Is Big Brother watching?

Onderwerp: Is Big Brother watching? do 3 dec 2015 - 11:25

Salmonpaw liep door het territorium. Het kamp was echt een rotplek om te zijn nu. Haar uitgeslagen nagels drukten putjes in de koude grond. Ze rilde. Ze spitste haar oren toen ze een muisje hoorde scharrelen. Ha! Haar wonden waren intussen redelijk geheeld en jagen ging ook weer prima. Ze besloop het muisje en doodde het. Het water liep haar in de mond bij het proeven van het warme muizenbloed. Ze wierp een paar steelse blikken om zich heen. Zat ergens een BloodClanner haar te bespioneren? Ze zag, rook of hoorde niemand. Mooi. Ze grijnsde. Dan was ie muis mooi voor haar. Geen sprake van dat ze hem op de prooistapel zou leggen om het opgegeten te laten worden door zon stinkende indringer! Ze nam snel een paar happen. Ze was halverwege met de muis, toen ze opschrok van pootstappen. Ze draaide zich om, de muis achter zichzelf verbergend, terwijl haar hersenen op volle toeren draaiden om een goede smoes te verzinnen.

- Eerste post voor Briarpaw

Ugh, ze kon het nog steeds niet geloven dat die stinkerds serieus hun kamp binnengedrongen waren. Het hele Thunderclanterritorium stonk al naar die Bloodclanners. In het kamp blijven was tegenwoordig ondraaglijk. Constant bespiedt of hooghartig aangesproken worden door hen was simpelweg NIET TE DOEN. Briarpaw haatte hen met haar hele hart. En die Claw en zijn 'commander' Zira verwachtten ook dat iedereen voor hen zou buigen door Thunderclanners te verwonden en zelfs vermoorden. Ze dacht aan Nightwish, die door Zira's klauwen is gestorven. Vreselijk. En zij was ooit nog een Thunderclanner geweest. Hoe kon ze haar loyaliteit zomaar vergeten? Hoe kon ze haar vroegere clan zo uitmoorden? Tja, er waren nu eenmaal zoveel vragen waar zij nooit een antwoord op zou weten. Ze was zo in haar gedachten opgegaan dat ze niet eens merkte dat ze met snelle passen op een poes af stevende. De kattin schrok zo hard toen ze voorover viel over de poes. "Hé!" riep ze boos, en keek naar degene die haar had getackeld. Het was Salmonpaw. "Oh, hallo," mauwde de rosse poes vriendelijker. "Ook het kamp uitgevlucht zie ik?" Ze had er al vaak over nagedacht gewoon te vluchten, maar dan zou ze net zoals die Zira haar loyaliteit aan haar clan verliezen, en dat was nou net hetgene dat ze het meest van al haatte. Katten die hun loyaliteit tegenover hun clan verloren.

Salmonpaw drukte haar oren plat in haar nek toen iemand haar duwde en ze siste kwaad naar de kat. Die riep een al even boos 'hé' terug. Pas toen zag Salmon dat het Briarpaw was. "Oh, hallo," miauwde ze rossige apprentice. "Ook het kamp uitgevlucht zie ik?" Salmonpaw snoof bevestigend. Ze dacht aan haar muis. "Heb jij al wat gegeten vandaag?" vroeg ze aan Briar. Salmonpaw haatte het zelf om dingen van de prooistapel te pakken. Ze werd de helft van de keren weggejaagd en als ze dan iets kon krijgen, hadden die BloodClanners altijd wel een spottende opmerking klaar. Of ze bleven er maar over doorgaan hoe vrijgevig ze wel niet waren en hoe dankbaar ze wel niet moest zijn dat ze haar zomaar toestonden één zielig, miezerig muisje van een dag oud te pakken. Ze wilde ze wel in hun gezicht spugen, eens kijken hoe hard ze dan nog lachten. Ze haatte het dat ze het niet gewoon deed. Ze wilde voor zichzelf opkomen, dapper zijn, een voorbeeld voor de rest van haar clan. Ze wilde dat katten haar bewonderden om haar moed. Zelfs het verontwaardigde gezicht van één zo'n BloodClanner zou het waard zijn. Maar dapper zijn was moeilijk als je wist hoe het af kon lopen. Ze wilde graag geloven dat ze een afstraffing als die van Zealspark of Swallowpaw wel aankon, maar dan dacht ze steeds weer aan Nightwish. Een dappere dood of een laf leven, moet ik daartussen kiezen? dacht ze bitter.

