We are not lost (Ceremonie 18-01-16)

Ceremonie 18 januari 2016

Vroeg was ze al op. Ze voelde zich trillerig en vreemd en verloren. Er was teveel gebeurd en ze had zoveel pijn. Ze was veel verloren in een korte tijd en was nu leader en moest er zijn voor de clan, dat terwijl ze zich nu al waardeloos voelde. Bloodclan had voor nu gewonnen en een stuk van hun territorium ingenomen. Hoe kon dit allemaal? Een groot deel van Shadowclan was ziek en leed aan een white cough of zelf green cough. Nu was het deel dat mee gevochten had ook grotendeels gewond. Het was de dag er na en het beeld wat ze aangetroffen had toen ze terug was gekomen in het kamp? Ze had nauwelijks geslapen toen ze in de vroege ochtend terug was gekomen en nu net begon het licht te worden. Ze moest Shadowclan moed in praten, het gevoel te geven dat ze nog niet waren verloren en dit kon maar op één manier. Innerstar hief haar kop op terwijl ze voor zichzelf ook moed in ademde. Voor nu voelde een ceremonie als de sleutel tot nieuwe moed, daarbij moest zijzelf als leader van Shadowclan ook kracht uitstralen. Dit kon zij. Innerstar stond op en begon met haar pijnlijke poten te ijsberen, nadenkend over hoe ze het ging brengen. Kittens hadden de zes moons bereikt, een hoop apprentices hadden het nu zeker verdiend om warrior te worden en er waren nog fitte warriors die de taak als mentor op zich konden nemen. Daarbij moesten de trainingen harder, gezien ze hadden verloren. Dit was een teken dat Shadowclan nog niet hard genoeg was. Hier ging Innerstar voor zorgen. Shadowclan zal weer diezelfde gevreesde clan worden uit het verleden.
Met geheven kop, en een zo'n krachtige mogelijke uitstraling stapte Innerstar de leaders den uit, door naar de highrock. "Laat alle katten bijeen komen hier onder de Highrock voor een clan ceremonie," klonk de stem van Innerstar, zo krachtig mogelijk, wat haar nog aardig lukte ook. Dit voelde raar, zeker om dat Shrewstar dit niet deed, zeker omdat er nu een aantal belangrijke gezichten ontbraken voor haar. Dit keer zou ze niet eens beginnen met de ceremonie zelf maar met een peptalk. "Katten van Shadowclan," sprak ze. "Zoals vele van jullie weten heeft Starclan mij geaccepteerd als leader van Shadowclan en zal ik vanaf nu bekend staan als Innerstar," sprak ze. "Helaas hebben we gisteren een hoop verloren, waaronder een deel van ons territorium, de Burnt Sycamore, verloren. Maar wij zijn Shadowclan en laten ons hierdoor niet de moed benemen," sprak ze. "Ondanks de ziekte die ons nu teistert en de wonden die we hebben opgelopen laten we onze trots en kracht ons niet ontnemen. Wij komen hier weer boven op en daarbij is niet iedereen ziek of gewond," vervolgde ze. "De gene die ziek zijn en gewond nemen rust en worden weer beter, Acefray helpt jullie daar natuurlijk bij," sprak ze met een knik naar de medicine cat. Daarbij was hij bezig met een medicine cat apprentice uitzoeken. Ze wou snel weten wie dat ging worden, zodat het allemaal nog beter zou gaan. "Maar zoals ik eerder zei is niet iedereen ziek en gewond en zijn er kittens die hun zes moons hebben bereikt en fitte, gezonde apprentices die klaar zijn om warrior te worden," vervolgde ze. "Ook zijn er apprentices die zich hebben bewezen in het gevecht, gisteren, gewond maar wel waardige warriors na deze ceremonie," vervolgde Innerstar.
"Daarom roep ik nu Scorchkit, Barkkit, Wolfkit, Heavekit, Crescentkit, Bitterkit, Reedkit, Nightkit en Rainkit," naar voren. "Jullie hebben allemaal de leeftijd van zes moons bereikt en zullen vanaf vandaag aan jullie trainingen beginnen," begon Innerstar. "Scorchkit, jij zult vanaf vandaag bekend staan als Scorchpaw en zult getraind worden door Ironsoul," sprak Innerstar. "Barkkit, jij zult nu Barkpaw heten en getraind worden door Dusklight. Wolfkit en Heavekit, jullie heten vanaf vandaag Wolfpaw en Heavepaw en zullen getraind worden door Ivywing. Ivywing, ik vertrouw er op dat je dit kunt," sprak Innerstar, twee apprentices in één keer was geen makkelijke taak. Maar Ivywing was al een poos warrior en ervaren. "Bitterkit en Nightkit, jullie twee zijn allebei zes moons geworden en staan nu bekend met jullie nieuwe namen als Bitterpaw en Nightpaw, Gambleshroud zal jullie gaan trainen, ook in jou geval vertrouw ik er op dat je dit