We are not lost (Ceremonie 18-01-16)

Onderwerp: Re: We are not lost (Ceremonie 18-01-16) wo 20 jan 2016 - 17:32

Medicine cat was een serieuze rang. Je kwam dichter bij Starclan en kreeg veel verantwoordelijkheid, het was niet een keuze die je 'even' maakte. Vaak werd je ook uitgekozen door Starclan. Innerstar mocht Canarypaw nu dan benoemd hebben tot medicine cat apprentice, dat betekende niet dat het officieel was. Nu moest Canarypaw nog naar de moonstone toe reizen om officieel goed gekeurd te worden om in training te gaan bij Acefray én Starclan, want dat was wat er gebeurde. Acefray zou dit verder uitleggen aan Canarypaw wat er gebeuren ging, maar officieel was het nog niet. Bij de eerst volgende halve maan zou Canarypaw samen met Acefray reizen naar de moonstone om officieel benoemd te worden tot medicine cat apprentice. Hierna zou ze vele moons door moeten brengen in de medicine cat den om alles uit haar kop te leren, de kruiden, waar voor ze waren, welke beslist niet gebruikt mochten worden, en zo voorts. Medicine cat was een rang waar je u tegen zei.
Na dat dit afgerond was stapte ze van de highrock af en liep ze naar Canarypaw toe. "Veel succes Canarypaw en dat Starclan je pad mag verlichten," miauwde ze oprecht, waarna ze opzoek ging naar Reedpaw en Crescentpaw. Deze vond ze al snel. Ze raakte de neusjes aan van beide jonge katten. "Zoek nu eerst een mooi plekje uit in de apprentice den en dan zullen we morgen beginnen met de toer door het territorium," miauwde Innerstar, hierna tikte ze nog eens beide apprentices aan met haar staart en liep ze weg. Ze voelde zich weer een stuk sterker na deze ceremonie. Dit kon zij, zij kon Shadowclan weer op de rechte been zetten en sterker dan ooit te voren.

