak hij zacht, zijn stem zwaar door smart. "Claw zal hier voor boeten." Het was de enige troost die hij kon bieden, de belofte om wraak. Het brandde als een vuur in zijn borstkas, net zo als het in Firepaw moest branden. Warrior code of niet, Silverstar zou niet rusten voor hij Claw kon laten boeten voor alles wat hij had aangericht. Al moest hij daarvoor zijn laatste levens voor opgeven. Hij wist dat het Brightspots niet zou terughalen, of Nightwish. Maar zelfs Starclan zou het niet moeten goedkeuren dat een kat hier ongeschonden van kon weglopen.

What do we say to the god of death? Not today.

Ze hoorde hem stilhouden en hield haar pas wat in zodat ze niet te ver op hem voor zou gaan lopen. Ze was er immers om hem terug te begeleiden, niet om hem ergens alleen achter te laten. Silverstar zei haar dat het hem speet en vervolgens dat Claw ervoor zou boeten. Aan het tweede had ze meer dan het eerste, maar ze wist dat hij het meende. "Boeten zal hij zeker," mompelde ze. Als ze er ooit de kans voor kreeg dan zou ze hem met al haar klauwen aanpakken. Misschien was het niet slim om de zilveren kater te laten zien hoeveel haat en wrok ze koesterde naar de BloodClan leider, want de kans was er dat hij haar net als Zealspark zou proberen te beschermen. Maar als hij wilde dat Claw voor zijn daden terecht zou staan, dan was het slechts logisch om haar te betrekken.

F I R E P A W