Briarpaw ging zitten naast Salmonpaw zitten toen die bevestigend snoof. "Heb jij al wat gegeten vandaag?" vroeg de kattin. Ze schudde met haar hoofd. Ze had de laatste tijd zo weinig gegeten dat je haar ribben kon tellen en ze het constante gerommel van haar maag niet eens meer merkte, tenzij ze echt aan eten dacht. "Ik ging net jagen," mauwde ze. "Een simpele manier om aan eten te komen en weg te vluchten van die stinkerds. Stinkdieren zijn er niets tegen." Ze grijnsde boos. Ze kon er niet meer tegen, die Bloodclan at alle prooi op en liet enkel wat restjes over voor de Thunderclanners, en in deze tijd van het jaar was prooi bijna niet meer te vinden. Leafbare was net begonnen en dat merkte je duidelijk aan de hoeveelheid prooi en honger. De kattin zat al een tijdje na te denken over een wraakactie. Ze zou liever iets doen tegen hen en dan gemarteld worden dan zo verder te moeten. Nooit zou ze buigen voor die rottige Claw of zijn commander aka ex-Thunderclanner Zira! "Nooit, nooit, nooit," siste ze tegen zichzelf, en keek toen geschrokken naar Salmon. Shit, ze had weer tegen zichzelf zitten praten, en zelfs in het bijzijn van iemand anders!

Briarpaw schudde haar hoofd. "Ik ging net jagen," mauwde ze. "Een simpele manier om aan eten te komen en weg te vluchten van die stinkerds. Stinkdieren zijn er niets tegen." Nee, Salmonpaw had ook niet verwacht dat ze al iets had gehad. Ze glimlachte flauw bij de opmerking over stinkdieren. Helemaal gelijk had ze. Ze aarzelde even, zette een stap opzij en schoof de halve muis die ze nog over had naar haar toe. "Hier, nog vers", zei ze. Het verbaasde haar zelf dat ze zo makkelijk deelde. Als het Briarpaw niet was geweest, had ze de muis onopvallend onder een hoopje balderen geschoven om hem later zelf op te eten. Het leek erop dat ze de poes mocht. "Nooit, nooit, nooit," hoorde ze Briarpaw vurig sissen. Daarna keek de rosse poes verschrikt naar haar. Salmonpaw glimlachte. Zo waar een begrijpende glimlach en geen spottende grijns. "Ik voel me net zo, Briar", zei ze. Ze keek nog een keer schichtig om zich heen. "We moeten iets bedenken, Briar, ik houd dit niet uit", zei ze toen op zachtere toon.

Ze keek rustig toe hoe Salmon opzij schoof en sperde haar ogen haast hijgend open bij het zien van die muis, maar herpakte zich snel. "Hier, nog vers," miauwde ze. Briarpaw schudde haar hoofd. "Je hebt het harder nodig dan ik," sprak ze vriendelijk, ze had het niet nodig, zó'n honger had ze nou ook weer niet. Salmon had vast veel meer honger dan zij. "Bovendien heb ik absoluut geen honger." Resoluut schoof ze de muis terug en begon weer te denken aan wrede wraakplannen. Ze besloot het te delen met Salmonpaw. "Ik heb een idee," begon ze. "Maar eerst moet je zweren dat je het niet gaat rondbazuinen of me op andere gedachten proberen te brengen." Ze keek Salmon aan, hopend dat ze erin mee zou gaan en haar zou willen helpen. Maar ook hopend dat ze niet mee zou doen, want -ugh- Claw zou zware straffen uitdelen. Hij genoot waarschijnlijk enorm veel van elk geringste excuus om iemand te verwonden of vermoorden. En die vuile commander van hem nog meer. Ze had het gevecht tussen haar en Nightwish gezien, en hoe ze haar Lightstorm of zoiets noemde. Hoe ze zei dat het onmogelijk was dat ze ooit in Thunderclan had gezeten, althans, dat dacht Briapaw zelf, hoe kon dat monster ooit loyaal zijn geweest aan hun leader?

