Lurking in the Shadows |SPT

Zijn groene ogen glinsterden in de duisternis dat de struiken gaven. Het was al bijna Moonhigh en veel slaap had hij niet. Dus had de rode tabby besloten iemand hier voor de grap aan te vallen. Het was altijd xijn karakter geweest; plagen en grapjes uithalen. De meesten werden boos of bang. Maar dat maakte niet zoveel uit voor de jonge Apprentice. Hij vermaakte zich daardoor en daar ging het om. Hij zat in jaaghouding te wachten of iemand langsliep. Pas daarna zou hij dan slapen, dat nam hij altijd toe, maar er kwam nooit iets van in.

&Frozenpaw

Ze was net weer terug gekomen van een enigszins succesvolle jacht. Door het slechte weer was het nogal moeizaam om goed te kunnen jagen, maar ze was toch best wel trots op de kleine vogel die niets vermoedelijk zat te zoeken naar eten. Ze kwam zachtjes spinnend terug het kamp in en bedacht zich dat maar beter stil kon zijn. Ze had al eens een waarschuwing gekregen over het feit dat ze vaak 's nachts ging jagen. Ze geeuwde eventjes nadat ze de vogel had neergelegd en bedacht zich dat ze maar beter naar haar nest kon gaan. Rustig trippelde de bruine tabby kattin in de richting van de Apprentice Den.

Hij giechelde zachtjes en gemeen tegen de tijd dat de rode tabby een bruine vacht richting de Apprentice Den zag lopen. Ze moest vast voorbij de struik gaan waar de kater zonet zich verstopt had. Hij bewerkte zijn achterpoten, klaar voor de aanval. Geen tellen laten was de poes voorbij aan het liep. Met een krachtige sprong en ren luide grauw belandde hij in haar richtigr. In de hoop op haar rug te eindigen. Hij hoopte maar dat hij de kattin geen pijn gedaan had. Toch kon Flamepaw er niks aan doen dan lachen.

Er gebeurde ... iets? Ze wist niet helemaal zeker, maar opeens dook er iets tegen haar aan en lag ze op de grond. Gelukkig wist ze d'r lichte lichaampje zo te draaien dat ze haar achterpoten tegen haar "aanvaller" kon zetten en 'm van zich af hoopte te kunnen duwen. Daarna kwam ze snel weer overeind en schudde haar bruine vacht uit. "Waar was dat voor nodig?" siste ze naar de rode vacht die voor haar stond. Flamepaw, een kater die ze wel herkende en wist dat hij in staat was de vreemdste grappen uit te halen met andere katten. Katers, altijd hetzelfde verhaal ...

Zijn lach stopte en de rode kater hapte naar adem nadat de kattin hem met haar achterpoten op zijn buik schopte. Hij rolde een paar konijnenlengtes van haar vandaan voordat de rode tabby nogal duizelig opstond, zijn kop helder schudde en lachend naar de bruine poes toeliep die ongeveer wat jonger dan hem was. "Waar was dat voor nodig?" hoorde hij haar sissen. Flamepaw grinnikte. "Gewoon." miauwde hij schouderophalend. Kon een kat even geen lol hebben? "Het leek me... Leuk?" Tja, het was in ieder geval vermakend en lollig hoe de andere haar reactie was. Want in al die grapjes had de rode apprentice alleen maar snauwende en sissende reacties gekregen.

Ze had de kater uit het veld geslagen met haar trap, goed om te zien. Dat zou 'm moeten leren zeg. Ze snoof eventjes toen hij op haar af kwam lopen en uitlegde dat het gewoon leuk was. Ze zuchtte. "Is dat jouw definitie van leuk?" miauwde ze daarna tegen hem. Haar stem trilde een beetje van de kou en de schrik, maar haar nekharen lagen al weer plat in haar nek. Ze schudde haar kop en beweeg haar schouders om te kijken of alles nog heel was. "Hoor jij trouwens niet in je nest te liggen? Neem aan dat je morgen weer training hebt, Flamepaw," miauwde ze daarna tegen de rode kater. Ja, hij natuurlijk wel. Haar mentor was al een paar manen afwezig en ze haatte het dat ze niet door kon gaan met haar training. Ze was gewoon niet goed genoeg voor het warrior-schap, ze kon er toch niets dan.