Onderwerp: Re: We are not lost (Ceremonie 18-01-16) do 21 jan 2016 - 18:42

A little better than a man deserves. Oh, I'm not insane

Het voelde onrealistisch, als hij eerlijk was, en zeker als hij correct was. Het was een onwaarschijnlijke gedachte dat, hij, Dawnkit, Dawnpaw, bijna weer een nieuwe Dawn, een Warrior zou mogen worden. Dat hij zijn Clan zou mogen dienen. Het was gewoon onrealistisch, zeker omdat hij de laatste tijd veel rond gedwaald had en amper in het kamp geweest was. Hij had een hele hoop gemist, en hij voelde zich weer onwennig in de Clan. De grijze kater voelde zich alsof hij van een andere Clan kwam. Hij had zijn broeders en zusters gemist, zijn moeder en vader ook, en hij wou eigenlijk echt weten hoe het met zijn familie ging, want hoe slecht hij ook om gegaan was met hen, hoe slecht hij het ook kon vinden met de andere katten, het familiegevoel bleef er - zelfs voor Lurkingpaw, die ook al Lurkingshade was, als hij juist zat. Bij het o zo bekende geluid kwam hij tevoorschijn, er was een nieuwe ceremonie. Echter klonk de stem niet als die van zijn oma. Innerghost was nu de leider, of moest hij nu ook al weer Innerstar zeggen? Hij had zo veel gemist, zo vreselijk veel. De tabby kat voegde zich bij de rest en luisterde naar de woorden die de zwarte kattin uitsprak. Eerst kwam, zoals gewoonlijk, het afroepen van de kittens die apprentices mochten worden. God, dat leek ook al weer zo ontzettend lang geleden sinds hij daar stond, toen hij zijn eerste mentor toegewezen kreeg. Hiddendance, was hij zijn mentor niet even geweest? En dan zijn oom Tallshadow? Of nee, Runningvole ook nog. Hij wist het allemaal niet meer zeker, maar hij wist niets meer zeker, soms twijfelde hij er sterk aan of hij wel een Shadowclanner was, hij was bang dat hij er allemaal niet meer zo bij hoorde. Het gevecht met de Bloodclan had hij ook gemist, want hij was niet in het kamp geweest, hij was ver geweest, bij de Twolegs, bij de Rogues, hij was gewoon van de wereld geweest.
Hij luisterde braafjes verder naar de kittens die hun naam kregen en hun mentoren toegewezen gekregen hadden. War een mooi gebeuren, ook al was het tragisch dat hij nog steeds gevangen zat aan zijn rol en de Warrior Code. Zijn hart lag bij de Clan, maar zijn hoofd en gedachten? Vaker dan eens dacht hij dat die al lang bij de Starclan hoorden. Zijn naam werd uitgesproken toen Innerghost begon over de apprentices die hun training afgerond hadden. Ook herkende hij de naam van Roughpaw, de gekke poes die hem dingen wijsgemaakt had over de Starcan. Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht toen hij verder luisterde naar de zwarte leader. "Ik, leider van Shadowclan, vraag Starclan om neer te kijken op deze apprentices. Deze apprentices hebben hard getraind om uw nobele warrior code te begrijpen en te volgen, daarom zullen ze vanaf deze dag benoemd worden tot warriors van Shadowclan", zei Innerstar. "In de naam van Starclan benoem ik jou, Innerpaw tot Innersoul. Jij, Lockedpaw zult vanaf vandaag bekend staan als Lockedrose. Otterpaw, jij zult nu Otterdive heten en Dawnpaw, jij zult vanaf de dag van vandaag bekend staan als Dawntear." Hij was naar voor gekomen, zoals moest. "Beloven jullie om te leven naar de warrior code en de clan te beschermen en verdedigen met jullie leven?" "Dat beloof ik", sprak Dawntear. Dawntear. Het klonk zo donker, haast depressief, maar hij was blij met zijn naam, heel blij. Het paste hem perfect.
De kater zette zich weer neer en luisterde naar de stem van Acefray. Omdat hij niet echt wat te zeggen had, knikte hij enkel, ook al zou niemand het merken, niemand lette toch op een nieuwe Warrior. Maar hij schonk geen aandacht meer aan de ceremonie, hij moest waken vannacht, toch? Of was dat enkel de apprentices? Hij wist echt niet meer hoe het Clanleven werkte. Dawn drong door het volk heen en zorgde ervoor dat hij wegraakte van de drukte. Hij wou het slechte nieuws ook allemaal niet meer horen. Hij wou nu alleen zijn. Met Dawnkit, Dawnpaw en Dawntear in zijn hart. Hij had toch enkel zichzelf nodig, hij wist niet eens meer met wie hij anders wel om zou gaan.

OOC: Oh gosh excuse me als ik stomme foutjes gemaakt heb maar ik heb zoveel WC-news gemist.

❤ THANKS SKYE

Onderwerp: Re: We are not lost (Ceremonie 18-01-16) za 23 jan 2016 - 13:58

Het kleine poesje kwam aangelopen toen ze merkte dat hun nieuwe leidster, Innerstar, op het punt stond om een ceremonie te houden. Ze vroeg zich af of dit voor een nieuwe deputy was, aangezien zijzelf nu leader was geworden, maar blijkbaar was het alleen maar voor nieuwe mentoren en apprentices. Nieuwsgierig bleef ze erbij zitten, zou Innerstar door hebben gehad dat haar mentor niet bepaald ... veel trainde met d'r? Innerstar begon, zoals ze verwacht had, over het gevech dat ze net hadden geleverd waarbij ze een deel van hun gebied kwijt waren geraakt. Een gevecht waar Frozenpaw niet bij aanwezig was geweest omdat ze bang was geweest dat ze toch alleen maar in de weg zou hebben gelopen. Ze zuchtte eventjes en mistte het volledig deel over de kittens.
Eigenlijk was het pas weer toe nze haar naam hoorde ze dat opkeek. Blijkbaar zou Innersoul, een nieuwe Warrior, haar mentor worden. Frozenpaw was iets wat skeptisch, ze wist immers dat Innersoul een tijd lang ziek was geweest en daarom nu was Warrior zou worden. En daarnaast was het familie van Innerstar. Ze kwam overeind en zocht naar haar mentor, waar ze bij ging zitten en haar neusje aantikte. "Dus, wanneer?" vroeg ze daarna zachtjes.