Oh dear, Briarpaw probeerde galant te zijn. "Briarpaw", zei ze streng. "Eet die muis op. Ik heb helemaal niet meer honger dan jij, want ik heb net al een halve muis gegeten en dat ik het harder nodig zou hebben is ook onzin." Tsjongejonge, deed ze eens iets aardigs, werd het afgewezen! Een teergevoeliger zieltje had zich gekwetst gevoeld. "Ik heb een idee," begon Briarpaw. "Maar eerst moet je zweren dat je het niet gaat rondbazuinen of me op andere gedachten proberen te brengen." "Waar zie je me voor aan?" vroeg Salmonpaw beledigd. Zij kon heus wel een geheim bewaren! Het was zeg maar een van haar hobby's. "Maar goed, vertel, ik ben een en al oor", zei ze met een grijns. Zij was meestal liever degene die de plannen maakte, maar alles was beter dan niets in deze situatie.

Ze zuchtte en nam met tegenzin de muis. Briar besefte dat tegenspreken geen zin had en at enkele happen, die steeds gulziger werden. "Waar zie je me voor aan? Maar goed, vertel, ik ben een en al oor," mauwde Salmon. "Oké, maar echt niet lachen hé?" ze likte even haar mond af en vervolgde; "Dus, -ik weet dat het dom en roekeloos is- ik ga wraak nemen, voor alles wat ze Thunderclan hebben aangedaan, en dan specifiek Zealspark en Nightwish." Ze brabbelde het allemaal heel snel, zodat het er snel uit zou zijn. Ze verwachtte een luide lach te horen, dat ze werd uitgelachen, maar het kon haar niet schelen. Ze zou het doen, ze had een plan en ze zou het volbrengen. Al zou de hele wereld haar uitlachen ze zou het doen. De kattin gaf niet zomaar op, zelfs met eventueel de dood als gevolg.

"Oké, maar echt niet lachen hé?" zei Briarpaw. In principe geen vreemde vraag om te stellen, aangezien Salmonpaw die arme Briar de helft van de tijd aan het uitlachen was. Ze hoefde daar nu echter niet bang voor te zijn. Salmonpaw zag ook wel in dat dit een serieuze zaak was. "Dus, -ik weet dat het dom en roekeloos is- ik ga wraak nemen, voor alles wat ze Thunderclan hebben aangedaan, en dan specifiek Zealspark en Nightwish", zei de rosse poes. Salmonpaw lachte haar niet uit, integendeel. Er verscheen enkel een tevreden grijns op haar gezicht. "Klinkt prachtig, count me in, maar... wat is precies je plan?" vroeg ze. Naar Claw gaan en hem vermoorden? Hij zag ze aankomen.

Er verscheen geen lach op Salmons gezicht, integendeel, ze nam het heel serieus op. "Klinkt prachtig, count me in, maar... wat is precies je plan?" mauwde ze dan ook ernstig. Hmm, daar had ze nog niet over nagedacht. Althans nog niet goed genoeg om het echt met iemand te delen. Briarpaw zuchtte, als je het bedacht klonk het slim, maar om het hardop uit te spreken.. Dat zou pas echt idioot zijn. "Dus, mijn originele plan was om Claw of Zira om te leggen," begon ze half mompelend half pratend. "Maar die zouden te moeilijk zijn. Dus ik weet niet... Ik denk dat ik gewoon één of andere Bloodclanner ga proberen zo ernstig toe te takelen dat hij nog amper op zijn poten kan staan." Zo, dat was eruit. Ze had het gezegd en het klonk zo idioot, zo idioot dat ze begon te twijfelen aan haar eigen plan. "Maar ik weet wat de consequenties zijn," zuchtte ze er nog achterna. "Ik weet wat Claw en Zira doen tegen opstandelingen. Of hoe dat ook mag heten." Briarpaw merkte eindelijk de bijna volledig opgegeten prooi op. Onoplettend nam ze er een hap van, en staarde voor zich uit.