aankan, Gambleshroud. Leer ze wat jij hebt geleerd en ervaren," sprak Innerstar met een knik. "Rainkit, vanaf vandaag sta je bekend als Rainpaw en Snowywinter zal je gaan trainen tot een waardige warrior." Innerstar haalde diep adem en liet haar blik rusten op Crescentkit en Reedkit. "Crescentkit en Reedkit. Jullie twee zijn ook allebei zes moons geworden en zullen bekend staan als Crescentpaw en Reedpaw, ik zal jullie vanaf vandaag trainen tot warriors," sprak Innerstar. Twee apprentices was misschien wat veel gevraagd, maar het zou ook een goede bezigheid zijn en Innerstar was er van overtuigd dit te kunnen, zeker met hoe ze het nu wou gaan aanpakken.
"Dan nu de apprentices die hun trainingen positief hebben afgerond," vervolgde ze. "De toekomst van de clan." Ze liet haar blik rusten op een stel apprentices. Sommigen hadden mee gevochten en sommigen niet. Sommigen waren ziek en sommigen niet, maar toch hadden ze hun warrior naam verdiend. "Innerpaw, Lockedpaw, Otterpaw, Dawnpaw, Mazepaw, Roughpaw en Hazelpaw," sprak ze. Ja, ook Hazelpaw had zich uiteindelijk bewezen om toch een warrior te worden. "Ik, leider van Shadowclan, vraag Starclan om neer te kijken op deze apprentices. Deze apprentices hebben hard getraind om uw nobele warrior code te begrijpen en te volgen, daarom zullen ze vanaf deze dag benoemd worden tot warriors van Shadowclan," klonk de stem van Innerstar. "In de naam van Starclan benoem ik jou, Innerpaw tot Innersoul. Jij, Lockedpaw zult vanaf vandaag bekend staan als Lockedrose. Otterpaw, jij zult nu Otterdive heten en Dawnpaw, jij zult vanaf de dag van vandaag bekend staan als Dawntear," sprak Innerstar. "Mazepaw, ook jij zult benoemd worden tot Warrior en zult vanaf de dag van vandaag bekendstaan als Mazerunner. Roughpaw en Hazelpaw, ook jullie hebben hard getraind en zullen nu bekend staan als Roughflower en Hazelnut," sprak Innerstar vol trots. "Beloven jullie om te leven naar de warrior code en de clan te beschermen en verdedigen met jullie leven?" Innerstar wachtte hun antwoorden af. "Dan verwelkom ik jullie in de naam van Starclan als volwaardige warriors van Shadowclan," en de clan begon te juichen en hun nieuwe namen op te noemen.
"Ook zijn er apprentices die wegens omstandigheden nieuwe mentoren nodig hebben," ging de leader van Shadowclan verder. "Frozepaw,, jij zult nu getraind worden door Viperstrike. Ravenpaw, jij zult nu getraind worden door Swiftriver. Smokepaw en Echopaw zullen getraind worden door Leopardgecko," waren de woorden van Innerstar. "Ironsoul, jij zult de trainingen van Flarepaw op je krijgen. Darkpaw, jij zult getraind worden door Mazerunner. Mazerunner, je bent net benoemd tot warrior, wees dus niet bang om eventueel om hulp te vragen bij ervarene warriors. Dit geldt ook voor jou, Innersoul, want jij zult Frozenpaw. onder je hoedde krijgen. Train ze hard en goed," sloot ze af.
"Dit geldt voor alle mentoren en apprentices. Ik verwacht dat de trainingen vanaf nu harder aangepakt zullen worden, iets als wat er gisteren is gebeurd mag niet nog eens gebeuren. Ik en anderen zullen letten op hoe er getraind wordt en hier streng op reageren. Wees dus niet bang elkaar hier op aan te spreken, want wij zijn Shadowclan en vrezen niet maar worden gevreesd." Innerghost liet haar ijzige blik over het kamp heen glijden. "Ik beloof jullie zoiets als gisteren niet nog eens snel te laten gebeuren, of het allerliefst gewoon weg niet meer!" Ze zwaaide met haar staart bij deze woorden. "Voortaan zullen we overal op voorbereid zijn, in wat voor omstandigheden dan ook."
"Dan nu nog wat mededelingen," zei ze. "Helaas is Rustscar recent omgekomen bij een aanval door honden, moge Starclan zijn pad verlichten," sprak ze bedroefd. "Het is waarschijnlijk ook al opgevallen, maar Greykit zal nog niet tot apprentice benoemd worden, gezien hij erg ziek is door green cough." Ze hoopte dat deze ziekte snel weg zou vlagen. "Tijdens patrouilles verwacht ik dat iedereen ook hun ogen voor catmint. Deze kruide is van groot belang," sprak ze. Deze kruiden waren moeilijk te vinden tijdens deze tijden. "Vanavond zal ik bij zonsondergang de nieuwe deputy van Shadowclan benoemen." Innerstar liet haar blik over de clan heen glijden. "Dan sluit ik bij deze de ceremonie af," weergalmde haar stem door het kamp.