Onderwerp: Re: We are not lost (Ceremonie 18-01-16) za 23 jan 2016 - 21:51

Naast Hazelpaw zat ze klaar voor de komende ceremonie toen Innerstar de clan bijeen riep. Ze begon met de mededeling dat ze nu officieel leader was, al wist iedereen dat al. Vervolgens vertelde ze over het gevecht dat ze verloren hadden, een pijnlijk onderwerp voor de clan, omdat verliezen een steek in hun trotse hard was. Want dit was zeker niet iets om trots op te zijn. Gezien Roughpaw zelf mee gevochten had in het gevecht, raakte dit haar ook enorm. Shadowclan had niet alleen een gevecht verloren, maar ook een stuk territorium. De wonden die Roughpaw had opgelopen, waaronder die in haar nek, staken nog. Vervolgens begon Innerstar met een soort pep-talk, één die niet enkel op een mooi praatje leek, maar ook echt op hoop. Dit maakte dat Roughpaw zeker vertrouwen had in de nieuwe leader van Shadowclan. Shadowclan moest weer op krachten komen. De gewonden moesten helen en de zieken moesten genezen. Want naast het gevecht was er ook nog eens greencough uit gebroken, wat maakte dat het gevecht dubbel zo oneerlijk was geweest, naast het feit dat Thunderclan Bloodclan had bijgestaan. Vervolgens begon de ceremonie. De kittens van zes moons werden allemaal apprentice, vervolgens werden de nieuwe warriors gekozen. "Dan nu de apprentices die hun trainingen positief hebben afgerond," klonk de stem van Innerstar. Roughpaw tikte met haar schouder tegen die van Hazelpaw, een grijns op haar gelaat. "De toekomst van de clan." Roughpaw maakte zich klaar om naar voren te stappen. "Innerpaw, Lockedpaw, Otterpaw, Dawnpaw, Mazepaw, Roughpaw en Hazelpaw." Roughpaw keek met een trotse glans in haar ogen naar Hazelpaw. Vervolgens zocht ze met haar ogen naar haar vader en moeder, al hoefde ze haar moeder niet per se te zien, als haar vader maar aanwezig was. En haar zus, Slatefur, natuurlijk. Het was een pijnlijk besef om te weten dat zij er niet bij was. Zij had namelijk net zo goed warrior moeten worden. "Ik, leider van Shadowclan, vraag Starclan om neer te kijken op deze apprentices. Deze apprentices hebben hard getraind om uw nobele warrior code te begrijpen en te volgen, daarom zullen ze vanaf deze dag benoemd worden tot warriors van Shadowclan," waren de woorden van Innerstar. Roughpaw rechtte haar rug en keek naar de leader terwijl ze begon aan het benoemen van apprentice naar warrior. "...Roughpaw en Hazelpaw, ook jullie hebben hard getraind en zullen nu bekend staan als Roughflower en Hazelnut," klonk de leader. Een glimlach vormde haar lippen toen zij en Hazelp-nut samen tot warrior werden benoemd. "Beloven jullie om te leven naar de warrior code en de clan te beschermen en verdedigen met jullie leven?" Naast de andere kersverse warriors, sprak ook Roughflower de woorden vol zekerheid uit, "ja, zeker!" Roughflower grijnsde breed. "Dan verwelkom ik jullie in de naam van Starclan als volwaardige warriors van Shadowclan," sloot Innerstar af, waarna de leader de schouders aanraakte van de nieuwe warriors, waaronder die van Roughflower. De cyperse poes genoot van het gejuich van haar clangenoten en keek stralend naar Hazelnut. "Het is ons gelukt, we zijn warriors!" Zei ze trots met een lach op haar gelaat. Vervolgens ging Innerstar verder en vulde Acefray haar aan bij het einde. Er werd een nieuwe medicine cat apprentice gekozen, dit was Canarypaw. Roughflower juichte mee met de anderen en focuste zich vervolgens op Hazelnut, wie vergezeld werd door zijn zus Otterdive. "Gefeliciteerd Otterdive," miauwde ze vriendelijk naar de poes.