Salmonpaw luisterde zwijgend toe terwijl Briarpaw haar plan uitlegde, voor zover je het een plan kon noemen. "Dus, mijn originele plan was om Claw of Zira om te leggen, maar die zouden te moeilijk zijn. Dus ik weet niet... Ik denk dat ik gewoon één of andere Bloodclanner ga proberen zo ernstig toe te takelen dat hij nog amper op zijn poten kan staan. Maar ik weet wat de consequenties zijn," zuchtte ze er nog achterna. "Ik weet wat Claw en Zira doen tegen opstandelingen. Of hoe dat ook mag heten." Salmonpaw schudde haar hoofd. "Dan moeten we ervoor zorgen dat ze er niet achter komen", zei ze simpel. Ze keek Briarpaw aan. "Laat me meedoen en ik bezorg je een plan", zei ze serieus. Liegen, plannetjes bedenken, toneelstukjes opvoeren, dat waren haar specialiteiten. Er moest toch een manier zijn om die BloodClanners schade toe te brengen én ermee weg te komen? Ze grijnsde. Zij werd totaal niet geplaagd door de twijfels die Briarpaw leken te beheersen. "BloodClan, pas maar op: Killer en Cute komen in opstand."

Ze knikte geduldig bij Salmons idee, maar had liever dat ze het zelf deed. Ze mocht ervan weten, maar het leek Briarpaw beter als ze het op haar eentje deed. Ze wilde er in feite niemand bij betrekken. "Maar hoe zouden we in Starclans naam ervoor moeten zorgen dat we iemand verwonden zonder dat - Één:" begon ze wanhopig, "die kater of poes niet door heeft wie hem/haar verwond en twee: zonder dat er ook maar één iemand anders het ziet?" Ze vergat erbij te vertellen dat 'we' eigenlijk bedoeld was als 'ik'. Ze moest wel even lachen bij de opmerking over Cute en Killer. Salmon had haar die naam gegeven om haar simpelweg uit te kunnen lachen, maar ze vond dat het wel iets had. Cute, de manipulatieve verleidster bij wie tactiek het belangrijkste was en Killer, bij wie vechten en huid verscheuren het belangrijkste was. Dat was eigenlijk niet helemaal waar, aangezien zij liever direct aanviel en Salmon -Killer- erop stond dat ze een goed plan bedachten. "Dus... geweetnloze Killer," spotte Briarpaw. "Wat is je o-zo grote, geweldige plan?"

"Maar hoe zouden we in Starclans naam ervoor moeten zorgen dat we iemand verwonden zonder dat - Één: die kater of poes niet door heeft wie hem/haar verwond en twee: zonder dat er ook maar één iemand anders het ziet?" vroeg Briarpaw. Ze klonk wanhopig. Salmonpaws opmerking maakte de poes aan het lachen, waarna ze haar naar haar plan vroeg. Salmonpaw wist het al. Het was eigenlijk heel simpel. "Die kat mag best weten door wie hij aangevallen wordt", zei ze en haar blik werd hard. "Hij mag het alleen niet doorvertellen." Ze keek Briar aan om te zien of de boodschap doorkwam. 'Cute' zou toch ook wel begrijpen dat verwonden niet genoeg was. Die BloodClanner hoefde maar één woord tegen Claw of Zira te zeggen en ze waren er geweest.
"Goed", begon ze, nadat ze een keer diep ademgehaald had, "Ik weet iets. Jij lokt zo'n BloodClanner het territorium af. Ze zijn niet zo dom om zich uit te laten dagen door een klein apprenticeje, dus je moet doen alsof je iemand verklikt. Zeg dat je mij prooi hebt zien verbergen buiten het territorium. Ik ben alleen, dus het is niet nodig om Claw of iemand erbij te halen, en het heeft haast, want ik heb je gezien en je bent bang dat ik het bewijs weg ga halen voor jullie het kunnen vinden. Die kat gaat met jou mee, ik wacht op de afgesproken plek en samen overmeesteren we hem. We kunnen hem in de rivier gooien. Ze zullen denken dat hij gewoon verdwenen is, niemand zal weten dat wij er iets mee te maken hebben." Ze keek Briarpaw even aan. "Kun je goed liegen? We kunnen de rollen ook omdraaien, ik ben een geboren toneelspeler. Nog vragen?"
Haar hele verhaal deed ze op fluistertoon. Ze bleef ontspannen zitten voor het geval iemand hen zag, maar hield intussen haar omgeving goed in de gaten. Verspieders konden ze nu niet gebruiken. Als zo'n BloodClanner dit hoorde hadden ze een groot, groot probleem.