Dit speelt zich de dag na het gevecht met Bloodclan en Innerstar's leader ceremony af. Houd er dus rekening mee dat je kat mogelijk gewond is als deze heeft deelgenomen in het gevecht. Vergeet ook niet dat Greencough heerst in Shadowclan, houd dit dus zo realistisch mogelijk.

Lijstje:

Als er dingen niet kloppen, graag netjes in een PM naar mij toe sturen.

Natuurlijk was hij zenuwachtig toen de ceremonie werd aangekondigd. Hij was een paar dagen geleden dan wel getest, maar dat wilde natuurlijk niets zeggen. Vanaf hier kon het nog alle kanten op. Hazelpaw trok zich wat ongemakkelijk recht. De poot die eerder stevig bewerkt was door één van de dassen was, tijdens het gevecht met Thunder- en Bloodclan, terug opengehaald. Niet al te ernstig, maar hij had er wel wat last van. Zeker nu de nachten zo koud waren en hij niet echt een goede manier vond om op een degelijke manier te slapen. Hij was wat stijfjes toen hij zich recht trok en richting de Highrock liep. Terwijl hij dit deed, liet hij zijn blik langs de katten gaan die al klaar stonden, zoekend naar Roughpaw. Ook zij was laatst getest en hij had haar nog niet gevraagd over hoe het nu was geweest. Hij zou het direct wel te horen krijgen, maar het was natuurlijk fijner als hij het haar zelf kon vragen. De oudere apprentice zette zichzelf neer en richtte zijn kopje op naar Innerstar. Even trok hij met zijn oor, niet zeker wetend wat hij kon verwachten. Hij vroeg zich af wat zijn naam zou worden. Hij hoopte maar dat Innerstar een normale naam aan hem gaf, want hij wist dat zij hem niet als zijn favoriete apprentice zag. Hazel spitste zijn oren toen hij de naam van zijn zusje hoorde vallen. Ook zij werd vandaag benoemd tot warrior. Otterdive. Daar zou hij aan moeten wennen. Roughpaw en Hazelpaw, ook jullie hebben hard getraind en zullen nu bekend staan als Roughflower en Hazelnut," Zijn ogen werden iets groter toen ook zijn naam, en die van Rough, uit Innerstar's mond hoorde komen. Hazelnut. Zijn naam was Hazelnut! Hazelnut? Nut. Waarom Nut? Er moest een goede reden voor zijn, maar hij zag niet in welke reden dit kon zijn. "Beloven jullie om te leven naar de warrior code en de clan te beschermen en verdedigen met jullie leven?" Hij knikte uitbundig bij deze vraag. Natuurlijk dat hij de clan met zijn leven ging beschermen. De clan was één grote familie voor hem. Vrienden, familie en natuurlijk een paar katten waar hij niet goed mee kon opschieten, maar dat kwam in elke familie voor. Na de ceremonie bleef hij gewoon zitten waar hij zat en liet hij zijn blik over de katten gaan die her en der anderen gingen feliciteren. Hij zocht Roughp-flower en Otterdive.