OOC: Hazelnut & Otterdive

Onderwerp: Re: We are not lost (Ceremonie 18-01-16) wo 27 jan 2016 - 11:59

De kater bleef netjes wachten op zijn steen terwijl Inner haar taak van de ceremonie uitvoerde. Hij had flink wat rond moeten vragen en moeten oefenen met wat de nette woorden waren om zoiets te vragen. Als het aan hem had gelegen had hij gewoon zonder doen of laten gevraagd aan Canary of ze bij hem in de leer wou tijdens het eten. Maar jammer genoeg was hij vanaf nu weer een goed voorbeeld, dus moest hij netjes zijn. Het was geweldig de verbazing op het gezicht van de gevlekte poes te zien terwijl hij naar beneden keek. Zijn groene blik was vastberaden en vriendelijk op haar gericht. Toen de zwarte leader de vraag stelde antwoordde de apprentice gelukkig positief. Hij was hier waarschijnlijk even zenuwachtig over geweest als de kattin zelf. Grote druk hierzo, wat nou als ze nee had gezegd? Hoe had hij dat goed afgerond? Maar daar hoefde hij niet meer over de tobben. Hij knikte even naar Canarypaw, ter teken dat hij het er helemaal mee eens was. Innerstar sloot haar deel af waarna hij ook zijn woordjes afmaakte; "Dan zullen we bij half maan naar Moonstone reizen om geaccepteerd te worden door Starclan, en je zo bij de Medicine cats te kunnen voegen" Natuurlijk kreeg ze later meer uitleg over alles wat ze gingen doen. Het was immers niet iets wat je zomaar ging worden. Je moest veel onthouden, herkennen en een connectie hebben met Starclan. Het voornaamste was dat Starclan je accepteerde zodat ze je konden begeleiden. Persoonlijk was zijn band met de voorouders de enige reden geweest waarom hij nu in de rang stond. Hij had een zeer korte opleiding gehad en het de eerste manen niet eens geaccepteerd. Maar langzaam maar zeker hadden ze hem dit pad opgeleid. En toen hij eenmaal de volle rang had zorgde ze dat hij de planten kende, wist wat hij moest doen en op welk moment hij zijn clan achterna moest gaan om hun te helpen. Voor hem was die band dus een van de belangrijkste dingen om te hebben, en hij wou zorgen dat als Canary in zijn pootstappen zou treden, zij hetzelfde zou hebben. Hierna sprong hij echter van zijn steen af en schudde zijn pels even uit, waarna hij naar Canarypaw keek toen ze dichterbij kwam. Bij het bedankje grijnsde hij even. "Graag gedaan" Even gleed zijn blik weer naar zijn den, die hij vanaf vandaag moest gaan delen, natuurlijk de zieke niet meetellend die al op loge waren. "Slaap vannacht nog maar in de apprentice den, dan kan je morgen je nest opruimen en een plekje vinden in de Medicine den. Dan praat ik je dan wel door de basics van het vak" Even dacht hij na of hij iets vergeten was, en inderdaad was een klein dingetje hem ontglipt. "Bijna vergeten" Mauwde hij, waarna hij zijn snuit kort tegen die van Canarypaw hielt zoals een mentor hoorde te doen.

Onderwerp: Re: We are not lost (Ceremonie 18-01-16) wo 27 jan 2016 - 13:01

Er stond een trotse en zelfverzekerde blik op Hazelnut's snoet. Eindelijk was hij warrior samen met de katten die hem het meest dierbaar waren, Otterdive en Roughflower. "We zijn warriors!" herhaalde hij enthousiast en liet zijn blik nu even ven Otter naar Rough gaan. Warriors. Ze waren vandaag benoemd tot warriors. Toen Acefray het woord woord nam en mee deelde dat ook hij een apprentice zou nemen, keek hij even op. Canarypaw zou hun nieuwe Medicine cat apprentice zijn. "Ik voel me nochtans niet anders dan dat ik Hazelpaw was." zei hij met een onschuldige grijns nadat Rough, Otterdive gefeliciteerd had.