Ze luisterde aandachtig naar elk woord van Salmons uitleg, maar het drong niet echt tot haar door. Ze moest dit alleen doen. Ze wist niet waarom, maar ze wilde het alleen doen. "Oké, maar hoe zorgen we er dan voor dat die Bloodclanner het niet doorverteld?" Ze zuchtte en schudde haar hoofd. "We kunnen hem of haar onmogelijk vermoorden, daar zullen ze wel tegen opgewassen zijn." Briarpaw keek naar Salmon en toen weer naar de grond. Die Bloodclanners waren niet van den domme. Ze waren wreed en gemeen, maar niet dom. "En zoniet, ze zijn in elk geval voorbereid op eventuele aanvallen en maken wij dus absoluut geen kans." Ze verzweeg dat ze nog geen enkele vechttraining had gehad, ze kende enkel de posities. De rosse poes dacht wanhopig na hoe ze Salmon van het idee kon verlossen. Ze wilde haar niet meesleuren in al dit. Waarom had ze dat ook allemaal verteld? Ze had al spijt van haar opbiechting. Spijt, iets wat veel voorkwam, maar waar je niets aan had.

"We kunnen hem of haar onmogelijk vermoorden, daar zullen ze wel tegen opgewassen zijn", zei Briarpaw met een zucht. Salmonpaw snoof. "Zeg dat niet te snel. Je hebt mij nog niet zien vechten. Trouwens, het wordt twee tegen één." Oké, ze had verloren van die zwarte kat, maar die was ook twee keer zo oud en twee keer zo groot geweest als zij. Ze moesten gewoon een geschikt slachtoffer uitzoeken. "En zoniet, ze zijn in elk geval voorbereid op eventuele aanvallen en maken wij dus absoluut geen kans", ging Briarpaw verder. "Tsjongejonge, wat een optimist ben jij zeg", bromde Salmonpaw. Maar op bezwaren was ze al helemaal voorbereid. "Ze zullen echt niet op een aanval van twee apprentices voorbereid zijn. Dat is ook precies waarom jij eigenlijk het lokken moet zijn. Jij ziet er veel ongevaarlijker uit dan ik. Als jij een beetje goed kan liegen, zullen ze echt niet vermoeden dat een kleine, bang uitziende apprentice hen in een val lokt. Zoek er gewoon eentje uit die niet veel ouder is dan wij en er een beetje dom uitziet, dan komt alles wel goed." Ze merkte dat Briarpaw er nogal aarzelend uitzag, alsof ze het toch niet zo'n goed idee meer vond. Salmonpaw keek haar strak aan. "Hé, Cute, you're not gonna chicken out, are ya? Dit is jouw idee, jij wil net zo graag wraak nemen als ik, toch?" miauwde ze wantrouwig.

"Zeg dat niet te snel. Je hebt mij nog niet zien vechten. Trouwens, het wordt twee tegen één." De rosse poes fronste spottend. En daar gaan we weer, dacht ze. Salmon vind zichzelf weer eens zo goed. Maar deze keer klonk de poes echt serieus, misschien was ze een goede vechter, want ze had haar inderdaad nog niet zien vechten. Ze luisterde nog aandachtig naar de rest van Salmons uitleg, en probeerde hun kansen in te schatten. "Bedoel je dat we er eentje echt gaan vermóórden?" "Hé, Cute, you're not gonna chicken out, are ya? Dit is jouw idee, jij wil net zo graag wraak nemen als ik, toch?" Ze snoof en knikte boos. Natuurlijk ging ze niet terugkrabbelen! Maar de vraag was of ze dit wel echt met twee wilde doen. Want ze wilde het echt graag, maar had nog steeds twijfels of ze wel een duo zouden moeten vormen. Althans, in hun plan om wraak te nemen. Al leek het wel een beetje cool, dan zouden ze 'partners in crime' worden. Of zoiets.