Hij wiebelde even met zijn oren nadat de Ceremonie voorbij was. Hij moest even alles bijwerken nu, er waren zoveel warriors en Apprentices genoemd dat hij alles niet op had kunnen vangen. Behalve het feit dat Frozenpaw een nieuwe mentor had en Crescentkit tot Apprentice benoemd was. Hij liep naar de grijze poes toe. "Kijk is aan wie vanavond onder mijn gesnurkt zal lijden." grapte hij. "Gefeliciteerd, he." hij glimlachte vriendelijk. Even kijken of er nog plaatsen waren voor al die nieuwe Apprentices in de Den. "Je boft maar met Innerstar als mentor." Hij grinnikte. Swiftriver was ook best een goede mentor. Maar Innerstar was de leader en het was een zeer grote eer om haar apprentice te zijn. Zijn grasgroene ogen stonden helder. Was hij tenminste niet de jongste meer in de Den.

Tag; Crescentpaw

Nog nooit was ze zo snel uit de nursery gekomen toen ze van buiten een stem hoorde. Van haar moeder had ze al zo vaak gehoord dat ze zo gegroeid was en dat haar tijd in de nursery bijna geweest was en nu leek het dan toch zover te zijn. Dat hoopte ze dan van harte, want als ze nu geen apprentice werd, zou ze uit protest elke dag langs Innerstars den gaan om per direct de naam 'Reedpaw' te krijgen. Maar goed, ze haastte zich naar een plekje vooraan, waardoor ze haar kopje bijna geheel achterover moest gooien om Innerstar te kunnen zien. Nog een paar laatste likken gaf ze haar witte vachtje, om vervolgens haar gehele aandacht te geven aan de clanleader. "Helaas hebben we gisteren een hoop verloren, waaronder een deel van ons territorium, de Burnt Sycamore, verloren. Maar wij zijn Shadowclan en laten ons hierdoor niet de moed benemen," zei de zwarte poes en Reedkit knikte. Ja, ze had erover gehoord, maar als zij nou had meegevochten waren die Bloodclanners met de staart tussen de poten weggevlucht. "Ondanks de ziekte die ons nu teistert en de wonden die we hebben opgelopen laten we onze trots en kracht ons niet ontnemen. Wij komen hier weer boven op en daarbij is niet iedereen ziek of gewond," Nogmaals knikte de kitten. Zeker als zij eindelijk uit dit verrekte kamp mocht!
"Daarom roep ik nu Scorchkit, Barkkit, Wolfkit, Heavekit, Crescentkit, Bitterkit, Reedkit, Nightkit en Rainkit," Haar jonge lijfje trilde met trots toen haar naam werd omgeroepen, met die van haar siblings. "Jullie hebben allemaal de leeftijd van zes moons bereikt en zullen vanaf vandaag aan jullie trainingen beginnen," Yes! Een glimlach verspreidde zich over haar gezicht en ze wachtte geduldig af tot zij weer werd genoemd. Het duurde wel even, want iedereen kwam voorbij, behalve-- "Crescentkit en Reedkit. Jullie twee zijn ook allebei zes moons geworden en zullen bekend staan als Crescentpaw en Reedpaw, ik zal jullie vanaf vandaag trainen tot warriors," Haar mondje viel open en een blik van gemengde trots en beledigdheid verscheen in haar ogen. Ze moest een mentor delen ..? Maar die mentor was wel.. Ze probeerde Crescentpaws blik te vinden, maar wendde zich uiteindelijk toch naar haar nieuwe mentor.
De nieuwe warriors werden benoemd en met een wat zachter toontje riep ze de namen mee, waarna de mededelingen kwamen. De clan werd strenger aangepakt, er was een warriors overleden en haar broertje was te ziek om apprentice te worden. Verontwaardigd keek ze in de richting van de medicine cat's den. Jammer, ze had graag willen opscheppen over hoe goed het ging met haar trainingen, maar misschien zou dat nu zielig zijn.
Na de ceremonie trippelde ze richting de apprentice waar ze voortaan haar trainingen mee zou delen. "Denk maar niet dat ik me ga inhouden hoor!" glimlachte, maar niet al te serieus.