Hij keek in haar blauwe ogen. Was het nou zo erg? Het was gewoon een grapje. Ze was niet gewond en daar ging het om. "Is dat jouw definitie van leuk?" vroeg de kater. Hij rolde mentaal met zijn ogen. Poezen zijn ook altijd dramaqueens. "Nou, als je het zo bekijkt... Ja." antwoordde hij simpelweg, schouderophalend. "Hoor jij trouwens niet in je nest te liggen? Neem aan dat je morgen weer training hebt, Flamepaw," Hij gromde gefrustreerd. Konden katten tegenwoordig geen lol maken? Gewoon eventjes van de zorgen af en doodleuk dingen doen waar ze zin in hadden. Telkens ging het over trainen. "Dankzij een paar klunzige Apprentice heeft de Apprentice Den een gat op het dak, precies boven mijn nest. En die is nu nat." Hij slaakte een zachte zucht. Hij mocht toch al niet in de nacht naar buiten gaan. En veel zin om weer op de grond te slapen had hij niet. "Hoor JIJ niet te gaan slapen?" kaatste hij de vraag terug.

Frozenpaw likte haar borst eventjes en luisterde naar wat Flamepaw te zeggen had. "Dan jaag je toch gewoon de dader uit zijn of haar nest en Furball je die in," stelde ze voor, terwijl ze haar blik afwende en eventjes om zich heen keek. Ze zuchtte eventjes en huiverde. De nachten begonnen echt heel koud te worden. Haar ogen vergrote zich toen Flamepaw begon over haar training en ze keek wat verlegen weg. "Mijn mentor heeft me alleen gelaten, ik wacht nog totdat ik een nieuwe krijg. Maar nu Shrewstar dood is, weet ik niet in hoeverre dat gaat gebeuren," miauwde ze zachtjes. "Dus ik besloot nog wat nachtelijk te jagen," kwam er daarna achteraan.

"Dan jaag je toch gewoon de dader uit zijn of haar nest en Furball je die in," Dat was inderdaad een goed plan, plots werd hij overmeesterd door zijn verstand. Snel schudde hij zijn kop van nee. "Die kat is bijna een warrior, in ieder geval groter dan ik." Moest je na gaan, hij was al groter dan zijn leeftijd. "En ik wil niet weer in de problemen komen." Hij was niet echt 'het goede voorbeeld' van de Clan. "Mijn mentor heeft me alleen gelaten, ik wacht nog totdat ik een nieuwe krijg. Maar nu Shrewstar dood is, weet ik niet in hoeverre dat gaat gebeuren," Hij knikte langzaam. "Dus ik besloot nog wat nachtelijk te jagen," Plots schoot er een idee in hem te binnen. "Wil je misschien met mij trainen? Swiftriver heeft alleen maar mij als Apprentice en ik kan hem vragen of je mee mag trainen." Zo, had hij het tenminste al goed gemaakt, als ze ermee instemde natuurlijk.

Ze glimlachte eventjes en keek de rode kater aan. Daarna haalde ze haar schouder op. "Je kan natuurlijk ook gewoon een andere apprentice erbij halen om die je te laten helpen. Twee tegen een, weet je wel?" zei ze met een gluiperige glimlach op d'r gezicht. "Maar ik snap ook wel dat je geen problemen wilt," mompelde ze daarna, terwijl ze eventjes geeuwde. Ze keek op toen Flamepaw aanbood om haar te trainen, samen met zijn mentor en haar oortjes gingen in d'r nek liggen. "Ik weet 't niet, ik wil niemand tot last zijn. Ergens heb ik het idee dat Forestrain me niet wilde trainen omdat ik niet zo sterk en snel ben als andere Shadowclan Apprentices," mompelde ze zachtjes, terwijl ze naar de grond keek.

"Je kan natuurlijk ook gewoon een andere apprentice erbij halen om die je te laten helpen. Twee tegen een, weet je wel? Maar ik snap ook wel dat je geen problemen wilt," Hij knikte. Ze had wel gelijk, twee is beter dan een. Maar de meeste apprentices waren gewoon te bang om slechts iemand terug te snauwen. "Ik weet 't niet, ik wil niemand tot last zijn. Ergens heb ik het idee dat Forestrain me niet wilde trainen omdat ik niet zo sterk en snel ben als andere Shadowclan Apprentices," Hij wiebelde eventjes met zijn oren en zijn snorharen voordat hij eindelijk begon te spreken. "Kom op, als jouw mentor dat denkt dan heeft hij bijen in zijn brein." grinnikte hij. "Daarvoor ben je toch een Apprentice? Als jouw mentor jou sterk en snel wilt moet hij het jou eens leren." Zo, in zijn ogen waren de oudsten altijd de schuldigen. Hij zag ook nooit zijn fouten als hij ze wel maakte.