Onderwerp: Re: We are not lost (Ceremonie 18-01-16) wo 27 jan 2016 - 19:18

Toen Otter merkte dat Roughpa-flower er ook bij zat, keek ze een beetje beschaamd naar haar. Die had ze helemaal over het hoofd gezien. Ze werd gefeliciteerd door de kattin en ze glimlachte. "Jij ook," miauwde ze terug en keek naar Hazel, die blij miauwde dat ze nu warriors waren. Otter grinnikte zachtjes en knikte met een grote grijns op haar snoet. "Ik voel me nochtans niet anders dan dat ik Hazelpaw was." miauwde haar broer en ze knikte. "Als je de nachtwake gaat houden voel je het de dag daarna heel goed, lijkt mij," miauwde ze plagend tegen hem. Met dit koude weer was een nachtwake houden niet al te prettig en ze grimaste toen ze de grijze lucht zag. "Hopelijk gaat het vannacht niet vriezen," merkte ze tegen de twee katten op.

Tag: Hazelnut & Roughflower

Onderwerp: Re: We are not lost (Ceremonie 18-01-16) wo 27 jan 2016 - 21:15

Ze was buiten het kamp geweest toen een groepje katten haar tegemoet was gekomen met de snelle melding dat er zo dadelijk een ceremonie plaats zou gaan vinden. Op een versnelde tred was de witte kattin in de richting van het kamp gegaan, immers moest ze niet de eerste ceremonie van Innerstar missen. Haar oortjes zakten naar achter, haar oma Shrewstar was er niet meer en daar had ze het nog wel moeilijk mee. Snel schudde ze haar kop, geen zwakte bezit laten nemen van haar nu. Ivywing was al snel in het kamp en hoorde de stem van hun nieuwe leader over de open plek galmen. Rustig zocht ze een plaatsje aan de buitenkant van de groep katten, immers verwachtte ze niet dat deze ceremonie iets voor haar zou betekenen. Maar toen haar naam werd genoemd keek ze lichtelijk verbaasd op. De jonge warrior stond op en liep met een aantal sierlijke passen tussen de katten door naar voren, om haar neus tegen de niet één maar twee apprentices aan te drukken. Kort knikte ze Heavepaw en Wolfpaw toe, terwijl ze hen een glimlach schonk en stapte weer wat naar achteren. Dat had ze dus niet verwacht, dat iemand haar twee apprentices toe zou vertrouwen. Ondertussen gebeurde er nog een hele hoop dingen. Zo werd er gezegd dat Shadowclan vanaf nu strengere regels zou hebben. Ivywing slikte een keertje, strengere regels.. Een nieuwe medicine cat apprentice werd benoemd en dat werd Canarypaw. Na de ceremonie stond Ivywing op om haar apprentices te zoeken. Als eerste vond ze Heavepaw. "Gefeliciteerd," mauwde ze met een knik van haar hoofd en glimlachte opnieuw. "Morgenochtend zullen we beginnen met een rondleiding. Ga nu maar snel een plekje claimen." Ze wist hoe het was om als apprentice een plekje te moeten claimen voor de eerste keer, een echte hel. Daarna draaide ze zich om en ging op zoek naar haar broertje, Dawntear nu. "Gefeliciteerd, broertje," mauwde ze plagerig en gaf hem een kopje. Ondertussen hield ze ook haar ogen open of ze Wolfpaw ergens tussen zag lopen.

TAG: Dawntear

Onderwerp: Re: We are not lost (Ceremonie 18-01-16) vr 29 jan 2016 - 8:16

Toen kwam haar mentor, die vriendelijk glimlachte naar haar. Heave grijnsde terug, ze had nog geen rede om onaardig te doen tegen de witte poes dus dat deed ze dan ook niet. Al had ze wel haar twijfels bij de witte poes, die leek haar wat te zachtaardig. Ze werd gefeliciteerd door haar neiuwe mentor, die vervolgens miauwde dat ze morgenochtend zouden gaan beginnen meteen rondleiding. Heave knikte en toen Ivywing haar vertelde om snel een plek te claimen, knikte ze opnieuw. "Zal ik doen, " miauwde ze en draaide zich om zonder verder afscheid te nemen. Nu snel naar de apprentices den. Wat haar daar voor drama te wachten stond, wist ze nog niet..

Tag: Topic uit

Onderwerp: Re: We are not lost (Ceremonie 18-01-16)