Canarypaw kwam net de apprentice den uitlopen toen ze Innerstar de highrock op zag springen. De zwart witte apprentice wist wel hoe het ervoor stond, maar voor de zekerheid wilde ze het graag van Innerstar horen. Misschien was er sprake geweest van een misverstand. Dat hoopte ze in ieder geval. De andere katten in het kamp keken ook op toen Innergh-star de clan bijeenriep voor een nieuwe ceremonie, en Canarypaw kreeg het gevoel dat ze niet de enige was die er nog een beetje aan moest wennen dat Inner daar stond in plaats van Shrewstar. Ze kende beide poezen niet bijzonder goed, maar ze had toch het gevoel dat er iets mistte. Ze had altijd opgekeken tegen hun oude leader, en het liet haar niet los dat alles nu anders zou zijn. Daar kwam dan ook nog bij dat Innerstar's bewind niet bepaald goed begonnen was. Ze hoorde het nu tenslotte uit haar eigen mond. Ze hadden de burnt Sycamore verloren, een plek waar ze toch wel fijne herinneringen aan had, en het altijd fijn jagen was geweest. Daarnaast had de clan momenteel nog te maken met ziekte. Canarypaw had veel van de andere andere apprentices langzaam ziek zien worden, maar zelf had ze nog nergens last van gehad. Gelukkig maar ook, want ze was niet het type dat de hele dag in een den ziek kon zitten zijn. Waarschijnlijk had ze de ziekte dan door de hele clan verspreid. Gelukkig werd de ceremonie vervolgens wat luchtiger toen een groep kits eindelijk hun apprentice namen kregen, en er vervolgens ook nog een boel nieuwe warriors bij kwam. De wake zou vanavond tenminste niet eenzaam voor hen zijn. Toen kwam de mededeling voor de mentoren om hun apprentices nog een beetje extra te drillen, en Canarypaw keek een beetje bevreesd op naar Sinclaw die hier ook ergens moest zijn. De poes maakte het haar al niet makkelijk met de trainingen dus stel je voor hoe het straks zou zijn. Een rilling ging over haar rug toen ze haar blik snel weer op Innerstar richtte. Hier wilde ze nog niet over nadenken. Er volgden nog wat mededelingen waar Canarypaw zich niet echt meer op kon focussen, en ze maakte zich al klaar om het kamp te verlaten toen Acefray nog wat te zeggen had. De poes keek op. Ze mocht de medicine cat graag, en ze vond het niet erg om nog even naar hem te luisteren, maar aangezien ze niet gewond of ziek was zou ze er waarschijnlijk niet veel aan hebben. Zijn oproep aan de clan om uit te kijken voor planten kwam dus toch wel als een aangename verassing. Ze knikte, en lachte een beetje flauw naar de kater toen deze oogcontact maakte. Ze wilde nu echt vertrekken om zich te gaan verstoppen voor Sinclaw en de zwaardere trainingen toen Ace nog een verassing voor haar in petto had. “Katten van Shadowclan, zoals u weet zal ik hier niet voor eeuwig rondlopen. Het is tijd dat ik een Apprentice neem. Ik heb een kat gekozen die interesse heeft laten zien samen met de mogelijkheid om de vele kruiden te onthouden. Uw volgende Medicine cat zal Canarypaw zijn” Bij het horen van haar naam schoot haar hoofd de lucht in, en ze keek Ace stomverbaasd aan. Had hij het echt over haar? Waarom haar? Ze kon zo een handvol andere katten opnoemen die letterlijk een moord zouden doen om zijn apprentice te worden. Het duurde even een paar seconden tot Canary over de verbazing heen was, en nog een beetje verbaasd zag ze alle katten die plots naar haar keken, en ze kwam er weer een beetje boven op. Ergens genoot ze van de aandacht, en met grote stappen liep ze naar voren naar de high rock. Nog een klein beetje twijfelachtig keek ze Innerstar en Acefray aan, niet goed wetend wat er nu van haar verwacht werd. Zelf had ze nog wat gemengde gevoelens. Ze keek er aan de ene kant wel naar uit om meer tijd met Ace door te brengen in plaats van met haar huidige mentor, maar aan de andere kant vroeg ze zich af hoe ze het ooit ging overleven in de medicine cat den.