"Bedoel je dat we er eentje echt gaan vermóórden?" zei Briarpaw. Ze leek beledigd door de suggestie dat ze terug zou krabbelen, dat was een geruststelling. Salmonpaw keek haar even aan na haar vraag. Ze snapte toch wel dat dit nodig was? Enkel verwonden was gewoon geen optie. Ze waren er geweest als die kat bleef leven. En bovendien was het niet bevredigend genoeg om ze te verwonden. Wonden waren tijdelijk, over de littekens zouden ze alleen maar stoere verhalen verzinnen - zeggen dat ze aangebracht waren door een reusachtige wilde kat in plaats van door twee apprenticejes. "Je gaat toch niet zeuren dat dat niet mag, hè? Je hebt zelf gezien wat ze met Nightwish gedaan hebben", zei ze. Natuurlijk ging doden tegen de warrior code in, maar die gold niet voor BloodClanners, toch?

Moord, was ze echt bereid om een moord te plegen? Zou ze zich echt zo verlagen? Tot het niveau van Bloodclan zelf? "Je gaat toch niet zeuren dat dat niet mag, hè? Je hebt zelf gezien wat ze met Nightwish gedaan hebben" Briarpaw zuchtte, was de reden wel echt dat ze zich niet zo wou verlagen? Of was ze er te zwak voor? "Nee, maar..." Ze schudde haar hoofd. "Wil jij soms op één van hen lijken?" De rosse kattin draaide zich weg en keek nietsziend voor zich uit. "Wil jij echt iemand vermoorden? Vermoorden zoals Bloodclan ons vermoord?" Bloodclan ruïneerde hun clan. Zoveel gewonden en zelfs doden. En dan die vreselijke ideeën. Die ideeën die nooit in hun hoofden zouden zijn gekomen als die verschrikkelijke Claw en zijn domme volgelingen niet zo wreed en gemeen zouden zijn geweest. Ze hadden die ideeën bijna persoonlijk in hun hoofden gestopt!

Briarpaw leek toch haar bedenkingen te krijgen. Salmonpaw klawde gefrustreerd in de grond terwijl de rossige poes sprak. Had ze haar dan verkeerd ingeschat? Wilde Briarpaw dit dan niet ook? "Nee, maar... Wil jij soms op één van hen lijken? Wil jij echt iemand vermoorden? Vermoorden zoals Bloodclan ons vermoord?" zei Briarpaw. "Zij zijn geen katten, ze verdienen niet beter!" gromde Salmonpaw. "We kunnen nu wel de brave goeierikjes uit gaan hangen, maar dan zal BloodClan gewoon doorgaan tot ThunderClan niet meer bestaat." Briarpaw zag toch ook wel in dat het niet anders kon? Het was niet ideaal, nee, maar wat moest, dat moest. Ze keek gefrustreerd een andere kant op. De beslissing lag nu volledig bij Briarpaw, bij een ander, en dat zinde haar niet. Zij wilde de controle hebben. "Je zei dat je niet terug zou krabbelen", miauwde ze. Kom op, Briar!

Salmons toon begon haar echt te beangstigen. Ze zag eruit alsof ze háár zou vermoorden als ze terug zou krabbelen. Maar Briarpaw wilde gewoon niemand doden. En ze wilde dit alleen doen. "Het spijt mij..." stamelde ze. "Maar ik heb er echt zo mijn bedenkingen bij. Ik weet niet... Ik wil niet doden, snap je?" Ze keek verlegen naar de grond. Als Salmon me vermoord, laat het dan alsjeblieft snel zijn! bad ze naar Starclan. "Ik wil niet van de warriorcode afwijken. We hebben niets meer, behalve onze trots. Door te doden verliezen we die. En dat wil ik niet. Verwonden mag, ze zitten tenslotte op óns territorium! Maar ik ga niemand vermoorden..." Pff, dat was een hele tekst, maar ze was ervan af en het had haar opgelucht. De rosse kattin zuchtte alsof er net een zware last van haar schouders was gevallen en keek voorzichtig op naar de andere, benieuwd naar haar reactie. Alhoewel, niet echt benieuwd, enkel voor als het een positieve reactie zou zijn.

-Sorry sorry heel heel laat! :3

Onderwerp: Re: Is Big Brother watching?