Zo nerveus als ze was bleef ze bij haar siblings toen de clanmeeting begon. Ze zou apprentice worden, getraind worden, maar ze wist niet of ze het durfde. Nightkit bleef vooral dicht bij Reedkit terwijl ze alles aanhoorde. Innerstar begon over het gevecht en de Burnt Sycamore, daarbij vertelde ze over de ziekte en liet ze duidelijk merken dat Shadowclan de moed niet zou verliezen. Nightkit werd lichtelijk misselijk van deze woorden. Na nog wat woorden begon Innerstar met de ceremonie. Verschillende kittens werden apprentices en kregen hun mentoren. "Bitterkit en Nightkit, jullie twee zijn allebei zes moons geworden en staan nu bekend met jullie nieuwe namen als Bitterpaw en Nightpaw, Gambleshroud zal jullie gaan trainen, ook in jou geval vertrouw ik er op dat je dit aankan, Gambleshroud. Leer ze wat jij hebt geleerd en ervaren," sprak Innerstar. Ze werd samen gekoppeld aan haar andere zus, Bitterk-paw. Nightpaw glimlachte. Ze hoefde niet alleen te gaan trainen. Ze had nog altijd iemand bij zich waarbij ze zich veilig voelde. Een glimlachje kwam op haar lippen te staan. Niet alleen zij werd samen met iemand aan een mentor gekoppeld, haar zus Reedkit, nu Reedpaw ook. Zij werd samen getraind met Crescentpaw door Innerstar. Wauw, wat een eer. Maar Nightpaw zou dit niet gedurfd hebben. "Wauw, Reed, je wordt getraind door de leader," murmelde Nightpaw. De ceremonie ging verder en apprentices werden warriors. Vervolgens kregen apprentices nieuwe mentoren en werd er nog verteld over hoe de trainingen vanaf hedendaags aangepakt zouden worden. Harder. Dat was duidelijk. Nerveus slikte Nightpaw terwijl ze opstond om te gaan zoeken naar Gambleshroud, haar mentor en haar zus, Bitterpaw. Dat klonk gek. "Gefeliciteerd met jullie nieuwe rang in de Clan." sprak haar mentor en het klonk gemeend. "Het lijkt me slim om morgen ochtend te beginnen met de training, maar ga eerst nog maar even langs Acefray om je te laten checken op eventuele symptomen van Green of Whitcough." Gelukkig, deze mentor was lief, geen monster. Maar het kon veranderen wanneer de trainingen waren begonnen. "Oké, Gambleshroud." Vervolgens wendde ze zich tot Bitterpaw. "Bitterpaw, zullen we maar snel nesten reserveren voor de anderen ons voor zijn?" Vroeg ze. Sinds de dood van hun vader was ze niet heel vrolijk geweest, maar het was nu al weer een aantal moons geleden, dus ze was er wat overheen gekomen. Wat mede had geholpen was dat ze teleurgesteld en boos was op Thrushdive, want hij was niet sterk genoeg geweest. Daarbij had ze het ook niet echt meer op katers en vond ze ze lang niet meer zo stoer als dat ze gevonden had.

TAG: Reedpaw, Bitterpaw & Gambleshroud

De woorden van Innerstar spookte nog wat door haar kop heen. Hardere trainingen. Ging ze dit wel aan kunnen? Ze was echter opgelucht dat ze samen met Bitterpaw trainde, want zij kon het wel en zij kon haar helpen. Bitterpaw zou er tenslotte altijd voor haar zijn, net als dat zij er altijd voor haar zou zijn. Nightpaw glimlachte warm bij het idee. "Zullen we naast elkaar gaan liggen?" Vroeg Bitterpaw aan haar. Nightpaw glimlachte nog wat breder. Ze was wel blij dat ze apprentice was geworden, echter teleurgesteld dat ook hierbij haar vader niet aanwezig was. Ze dacht aan de grote stoere kater waarvan ze gedroomd had. Ze besefte nu echter dat het niet meer was dan fantasie. Sindsdien had ze niet meer geloofd in haar fantasie, al droomde ze nog wel graag. "Ja, dat doen we, beloofd!" Snorde ze, terwijl ze haar zus een kopje gaf. "Ik ben blij dat we samen getraind worden," vervolgde ze met een glimlach. "Maar ik vind het wel eng wat Innerg-star heeft gezegd over... nog hardere... strengere trainingen. Is dat wel goed?" Fluisterde ze vervolgens.
Echter was Acefray er nog bij gekomen en vulde Innerstar aan over de kruiden waar op gelet moest worden. Verder begon Acefray te spreken over de nieuwe medicine cat apprentice. Zijn begin daarvan, dat hij niet voor eeuwig rond zou lopen vond ze raar, omdat de kater lang nog niet zo oud was. Hij benoemde Canarypaw echter tot zijn apprentice en wachtte nu op goedkeuring van Innerstar...

Innerstar luisterde naar het geluid van de mentoren en apprentices wie elkaar opzochten, terwijl Innerstar opzoek ging naar Reedpaw en Crescentpaw, haar nieuwe apprentices wie ze zal gaan trainen aan het begin van haar leiderschap. Echter kreeg ze daar niet lang de kans voor, ze kreeg niet eens de kans om van de Highrock af te springen. Acefray vulde haar aan over de kruiden, wat ze goed vond van hun medicine cat. Eindelijk begon de kater zich eens te gedragen als een medicine cat. Het volgende had ze op gehoopt, toen Acefray begon over de nieuwe medicine cat apprentice. "...Uw volgende Medicine cat zal Canarypaw zijn." Innerstar stapte terug naar voren terwijl ze haar blik liet rusten op de nog jonge apprentice, Canarypaw. Acefray zou het weten als zij geschikt was, ze had er dan ook geen verdere commentaar op. "Canarypaw, accepteer jij je nieuwe rang tot het worden van een medicine cat?" Vroeg Innerstar terwijl ze neer keek op Canarypaw, wie natuurlijk verbaasd was. Ze glimlachte en wachtte haar reactie af, dan zal ze haar eigen apprentices opzoeken.

Canarypaw voelde zich nogal zenuwachtig, en dat was iets dat niet vaak voorkwam. Op het moment raasden er wel meer zeldzame emoties door zoals twijfel of dit wel echt was wat ze wou of de angst dat ze niet aan Acefray's verwachtingen kon voldoen. Het was vreemd voor een poes die eraan gewend was om te doen zonder na te denken. Misschien was die tijd ook wel voorbij, en moet ze nu denken aan de consequenties van haar acties. Voordat Innerstar begon te praten keek ze Ace nog even aan. Was hij echt zeker van zijn zaak? "Gefeliciteerd Canarypaw!" Riep iemand al, en dat gaf haar weer een beetje moed. "Canarypaw, accepteer jij je nieuwe rang tot het worden van een medicine cat?" Vroeg de leader toch wel met een glimlach. Was ze het eens met Acefray's keuze? Desondanks alle vragen twijfelde Canarypaw toch niet over haar antwoord. Als Acefray besloot om haar dag en nacht in de mdecine cat den op te sluiten kapte ze er wel mee. "Ja." Zei ze vastbesloten, en Ze keek haar nieuwe mentor niet zonder enige trots aan. Nu was het officieel. De zwart witte apprentice ademde toch wel opgelucht uit, en trippelde toch wel snel op Acefray af. Ze pluizige kater torende boven haar uit, maar ze glimlacht enaam hem. "Bedankt." Bracht ze uit. "Denk ik." Moest je een kat bedanken als die je als leerling koos?